واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: فيلمبينهاي مدعي فرهيختگي در سالنهاي خالي «هنر و تجربه»
سينماي «هنر و تجربه» در جذب مخاطب موفق نيست و اين را ميتوان در سالنهاي كم و به مراتب خاليشان ديد. سالنها را خالي كردن نه هنر است و نه تجربه.
نویسنده : محسن غلامي
فيلمسازي در سينماي ايران چندان هم سخت نيست، اكران فيلم چرا؛ سالي نزديك به 60 فيلم روي پرده ميرود و شايد به همين تعداد نيز پشت اكران ميماند. اين وسط البته برخي فيلمها صرفاً با زور و كلك خودشان را در اكران جاي ميدهند چون ابداً به درد مخاطب قصهپسند نميخورد. جاي اين عامهپسندها پس در اكران عمومي، حسابي تنگ است با اينحال با راهاندازي امثال گروه «هنر و تجربه»، وضعيت آشفتهتر هم ميشود چون از سالنهاي عمومي ارتزاق ميكنند، حتي اگر ظرفيتشان كمتر از هزار صندلي باشد. نهايت درآمدشان نيز به 2/5 ميليارد تومان ميرسد، تازه اگر برسد؛ پس سوددهي ندارند. اينها قرار است صرفاً دنبال نمايش فيلمهاي خاص باشند؛ خاصي كه دقيقاً مقابل مردم عام است و عملاً جذابيت سينماي بدنه را ندارند. اين را نيز در نظر بگيريد كه عمده فروش اين گروه حول فيلمهايي ميچرخد كه قصهگوي بدنه هستند اما چون از پشت خطماندههاي اكران سينماي عامهپسند به شمار ميروند، به اجبار به اين گروه اضافه ميكنند! توده مردمي هم كه براي ديدن آثار به اصطلاح سينمايي «هنر و تجربه» به سالنها ميروند، خيلي كم هستند. حيف اين سالنهاي خالي كه در هر سانس فقط چندنفر در آن مشغول فيلمديدن باشند. پس با اين شرايط كسي لااقل گلايه نكند كه چرا با ركود در سالن سينمايي مواجهيم. گويا سالن هست اما انگار نه براي خانوادههايي كه در سينما دنبال كمي تفريح و سرگرمياند.
گروهي كه حتي براي جذب مخاطب، تبليغات باكيفيتي نيز ندارد؛ چراكه سيستمش جذب حداقلي است و مخاطبش را از ميان آثار عدهاي پيدا ميكند كه عجيبسازند تا فيلمساز. چه بسا اينها مغاير با تعريف سينما هستند، خصوصاً وقتي هدف آثار «سرگرمي، سوددهي و رسانه» را نداشته باشد، معلوم نيست با چه طرف هستيم؟ البته گويا مديران اين گروه مخاطبانشان را قشري فرهيخته ميدانند و بقيه سينماروها كه دنبال بدنه و جذابيت هستند را نه! در حالي كه هر خرق عادتي در سينما مساوي با فيلم ساختن نيست.ساز مخالف زدن با سينماي قصهگو و جمع كردن چند سكانس و پلان بيهويت را نميشود اسم فيلم گذاشت. فيلم مثلاً تجربي و هنري، مخاطب اقليتي دارد كه زيادي خاص هستند؛ حتي اگر پاي تبليغ داخلي و خارجي مثل همين جمتيوي هم وسط بيايد، توفيري نميكند. نهايت اينكه بتوان جلوي ريزش اين گروه از مخاطبان را بگيرد نه اينكه دنبال پر كردن صندليهاي خالياش باشد. البته اگر حربه اضافه كردن همان فيلمهاي عامهپسند بدنه نبود كه همين چند مخاطب نيز سالنها را خاليتر ميگذارند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۲۰:۴۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]