واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مدرسه ملي سينماي ايران و چند سؤال
كارشناسان حوزههاي مختلف براي بررسي و قبول موفقيت يك طرح يا آن را از باب سودآوري اقتصادي موردتوجه قرار ميدهند يا...
نویسنده : میلاد نجفی
كارشناسان حوزههاي مختلف براي بررسي و قبول موفقيت يك طرح يا آن را از باب سودآوري اقتصادي موردتوجه قرار ميدهند يا از منظر خروجي فني يا در نازلترين نگاه آن را از لحاظ نوآوري و بيبديل بودن بررسي ميكنند. مدرسه ملي سينماي ايران كه به همت سازمان سينمايي و اعطاي حكم، مسئوليت هيئت امنا توسط آقاي ايوبي و با هدف ارتقاي سطح دانايي سينماي كشور به صورت جدي وارد مرحله فعاليت رسمي شد، بنا بر نظر بسياري از كارشناسان حوزه سينما كميتي است، كم كيفيت و تكراري است بر مكررات.
مگر نه اينكه كوچكسازي دولت و كاهش تصديگري آن در حوزه فرهنگ همواره از وعدههاي اصلي مسئولان دولتي بوده و مگر نه اينكه با توجه به كسري بودجه شديد در حوزه فرهنگ و از طرفي جنگ نرم دشمن بايد تا ميشود از هزينههاي سرگردان جلوگيري كرد؟ تا كي بايد حوزه حساس و تأثيرگذار فرهنگ عرصه آزمون و خطا باشد؟ بهتر نبود هزينههاي مورد نظر براي اين مؤسسه تازه تأسيس به ديگر مجموعههاي هم شكل كه سالها قبل تأسيس شده بودند و تا حدودي هم از مرحله سردرگمي به ايجاد خروجي نزديك شدهاند، اختصاص پيدا ميكرد؟ سنت غلط افتتاح و تأسيس و ثبت اولينها در مديران فرهنگي مانند آفتي است كه باعث ميشود در خلال هياهوي آن، اولويتهاي كاري خود را فراموش کنند و دچار اشتباه محاسباتي بشوند. امروزه نميشود نشست يا مصاحبهاي با اهالي سينما صورت بگيرد و حرفي از سالنهاي فرسوده و كمكيفيت سينماي كشور نشود، سالنهاي نيمهتعطيل يا در بهترين حالت كم رونق كه يكي از دلايل مهم آن كيفيت نازل صدا و پرده نمايش و همچنين امكانات رفاهي آن مجموعه است، اي كاش جناب آقاي ايوبي در كنار حضور در جشنوارههاي سينمايي خارجي و تجربه سالنهاي باكيفيت فرنگ، گوشهچشمي به سالنهاي نمايش شهرستانها هم داشته باشند.
اصلاً از انتقادات فيلمسازان و بازيگراني مثل رضا كيانيان بگذريم كه گفته بود اگر هدفتان از ايجاد اين مدرسه به روزشدن اصناف است كه اين وظيفه خانه سينماست و اگر هدف تربيت سينماگران است كه مدارس و مؤسساتي هستند كه ميتوان آنها را دراين باره تقويت كرد، با مجموعههايي مثل انجمن سينماي جوان كه سالهاست مشغول فعاليت است و در اين زمينه هم بعضاً به موفقيتهايي دست يافته چه بايد كرد؟ بنا بر آمار رسمي سايت سازمان سينمايي در حال حاضر حدود80 آموزشگاه آزاد سينمايي و سمعي، بصري داراي مجوز فقط در استان تهران مشغول فعاليت و آموزش تئوري و عملي هستند، اگر اين مؤسسات به لحاظ كيفي قابل اعتنا نيستند، چرا از نهاد ذيربط مجوز دريافت ميكنند و اگر داراي كيفيت مناسبي هستند، چرا تقويت نميشوند و بودجه مدرسه ملي سينما صرف ارتقاي آنان نشد؟
گويا سفارت فرانسه و زندگي در محيط پاريس مسئولان سينمايي كشور را به شيوههاي فرهنگي آنجا علاقهمند و دلبسته كرده است و با تقليد از نمونههاي اورجينال فرانسوي و تنها با تغيير نام آن به مدرسه ملي سينماي ايران و وطني كردن آن سعي در تجربه نمونههاي فرنگي كردهاند كه اين كار به خودي خود اقدام مردودي نيست، ولي براي موفقيت آن بايد به اين نكته توجه كرد كه آيا بستر براي چنين اتفاقي در داخل كشور مهياست؟ و اصولاً باوجود مجموعههايي شبيه به آن از قبل، ايجاد اين مدرسه چه به لحاظ اقتصادي و چه به لحاظ كيفي به صلاح است؟ نكند اين مدرسه مدتي بعد مانند فرزند بيسرپرستي بشود كه ارثيه اجباري مديران فرهنگي بعدي بشود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۳۹۵ - ۲۰:۳۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]