تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833268355
تجمع دهه هشتادی ها را امنیتی نکنید
واضح آرشیو وب فارسی:الف: تجمع دهه هشتادی ها را امنیتی نکنید
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۶:۳۷
یک جامعه شناس گفت: تجمع نوجوانان دهه هشتادی را نباید امنیتی کرد. جوانی اقتضائاتی دارد که باید مسوولان ما با آن کنار بیایند. چرا کسی نمی پرسد صدا و سیما برای جوان ما چکار کرده است؟به گزارش خبرآنلاین، تجمع برای آب بازی در یکی از پارک های تهران ، تجمع برای وداع با مرتضی پاشایی ، تجمع برای اعتراض به سختی سوالات امتحانی دبیرستان و حالا جمع شدن جوانان یا بهتر بگوییم نوجوانان به مناسبت پایان فصل امتحانات و البته ازدحام شدید و حاشیه های مترتب بر آن در یکی از مراکز خرید پایتخت ... حالا سوالات زیادی در مورد چرایی این اتفاقات سریالی در ذهن کارشناسان و خانواده ها ایجاد شده.دکتر امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره این تجمعات و نحوه اطلاع رسانی و نقش شبکه های اجتماعی و فضای مجازی در شکل گیری آن معتقد است: «به نیازهای جوانان بی توجهی شده. مسوولان ما قشر جوان را نادیده می گیرند. مسائل آنان در رسانه های رسمی انعکاس ندارد و عده ای فکر می کنند هر چه می گویند جوان باید دربست قبول کند.»مشروح گفتگو با این جامعه شناس را در ادامه می خوانید؛قرار دورهمی در شبکه های اجتماعی و بدنبال آن ازدحام گروهی از جوانان در یکی از مراکز خرید پایتخت ، مثل یکسری اتفاقات مشابه قبلی، واکنش هایی را در بین مسوولان و کارشناسان برانگیخته بویژه که در اکثر مواقع این اتفاقات با غافلگیری هایی همراه شده، پیام این رخدادها که مدام تکرار می شود ، چیست؟پیامش این است که مسوولان ما در خواب بسر می برند! اگر جوانان ما جلوی فروشگاه کوروش تجمع می کنند و البته رویداد مشابهی در یک شهر دیگر رخ می دهد و مسوولان ما غافلگیر می شوند، دلیلش این است که به خواسته های جوانان توجه نمی شود. جشنی گرفته اند در ظاهر، نه میتینگی بوده نه تشکل سیاسی بوده نه جناحی سیاسی دعوت کرده و نه انقلاب شده، آنها ابراز وجود کرده اند. اگر رسانه های رسمی ما مثل صدا و سیما آنها و نیازهایشان را نمی بینند دلیل نمی شود که جوانان و نیازهایشان وجود نداشته باشد.این اتفاقات که در چند سال اخیر مدام تکرار می شود با همه گیری شبکه های اجتماعی ، فضای مجازی و به عبارتی رسانه های غیر رسمی ربط مستقیمی دارد . چرا در کشور ما شبکه های اجتماعی و رسانه های غیر رسمی اینقدر تاثیر گزارند؟جواب روشن است. به رسانه های رسمی کمتر اعتماد وجود دارد. وقتی جوان ما با یک رسانه خشک، رسمی و بی انعطاف که در دعواهای جناحی وسط معرکه است و توانش را صرف کوبیدن یک جناح سیاسی می کند مواجه است، رسانه ای که در مورد رسالت واقعی خود برای تولید برنامه های مناسب و پاسخ به نیازهای مخاطب ، بویژه قشر جوان کم توجه است، طبیعی است که به ماهواره ها، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی پناه می برد.جوان ما از درون خالی است، اصلا گرسنه است! وقتی با سفره رنگین فضای مجازی و رسانه های غیر رسمی مواجه می شود، اختیار از کف می دهد.به هر حال رسانه های رسمی ملاحظاتی دارند و باید برخی مسائل مثل اخلاقیات ، خطوط قرمز و سیاست های کلی حاکمیتی را مورد توجه قرار دهند...بله باید به این مسائل هم توجه داشت . اما اتفاقی که افتاده این است که به نیازهای جوانان بی توجهی شده. مسوولان ما قشر جوان را نادیده می گیرند . مسائل آنان در رسانه های رسمی انعکاس ندارد و عده ای فکر می کنند هر چه می گویند جوان باید دربست قبول کند. آنها در سالهای قبل متوقف مانده اند. بدیهی است نگاه آنها به رسانه هم همینطور است. به زور می خواهند جوانان را با طرز فکر خودشان همراه کنند که شدنی نیست. در نتیجه جوانان به رسانه های مجازی ، شبکه های اجتماعی و ماهواره ها رو می آورند . باید مسئله جوانان مورد اهتمام مسوولان باشد اما نیست!پس این حرکات را باید نوعی اعتراض تلقی کرد؟لزوما نه! این پدیده را نباید امنیتی کرد. جوانی اقتضائاتی دارد که باید مسوولان ما با آن کنار بیایند. وقتی در استادیوم ها جلوی حضور جوانان را گرفتیم و تفکیک سازی کردیم راه را برای این گردهمایی ها هموار کردیم . با این تفاوت که در استادیوم ها با برنامه ریزی مناسب می توان با پخش سرود ملی و موسیقی های سنتی ومجاز وتهیه برنامه های مناسب فرهنگی- تفریحی و شاد، فضای استادیوم ها را تلطیف کرد و غافلگیر هم نشد. مشکلاتی که حالا نمود پیدا کرده، درون زاست. ناشی از بی توجهی است. چرا دستگاه هایی که بودجه های فرهنگی را در تیول خود دارند، پاسخگو نیستند؟ چرا کسی نمی پرسد صدا و سیما برای جوان ما چکار کرده است؟مجموعه های فرهنگی شهرداری با آن بودجه های عجیب و غریب را ببینید.فرهنگسراهای ما زندان سراست! شما وقتی به فضای فرهنگسراهای شاخصی مثل بهمن یا خاوران وارد می شوید، از شما کارت شناسایی می خواهند ، احساس می کنید انگار دیوارهای فرهنگسرا چشم دارند تا شما را زیر نظر بگیرند!نخواستیم پاتوق های فرهنگی برای جوان خود ایجاد کنیم تا هیجانات جوانی را فرو بنشاند یا نیازهایی مثل دیده شدن یا حضور در گروه های همسالان را برآورده کنند.جوان می خواهد جوانی کند. وقتی راهی پیش رویش قرار ندادیم ، او خود راهش را پیدا می کند.گروهی از کارشناسان حرکاتی مثل جمع شدن جوانان یا نوع پوشش آنها و ارتباط با جنس مخالف را ناشی از تغییر سبک زندگی و همچنین ارزشهای متفاوت جوان ها با نسل گدشته می دانند، شما چقدر به این موضوع باور دارید؟رهبر انقلاب در سال ۱۳۹۱ طی سخنانی برنامه ریزی رسانه های بیگانه برای تغییر سبک زندگی را مطرح کردند که باید دوباره مورد توجه قرار بگیرد. تغییر سبک زندگی از کودکی شروع شده، کارتون ها و انیمیشن ها کار خود را می کنند. از همان ابتدا کودک ما با ارزش های آنها خو می گیرد. همین کودک در جوانی و نوجوانی به طور طبیعی به آن ارزش ها گرایش پیدا می کند. آنها می دانند کجا سرمایه گزاری کنند!جوان آینده ساز است ، حیات یک جامعه وابسته به نسل جوان است ، به همین دلیل برای اشاعه فرهنگشان به جوانان توجه دارند.ما بر ای حفظ جامعه خود ، باید به نیازهای جوانان مثل نیاز به تفریح ، شادی ، دیده شدن و ... پاسخ دهیم . حالا اگر می خواهیم ارزش هایمان حفظ شود راهش این است که به داشته هایمان تکیه کنیم.اما این اتفاق نمی افتد. برای مثال موسیقی سنتی ما سرشار از عرفان است ، مذهب و معنویت در آن موج می زند ، مملو از عاطفه و صلح و انسان دوستی است ؛ اما موسیقی دانان مطرح خود را خانه نشین می کنیم و به آنها اجازه کار نمی دهیم.فکر می کنیم با محدود کردن ، کسی سراغ موسیقی نمی رود، در حالیکه جوانان به موسیقی گرایش دارند ، اگر به آنها خوراک ندهیم خودشان سراغش می روند، این همه موسیقی زیر زمینی و سبک های عجیب و غریب وارداتی پاپ و جاز و راک از کجا پیدا شده؟تار و کمانچه و انواع سازهای سنتی را سانسور می کنیم ، جوان را در دام موسیقی وارداتی قرار می دهیم. موسیقی غرب ، فرهنگ خود را تحمیل می کند ، نتیجه اش پوشش های نامتعارف، سبک متفاوت زندگی، گرایش به مواد روانگردان و رفتارهایی است که نمی پسندیم، همان چیری که آن را ولنگاری فرهنگی می خوانیم. نسل جدید در معرض بمباران اطلاعات است ، اگر به او فرصت ندهیم تا دیده شود ، شادی و تفریح داشته باشد، اگرمسوولان به فکر ایجاد پاتوق های فرهنگی ، ورزشی و تفریحی برای جمع شدن و تفریح و تخلیه هیجانات جوانان نباشند، آنها خود دست بکار می شوند ؛ ابزارش را هم در اختیار دارند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها