واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: مقابلش که می نشینیم، این قدر سرزنده و شاداب است که باورمان نمی شود که 80سال داشته باشد و بیش از 60سال است که به صورت حرفه ای کوه نوردی می کند. خودش می گوید به کوه معتاد شده است و اگر هفته ای دست کم یک بار را در کوه سپری نکند، بیمار می شود؛ برای همین هم هست که به هیچ در خواست کوه نوردی و کوه پیمایی «نه» نمی گوید و با پای آسیب دیده از یک تصادف سخت هنوز هم از بینالود و هزارمسجد بالا می رود. اکنون به واسطه حضور این ورزشکار پیش کسوت، بسیاری از اهالی محله فاطمیه از پیر و جوان گرفته تا مغازه دار و نمازگزار کوه نوراز چگونگی ورودتان به دنیای کوه نوردی بگویید. در دوران جوانی و نوجوانی به دلیل علاقه ای که من و دو سه نفر از دوستانم به طبیعت داشتیم، گروهی سه نفره راه انداخته بودیم و هرازچندگاهی سری به کوه های اطراف مشهد می زدیم و از طبیعت کوه استفاده می کردیم. بعد از اینکه به سربازی رفتم، این جریان تا پایان دوره خدمت تقریبا متوقف شد. پس از اتمام دوره خدمت سربازی، مجدد به کوه نوردی پرداختم ولی نه به صورت آماتور بلکه حرفه ای و الان حدود 60سال است کوه نوردی را کاملا حرفه ای دنبال می کنم. قبل از اینکه اصلا کوه نوردی را آغاز کنید، ورزش دیگری هم انجام می دادید؟ بله. یادم است باشگاه بدن سازی و پرورش اندامی به نام حسینی در میدان شهدا بود که در ایام جوانی و نوجوانی چند سال به صورت حرفه ای آنجا زیبایی اندام کار می کردم. این نکته را هم باید بگویم که در آن زمان پرورش اندام به اندازه ای که امروز معمول و مرسوم هست، نبود و به ندرت باشگاه بدن سازی در شهر مشهد پیدا می شد. بعد از گذشت 60سال از فعالیت حرفه ای و اینکه به قول معروف پابه سن گذاشته اید، هنوز هم مقید به هفته ای یک روز کوه نوردی و کوه پیمایی هستید؟ کوه و طبیعت، طوری است که اگر چهار یا پنج هفته به طور مداوم ساعت هایی را در آن سپری کنید، به آن وابسته خواهید شد و بعد از آن حتما سعی می کنید که یک روز در هفته را هرطور شده به کوه نوردی بپردازید. این قضیه کاملا برای من هم صدق می کند و گاهی در طول یک هفته، چهار بار به کوه می روم. الان دو شنبه ها و چهارشنبه ها با دوگروه متفاوت صعود می کنیم. گاهی پیش می آید که اعضای خانواده ام هم از من درخواست می کنند که همراهشان به کوه بروم و من هم با کمال میل قبول می کنم. حتی جالب است که این کار در ماه رمضان هم متوقف نمی شود و به همراه دوستان در کوه افطار می کنیم. سابقه پیمودن چه قله ها و مناطقی را در ایران و خراسان دارید؟ تقریبا به تمامی ارتفاعات مهم استان نظیر هزارمسجد، بینالود، چهل اختران کلات، ایوب پیغمبر بجنورد، کوه های درگز و قوچان و... صعود کرده ام. در سطح کشور هم شیرکوه یزد، بیستون کرمانشاه، هفت خوان مازندران، ارتفاعات گرگان و چندین و چند کوه دیگر از سایر استان ها را که نامشان را به خاطر ندارم، به همراه دوستانم فتح کرده ایم. شنیده ایم که سالی یک بار به بینالود صعود می کنید و از راه کوه به نیشابور می روید. بله، کاملا درست است. سالی یک بار به همراه دیگر دوستان کوه نورد که هفته ای یک بار با یکدیگر به کوه نوردی می پردازیم، به کوه بینالود صعود می کنیم و از طرف دیگرِ کوه، که سمت نیشابور است پایین می آییم. تابه حال لحظات سختی را هم در کوه تجربه کرده اید؟ کوه نوردی با اینکه شیرین است، گاهی تلخی ها و سختی هایی هم دارد؛ مثلا یادم می آید در یکی از صعودها در جایی گیر افتادیم که نه راه پس داشتیم و نه راه پیش و اگر کسی قدم اشتباهی برمی داشت، بیش از 500متر به پایین پرتاب می شد. باورتان نمی شود که با چه زحمتی، آن هم به صورت نشسته از آن قسمت عبور کردیم. یا اینکه در صعودمان به هزار مسجد هوا به قدری سرد شد که اصلا از سرما خوابمان نمی برد و حتی جرئت نمی کردیم برای وضو گرفتن یا کار دیگری از کیسه خواب و استراحتگاهمان بیرون بیاییم. کلا کوه نوردی با سختی عجین شده و خود همین ها هم شیرین است و بعدها تبدیل به خاطره می شود. کوه نوردی چه تاثیری بر زندگی شخصی شما داشته است؟ کوه نوردی یعنی مشاهده طبیعت بکر و دست نخورده. دیدن طبیعت و مناظر در روحیه انسان تاثیر می گذارد و سبب شادابی می شود. الان با وجود اینکه من 80سال دارم، روحیه ام درست شبیه جوانی هجده ساله است و این، از ثمرات کوه نوردی است. از همه مهم تر اینکه ارمغان 60سال کوه نوردی برای من سلامتی بوده است و امروز به لطف خدا و به واسطه کوه نوردی کاملا سالم هستم و مشکلی ندارم. تابه حال به این فکر افتاده اید که خودتان را بازنشسته کنید و کوه نوردی را کنار بگذارید؟ علاقه من به کوه و کوه نوردی به حدی است که این فکر حتی به ذهنم خطور نمی کند. با خودم عهد کرده ام تا زمانی که پاهایم توان داشته باشد، کوه نوردی کنم. حتی زمانی که تصادف کرده بودم و هردو پایم شکسته و راه رفتن تنها با عصا و واکر برایم میسر بود، با همان وضع از دوستانم خواهش کردم که مرا با خودشان به کوه ببرند و شاید کسی باورش نشود که با عصا و به سختی بازهم از کوه بالا رفتم. و حرفی اگر ناگفته مانده؟ توصیه من به همه جوان ها حتی آن هایی که ورزش دیگری را دنبال می کنند، این است که دست کم هفته ای یک بار را به کوه بروند؛ چون به نظر من کوه نوردی مادر همه ورزش هاست و تاثیری که بالارفتن ازکوه بر قلب و ریه دارد، ورزش دیگری ندارد. در میان کسانی که با من به کوه می آیند، هستند افرادی که بیماری های سختی داشته اند، از مشکلات قلبی و گرفتگی عروق رنج می برده اند ولی با کوه نوردی سلامتی خود را به دست آورده و دیگر نیازی به عمل جراحی پیدا نکرده اند. استادی
یکشنبه ، ۲۳خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]