واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۷ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۱:۵۸
چه عصر غمانگیزی برایمان رقم خورد و در مقابل چشمانمان از آن همه هیبت و مردانگی، تنها قابی عکس و لبخندی پر از معنا و خاطراتی شیرین به یادگار ماند. میان این مجلس مشکین، چه معصومانه حضور نورانیات را از میان قاب عکس به رخ میکشانی و وجود پاکت را در حریم جهاد و ایثار، جاودانه میکنی، چه زود گذشت روز وداع تو با جهادگران بیقرار، و امروز در مجلس ختم تو با اشک دلتنگی، حکایت ناتمام خوبیهایت را بر گوشها زمزمه میکنیم. چه غمگینانه در فراقت اشک از دیدگانمان جاری شده و تنها سکوت را بر لبهایمان مینشانیم، چراکه بزرگی تو را نه زبان توان باز گفتن دارد و نه قلم توان نوشتن، که تنها این قطرههای اشک توان وصف بزرگی تو را دارند. اینجا پر از همهمه و شلوغی است و پر است از کسانی که لحظه لحظهی خاطراتشان را با تو در ضمیر خود مرور میکنند و تنها با نگاهی معنادار به تصویر پر از مهربانیت، تو را بیبدیل تحسین میکنند. گویی که تو جزیی از وجودشان بودی و چون روحی از جانشان پر کشیدهای. آری، این مردم، حکایت تو را نه تنها در این محفل، که در تمام وجودشان بازگو کرده و حسرت فراقت را با اشک و سکوت به تصویر میکشند و بیشک تو در سایهی الطاف پروردگار اشک شوق ریخته و سجدهی شکر بر جای میآوری. و اینجا، در تلاطم این مجلس، تمام فریادها به صحن پاک تو منتهی میشود و همه از تو میگویند، از تو ای جانبازی که بخشی از وجودت را فدای اسلام کردی و تا پایان عمر با جراحات شیمیایی سوختی و ساختی ... از تو ای "محمدحسین حسین زاده". مراسم چهلم دکتر محمدحسین حسینزاده، جانباز سرافراز دوران هشت سال دفاع مقدس، رییس اسبق جهاد دانشگاهی منطقه آذربایجان شرقی و از بازماندگان بمباران 27 دیماه کارگاه فنی دانشگاه تبریز، با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد. رئیس جهاد دانشگاهی آذربایجان شرقی و از یاران دیرین مرحوم حسینزاده، در حاشیه این مراسم در گفتوگو با خبرنگار ایسنا در آذربایجان شرقی، اظهار کرد: مرحوم حسینزاده اسطوره تلاش و مسئولیتپذیری بود، او تمام تلاش خود را به کار بست تا بتواند ارتباطی میان جبهه های جنگ با دانشگاه برقرار کند، جهاد دانشگاهی و جامعه دانشگاهی این استان مدیون رشادتهای آن جانباز سرافراز است. دکتر نجف قراچورلو بیان کرد: تلاش شبانهروزی مرحوم حسینزاده در کارگاه دانشکده فنی دانشگاه تبریز که مدیریت آن برعهده جهاد دانشگاهی بود هرگز از یادها نخواهد رفت، زمانی که برخیها به دنبال منافع زندگی خود بودند، افرادی مانند مرحوم حسینزاده به دنبال حفظ منافع و کیان نظام اسلامی بودند. او افزود: جهادگران جهاد دانشگاهی استان هرگز فداکاریهایی را که مرحوم حسینزاده برای حفظ و ارتقای جایگاه جهاد دانشگاهی انجام داده است، فراموش نمیکنند. علیحسین دوستدار، یکی از کارمندان بازنشستهی جهاد دانشگاهی و از یاران مرحوم حسینزاده نیز در گفتوگو با خبرنگار ایسنا درباره ویژگیهای اخلاقی آن مرحوم، اظهار کرد: ایشان بهقدری انسان وارستهای بودند که اگر خطایی از یک کارمند سرمیزد، بدون اینکه کسی متوجه شود موضوع را با او بهطور خصوصی در میان میگذاشت و حل میکرد و هیچگاه نگذاشت ذرهای از آبروی کسی لطمه بخورد. او ادامه داد: زمانی که یکی از کارمندان به مبلغی نیاز داشت، یا شرایط را فراهم میکرد که او وام بگیرد یا از جیب خود مبلغ مورد نیاز را متقبل میشد. وی بیان کرد: ایشان در تمام اوقات، با خوشرویی با کارمندان برخورد و همیشه مثل یک دوست رفتار میکرد، بیآنکه ذرهای حس ریاست داشته باشد و در ایام تعطیلات نیز شرایط را برای کارمندان فراهم میکرد تا به مسافرت یا گردش بروند. دوستدار گفت: در یکی از روزهای ماه رمضان که من مدیر دفتر ایشان بودم، نزد من آمد، بستههای ارزاق را تحویل من داد و گفت، اینها را به کارمندان بده که این کار از حضرت علی (ع) برایمان مانده است. او ادامه داد: با وجود اینکه در حق ایشان کم لطفیهایی شده بود، اما ایشان همیشه انسان بزرگی بود و از یادها نخواهد رفت. وی به همه جهادگران دانشگاهی توصیه کرد که در مسیری حرکت کنند که مرحوم حسینزاده حرکت میکرد. همچنین همکار مرحوم حسینزاده در دوران جنگ نیز در گفتوگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: من در زمان جنگ با او در جهاد دانشگاهی همکار بودم، او جوانی بسیار متعهد و دلسوز بود و در حالت کلی نیز شخصیتی علیگونه داشت و نمونهای از یک مومن واقعی بود. سعیده نیابتچی درباره اخلاق و شخصیت مرحوم حسینزاده، گفت: ایشان انسان مدیر و فعالی بود و کمتر دیده میشد که بیکار نشسته باشد، چرا که در تمامی لحظهها مشغول کار و فعالیت و کمک به دیگران و برگزاری مراسم بود. او ادامه داد: مرحوم حسینزاده کسی بود که جهاد دانشگاهی را پابرجا نگه داشت و باعث پیشرفت آن شد؛ او از اولین کارمندان جهاد بوده و همیشه در فکر پیشرفت در کارها و توسعهی اخلاق انقلابی بودند. وی با اشاره به خلقوخوی مهربان و طینت خوش مرحوم حسینزاده، گفت: رفتار او با بقیه به گونهای بود هیچگاه موجب رنجش کسی نشد و تمام افراد نیز به ایشان علاقه شدید داشته و به شدت برایشان احترام قائل بودند. نیابتچی اظهار کرد: حسینزاده در طول مدت جنگ برای افرادی که در دانشکدهی فنی دانشگاه در کار ساخت سلاح برای رزمندگان بودند، غذا تدارک دیده و سر وقت به آنها میرساند، بهگونهای که شب و روزش را وقف خدمت به انقلاب و کشور کرد. وی ادامه داد: ایشان برای برگزاری مراسم و راهپیماییها تلاش زیادی میکرد و اگر ساعتی حضور نداشت تمام کارهای مراسم زمین میماند. اگر مشکلی نیز در خوابگاههای دانشگاه پیش میآمد با وجود جوانیاش، اولین کسی بود که در آن مکان حاضر میشد و برای حل مشکل اقدام میکرد. او با اشاره به بمباران دانشکده فنی توسط نیروهای بعثی، گفت: وی در آن زمان، از صبح تا شب مشغول کمکرسانی به رزمندگان و دائما در حال فعالیت بود و بعد از بمباران این دانشکده نیز من خود را به سرعت به آنجا رسانده و با کمک دیگران، مجروحان را به بیمارستان 29 بهمن رساندیم که در آن حال مرحوم حسینزاده رسید و فقط دست بر سرش گذاشت و گریست و شروع به کمک برای مجروحان کرد. نیابتچی با بیان خاطرهای از مرحوم حسینزاده، به شوخطبیاش اشاره کرد و افزود: نه خستگی کارهای روزانه او را خسته میکرد و نه سختیهای دوران جنگ، چرا که همیشه در آروزی شهادت بود؛ اما سرنوشت روی دیگری نشان داد و او جانباز شد و با تحمل سختیهای فراوان و بعد از سالها انتظار به جمع یاران شهیدش پیوست. وی یادآوری کرد: او تمام داشتههایش را صرف جنگ کرد و با اینکه پسری از یک خانوادهی ثروتمند بود، اما هرگز نمیگذاشت که دیگران متوجه این موضوع شوند، چرا که با تواضع تمام در تمام مواردی که پیش میآمد سخاوتمندانه کمک میکرد. وی افزود: مرحوم حسین زاده انسانی بود که تمام گزینههای ایمان و انسانیت در وجودش موج میزد، از نمازهای اول وقت گرفته تا کمک و مساعدت به مجاهدان راه مقدس انقلاب اسلامی و بخصوص تلاش برای حفظ و گسترش آرمانهای این انقلاب مقدس که یکی از خصیصههای بارز ایشان بود. مراسم چهلمین روز درگذشت مرحوم حسینزاده عصر پنجشنبه (ششم خردادماه) در مسجد طوبی برگزار شد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]