واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۰:۴۱
نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک از وضعیت موجود در منطقه شوش و هرندی تهران علیرغم تمامی اقدامات صورتگرفته توسط نهادهای ذیربط انتقاد کرد. طاهره پژوهش در گفتوگو با خبرنگار «اجتماعی» ایسنا، افزود: در حال حاضر مسئولان از پاکسازی بوستانهای مناطق آسیبخیز حرف میزنند و مدعیاند که این مناطق را پاکسازی کردهاند؛ این درحالیست که مشاهدات ما نشان میدهد همچنان مشکلاتی در ارتباط با مواد مخدر، کارتنخوابها، زنان آسیبدیده و... در بوستانهای محلات معضلخیزی چون هرندی وجود دارد. وی در ادامه به "مراکز بهاران" نیز اشاره کرد و گفت: زنان آسیبدیده را به عناوین مختلف و به زور در مراکز ترک اعتیاد و یا بازتوانی جمعآوری میکنند اما این مساله تبعاتی را به ویژه متوجه کودکان دختر این منطقه کرده است؛ به طوری که شاهد افزایش آزارهای جنسی در کودکان هستیم. پژوهش ادامه داد: اگر مسئولان معتقدند که میتوانند آسیبهای اجتماعی را با سیاستهای ضربتی و مقطعی حل کنند باید بدانند که این فکر از اساس غلط است و نتیجه نخواهد داد؛ زیرا تمام این معضلات بر روی یک بستر نامناسب ایجاد شده و باید تنها با بسترسازی مناسب در جهت رشد امور فرهنگی نسبت به کاهش یا رفع آنها اقدام کرد. وی در ادامه ضمن تاکید بر آنکه نمیتوان با مسائل و مشکلات فرهنگی، «پادگانی» رفتار کرد گفت: آقایان گمان میکنند که با جمع کردن این افراد و تجمع آنها در مراکز، مشکل و معضلات محلاتی چون هرندی را حل خواهند کرد اما باید بدانند به هر حال هر فردی که کارتنخواب شده دارای خانواده است. نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک تصریح کرد: گاهی با این افراد مثل تکه سنگ یا درخت رفتار میکنند؛ در حالی که حتی درختان هم احساس دارند و ما نمیتوانیم عواطف و احساسات یک فرد را به دلیل اعتیاد ، کارتنخوابی و یا دیگر معضلات شخصیاش نادیده بگیریم. پژوهش ادامه داد: متاسفانه برخی مسئولین کشور در زمان حل مشکل این افراد فکر نمیکنند فردی که کارتن خواب شده است حتما مشکلاتی داشته و نیاز است قبل از هرچیز در جهت حل آنها اقدام شود؛ به این ترتیب الزاما نباید فکر کنیم با تجمیع آنها و با در اختیار گذاشتن آب و نان در مراکزی چون بهاران و غیره مشکلاتشان حل خواهد شد؛ زیرا آنها برای حل مشکلات به روانشناس، پزشک، مددکار و غیره نیاز دارند. وی ادامه داد: بسترسازیهای مناسب در جامعه و افزایش نشاط اجتماعی به همراه حل مشکلات روانی افراد برای جلوگیری از ورود آنها به حیطه آسیبهای مختلف بسیار ضروریست؛ زیرا نمیتوانیم همه افراد آسیبدیده را قرنطیه کنیم و معتقد باشیم که با چنین رفتارهای ضداجتماعی میتوانیم آسیبهای اجتماعی را ریشهکن کنیم. پژوهش در ادامه ضمن اشاره به آنچه افزایش روند کودک آزاریهای جنسی در منطقه شوش و محدوده هرندی خواند افزود: یکی از مشکلات اساسی ما این است که کودکان این مناطق در سن کم تمایلات جنسی یافتهاند و زمانی که به منازل آنها مراجعه میکنیم، میبینیم در خانههایشان اگر نان نیست، ماهواره هست. به این ترتیب آگاهیهای جنسی کودکان بخصوص در محلات معضلخیز افزایش زیادی پیدا کرده که در چنین شرایطی نیاز است آگاهی متناسب با وضعیت آنها ارائه شود؛ زیرا ما نمیتوانیم با سرپوش گذاشتن بر چنین مسائلی، مشکل را از بین ببریم. نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک ادامه داد: اما متاسفانه این کودکان آگاهیهای صحیح را نه تنها از خانواده خود دریافت نمیکنند بلکه محیط آموزشی و مدارس نیز هیچ تلاشی در جهت آگاهسازی آنها و جلوگیری از بروز آسیب نمیکنند؛ به همین دلیل این کودکان به بیراهه کشیده شده و اطلاعاتشان را به جای آنکه از کانالهای صحیح مدرسه و خانواده پیدا کنند از طریق دوستان، ماهواره، گوشی موبایل و ... دریافت میکنند که این مساله آسیب جدی به رشد طبیعی آنها وارد میکند. پژوهش در ادامه مدعی شد که بر اساس مشاهداتش در منطقه هرندی تجاوز و کودکآزاریها روندی صعودی پیدا کرده و افزود: این در حالیست که هیچ نهادی را در کشور نداریم تا به این دسته از افراد رسیدگی و نسبت به ترمیم روحی و روانی و مراحل بازتوانی آنها اقدام کنند. حتی پزشکان ما نیز در این زمینه هیچ آموزشی نمیبینند. نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک در ادامه از تلاش انجمن برای ایجاد بخشی مختص قربانیان تجاوز خبر داد و گفت: در تلاشیم با بررسیهای خود در جهت ترمیم روحی و روانی افراد آزاردیده اقداماتی را انجام دهیم و ببینیم این افراد به چه تخصصهایی نیاز دارند تا پس از آن بتوانیم اعضای انجمن را در این جهت آموزش داده و با همکاری پزشکی قانونی این کار را پیش ببریم. پژوهش در ادامه از سازمان بهزیستی کشور نیز انتقاد کرد و گفت: در حال حاضر مشکلی که با سازمان بهزیستی داریم این است که وقتی کودک آسیب دیدهای را به آنها ارجاع میدهیم برای مثال سه روز بعد دوباره آن را در هرندی میبینیم و زمانی که علت این امر را از آنها میپرسیم میگویند این کودکان پدر و مادر دارند و ما نمیتوانیم از آنها حمایت کنیم. وی ادامه داد: در واقع تمام مشکلات ما در حوزه آسیبهای اجتماعی مانند زنجیرهای است که نیاز به یک همت همگانی دارد. اقداماتی که بدون برنامهریزی صحیح و ریشهیابی درست در جهت حل آسیبهای اجتماعی انجام شود، هیچ تاثیر تعیینکنندهای نخواهد داشت و نه تنها آسیبهای اجتماعی را کاهش نمی دهد بلکه افزایش نیز خواهد داد. نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک تصریح کرد: نباید سازمان بهزیستی، شهرداری و یا هر نهاد دیگری هر کدام به طور سرخود و منفصل اقداماتشان را در این مناطق دنبال کنند؛ زیرا برای حل مشکلات این مناطق نیاز است که همه سازمانهای موجود با یکدیگر به اتفاق نظر و وحدت رویه برسند و در جهت کاهش آسیبهای موجود تلاش کنند؛ زیرا آسیبهای اجتماعی یک شبه به وجود نیامدهاند که بتوان یک شبه آنها را از بین برد. پژوهش ادامه داد: زمینه اصلی بسیاری از آسیبهای موجود در کشور، مشکلات اقتصادی است؛ به این ترتیب نیاز است ساختارهای اقتصادی را اصلاح کنیم. وی تصریح کرد: فردی که درآمد زیر 600 یا 500 هزار تومان در ماه دارد در معرض آسیب است؛ پس باید با شناسایی این افراد برای جلوگیری از ورود آنها به حیطه آسیب برنامهریزی و همچنین با استفاده از ظرفیت مددکاری مسائل آنها را دنبال کنیم. نایب رییس انجمن حمایت از حقوق کودک در پایان با بیان این که نیاز است که با حمایت دولت در جهت تغییر زندگی قشر کمبضاعت جامعه اقدام شود افزود: برای مثال دولت میتواند به مدت سه تا پنج سال با هدف توانمندسازی این قشر کمک هزینهای را به آنها پرداخت کند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]