تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833300030
گزارش تکان دهنده از زندگی در شهرک رسالت - پایگاه خبری آموزشی عصر بانک
واضح آرشیو وب فارسی:عصر بانک: «آنها ١٥ هزار نفرند. ١٥هزار نفر با پنج هزار خانه، پنج هزار خانه با چند هزار خانواده که حالا ٣٠ سال است شیرهای آب را که باز می کنند، چاه برایشان «مایه حیات» نمی آورد، سنگ می آورد، شن ریز، روغن گازوییل و می برد آنها را صاف می چسبند به کلیه هایشان که حالا صدای ناله خیلی ها را بلند کرده.»عصر بانک ؛«آنها ١٥ هزار نفرند. ١٥ هزار نفری که سال هاست دست هایشان را که سایبان چشم هایشان می کنند، جنوبشان زمین است و جاده و خاک مردگان، شمالشان تهران است و «مردم خوشبختش» و شمال تا جنوب برای آنها در همین زمین هایی خلاصه شده که مغازه و خانه های مردم را هرروز رنگی می کنند: سبزی، میوه، گندم و جو. آنها ١٥ هزار نفرند. ١٥ هزار نفر که تا همین چند روز پیش، همین سه شنبه هفته گذشته، بعد از ٣٠ سال آزگار، هنوز کسی نمی دانست چند نفرند؛ کسی نمی دانست چه می خورند و از حال و هوای زندگی آنها در شهرکی که خودشان دوست دارند نامش تا همیشه «شهرک رسالت» بماند و شهرداری منطقه ١٩ و بخشداری شهر آفتاب، آن را روستا می دانند، کسی خبر نداشت. «شهرک رسالتِ» آنها و روستای «صالح آبادِ» شهرداری، جایی است در جنوب بزرگراه آزادگان، غرب اتوبان بهشت زهرا و شرق اتوبان شهید کاظمی که تا همین چند روز پیش و قبل از آن که «رحمت الله حافظی»، رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر به آن جا برود و وضع آبش را «فاجعه آمیز» بداند، مردمش با آب چاه های آن می ساختند و صدایشان درنمی آمد. تا این که سه شنبه هفته قبل آمد؛ وقتی حافظی، عضو شورا از فاجعه ای گفت که چندین هکتار زمین کشاورزی جنوب تهران را در دست هایش گرفته و از آب شُربی که فاجعه آمیز است و خطرناک: «چندین هکتار از مزارع کشاورزی جنوب تهران توسط فاضلاب خام آبیاری می شود و این فاجعه زیست محیطی است. شهرک رسالت در جنوب شهر تهران به شبکه آب شرب شهری متصل نیست. در جنوب بزرگراه آزادگان، غرب اتوبان بهشت زهرا و شرق اتوبان شهید کاظمی، مجموعه مسکونی به نام رسالت وجود دارد. در این شهرک ١٥ هزار نفر از شهروندان زندگی می کنند که به شبکه آب شهری متصل نیستند و فاقد شبکه فاضلاب هم هستند. آب شرب این محله از چاه های عمیق تأمین می شود و این نگرانی وجود دارد که در برخی از ماه های سال میزان نیترات آب این چاه ها از حد استاندارد بیشتر شود که این موضوع تهدید کننده است.» حافظی هفته پیش در شورای شهر تهران گفت که «بخشی از فاضلاب منازل این محله از کوچه ها جاری و در مزارع کشاورزی که در حاشیه آن قرار دارد، مورد استفاده قرار می گیرد و وزارتخانه های بهداشت و درمان، جهاد کشاورزی، نیرو و سازمان محیط زیست دراین باره مسئول هستند و انتظار پاسخ گویی و اقدام در این زمینه داریم.» آنها ١٥ هزار نفرند و «رضا» و «علی» و «پروین» و «سکینه» فقط چندنفر از آن ١٥ هزارنفرند. آنها اعضای شورای شهر تهران را نمی شناسند، تهران را زیاد نگشته اند و زندگی برایشان کارگری روی همین زمین هاست و دل خوش کردن به همین حقوق های بخور و نمیر. به اندازه همه این ندانستن ها اما دلشان پر است؛ پرِ پر. «سکینه کلانتری» که ٥٨ ساله است و امروز آمده استخر محل، تا سر ظهری، تنی به آب بزند، یکی از آنهاست. چادرش را سفت گرفته و با دست هایش، زیر چانه گره اش زده: «من ٣٥ سال است که در این محله زندگی می کنیم و این که نمرده ایم، دست خدا بوده است. یک وقت هایی آب بوی لجن می دهد. خیلی وقتها که می روم روستای خودمان و برمی گردم، نمی توانم آب این جا را بخورم، مزه بخصوصی می دهد. انگار همیشه گل توی آن است. وقت هایی که آب را می ریزیم در شیشه نوشابه، سفیدک می زند. کتری هایمان همیشه سفیدک دارد و ته آنها پر از شن است. دخترم هم سنگ کلیه دارد.» «نسرینِ» ٥٧ ساله هم که دوست «سکینه» است، کم دراین باره حرف ندارد: «من چند سال است که سنگ کلیه دارم، بچه هایم هم دارند. رفتیم دکتر، گفت به خاطر آبی است که می خوریم. شلنگ را که باز می کنیم، گوله گوله های سنگ بیرون می آید. اول ها بهتر بود، ١٠ سال است که خیلی بد شده است. چندبار با مردم محل به سازمان آب رفتیم و شکایت کردیم ولی فایده ای نداشت. ما از بدبختی آمدیم اینجا. جایی نبود که با پول کم مان بتوانیم اجاره کنیم. با مصیبت این جا زندگی کردیم.» اطراف زمین های شهرک رسالت پر است از خانه هایی که ساکنانش حالا سالهاست که دل خوشی از جای زندگی شان ندارند؛ نمونه اش همین «علی»، ٤٧ ساله است و نزدیک همین زمین ها زندگی می کند. او با شکمی که برآمده و اخم هایی که زیاد توی هم اند، جلو می آید برای گفتن، برای اعتراض کردن: «والا به خدا زن و بچه مان این جا آسایش ندارند. ٢٥ سال است این جا زندگی می کنیم. این آب را شما ببینید، از خانه ها و درمانگاه ها می آید بیرون می رود داخل زمین ها. من و همه اعضای خانواده ام سنگ کلیه داریم. هر دفعه می رویم دکتر، کلی خرجمان می شود، از کجا بیاوریم بدهیم؟» «اصغر» هم ٢٥ سال است ساکن اینجاست. او می گوید همیشه خانه شان را بوی فاضلاب برداشته است و به خاطر همین فاضلاب هم است که خانه ها همیشه پر از پشه اند: «من تازه ازدواج کرده ام. از وقتی خانمم از شش ماه پیش از شهرشان آمده اینجا، سیستم گوارشی اش به هم ریخته است. هرچی می خورد گلاب به رویتان بالا می آورد. داخل شهرک بردمش یک دکتر، گفت به خاطر مشکل آب است که عفونت دارد و ... . به خدا سه میلیون خرجش کرده ام. الان یک جوراب زده ایم سر شیرهایمان، خداوکیلی هرچند وقت یک بار پر از سنگ می شود.» «حمیده» و «پروین» همسایه های «علی» و «اصغر»اند. «حمیده» ٣٦ ساله است و با دخترش در حال رفتن به خانه شان است. او از آبی می گوید که «آب» نیست و غذایی که مزه اش با غذای تهرانی ها زمین تا آسمان توفیر دارد: «آب این جا واقعا آب چاه است، با آب تهران خیلی فرق می کند. تا دلت بخواهد در فامیل ما سنگ کلیه ای داریم. من خودم شن دارم، به خاطر آب است باید حتما آبی که استفاده می کنم آب جوشیده باشد. بارها زنگ زده ایم اداه آب ولی هیچ مشکلی حل نشده است. تازه الان آبادی شده، چند سال قبل می آمدید ببینید این جا چه خبر است.» «پروین» هم که چادر رنگی سر کرده و زیر آفتاب ظهر اردیبهشت، پیشانی اش از عرق برق می زند، حرف ها برای گفتن دارد: «خیلی وقت ها آب بوی گازوئیل می دهد. کلیه همه مان خراب است، خودم معده درد دارم و همه بچه هایم سنگ کلیه دارند. دخترم هرچند وقت یک بار باید برود سنگ کلیه اش را بشکند. اهالی شهرک رسالت اما هر چقدر تا به حال مسئول و وزیر و وکیل ندیده باشند، یک نفر را خوب می شناسند؛ «پوریا گل محمدی»، عضو شورایاری محل را که حالا دیگر عادت کرده اند تا هرچند وقت یک بار او را در خانه هایشان ببیند که آمده برای تحقیق و دادن گزارش به «بالا بالاها». «پوریا گل محمدی» همینجا به دنیا آمده، همینجا بزرگ شده و همینجا هر روز نگرانی هایش از وضع آبی که از چاه می آید و به بدن های هم محله ای هایش می رود، بیشتر می شود. برای همین هم است که هرجا از مردم شهرک رسالت درباره مشکلاتشان سوال شود، اول از همه «آقا گل محمدی» را نشان می دهند. او حالا حرف های زیادی برای گفتن از وضع آب و زمین های کشاورزی اطراف شهرک رسالت دارد که می گوید تا درستشان نکند، دست بردار نیست: «جمعیت این جا با جمعیت صالح آباد ٢٠ هزارنفر است. مشکلات آب این جا تا دلتان بخواهد زیاد است. از این جا شاه لوله سد ماملو و لوله آب بهشت زهرا کنار این جا رد می شود ولی بخشداری می گوید اگر ما از این لوله ها به شما آب بدهیم، نمی توانیم به بهشت زهرا آب بفرستیم. این آب می رود تصفیه خانه و برمی گردد به سمت تهران و الکی می گویند که به ما هم از این آب که آب تهران است می دهند درحالی که این حرف دروغ است. به ما آب قلعه مرغی می دهند که آب چاه است و با روشی آن را تصفیه می کنند یا کلر می زنند و به لوله ها می فرستند. ما به تازگی آب این جا را داده ایم آزمایشگاه تا آزمایش کنند و نتیجه را بگویند ولی مطمئنیم که این آب آلوده است. اطلاعاتی هم که از بهداشت به دست ما رسیده نشان می دهد که این آب آلوده است. هیچ آبی که از چاه بیرون بیاید قابل مصرف نیست. الان با گاز به این آب کلر می زنند. آب این جا سنگین است. حتی من از یکی از مسئولان بهداشت منطقه ١٩ سوال کردم به من گفت که کلا آب منطقه ١٩ مشکل دارد؛ آب سنگین است.» او می گوید: «در حال حاضر ٤٠ لیتر در ثانیه، آب وارد خانه های مردم این جا می شود، فرض کنیم ٥ لیتر آن را مردم بخورند و بقیه را قطعا برای شست و شو و نظافت و حمام و ... استفاده می کنند. این آب از خانه ها و مراکز بهداشت و درمانگاه ها خارج می شود و مستقیم به زمین های کشاورزی اطراف این جا وارد می شود؛ مثلا اگر کسی خون دماغ می شود، زخمش را می شوید و ... و همه تمیزکاری های درمانگاه هم وارد جوی آب می شود و مستقیم وارد زمین های کشاورزی اطراف می شود. ما این جا هفت درمانگاه داریم؛ خب همه مشکلاتی که بیماران دارند و شست و شوهایی که در آنها انجام می دهند خطرناک است و آنها مستقیم وارد زمین های کشاورزی می شود. حالا این را کنار بگذاریم که بچه ها اطراف این جوی ها بازی می کنند و ممکن است در آنها بیفتند و به هرحال ارتباط مستقیم با آن دارند. اینها همه اش آسیب محیط زیستی است. این جوی ها دقیقا از کنار محل بازی بچه ها در پارک رد می شود. این بیماری ها در طول زمان خودش را نشان می دهد. آقای حافظی هم که این جا آمده بودند همه لوله ها را نگاه کردند و آب را که دید، گفت این آبی که شما می خورید، آلوده است.» او مشکل را جای دیگری می بیند: «ما با یک مدیریت دوگانه طرفیم؛ نمی دانیم باید برای مشکلاتمان به شهرداری برویم یا بخشداری. این جا نه کلانتری دارد، نه آتش نشانی نه اورژانس. سه ماه پیش این جا خانه ای آتش گرفت و نزدیکترین آتش نشانی به این جا که نزدیک میدان تره بار است تا آمد مامورانش را بفرستد، پسر آن خانه در آتش سوخت و فوت کرد. شاید شما فکر کنید فقط مردم محله رسالت از نبود فاضلاب شهری در این جا صدمه می بینند، این اشتباه است. بزرگترین صدمه را مردم داخل تهران و مسول و غیرمسئول می بینند که هر روز این محصولات آلوده وارد خانه آنها می شود بدون آن که بدانند چه آب کثیفی به دست می آید و چه خطری آنها را تهدید می کند. این محصولات به دلیل نبودن فاضلاب شهری با آبی که ما حمام می رویم، آبی که دست و بدن خونی مریض را شسته، آبی که کثافت نوزاد را شسته، آبی که مریض در درمانگاه بالا آورده است و آب استخری که ما در آن شنا کرده ایم و ... هزار و یک آلودگی با خودش دارد آبیاری می شود. ما این را نمی خواهیم و راضی نیستیم اما کاری از دست ما برنمی آید.» مسئولان شهری و آب و فاضلاب روستایی اما این حرف ها را قبول ندارند؛ نمونه اش «نصرت الله قلندری»، بخشدار شهر آفتاب که در گفت وگو با «شهروند» می گوید: «شهرک رسالت در حریم منطقه ١٩ قرار دارد و بخشی از شهر آفتاب به شمار می رود و قوانین شهر آفتاب در این شهرک هم باید اجرا شود، با اجرایی شدن این قوانین مشکل خیلی از روستاها حل می شود. شهرک رسالت کد روستایی دارد. در حال حاضر ١٥ لیتر در ثانیه آب وارد مخزن شهید سمیع خانی می شود، اگر آب سختی داشته باشد، باعث ابتلای مصرف کننده به سنگ کلیه می شود، آب این منطقه نیترات ندارد و تاکنون هیچ موری به ما گزارش نشده که نشان دهد آب نیترات دارد. سالم بودن آب این منطقه از سوی وزارت بهداشت، رصد می شود، کارشناسان آنها نظارت می کنند و به صورت محرمانه گزارش ها را برای ما می فرستند. آب این شهرک، آب شهری است که به روستا قرض داده شده است. ماجرای آبیاری مزارع کشاورزی را ما به جهاد کشاورزی اعلام کرده ایم و آنها باید به این موضوع رسیدگی کنند.» «رضا پوررجب»، رئیس سازمان آب روستایی تهران هم به «شهروند» می گوید: حرفهای عضو شورای شهر تهران درباره آلوده بودن آب مصرفی شهرک رسالت را قبول ندارد: «بعد از حرف های حافظی، عضو شورای شهر تهران درباره وضع این منطقه، دیروز صبح از آب این منطقه نمونه برداری گرفتیم. فردا صبح نتیجه نمونه برداری مشخص می شود. ما در انشعاب های آب، کلرسنجی کردیم، هیچ موردی از آلودگی ندیدیم. از اردیبهشت سال ٩٤ هم با معاون استانداری و مسئولان آب و فاضلاب صالح آباد غربی و شرقی و شهرک رسالت صحبت هایی کردیم تا این مناطق از آب شهری استفاده کنند. آب شهرک رسالت در حال حاضر از نظر آلودگی های میکروبی و شیمیایی مشکلی ندارد، سال گذشته در همین منطقه دو حلقه چاه زدیم و از این دو چاه به سمت خانه های مردم لوله کشی شده است.» او می گوید: «تمام روستاهای تهران از آب چاه استفاده می کنند، از نظر فنی، آب چاه را تصفیه نمی کنند؛ چرا که مشکلی ندارد. اما در برخی از مناطق که آب چاه شان مشکل دارد، از آب آن جا استفاده نمی شود. ما حرف آقای حافظی را قبول نداریم. جایی که آب سنگین داشته باشیم، به این معنی است که کلسیم منیزیم آب زیاد است، چیزی که سختی آب را ایجاد می کند. حتی پزشک ها هم می گویند جایی که آب سخت وجود داشته باشد، بیماری های قلبی – عروقی کمتر است. من اصلا قبول ندارم که نیترات آب شهرک رسالت بالاست، آبی که تا ١٥٠ گرم در لیتر کلسیم منیزیم داشته باشد، مشکلی ندارد، علم هم ثابت نکرده منجر به ابتلای سنگ کلیه می شود. تاکنون وزارت بهداشت هیچ گزارش بدی درباره آب شهرک رسالت، به ما نداده است. آن منطقه فاضلاب ندارد. به هرحال فاضلاب از خانه ها وارد زمین های کشاورزی می شود که سازمان محیط زیست باید دراین باره پاسخگو باشد.» *** سبزِ سبز. شاخه های گندم هنوز آن قدر زرد نشده اند که آفتاب را برگردانند به آسمان و برق بزنند؛ هنوز سبز سبزند، تر و تازه و خوشه هایشان سر به آسمان کرده، زیر پایشان را نمی بینند؛ همانجا که زمین آن قدر سیاه است، آن قدر کثیف است و آن قدر بدبوست که سر بالا کردن بهتر است از نگاه کردن به زیر پا. اطراف شهرک رسالت را ١٢٠ هکتار زمینی پوشانده اند که از آب استخر سیراب می شوند و کف و فاضلاب خانه های محل و خون و سرنگ های آلوده ای که از درمانگاه ها می آید. زمین های شهرک را حالا کارگرهایی پر کرده اند که ترس دارند از گفتن آنچه هر روز می بینند؛ از آبی که آلوده است و گزارش های اشتباهی که صاحب زمین ها هرچند وقت یک بار به بازرس ها می دهند. «رضا»، کشاورزی که روی ٥ هکتار از این زمین ها کار می کند افغان است، مثل بقیه کارگرها. او پنج سال است که از ولایت دایکندی افغانستان به ایران آمده است. او می گوید این زمین ها را از صاحب زمین اجاره کرده اند: «محصول الان ما بامیه است. نصف محصول ما را صاحب زمین می برد. هم بامیه می کاریم هم خیار. آن زمین آن طرف تر هم کلم کاشته اند. بامیه را کم آب می دهیم، وقتی آن را می کاریم باید خوب تشنگی بکشد تا برگش سیاه شود و بعد یک بار به آن آب می دهیم. او در پلایی زمین دارد و آب موتورخانه دارد. او هر هکتار را برای هشت ماه، ١٦ میلیون اجاره می کند. بعد از او نوبت کشاورزی است که با بیل و چکمه از راه می رسد. افغان است و از هرات به ایران آمده؛ ٣٢ سال است که اینجاست و بچگی تا الانش را این جا گذرانده است. او روی زمین آقای «ر» کار می کند و می گوید فعلا وضع همه خوب است فقط وضع کارگرها بد است. اطراف گندم های زمینی که او روی آنها کار می کند، پر از آشغال است و او می گوید هرچند وقت یک بار آنها را آتش می زنند: «این زمین ها پنج بار آب می خورد، از برج هشت تا برج سه؛ یعنی هفت ماه. پنج هکتار از زمین های این جا مال آقای «ر» است. او می گوید کل زمین های کشاورزی صالح آباد، ١٢٠ هکتار است.» حرف های او هنوز ناتمام، «آقا روح الله» از راه می رسد؛ با تنی سنگین و صورتی خندان. آفتاب، صورتش را سایه انداخته و چشم هایش خلاف لبهایش، خشمگین است. او به نفعش نیست که از آب این جا بد بگوید؛ نه از آبی که خودش و خانواده اش می خورد و نه آبی که خودش به زمین های گسترده اش می فرستد: «واللله من که ندیده ام کسی این جا سنگ کلیه گرفته باشد، آنها که گرفته اند لابد خودشان عیبی ایرادی چیزی داشته اند. آب این جا با آب تهران قاطی دارد. آب استخر هم به زمین ما نمی رود. ما ذرت می کاریم، گندم و بلال. محصول دیگر نمی کاریم.» دختر آقا روح الله، رئیس شورای روستای کریم آباد است. او دنبال حرف های پدرش را می گیرد و با عصبانیت می گوید: «ما از جهاد کشاورزی مجوز داریم. این آب ها برای گندم و جو مشکلی ندارد. ما ٤٢ سال است این جا کشاورزی می کنیم. تا ١٠ سال قبل هیچ مشکلی نداشت و بهداشت مرتب آزمایش می گرفت. ما با شورای شهر و هیچ جای دیگر کاری نداریم، ما با جهاد کشاورزی طرفیم و از آنها مجوز داریم.» «پوریا گل محمدی»، عضو شورایاری شهرک رسالت اما این حرف ها را قبول ندارد: «مثلا ما یک استخر این جا داریم به نام استخر رسالت که وسط پارک است، دوز کلر آب این استخر 5pm است. این آب بعد از استفاده مردم باید ٤٨ ساعت بماند و برود داخل فاضلاب، ولی این جا آب این استخر را مستقیم به زمین های کشاورزی می فرستند. به هرحال ما هم از این محصولات استفاده می کنیم. اگر مستقیم از سر زمین هم نخریم، ماشین می آید می برد و ما از میدان می خریم، به هرحال فرقی نمی کند. همه در خطرند، فقط به ما فکر نکنید، همه کسانی که از این محصولات استفاده می کنند، در خطرند. مثلا گوجه را باید در سال سه بار برداشت کرد ولی این جا ما می بینیم به این دلیل که این زمین ها با آب های آلوده آبیاری می شوند، گوجه را یک بار بیشتر برداشت نمی کنند. این جا یک چاه زده اند؛ چاهی که براساس مجوز آب، در ٦٠ روز، ٣٥ متر مکعب می توان از این چاه برداشت کرد اما درحال حاضر بالای ٥٠٠ متر مکعب استفاده می شود. یعنی آب مصرفی یک کوچه را به زمین های کشاورزی می فرستند. سوال اینجاست که بقیه این آب کجا می رود؟ تحقیقات ما نشان می دهد که بقیه این آبها نه به خانه های مردم که به زمین های کشاورزی می رود؛ نام این کار، فروش آب است و معلوم نیست کدام دست ها در کارند و آب را به این شکل به کشاورزان می فروشند.» هفته گذشته، «رحمت الله حافظی»، عضو شورای شهر تهران از مسئولان چند وزارتخانه خواست که وضع آب مصرفی شهرک رسالت را بررسی کنند؛ وزارت بهداشت یکی از آنها بود؛ جایی که مسئولانش می گویند از این موضوع بی خبرند. نمونه اش «خسرو صادق نیت»، رئیس اداره سلامت محیط و کار وزارت بهداشت است که در گفت وگو با «شهروند» می گوید: «باید این موضوع را بررسی کنیم. به هرحال ابتلا به سنگ کلیه در یک منطقه می تواند به دلیل بالا بودن ناخالصی آب باشد، ناخالصی آب با نیترات فرق می کند. البته ممکن است ابتلا به این بیماری، به دلیل سختی آب باشد، سختی آب هم ماجرای جدایی با آلودگی به نیترات دارد. این موضوع یعنی بالا بودن سختی آب، موضوعی است که باید از وزارت نیرو، پیگیری شود و آنها باید درصد پوشش شان را افزایش دهند. ما اطلاعی از وضع این منطقه نداریم و باید پرس و جو کرد. اگر چنین اتفاقی درحال رخ دادن است، باید پیگیری های قانونی شود، چرا که اقدامی غیرقانونی است و باید با آن برخورد قانونی شود. متخلفان باید به دادگاه معرفی شوند. به طور کلی آبیاری مزارع با آب فاضلاب تصفیه نشده غیرقانونی است و باید سریع و به شدت با آن برخورد کنیم. در همین ارتباط هم سامانه ١٩٠ برای ارایه این گزارش ها فعال است.» «پیمان قربانی»، شهردار منطقه ١٩ هم می گوید مسئول مشکلات شهرک رسالت، بخشداری آن است نه شهرداری: «متولی شهرک رسالت شهرداری نیست، بخشداری است. موضوع آب به شهرداری ارتباط پیدا نمی کند، هر بخش از شهر، مشخصاتی دارد و برای مسئولان تکالیف قانونی تعیین کرده است. در طرح جامع شهر تهران، شهرک رسالت به عنوان سکونتگاهی خارج از محدوده شهری تهران واقع شده است. البته ما در شهرداری، خدمت رسانی جزو تکالیف ذاتی ماست، مشکلات آسفالت خیابان ها، نظافت، خدمت رسانی در شهر و ... از جمله موضوعاتی است که ما در آنها ورود پیدا می کنیم. در این میان شورایاری ها هم تلاش زیادی می کنند. شهرک رسالت خارج از حریم شهر تهران است، شهرداری ناحیه ٥ ما، شهرداری حریم است، شهرداری کل نیست. وظیفه محدوده این حریم شهر تهران، خدمات رسانی به خارج از محدوده و کنترل ساخت و سازهاست. ما در آن جا سرانه محله راه اندازی کردیم و کارهای عمرانی انجام دادیم. مسجد هم ساختیم. او می گوید که مشکل ساکنان این شهرک، آب و فاضلاب است: «در حال حاضر، در داخل شهر تهران هم فاضلاب وجود ندارد و پوشش فاضلاب کامل نیست. ما نمی توانیم کیفیت آب شرب را رد یا تأیید کنیم. این گونه اظهار نظرها، نیاز به آزمایش دارد، آبفا می تواند این موضوع را بررسی کند، معمولا این بررسی ها دوره ای انجام می شود. هم اکنون داخل منطقه ١٩، فاضلاب ندارد، شهرک رسالت هم حریم منطقه ١٩ است. در محدوده قانونی شهرها، مسائل خدماتی و وظایف ذاتی شهرداری به اضافه ساخت وساز کاملا با ماست ولی خارج از محدوده، قوانین دیگر تفاوت می کند.» /ایسنا
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر بانک]
[مشاهده در: www.asrebank.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها