واضح آرشیو وب فارسی:فارس: دادخواهی مدل دل شکسته،مدلی ناکارامد برای کنترل مدلینگ آشفته
باید گفت صنعت «مدلینگ» با نسخه های عجیب و غریبی که پسوند ایرانی یا اسلامی را یدک می کشند تضادهای اساسی دارد.
حضور دوباره مدل جنجالی در قاب تلویزیون. ماه رمضان سال گذشته بود که یکی از مهمانان برنامه پر بیننده «ماه عسل» با موضوع مشاغل عجیب و غریب، جنجال زیادی به پا کرد. در حالی که «احسان علیخانی» مجری و تهیه کننده ماه عسل، خانم جوانی که در کنار مهمانان دیگر نشسته بود را به عنوان هماهنگ کننده مراسم عروسی و آن گونه که خود آن خانم مدعی شده بود«پوزر عروس» معرفی کرد، خیلی زود مشخص شد که«ا.ع» از مدل های معروف و شناخته شده در فضای مجازی است و حوزه تخصصی او نیز آرایش و لباس عروس است! انتشار گسترده تصاویر او، آن قدر جنجال ایجاد کرد که مجری شناخته شده ماه عسل چند روز بعد و در حاشیه صحبت های یک از مهمانان برنامه از بی اطلاعی خود از شغل اصلی این خانم خبر دهد. البته خود نیز این عذر را موجه ندانسته و از مردم و مدیران سازمان عذرخواهی کرد. بدین ترتیب خبرسازی این مدل حالا شناخته شده و فعالیت های گسترده این حوزه کمتر شناخته شده در ایران تاحدی فروکش کرد. با این حال این موج نشان داد که پدیده مدلینگ و فعالیت مدل ها در عرصه های غیررسمی، جدی و گسترده است. وقتی مدل دل شکسته، داد نزد دادستان برد! اما دیروز بینندگان تلویزیون باردیگر شاهد حضور یک مدل فعال در عرصه مجازی بودند. خانمی که این بار در حاشیه نشست خبری دادستان تهران با قضات نواحی 21 و 31 دادسرای عمومی و انقلاب تهران( که به رسیدگی به جرائم علیه اخلاق و خلاف عفت عمومی و جرائم رایانهای اختصاص دارند) روبه روی آقای دادستان و جلوی دوربین تلویزیون قرارگرفت. ساعتی از پخش گزیده های این نشست در برنامه های خبری سیما نگذشته بود که مشخص شد این خانم مدل همان مهمان جنجالی برنامه ماه عسل است. البته این موضوع چندان مهم و محوری نبود بلکه پاسخ های او به سئوالات آقای دادستان و شرحی که از روند مرسوم در این قبیل فعالیت ها ارائه داد قابل توجه است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، خانم «الهام» در پاسخ به این سوال دادستان درباره علت ورود به این شبکه ها گفت:« علت اصلی دیده شدن و درآمد مالی است. نه تنها در کشورها بلکه در کشورهای دیگر هم مدلینگ درآمد بالایی دارد. درآمدها متفاوت است و بطور میانگین ماهی 10 میلیون تومان درآمد دارد». الهام در پاسخ به این سوال که چگونه وارد این کار شدید، گفت:« اولین بار به وسیله یکی از خانم های آرایشگر وارد این کار شدم و بعد از طریق گریمورها (آرایشگران) و عکاسان دیگر این کار تکرار شد و رواج پیدا کرد.با زیاد شدن عکس ها و همکاری با آرایشگران و عکاسان مختلف، من به عنوان یک مدل مطرح شدم و حتی با هزینه آنها به سفرهای خارجی می رفتم. ما در سفرهای خارجی برای شرکت های مختلف مدل می شدیم. درآمد زیادی نداشت اما هزینه ها را شبکه پرداخت می کرد و کار در این زمینه باعث شهرت ما می شد. اکنون هزاران عکس و تصویر از من به عنوان مدل در فضای مجازی وجود دارد در حالی که از انتشار آنها پشیمانم و راهی برای بازگرداندن آنها وجود ندارد». این فعال مدلینگ اضافه کرد:« شبکه اینستاگرام یکی از مهمترین ابزار برای به انحراف کشیده شدن جوانانی است که گمان می کنند مدل شدن و انتشار تصاویرشان در اینترنت، یک موفقیت است. در حالی که همه دختران آرزوی ازدواج و تشکیل خانواده دارند، اما همه می دانند که مردان و پسران اگرچه ممکن است با دختران اینچنینی مرتبط شوند، ولی هرگز مایل به ازدواج با آنها نمی شوند». این مدل سابق در پاسخ به سوال دادستان مبنی بر اینکه چه شاخصه هایی برای ورود به این شبکه ها لازم است، اظهار داشت:«هیچ مدیریت و شاخصه ای برای فعالیت در این زمینه ها وجود ندارد و کاملا شانسی است. یکی از دلایل مطرح شدن یک مدل و جذب شدنش به شبکه های مدلینگ، تفاوت چهره او قبل و بعد از آرایش است. علاقمندان از طریق عکاس ها، گریمورها و آرایشگرها و مدل های دیگر با این شبکه ها مرتبط می شوند. مثلا عکاس ها و آرایشگرها برای نشان دادن مهارتشان و تبلیغات، از مدل استفاده می کنند و تصویر آن را روی صفحات خود می گذارند. یک مدل که پانصد هزار تومان برای یک عکس از آرایشگر می گیرد، آن آرایشگر یا عکاس صدها میلیون تومان در آمد از طریق آن عکس کسب می کند. هرچه این عکس ها در اینستاگرام بیشتر لایک بخورند، ارزش مادی آن و شخص مدل هم بیشتر می شود». دادستان پرسید عکس ها را خودتان منتشر می کردید یا کسان دیگری این کار را انجام می دادند؟ خانم الهام پاسخ داد: «هم خودم تصاویر را در پیج شخصی ام می گذاشتم و هم گریمور، عکاس یا آرایشگر برای مطرح کردن خود و حرفه اش عکس ها را در شبکه های دیگر اینستاگرام منتشر می کردند». مدلینگ ایرانی –اسلامی؛ پدیده ای برای فرار از حل مساله پخش این گزارش در حالی صورت گرفت که هنوز سیاست مشخصی در قبال پدیده مد و مدلینگ وجود ندارد. کارگروه «ساماندهی مد و لباس» به عنوان یکی از زیرمجموعه های«معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» چند سالی است که با برگزاری جشنواره ها و نمایشگاه های مختلف به نوعی صنعت مد را با چارچوب ها و فیلترهای خاص پذیرفته است. اما مدلینگ و مدل بودن همچنان نزد سیاستگزاران این عرصه جایگاهی ناشناخته و بی ثبات دارد. از یک سو به رسمیت شناخته شده و از دیگر سو به خاطر آسیب ها و پیامدهای منفی که معمولاً بر آن مترتب است به حاشیه رانده می شود. مدتی است که بحث «مدلینگ ایرانی اسلامی» توسط بخشی از فعالان بخش خصوصی دنبال می شود امّا نتیجه بیش از آن که فرایندی عملیاتی و جریان ساز باشد بیشتر تقلیدی ناکارآمد و کاریکاتورگونه از نمونه های خارجی با چاشنی پوشش ایرانی است. این آشفتگی باعث شده تا «پروژه مدلینگ ایرانی اسلامی» در همان ابتدای حرکتش بخش عمده ای از میدان را به ویژه در عرصه مجازی و رسانه های غیررسمی کشور به مدل های نامتعارف واگذار کند. دختران و پسران جوانی که با سودای شهرت و درآمد، سختی فراوان را به جان می خرند و با صرف هزینه های مادی و تحمل آسیب های جسمی و روانی، خود پای در عرصه ناشناخته و پرفراز و نشیب مدلینگ می گذارند. بخش عمده و اصلی این فضا نیز نه در فضاهای رسمی و شناخته شده که در دنیای مجازی شکل گرفته است. دنیایی که با توجه به ماهیت گسترده اش، تقریباً خارج از هرگونه کنترل و نظارت است. فعالیت در چنین فضایی، امکان بروز آسیب های اخلاقی، مالی و جسمی فراوانی را فراهم می کند. در مجموع باید گفت صنعت «مدلینگ» با نسخه های عجیب و غریبی که پسوند ایرانی یا اسلامی را یدک می کشند تضادهای اساسی دارد. هنوز راهکاری مناسب و عملیاتی برای ساماندهی این حوزه ارائه نشده و اقداماتی شبیه به آن چه دیروز از جانب دادستان تهران رخ داد نیز جز یک زنهار تکراری که (البته در حد و جای خود لازم است) طرحی برای اصلاح شرایط مشوش فعلی ارائه نمی کند. پایگاه رصد انتهای متن/
95/02/28 :: 05:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]