محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803666604
فیلمنامه ها و خاطراتی که برایمان ساخته اند
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: صابر محمدی لیسانسش را سینما خوانده با گرایش تدوین و کارشناسی ارشد را نیز کارگردانی خوانده است. مدت ها هم در دانشگاه، تدوین و کارگردانی و فیلمنامه نویسی درس داده است. علاوه بر اینها نویسنده و پژوهشگر برنامه تلویزیونی «سینما پنج» و داور چند جشنواره سینمایی و انیمیشن هم بوده است. هر چند شیوا مقانلو، به عنوان مترجم ادبیات داستانی و داستان نویس هم، از چهره های پرکار است، اما تازه ترین فعالیت چشمگیر او، مربوط به ویراستاری و سرپرستی مجموعه برترین فیلمنامه های سینمای جهان در نشر «سفیدسار» است؛ مجموعه ای که 10 جلد از آن منتشر شده و 20 جلد از آن نیز در راه است. در آستانه آغاز به کار بیست ونهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و حضور چشمگیر ناشران آثار سینمایی، با شیوا مقانلو، مترجمی که پیش از این برای ترجمه کتاب مهم «ژانرهای سینمایی» نامزد دریافت قلم زرین بهترین ترجمه کتاب سال سینمای ایران شده، درباره فیلمنامه نویسی، موانع ورود آثار تئوریک به دانشگاه ها و... گفت وگویی کرده ایم. [پنجشنبه گذشته گزارشی از ترجمه های تازه شیوا مقانلو منتشر کردیم که دچار اشتباهی در ذکر نام بازیگر اثر نمایشی «اسلیپی هالو» (تام میسن) بود؛ بدین وسیله تصحیح می شود.] قصه و رمان و داستان، فی نفسه و ماهیتا می تواند برای مخاطبی که مجهز به تحصیلات آکادمیک و تسهیلاتِ یک مخاطب حرفه ای ادبیات داستانی نیست هم جذابیت هایی داشته باشد؛ به عبارت دیگر، یک مخاطب کتابخوان معمولی می تواند به وسع خود از خواندن یک روایت داستانی لذت ببرد. به نظر می رسد اما فیلمنامه، به عنوان متنی واسط (متنی که قرار است براساس آن اثری سینمایی ساخته شود) در وهله اول، چنین وجه همه پسندی نداشته باشد. آیا می توان گفت انتشار فیلمنامه ها، صرفا برای مخاطب هدفی که پیگیر و درگیر سینماست اتفاق می افتد، یا همان جنس کتابخوانی که یک رمانی هم اتفاقی ممکن است بخواند، می تواند، باری، یک فیلمنامه به دست بگیرد و نه برای یادگیری فنون فیلمنامه نویسی و صرفا از برای لذت بخواندش؟ دقیقا همین نقش بینابینی فیلمنامه است که آن را به متنی خاص تبدیل می کند. درست است که ماهیت وجودی فیلمنامه براساس قابلیت فیلم شدن آن شکل می گیرد، یعنی اگر هدف نهایی ساخت یک فیلم نباشد، فیلمنامه هم معنا و اعتباری نخواهد داشت، اما این مسیر خطی بعد از ساخته شدن فیلم، معکوس می شود. یعنی هدف اولیه آن متن، فیلم شدن، دیگرگون می شود و حالا هدفی دیگر را دنبال می کند: خوانده و تحلیل شدن. همین نکته، تفاوت کلیدی فیلمنامه با نمایشنامه هم هست. نمایشنامه معمولا فارغ از دغدغه صرفاوحتمابه صحنه رفتن نوشته می شود. یعنی نمایشنامه نویس هنگام فوران خلاقیتش، لزوما روی اجراشدن متنش یا شرایط اجرای آن تعلل یا ریسک نمی کند. یک متن نمایشی می تواند بارها چاپ و بارها خوانده شود تا اینکه عاقبت کارگردان و گروه مناسب خودش را پیدا کند. یک متن نمایشی می تواند با سبک ها و رویکردهای مختلف، طی قرون مختلف، و توسط ده ها و صدها گروه، با تفاسیر مختلف روی صحنه برود. یعنی آنقدر خوانده و بررسی شود تا نهایتا شیوه اجرای مشخص خودش را پیدا کند. بنابراین متن نمایشی در ابتدای تولید، بالقوه مخاطب بیشتری دارد و بهتر می تواند به عنوان یک متن «ادبی» مهیای خوانده شدن، مطرح شود. اما فیلمنامه بیشتر نیاز به تضمین ساخت دارد. یعنی بهترین فیلمنامه جهان هم تا وقتی فیلمش ساخته نشود، جذابیت و کششی برای خوانده شدن توسط مخاطبان نخواهد داشت. ضمنا معمولا یک فیلمنامه به شکل اختصاصی برای یک فیلم و یک تیم نوشته می شود. معمولا کسی از روی یک فیلمنامه موفق، بازسازی نمی کند. یعنی فیلمنامه متنی است برای یکبارتولیدشدن، با استلزامات خاص این تولید. اما همین که فیلم ساخته و دیده و احیانا موفق شود، بازی هم معکوس می شود: یعنی خواندن فیلمنامه ای که فیلمش ساخته و دیده شده، از خواندن یک متن نمایشی لذتبخش تر خواهد شد. طبعا روانشناسی مخاطب اینجا خیلی مهم است. هنگام خواندن فیلمنامه مدام به سکانس های مطلوب مان فکر می کنیم؛ به بازیگرانی که دیالوگ های محبوب ما را پیاده کرده اند، به تفاوت ها و شباهت های متن مکتوب با فیلم نهایی. یعنی حالا ما با یک متن «ادبی» روبه رو هستیم که به خاطر ارجاعات فرامتنی اش، به خاطر خاطره های مشترکش و به خاطر تاریخی که ساخته، محبوب است. نه اینکه بخواهم بار اهمیت فیلمنامه را فقط روی دوش تداعی هایش با فیلم نهایی بیندازم. نه! خیلی از فیلمنامه ها فی نفسه متن هایی شیرین، پرکشش، پیچیده، و قابل لذت بردن هستند. مثلا در همین سری فیلمنامه های ما، «هتل بزرگ بوداپست» خودش متن ادبی بسیار جذاب و پرچالشی دارد که کم از رمانش نیست. بنابراین یک مخاطب عام ادبی، قطعا از خواندن فیلمنامه های دقیق و درست همان لذتی را می برد که از خواندن هر داستانی. از طرف دیگر، فیلمنامه خواندن برای مخاطب سینما، مثلا سینماگران و دانشجویان، سود و جذابیت بیشتری هم دارد چون از لحاظ حرفه ای و شغلی به تحول دیدگاه زیبایی شناسی شان کمک و ترغیب شان می کند با نگاهی دقیق و درست به سراغ نوشتن و فیلم ساختن بروند. اگر همین متن های موجود در بازار کتاب چندساله اخیر به دقت خوانده و الگوی کار قرار گرفته شوند، این همه فیلمنامه اشتباه و بی ربط در سینمای حرفه ای ایران نوشته نمی شود. سال هاست مشکل اصلی سینمای ما فیلمنامه است، اما سال هاست سینماگران ما کمتر به سراغ خواندن الگوهای موفق می روند. موانع ورود کتاب های نظری و تئوریک حوزه سینما که در سال های اخیر ترجمه و منتشر شده اند به دانشگاه ها چیست؟ چرا آکادمی هنر ما، در برابرِ پذیرش این متون جدید مقاومت می کند؟ متاسفانه آکادمی های رسمی ما در برابر هر ظهور جدید و نیروی جوانی مقاومت می کنند. خیلی از کتاب های نظری سینمایی ما نوشته و ترجمه افراد باسوادی خارج از آکادمی های رسمی است، بنابراین از سوی استادان رسمی و جاافتاده جدی گرفته نمی شوند یا با حب و بغض مواجه می شوند. اما اگر کتاب تئوریکی ترجمه خود اعضای هیات علمی دانشگاه باشد، فارغ از ارزش علمی اش، حتما و اجبارا به دانشجویان توصیه و منبع امتحانی می شود. من همیشه ممنون و قدرشناس معدود استادان به روز و باسواد سینما هستم که با علم روز آشنایند و کتاب های جدید را می خوانند و ترجمه یا به سایرین معرفی می کنند، اما متاسفانه بخش رسمی و قدیمی آکادمی خودشان هم چندان با علم روز دمخور نیستند که بخواهند نسبت به کتاب های رقبا هم سعه صدر به خرج دهند و معرفی شان کنند. نتیجه می شود نوعی خمودگی آکادمیک که اعضای رسمی اش نه خودشان کاری می کنند و نه کار سایران را قبول دارند. شما سرپرست ترجمه و انتشارِ فیلمنامه هایی در یک نشر هستید. این اتفاق (انتشار فیملنامه های برتر تاریخ سینما به صورت مجموعه) پیش از این هم رخ داده است، مثلا در نشر «نی» و زیر نظر هوشنگ گلمکانی. این سری که شما منتشر می کنید، براساس نتیجه کدام نیازسنجی و برای مرتفع کردن کدام خلأ شکل گرفته است؟ من در ابتدای قبول این سمت، استراتژی مشخص و روشنی را با همکاری و موافقت مدیر نشر اتخاذ کردم که تفاوت های مشخصی با کار آثار نشر نی دارد که در زمان خودش بسیار سودمند و ارزشمند و در آن برهوت کتاب های روز، آب خنکی بود برای ما دانشجوهای سینما. اما رویکرد ما: اول اینکه انتخاب فیلمنامه ها ژانری است، یعنی برترین های هر ژانر انتخاب می شوند اعم از فانتزی و علمی/تخیلی و جنگی و وسترن و ملودرام و... . ما حتی برای اولین بار در ایران علاوه بر فیلم بلند داستانی و زنده، فیلمنامه انیمیشن هم ترجمه کردیم. دوم، این برترین بودن، هم به جایزه هایی که متن برده و هم به فروشی که فیلمش کرده بستگی دارد، یعنی توامان تایید منتقدان هنری و آکادمیسین های بین المللی نسبت به خود متن و نیز استقبالی که مخاطب عام و مردم معمولی از فیلم نهایی کرده اند. خلاصه برای ما مهم است که فیلم این فیلمنامه های مهم، برای مخاطبان به راحتی در دسترس باشد. سوم ارزش آموزشی فیلمنامه هاست، مطابق با تئوری های مهم و اساسی جهانی. برخی فیلمنامه ها هستند که فیلم شان از نظر هنری فیلم موفقی بوده، حداقل در نظر روشنفکران و سینمادوستان حرفه ای، اما متنش از نظر علمی یک متن درست و اصولی نیست بلکه فقط به خاطر خلاقیت های کارگردان و ساختارشکنی های هنری و حتی بازی های تدوینی و... فیلم جذابی شده است. ما چنین متنی را – که خودش اصولی و مهم نیست و مدیون سبک فردی کارگردان می شود - انتخاب نمی کنیم. و بالاخره اینکه تیم ترجمه، تا اینجا، همه از بین شاگردهای خودم در دانشکده سینماتئاتر، سوره، و موسسات خصوصی انتخاب شده اند چون سواد سینمایی و انگلیسی شان برایم مهم بوده. در عین حال به عنوان دبیر و ویراستار پروژه، خط به خط ترجمه ها را با متن اصلی مطابقت می دهم و فارسی را هم تصحیح می کنم. در تمام موارد مرتب با خود بچه ها در تماسم و همفکری داریم. به نظرم این تیم کارشان را عالی انجام داده اند و گرچه همه کتاب اولی بوده اند اما ترجمه های خوب و موثقی ارائه داده اند. البته اطمینان و خوش سلیقگی و دقت نظر ناشر هم در این موفقیت خیلی نقش داشته، از شکل و فرمت ظاهری کارها بگیرید که متفاوت و جذابند تا صفحه بندی دقیق کار که در آن دیالوگ ها و تعاریف صحنه برای اولین بار مطابق با استاندارد جهانی چیده شده اند.
سه شنبه ، ۱۴اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[مشاهده در: www.farheekhtegan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها