تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820922068
جاذبه تل زینبیه حسین را به سوی شهادت کشاند - دولت بهار
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: شهید حسینعلی پورابراهیمی اولین شهید مدافع حرم شهرستان آستانه اشرفیه است که 20 خردادماه 95 در دفاع از حرم اهل بیت به شهادت رسید. چند روز پیش (24 خرداد) در حالی با یکی از اقوامش به گفت و گو نشستیم که پیکر شهید آماده تشییع و خاکسپاری در گلزار شهدای رشت می شد.به گزارش دولت بهار، شهید حسینعلی پورابراهیمی اولین شهید مدافع حرم شهرستان آستانه اشرفیه است که 20 خردادماه 95 در دفاع از حرم اهل بیت به شهادت رسید. چند روز پیش (24 خرداد) در حالی با یکی از اقوامش به گفت و گو نشستیم که پیکر شهید آماده تشییع و خاکسپاری در گلزار شهدای رشت می شد. بنابراین تردید داشتیم با خانواده ای که به تازگی عزیزی از دست داده چطور وارد گفت و گو شویم. به هرحال دل به دریا زدیم و سید مصطفی پورقاسم شوهر خواهر شهید که اتفاقاً از همرزمان دوران دفاع مقدسش نیز بوده، با گشاده رویی دقایقی همکلاممان شد. برگ هایی از زندگی و منش جانباز شهید پورابراهیمی را که تا همین چند روز پیش در میان ما بود پیش رو دارید. گویا شهید در عین اینکه سن زیادی نداشت، از رزمندگان دفاع مقدس بود؟ بله؛ حسینعلی سال 1350 در روستای درگاه از توابع شهرستان آستانه اشرفیه به دنیا آمده بود و وقتی که جنگ تمام شد تنها 17 سال داشت. با این وجود همراه یکدیگر توفیق حضور در جبهه ها را یافتیم. وقتی هم که بحث دفاع از حرم پیش آمد، او نگفت زمان جنگ دینم را ادا کردم و جانباز دفاع مقدس هستم و باز رخت رزم پوشید. دو بار به سوریه اعزام گرفت که بار دوم به شهادت رسید. چطور شد که تصمیم گرفت مدافع حرم شود؟ در سفر اربعین سال 94 که با هم بودیم، نمی دانم در تل زینبه چه اتفاقی افتاد که ایشان از آنجا تصمیم جدی خود را گرفت تا داوطلبانه برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) راهی شود. وقتی که از کربلا برگشتیم، بحث رفتن به سوریه را پیگیر شد و حتی آموزش های نظامی را در همین زمینه دید. بار اول دو ماه رفت سوریه و بازگشت. منتها وقتی که شنید دو تن از همرزمانش به شهادت رسیده اند، دوباره تصمیم به رفتن گرفت. خصوصاً آنکه یکی از آن دو عزیز شهید سعید مسافر بود که با حسینعلی خیلی صمیمی بودند. این طور شد که یکبار دیگر میثاقش با عمه سادات را تجدید کرد و باز راهی شد. روحیات شهید طوری بود که احتمال شهادتش را بدهید؟ به نظرم برای خود حسینعلی مسجل شده بود که شهید خواهد شد. ایشان قبل از آخرین اعزام حتی محل تدفینش را به همسرش نشان داده بود. همسر شهید یک روز به ما گفت: نصف شبی همراه با حسینعلی به گلزار شهدای رشت و بالای سر قبر شهید «مسافر» رفتیم. حسین از این شهید که همرزمش بود خیلی تعریف کرد و به من وصیت کرد وقتی شهید شدم من را در همین جایی که ایستاده ام دفن کنید. همسرش هم به شوخی می گوید: تا تو شهید بشوی، اینجا پر می شود، اما شهید با جدیت به ایشان می گوید اینجا جای من است! همین طور هم می شود و بعد از شهادت، حسینعلی را همان جا دفن کردیم. در همین دومین اعزامش تمام بچه های محله و دوستان که او را می شناختند اذعان داشتند که حسین دیگر ماندنی نیست؛ چراکه روحیه اش خیلی عوض شده بود. کمی از فعالیت های شهید در دوران دفاع مقدس بگویید. شهید عضو بسیج مسجد صاحب الزمان(عج) روستای درگاه بود و از بچگی در همان محله بزرگ شده بود. همچنین با بچه های مسجد ابوذر کرد محله هم ارتباط و همکاری داشت. کرد محله از زمان انقلاب تا کنون نقش فعالی داشت و 48 شهید تقدیم کرده است. حسینعلی برای اولین بار در 14 سالگی جبهه های دفاع مقدس را تجربه کرده بود و در عملیات زیادی شرکت کرده بود. تخصصش تخریبچی لشکر قدس گیلان بود و هر کاری از دستش برمی آمد برای نظام اسلامی انجام می داد. شهید چه مدت هشت سالی که در مأموریت کاری در تهران بود و چه بعدها که ساکن رشت شد، از خادمی و فعالیت در بسیج دست نکشید. روزی که حرف از رفتن زد کسی از خانواده نخواست مانعش شود؟ وقتی که بار اول به سوریه اعزام شد و دلایل رفتنش به سوریه را پرسیدیم، دیدیم انتخاب شهید یک انتخاب معنوی است. چون شهید برادر خانمم بود خب یک رابطه بسیار دوستانه با هم داشتیم و با آنکه بنده می دانستم حضور در سوریه به علت مسائل عقیدتی، سیاسی و اجتماعی یک ضرورت است و گذشته از آن که رفتن به سوریه یک تکلیف است، از ایشان خواستم حداقل بگوید چرا می خواهد این کار را بکند. حسینعلی هم گفت حالا که فرصت جهاد پیش آمده چرا از آن استفاده نکنیم. حالا اگر در این مسیر به درجه شهادت برسیم چه بهتر، حتی به درجه جانبازی هم نائل شویم باز هم در این فرصت جهادی که خدا به ما داده است پیروزیم و با رفتن خود به عنوان مدافع حرم حداقل توانسته ایم تکلیف خود را در این مسیر درست انجام دهیم. حسینعلی اعتقاد داشت چرا باید منتظر بمانیم تا دیگران پرچم اسلام را بردارند و ما برویم زیر آن پرچم؟ چه خوب است ما زودتر از دیگران اقدام بکنیم و در واقع خودمان طلیعه دار این عرصه باشیم. حتی وقتی که شهید برای بار دوم می خواست به سوریه اعزام شود من گفتم تو یکبار رفتی و تکلیف خود را انجام دادید دیگر برای چه می روید، به من پاسخ داد: باید پرچم اسلام را همیشه محکم نگه داریم. به نظر من سخن سردار سلیمانی خیلی بجاست که می گویند اغلب بچه های جنگ دفاع مقدس و بچه هایی که در دفاع از حرم شهید می شوند از قبل به عنوان شهید انتخاب شده اند که قسمت هر کسی نیست. واقعاً در حسینعلی پورابراهیمی نیز همین اتفاق افتاده بود و او از قبل شهید شده بود. در ذهنیت همه شهید شدن حسینعلی عمومی شده بود. همه می دانستند او اگر این دفعه به سوریه برود دیگر برگشتی در کار نیست. نحوه شهادتشان چطور بود؟ شهید در سوریه مسئول یکی از واحدهای مستقر در حلب بود که در درگیری با نیروهای داعش در روستای «الحمره» مجروح می شود و سه روز به کما می رود. نهایتاً حسینعلی به دلیل شدت جراحات وارده به پشت و سر و گردن شب جمعه در 20 خردادماه به درجه رفیع شهادت نائل می آید. روز بعد یعنی 21 خرداد خبر شهادتش از طریق همرزمانش به ما اطلاع داده شد. شهید از جانبازان 20 درصد جنگ تحمیلی بود که ۱۹ ماه در جبهه های دفاع مقدس سابقه حضور داشت و زمانی که در فعالیت های دولتی نیز مأموریت داشتند باز هم برای بار چندم به درجه جانبازی نائل آمده بود. برداشت شما از انگیزه اعزام مردانی مثل شهید پورابراهیمی به جبهه مقاومت اسلامی چیست؟ بعضی ها فکر می کنند فقط مردم عام و از طبقه محروم یا حتی از قشر کم سواد، جبهه و جنگ با دشمنان را انتخاب می کنند. در صورتی که این طور نیست. حسینعلی بسیار آدم آگاه و باسوادی بود که کارشناسی ارشد داشت و سالیان سال در تهران رشته جامعه شناسی درس خوانده بود. بعد هم در رشته جغرافی سیاسی ادامه تحصیل داده بود. اهل مطالعه و تجزیه و تحلیل سیاسی بود و از طرفی به لحاظ مالی مشکلی نداشتند. ولی عشق و تکلیفی فرامادی حسینعلی پورابراهیمی را به سوریه کشاند و در حقیقت حضور او پاسخ محکم به کسانی بود که فکر می کنند مدافعان حرم به خاطر دریافت مادیات وارد عرصه جنگ با تروریست ها می شوند. در صورتی که حسین بسیجی وار و به صورت داوطلبانه عازم سوریه شد. امروز امثال حسینعلی ها خیلی هستند. کسانی که از همه داشته های مادی شان برای پاسداشت ارزش ها می گذرند و راهی نبرد با تروریست ها در جبهه مقاومت اسلامی می شوند. شهید فرزندی هم داشت؟ بله، دو پسر داشت. شهید پورابراهیمی به عنوان یک همسر و پدر خانواده چه منشی داشت؟ بنده مدرس جامعه شناسی در دانشگاه هستم و یک درس تحت عنوان جامعه شناسی خانواده تدریس می کنم. از نکات مهم این درس پرداختن به انواع شکل ازدواج ها است. امروز کمتر ازدواجی داریم که بر پایه و اساس عشق حقیقی صورت گرفته باشد. بنده وقتی که به ازدواج حسین فکر می کردم خود به خود سریال شوق پرواز در ذهنم تداعی می شد حالا نمی خواهم بگویم زندگی عاشقانه حسین و همسرش کپی زندگی شهید بابایی و همسرش است ولی واقعاً در مدت زمانی که با هم بودند عاشقانه با هم زندگی کردند و رابطه شان فراتر از امر ازدواج بود و عمق داشت. بعد از شنیدن خبر شهادت حسین، همسر و فرزندانشان در خلوت تنهایی خودشان اشک می ریزند و آن صبر جمیلی که خداوند عنایت می کند به وضوح در این خانواده مشاهده می شود. در پایان اگر خاطره و ناگفته ای از شهید دارید بیان کنید؟ گریه های حسینعلی و خواندن زیارت هایش و نمازش همیشه برای من خاطره است. ولی در طول سفری که با او در سال 94 به کربلا داشتم، محبتی که حسین به دیگران به خصوص به کودکان عرب داشت، نظرم را جلب می کرد و هر کجا می رفتیم سریع با اهالی آن منطقه رابطه اخوت و دوستی برقرار می کرد و برخوردی متفاوت تر از دیگران داشت که ما نداشتیم. یادم است پای چپش که جانباز بود به طور کلی آسیب دیده بود و دکتر از پیاده روی زیاد او را منع کرده بود، ولی توجه نمی کرد و در اربعین حسینی به راهش به سوی کربلا ادامه می داد. منبع: روزنامه جوان
یکشنبه ، ۳۰خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها