واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: حواسپرتي والدين بر رشد تمركز كودك تأثير مستقيم دارد
دوربينهاي مداربسته اين امكان را فراهم آورده تا روانشناسان بتوانند تأثير حركت چشم مراقبان روي تمركز كودكان را پيدا كنند.
مترجم: علي طالبي
دوربينهاي مداربسته اين امكان را فراهم آورده تا روانشناسان بتوانند تأثير حركت چشم مراقبان روي تمركز كودكان را پيدا كنند.
بر طبق مطالعات جديد روانشناسان، والدين و مراقباني كه در زمان بازي، چشمشان سرگردان ميشود مثلاً به علت گوشيهاي هوشمند يا تكنولوژيهاي ديگر، ممكن است باعث كوتاه شدن زمان تمركز كودكان شوند.
كاري كه امروزه در مجله current biology دارد انجام ميشود اين است كه در وهله اول رابطه مستقيم بين مدتي كه مراقب به يكشيء نگاه ميكند و مدتي كه توجه كودك روي همان شيء متمركز باقي ميماند را نشان دهند.
به گفته Chen Yu ، كسي كه مطالعه را سرپرستي ميكند: توانايي كودكان براي حفظ تمركز به عنوان يك شاخص قوي براي موفقيتهاي بعدي در يادگيري زبان، حل مسائل و گسترش بقيه مراحل شناختي كليدي، در نظر گرفته ميشود. مراقباني كه حواسپرت هستند يا وقتي بچههايشان در حال بازي هستند، چشمانشان زياد سرگردان ميشود، تأثير منفي روي رشد تمركز كودكان در دوره كليدي تكامل تمركزشان ميگذارند.
در طول تاريخ روانشناسان به تمركز به عنوان يك معيار مهم در تكامل فردي، اهميت دادهاند. مطالعه ما يكي از اولين رسيدگيها در مقوله تمركز در برهمكنشهاي اجتماعي است. اين مسئله به واقع فعاليتي است كه توسط دو نقش اجتماعي بروز ميكند چون مطالعه ما نشان داده كه توجه يكي از آنها بر توجه ديگري اثر ميگذارد. از دوربينهاي مدار بسته ممنونيم كه هم مراقبان و هم كودكان را تحت پوشش قرار داد، دانشمندان IU يك بررسي روي بازي كودكان با والدينشان در محيطي بسيار شبيه به محيط بازيشان انجام دادند. يك راه معمول مطالعه روي بازي كودكان شامل درگير شدن دست و اشياست. مراقبان به دو دسته عمده تقسيم ميشوند؛ كساني كه اجازه ميدهند كودكان خود مسير بازي را هدايت كنند و كساني كه كوشش ميكنند تا به اجبار توجه كودكان به اسباب بازيهاي خاص هدايت شود.
والدين بسياري واقعاً تلاش ميكردند كه مهارتهاي خود به عنوان والدين را جلوه دهند، آنها اسباب بازي را در دست ميگرفتند و اسم شيء را ميگفتند. اما وقتي شما فيلم دوربينها را نگاه ميكرديد عملاً ميديديد كه چشمان كودكان به سقف يا شانه والدينشان است و اصلاً توجه نميكردند. مراقباني كه بيشترين موفقيت را در نگهداري توجه كودكان داشتند آنهايي بودند كه اجازه ميدادند كودكان رهبري كنند. اين مراقبان صبر ميكردند تا كودكان به يك اسباب بازي علاقه نشان دهند بعد با گفتن اسم اسباب بازي علاقه آنها را گسترش ميدادند و كودكان را تشويق به بازي ميكردند.
محققان ميگويند: والدين مسئوليتپذير به علائق كودكانشان حساس بودند و بعد توجهشان را حمايت ميكردند. جلب توجه كودكان در اين گروه قابل ملاحظه بود. در مواردي كه كودكان و مراقبان همزمان به مدت 3/6 ثانيه به يك شيء نگاه ميكردند توجه كودك به طور ميانگين 2/3 ثانيه بيشتر روي همان شيء ميماند حتي وقتي كه مراقب ديگر به آن نگاه نميكرد. اين وقت نزديك چهار برابر بيشتر بود نسبت به كودكاني كه مراقبانشان توجهشان را به نسبت سريع منحرف ميكردند.
تفاوت چند ثانيه شايد خيلي كوچك به نظر برسد اما وقتي كه در يك دوره بازي، بزرگ شد (آن دورههايي كه ماهها طول ميكشند و مراحل بحراني تكامل مغز در آن دوران است) نتايج قابل ملاحظه ميشوند. تعدادي از مطالعات نشان داده است كه در كودكان، اثر توجه پايدار در سن يك سالگي ميتواند بعداً موفقيتهاي قابل پيشبيني را رقم بزند.
منبع:ap
تاریخ انتشار: ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۱۹:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]