واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: حاج اکبر بازوبند گفت: خواسته همیشگی من این است که با گفتن نام و ذکر امام حسین(ع) چشم از جهان ببندم.باشگاه خبرنگاران: پای منبر مداحان و روضه خوانان قدیمی که بنشینی سادگی و صفای مجلس آنها رنگ و بوی دیگری دارد، گویی که هنوز با زمان حال غریبه اند و خود را درگیر تعیین دستمزدهای نجومی، خودنمایی و بازی های سیاسی نکرده اند. عشق و افتخار پیرغلامان نوکری و ارادت به اهل بیت(ع) است و به حرفهایشان که گوش کنی، کلی درس زندگی دارند برایت. ما هم در یکی از روزهای ماه مبارک رمضان به سراغ حاج اکبر بازوبند، پیرغلام حسینی رفتیم تا از حال و هوای این روزهای او با خبر شویم. مداحی را از چه سالی شروع کردید؟ من از بچگی بچه های محله را جمع می کردم و پارچه ای پشتم می کشیدم و روضه خوان می شدم و بعد از اینکه دور هم جمع می شدیم، این شعر را می خواندم و آنها سینه می زدند: سقای ما لب تشنگان ابوالفضل / آبی رسان بر کودکان ابوالفضل، اما اینکه در صحنه حضور پیدا کنم به قبل از سال 42 در یزد برمی گردد. بعد از آن برای خدمت سربازی به تهران در پادگان عشرت آباد آمدم و یادم می آید که روز عاشورا در یک محلی دسته های عزاداری گردهم می آمدند و نوحه و روضه می خواندند و از گروهان ما من مسؤلیت روضه خواندن را به عهده گرفتم. خاطره ای از دوران سربازی دارید؟ یکبار به همه بچه های گروهان گفتم بدوید و تا رسیدن به قسمت جایگاه و بلندگو «مهلا مهلا یا بن الزهرا» بگویید. جایگاه حدود دو هزار نفر شد و همه یکپارچه این جمله را می گفتیم تا دستم به بلند گو رسید، گفتم آب و شربت ها را از این مکان به بیرون ببرید. در ابتدا کسی توجه نکرد چون کمتر فردی حرف یک سرباز را گوش می داد و از آن اطاعت می کرد، اما تیمساری روبروی من ایستاده بود حرف من را تایید کرد و گفت همه نوشیدنی ها را به بیرون از مراسم ببرید. بعد گفتم اکنون زمانی است که امام حسین(ع) بچه خود را روی دست بلند کرده و با این حرکت من سربازها به سر و صورت خود می زدند و عزاداری و شیون و گریه می کردند. خود من از بس غرق عزاداری و روضه شده بودم یک لحظه به خودم آمدم و دیدم آب در دهان و سر و صورت من می ریزند، چون چنان به صورت خودم زده بودم که به پایین پرت شدم. این حرکت در آن زمان و موقعیت برای شما چه بازخوردی داشت؟ دو ماه از خدمت سربازی من نگذشته بود که معافی من آمد، اما درجه داری که انسان شریفی هم بود به من گفت که معافی را قبول نکن و از اینجا نرو و قول می دهم که فقط هفته ای یک روز وقت شما را بگیرم، آن هم بیا و برای مادرم روضه بخوان. به او گفتم قبول می کنم اما به این شرط که شما به درب ورودی پادگان بروید و اگر مادر من که یک ماه و نیم است از یزد آمده و از صبح تا شب در آنجا برای من گریه و زاری می کند، حضور نداشت من معافیت را قبول نمی کنم و در خدمت شما می مانم. این صحبت من باعث شد که درجه دار بگوید وسایلت را جمع کن و برو. تفاوت در یادگیری مداحی قبل از انقلاب و الان را چگونه بررسی می کنید؟ چه الان و چه قدیم اگر بدانید ارباب چه کسی است و قرار است کجا استخدام شوید، سیم خود را مستقیم به خدا و پیامبر و امامانی که به آنها اعتقاد دارید متصل می کنید و می دانید که حنجره را به امام حسین(ع) می فروشید و کسی که حنجره خود را وقف امام حسین(ع) کرد، آن به فرد دیگری نخواهد فروخت! یک کارمند بعد از 30 سال خدمت چه خوب و چه بد بازنشسته می شود، اما نوکر به این شکل نیست. ارباب نوکر را بیرون نمی کند و تا لحظه مرگ با او است، حتی زمانی که او را در قبر می گذارند ارباب می گوید با او مدارا کنید، اگر امروز بدانیم نوکر چه کسی هستیم و در آن خانه به خوبی خدمت کردیم آبروی روز آخر شما بیشتر از روز اولت خواهد بود. فکر می کنید مداحان جامعه ما چقدر به این امر واقف هستند؟ من خودم را می گویم به کسی جسارت نمی کنم! ما نمی دانیم به خانه چه کسی ما را راه دادند و کجا نوکری می کنیم! اگر از فلان آقایی که از سواد، قیافه و اسم بالاتر از من است بپرسید چرا کفش من را جفت می کند، می گوید چون نوکر امام حسین(ع) است کفش او را جفت و جلوی پایش می گذارم. این جایگاه نوکری امام حسین(ع) است که ارزشمند است. از سبک های مداحی قدیم به ما بگویید؟ یادم می آید جلسه را با نوحه ای که خودم هر سال برای پیرغلامان در شیراز، اردبیل و ... می خواندم آغاز می کردیم، آخر جلسه هم پیشکسوت تری نوحه و روضه دیگری می خواند. الان نیز اگر به مجالس قدیمی ها و پیرغلامان و پیشکسوت ترها بروید مراسم به همان سبک برگزار می شود. مراسم جوان ترها به چه شکل است؟ از اینجا شروع کنم که هیچ فردی بی عیب نیست و این را به دوستان و رفقا گفته ام، همه ما در هر زمان و مکان دارای نواقصی هستیم اما جوان ها واقعا زحمت می کشند. مداحان جوان زمانی که چند هزار جوان هم نسل خودشان را از پارک ها جمع می کنند و به سمت مجلس امام حسین(ع) می کشانند، کار بسیار مهم و ارزشمندی را انجام داده اند. نواقص کارشان کجا است؟ همان طور که گفتم همه ما معایبی داریم و قصد ندارم این قضیه را بشکافم، اما اگر همین جوان های مداح و عزادار که کار ارزشمندی را انجام می دهند ببینند که با زبان لطف و خوشی معایبشان را در خلوت به آنها گفته می شد و ببینند که پیشکسوتان و پیرغلامان و در مراسم شان حضور دارند، معایب خود را به حداقل خواهند رساند یا از بین می برند. پس بیاییم جوان های مداح معتقد و کسی که در مسیر اهل بیت(ع) قدم برمی دارد را دلسرد نکنیم. اولین شعری که مداحی کردید را به خاطر دارید؟ شعر «سقای ما لب تشنگان ابوالفضل/ آبی رسان بر کودکان ابوالفضل بود» اما رسمی تر اشعاری بود که از کتاب خزائن الاشعار بیرون می آوردم. مهمترین مداحی که انجام دادید چه بود؟ همان مداحی در زمان سربازی بود که به آن اشاره کردم و به نوعی می توان گفت نقطه عطف زندگی ام است. چه مداحی را دوست داشتید انجام دهید که موفق به انجامش نشدید؟ هر جا که از قبل برنامه ریزی کردم که فلان شعر، قصیده و یا فلان کار را انجام دهم، موفق نشدم اما هر کجا به خودشان (ائمه اطهار) وصل شدم، بهترین عملکرد را داشتم. سخت ترین مجلسی که به آن رفتم مسجد صاحب الزمان(عج) بود. قصیده ای بود که به خاطر سختی و دقت کار در مسجد صاحب الزمان(عج) یک ماه روی آن کار کرده بودم که آن شب به بهترین نحو بخوانم. حاج غلامی هم کنار من بود که بعد از من اجرا کند، از دست قضا قصیده هر دوی ما یکی بود. در این میان حاج غلام را متوجه این موضوع نکردم و بدون قصد قبلی شعر و روضه دیگری را اجرا کردم، شما نمی دانید چه اتفاقی افتاد! من شروع کردم به خواندن حاج غلام هم شعر مشابهی که در دست داشت کنار گذاشت و چنان همراهی کرد و مجلسی راه انداختیم که غوغا شد... در پایان به خودم گفتم اگر پا روی هوای نفست بگذاری اهل بیت(ع) آبرویت را می خرند. مداح باید در برگزاری مراسم به چه نکاتی دقت کند؟ اگر کسی به مجلس پا گذاشت که با او کدروتی داریم و قصد تلافی کنیم، دیگر نوکر امام حسین(ع) نیستیم. باید توجه داشت شاید در تمام دوران عمرت این مجلس اولین و آخرین مجلسی است که خود حضرت زهرا(س) به آن نظر دارد، پس نباید خرابش کنیم چون اینجا جای تسویه حساب نیست. عقیده من این است هر کجا که پرچم امام حسین(ع) نصب شود آنجا شعبه ای از حرم امام حسین(ع) است. کدامیک از مداحان نسل جدید را دوست دارید؟ همه انها را دوست دارم و افتخار می کنم جوان های ما پا به این عرصه گذاشته است. فرزندان شما هم مداحی می کنند؟ هر بچه ای در فامیل ما است، مداح شده چنانچه یکی از دوستان میگفت هر کسی در طایفه بازوبند به دنیا می آید عبایی با خود دارد. (با خنده) این روزها بیشتر کجا مداحی می کنید؟ نمی توانم به جاهایی که پله های زیادی دارند، بروم که البته طبق نظر دکتر به خاطر داشتن آسم شدید است. اما باز برخی روضه های قدیمی که همیشه می رفتم را می روم. یکی از آنها واقع در خیابان خورشید جنب بیت مقام معظم رهبری است که سال ها است با آنها همراه هستم. شغل اصلی شما چیست؟ شغلی اصلی مداحی است اما دفتر خدمات زیارتی در میدان انقلاب نیز دارم. سال ها مدیر گروه حج بودم و الان هم جایی در مشهد نزدیک حرم امام رضا(ع) ساختم که زائران به آنجا می روند و الحمدالله هر چه دارم از خدا و ائمه(ع) است و خواسته همیشگی من این است که با گفتن نام و ذکر امام حسین(ع) چشم از جهان ببندم. دستمزد کار مداحی شما تا چه حد تاثیر داشت و یا دارد؟ به ما نصیحت کردند و ما هم آن را به بچه های خود انتقال دادیم و گفتیم دستی که به شما پول می دهد دست امام حسین(ع) است و دست عادی نیست. گفتم هر چه پول می دهند شمارش نمی کنم و در جیبم می ریزم و هر چقدر هم که خرج می کنم، تمام نمی شود. یکی از کارهایی که انجام می دهم این است که دستمزدهای محرم و عاشورا و برخی دیگر از روضه ها را کنار می گذارم. از درآمد هتل مشهد و جاهای دیگر نیز کنار می گذارم و از کل آن بسته های خوراکی را فراهم می کنم و بین چند صد نفر تقسیم می کنم، البته این حرکت چند روز قبل از ماه رمضان اتفاق می افتد. مهمترین ویژگی که در مداحی قدیم بوده و الان نیست؟ مهمترین چیزی که در مداحی قدیمی بوده و الان کمتر به آن پرداخته می شود، اخلاص است. چنانچه در روضه خوانی و مداحی اگر همه چیز از ته دل و با اخلاص انجام شود دیوار هم به گریه می ایستد. آیا پیرغلام بودن در روش کاری شما تاثیر گذاشت؟ بله، آخرین مدالی بود که گرفتم. البته پیرغلامی را از جماران گرفتم شاید بهترین لحظه عمرم گرفتن مدال پیرغلامی بود که گفتم امام حسین(ع) مدیونتم.
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]