تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835008951
رسانه مشهور سینمایی از «وارونگی» نوشت - سایت خبری تحلیلی ساعت 24
واضح آرشیو وب فارسی:ساعت 24: ساعت24-فیلم «وارونگی» ساخته بهنام بهزادی در بخش «نوعی نگاه» شصت و نهمین جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و «ورایتی» به همین بهانه مروری بر این فیلم ایرانی داشته است.هم زمان با نمایش فیلم «وارونگی» ساخته بهنام بهزادی در بخش «نوعی نگاه» شصت و نهمین جشنواره کن، ورایتی به عنوان یکی از سایت های مشهور سینمایی، نقد منتقد خود را از این فیلم منتشر کرد. اوون گلایبرمن منتقد ورایتی نوشته است: فیلم جدید بهنام بهزادی یک قصه دراماتیک بی سرو صدا از یک زن در تهران است که آنقدری که فکر می کند آزاد است، نیست. عنوان «وارونگی» تصویری از چشم انداز یک کلان شهر با چنان دودی است که به نظر می رسد آسمان خراش ها در هوای به رنگ گچ آن محو می شوند. مثل این است که از شهر لس انجلس فیلم گرفته باشی؛ همانی است که ما در هزار فیلم دیده ایم ولی با این تفاوت که این لس آنجلس نیست بلکه تهران است. پایتخت ایران که هنوز برای این که به نماد آلودگی مثل پکن تبدیل شود، جا دارد، اما فیلم جدید بهنام بهزادی احتمالش را می دهد که به زودی به آنجا برسد. (عنوان فیلم یادآور وارونگی حرارتی است که در روزهای بد، فضای تهران را با بالاترین حد، دربرمی گیرد.) این یک وضعیت ظالمانه برای شهروندان تهران است که در این هوا زندگی می کنند، اما در «وارونگی» وارونگی موجب بروز یک مجموعه از واکنش های اختلافات خانوادگی می شود که با قهرمان زن داستان «نیلوفر» (با بازی سحر دولتشاهی) مرتبط است تا او را وادار کند تا منبع جدیدی برای تنفس پیدا کند. نیلوفر زنی زیبا که ازدواج نکرده با مادرش مهین (با بازی شیرین یزدانبخش) که از بیماری مزمن ریوی رنج می برد زندگی می کند و بنابراین اجازه ندارد در شهر قدم بزند اما او خیره سری می کند و هر جا می خواهد می رود و پس از فشار زیادی که به خودش می آورد ناگهان دچار مشکل و در بیمارستان بستری می شود. دستورهای پزشک چنین است: او باید تهران را برای همیشه ترک کند. تصمیم گرفته شده که او به شمال نقل مکان کند و در ویلایی تفریحی زندگی کند که معتلق به یکی از خواهر برادرهای نیلوفر است. در ضمن تصمیم گرفته شده که نیلوفر هم تهران محبوبش را ترک و با مادر زندگی کند. اما با وجود همه اینها، قهرمان داستان شروع می کند به درک این مساله که در همه عمرش این دیگران بوده اند که برای او تصمیم گرفته اند. نیلوفر صاحب یک مغازه خیاطی است و چند کارگر دارد و به تازگی با یک همکار میانسال و خوش تیپ ( با بازی علی رضا آقاخانی) آشنا شده و روشن است که این دو تحت تاثیر هم قرار گرفته اند. در دنیای زنانه اش به نظر می رسد او با نسخه ای ایرانی از رویای فمینیستی زندگی می کند. آزدای او اما گمراه کننده و موقتی است. سحر دولتشاهی بازیگری زیبا و دینامیک است با چهره ای گشاده و بشاش و چشمانی تیره و آهوانه که راهی برای غلبه جستن در هر مسیری پیدا می کند. چتری های او یادآور آدری هپبورن است. ما به نیلوفری که دولتشاهی ارایه می کند نگاه می کنیم و احساس می کنیم چقدر با نشاط درخشنده او ارتباط داریم و می خواهیم هر چه او دلش می خواهد بشود. نیلوفر قصد دارد کسب و کار خود را حفظ کند، اما از آنجا که پذیرفته شهر را ترک کند، برادر او فرهاد (علی مصفا) موجودی خشن و بی خرد تصمیم می گیرد بدهی او را بپردازد تا مغازه را از رهن درآورد و با حمایت خواهر متاهل او و چند تن از دیگر بستگان این کار را می کند. اما کاری که نیلوفر ۱۰سال پرورشش داده و از آن پرورده شده، مغشوش می شود. فیلم که در آغاز دهه ۹۰ می گذرد، نمونه ای از سینمای نوظهور ایران است - مانند فیلم هایی چون «دایره» جعفر پناهی در سال ۲۰۰۱- که اغلب داستان یک بحران زنانه را در جامعه ایرانی مطرح می کند. «وارونگی» همان بحران های اخلاقی را به تصویر می کشد که در یک لحظه از اشتیاق، تزلزل و گذار با گام های کوچک، نیلوفر را مجبور می کند یاد بگیرد که به عنوان یک زن مجرد راه خودش را پیدا کند، آرزوهای خودش را که تقریبا همیشه هیچ ارزشی نداشته اند، داشته باشد. در طول یک شب، او همه چیزش را از دست می دهد و از آنجا که هیچ کس در خانواده او به نظر نمی رسد وقعی بگذارد، همه اینها چون ابرهای توفانی که در چهره سحر دولتشاهی جمع شوند، بروز می کند. بهزادی که بیش از ۲۰ فیلم (شامل فیلم کوتاه و تولیدات تلویزیونی) ساخته است به سبک ایرانی که می تواند تعلیق مخفی هر روزه خوانده شود، کار می کند. هیچ چیز از آنچه در «وارونگی» اتفاق می افتد اغراق نیست یا حتی دراماتیزه نشده است، اما تنشی نامریی است که ما را به فیلم جذب می کند و این سرمایه گذاری ماست تا ببینیم چگونه نیلوفر می تواند خود را از حوادث به ظاهر تصادفی که ناگهان او را مثل ریگ روانی با خودش می برد، رها کند. وقتی او متوجه می شود خواستگارش پسر کوچکی دارد که از او پنهان کرده، دیگر ستم زندگی بر او تقریبا توطئه آمیز می شود. چگونه می تواند دوباره به جایی برگردد که همچنان احساس آزاد بودن داشته باشد؟ عنصر مغفول در تفکر او، در هر حال خواست خود اوست: او باید تلاش کند تا «وارونگی» خودش را خلق کند. این فیلم با یادداشتی مبهم به پایان می رسد که ممکن است برخی تماشاگران را دچار تعجب و تحیر کند. منبع: مهر
جمعه ، ۳۱اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساعت 24]
[مشاهده در: www.saat24.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها