تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804650543
نویسنده‌ای که با مرگ رابطه‌ای دوستانه دارد
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۸:۴۴
در چهارمین روز از مجموعه نشست‌های «یک هفته با ادبیات آلمانی‌زبان» که در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار میشود، فیلم «بازگشت به نقطه آغاز» درباره زندگی پتر تورینی، نمایش‌نامه‌نویس اتریشی، نمایش داده شد و یاسمین استاد احمد قرابی، مدرس زبان و ادبیات آلمانی، درباره وضعیت ادبیات اتریش، جایگاه تورینی و فیلم مورد نظر توضیحاتی را ارائه کرد. به گزارش ایسنا، استاد احمد قرابی بخش نخستین سخنان خود را به ادبیات اتریش پس از جنگ جهانی اختصاص داد و در این باره تصریح کرد: ادبیات اتریش پس از جنگ جهانی دوران بسیار جالبی را داشت. نویسندگان از نسل‌های مختلف با گذشته‌های گوناگون گرد هم آمدند و در کنار هم آثار هنری را آفریدند. برای مثال می‌توان به هایمیتو فون دودرر و کارل هاینریش واگرل اشاره کرد که هر دو خود را با نظام هیتلر وفق داده بودند. همچنین می‌توان از هانس ویگل و فریدریش توربرگ یاد کرد که از تبعید بازگشتند و نیز پل سلان، ایلزه آیشینگر و اینگبورگ باخمن که همگی در زمره نویسندگان جوان و جزو منتقدان اجتماعی به حساب آمدند و در آن سال‌ها با هم کار می‌کردند. با گذشت سال‌ها دودستگی بین آنها ایجاد شد. یک دسته به احیای ادبیات سنتی تمایل داشتند و دسته‌ی دیگر موافق تحولات و ایجاد تازگی در ادبیات بود. در این میان پل سلان، ایلزه آیشینگر و اینگبورگ باخمن شهرت بین‌المللی یافتند. وی صحبت‌های خود را چنین پی گرفت: تا اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی تئاتر به شکل سنتی پیش می‌رفت. به ندرت پیش می‌آمد که جامعه و تماشاچیان را تحریک کند و سبک‌های جدیدی در آن آزموده نمی‌شد. تمرکز بر اجرای سنت‌های باروک بود. اواسط دهه ۶۰، آثار بازگشتگان از تبعید اجرا شد. در آن آثار سعی بر این بود که گذشته اتریش مورد تحلیل قرار گیرد و هم‌زمان نگاهی منتقدانه به آینده این کشور داشته باشد. با مرگ برنهارد در سال ۱۹۸۹ بخش مهمی از تاریخ تئاتر اتریش به پایان رسید. وی ۲۰ نمایش‌نامه و تعداد زیادی کتاب نثر از خود بر جای گذاشت که در آنها به موضوعات مختلفی چون بیماری، سقوط، مرگ، گذشته اتریش در زمان هیتلر، جنگ‌های قدرت‌طلبانه، کمال‌گرایی هنرمندان در دنیای هنر، فرهنگ‌ستیزی و ... پرداخته می‌شد. پس از مرگ وی تئاتر وین به اجرای آثار تورینی پرداخت. استاد احمد قرابی با اشاره مختصری به زندگی تورینی، تصریح کرد: تورینی در ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۴ در شهری در استان کرنتن اتریش به دنیا آمد. پیشرفت و شکوفایی هنری او به شدت تحت تاثیر ارتباط وی با ساکنان تُن‌هُف بود. تُن‌هُف ملکی بزرگ واقع در ماریاسال بود که مالکان آن زوجی هنرمند و هنردوست با نام مایا و گرهارد لامپسبرگ بودند. این زوج در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی حامیان خصوصی هنرمندان حوزه‌های مختلف بودند. مهم‌ترین هنرمندان اتریشی تحت حمایت این زوج بودند. از این میان می‌توان به توماس برنهارد، آرتمن و کریستینه لاوانت اشاره کرد. آشنایی تورینی جوان با این هنرمندان هم در تُن‌هُف صورت گرفت. در سال ۱۹۶۹ تورینی در جزایر رُدُس با ویلارد، نویسنده آمریکایی، آشنا شد و با حمایت و تشویق او نخستین نمایش‌نامه‌اش را نوشت. اولین نمایش‌نامه‌اش بسیار سریع در کشورهای آلمانی‌زبان معروف شد و او را به شهرت رساند. تورینی در گونه‌های مختلف ادبی از جمله شعر، رمان، مقاله، نامه، خاطرات و متون سیاسی طبع‌آزمایی کرده است اما بیشترین آثار وی نمایش‌نامه و فیلم‌نامه هستند. تئاتر برای تورینی تنها در نوع متن تعریف نشده بلکه از نظر او تئاتر همان هماهنگی عناصر مختلف و مردم است که به آن شکل می‌دهند. آثار او به بیش از 30 زبان زنده دنیا ترجمه شده‌اند. او ضمن معرفی کوتاه روت ریزر، کارگردان «بازگشت به نقطه آغاز»، درباره این فیلم گفت: در این فیلم تورینی بعد از ۵۲ سال به خانه‌ای بازمی‌گردد که در آن هنر نویسندگی‌اش شکل گرفت. او از کودکی‌اش سخن می‌گوید و این‌که در سن ده، یازده‌سالگی متوجه شده با روستایی که در آن زندگی می‌کرد و اطرافیانش ارتباطی ندارد و حس می‌کرد هیچ وقت مورد قبول اطرافیان نبوده است و عادت کرده بود به این‌که گوشه‌ای بایستد و بازی بچه‌ها را خیال‌پردازی کند و سناریوهای مختلفی در ذهنش بسازد. این گونه بود که ذوق و حس هنری او کمکم شکل گرفت. تورینی از تُن‌هُف و صاحبان این ملک می‌گوید که آخرین حامیان خصوصی هنرمندان به حساب می‌آمدند. آنها به کافه‌هایی می‌رفتند که در آن هنر دیده می‌شد و هنرمندانی که نظرشان را جلب می‌کردند و غالبا افراد بی‌بضاعتی بودند به خانه خود دعوت می‌کردند و به آنها جایی برای خواب و زندگی و کار می‌دادند. تورینی در ۱۳ سالگی در کافه اولین شعر خود را می‌خواند و این زوج هنردوست شعرش را می‌شنوند و از آن پس او در خانه آنها با دنیای جدیدی آشنا میشود. دنیایی اشرافی و ثروتمند که در آن نعمت به وفور یافت می‌شد و در نقطه مقابل خانه پدری بود. تورینی حضورش را در آن خانه را هدیه‌ای می‌داند که زندگی و روزگار به او داده است. او با اشاره به بخشی از صحبت‌های تورینی در فیلم، دلیل انتخاب تئاتر از نظر او را چنین توصیف کرد: دیالوگ برای او پایان تنهایی است. هنر درام قادر است مثبت‌ها و منفی‌ها را به زبان آورد. تورینی می‌گوید رابطه‌اش با افراد تخیلی نمایش‌نامه‌هایش بهتر از افراد واقعی است. با مرگ رابطه‌ای دوستانه دارد. همه می‌ترسند که با مرگ چیزی از دست بدهند اما او معتقد است که در زندگی‌اش همه چیز به مقدار زیاد داشته و از زندگی چیزی طلب ندارد و مرگ را راه رهایی از این «زیادی»های زندگی می‌داند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 118]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها