واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: کیومرث پوراحمد، کارگردان شناخته شده سینما، در نشست ٢٤ خرداد مدرسه ملی سینما با عنوان «ملاحظات مفهومی بازنمایی اقوام در سینمای داستانی ایران: پژوهشی در نشانه شناسی فرهنگی» به بیان تجربیات خود در فیلم های سینمایی در رسیدن به لهجه درست اقوام ایرانی پرداخت.55آنلاین: کیومرث پوراحمد، کارگردان شناخته شده سینما، در نشست ٢٤ خرداد مدرسه ملی سینما با عنوان «ملاحظات مفهومی بازنمایی اقوام در سینمای داستانی ایران: پژوهشی در نشانه شناسی فرهنگی» به بیان تجربیات خود در فیلم های سینمایی در رسیدن به لهجه درست اقوام ایرانی پرداخت. این عضو دپارتمان کارگردانی مدرسه ملی سینما ضمن بیان خاطره ای درباره محل تولد خود در نجف آباد اصفهان گفت: «اهمیت لهجه از کودکی برای من شکل گرفت؛ زمانی که بزرگ شدم و راه خودم را در سینما شناختم، تمایل به ساختن آثاری با لهجه گوناگون پیدا کردم و چنانچه مطلع هستید، چندین پروژه با این رویکرد ساختم. نکته مهم به زمان ورود کارخانه ذوب آهن به اصفهان برمی گردد که با خود هزاران کارگر و تکنیسین وارد کرد که عینا شاهد کم رنگ ترشدن لهجه اصفهانی بودم. از طرفی ورود وسایل ارتباط جمعی مزید بر علت شد تا لهجه اصفهانی رقیق تر شود؛ به این دلیل سعی کردم لهجه اصفهانی را در آثارم بگنجانم تا ماندگار شود. البته من لهجه های مختلف زیادی را در فیلم هایم کار کرده ام». این کارگردان اذعان کرد با ساخت سریال «قصه های مجید» که برای اولین بار لهجه اصفهانی را در یک فضای جدی نمایشی وارد کرده، با اشاره به تغییرات فضای سینما در دهه های قبل تا امروز توضیح داد: «در دوران آقای بهشتی، فضای سینما کارگردان سالاری بود و ما تعیین می کردیم چه فیلم هایی ساخته شود. هر فیلم سازی براساس قومیت های مختلف آثاری را تولید می کرد و تنوعی از آثار می دیدیم. اما این موضوع به تدریج کم رنگ شد و سینما دست افرادی افتاد که از تنوع فیلم ها کاستند و افرادی مانند ناصر غلامرضایی، وحید موسائیان و... که درباره لُرها فیلم می ساختند، به مرور فید شدند. متأسفانه سینما به دست افرادی افتاد که هیچ چیزی برایشان مهم نیست. برای این افراد، قومیت، لهجه و پرداختن به قصه های متنوع و در کل فعالیت حرفه ای در سینما شوخی است و فقط یاد گرفته اند از ستاره ها برای فروش فیلم ها استفاده کنند و باعث شدند سینمای مستقل به تنگنا برخورد کند و حمایت نشود». دکتر روح الله حسینی، مدیر مدرسه ملی سینمای ایران، نیز عنوان کرد: «از استادان دانشگاه هنر، دانشگاه تهران و افراد آکادمیک در حوزه سینما که با مقوله پژوهش سینمایی در ارتباط هستند، تقاضا دارم به نفس همکاری سازمان سینمایی و دانشگاه تهران و مدرسه ملی سینمای ایران توجه و مدرسه را در امر پژوهش یاری کنند. مدرسه ملی سینما در کنار بخش آموزش که مناسبات و تحلیل های مخصوص خودش را می طلبد، مأموریت مهمی برای خود قائل است و آن هم بدل شدن به نقطه اتصال و وصل بین حوزه اندیشه و نظر با حوزه اجرا و عمل است». منبع: شرق
چهارشنبه ، ۲۶خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]