واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، اين اظهارات مذاكره كننده ارشد هسته اي كشورمان در حالي در آستانه مذاكرات ايران با گروه 1+5 مطرح مي شود كه طرف مقابل مي خواهد ارزيابي روشني از ديدگاه هاي ايران پيرامون مسائل محتلف جهاني به ويژه پس از 13 ماه توقف گفت و گوها و همچنين تحريم هاي اعمال شده عليه تهران براساس قطعنامه 1929 و تحريم هاي يكجانبه آمريكا و اتحاديه اروپايي داشته باشد. آقاي احمدي نژاد رييس جمهوري اسلامي روز گذشته به گروه 1+5 توصيه كرد كه اين فرصت مناسب براي مذاكره را از دست ندهند. هرچند كه حتي بي بي سي رسانه وابسته به وزارت خارجه انگليس نيز در رابطه با تاثير اين تحريم ها بر ايران نوشت: مسئولان آمريكايي عقيده دارند كه تحريم هاي اقتصادي عليه ايران به تدريج آثار خود را نشان مي دهد، اما حتي آنها هم نمي گويند كه آثار تحريم ها به حدي است كه حكومت ايران را به مرحله تسليم برساند. اين مساله نيز نشان از آن دارد كه تحريم ها هرگز نمي تواند دولت ايران را از مسيري كه در زمينه استفاده از انرژي هسته اي براي مقاصد صلح آميز برداشته است، منصرف كند و بيانگر شكست راهبرد دو مسيره فشار و گفت و گو و يا همان سياست چماق و هويج است. در مذاكرات ژنو-1 در مهرماه سال گذشته ايران اعلام كرد تنها در چارچوب بسته پيشنهادي خود كه طيف گسترده اي از مسائل مهم جهاني و بين المللي را شامل مي شود، با طرف مقابل مذاكره مي كند و طرف مقابل نيز اين موضوع را پذيرفت. پذيرش اين موضوع كه ديگر برنامه هاي هسته اي ايران در دستور كار مذاكرات نيست و تهران تنها در چارچوب بسته پيشنهادي خود گفت و گو مي كند، براي طرف هاي غربي چندان خوشايند نبود اما آنها چاره اي جزء پذيرش اين مساله با توجه به مشكلات عديده ناشي از بحران مالي جهاني، جنگ عراق و افغانستان و شرايط خاورميانه نداشتند. اين دور از مذاكرات در حالي صورت مي گرفت كه طرف مقابل تصور مي كرد فتنه پس از انتخابات به همراه سياست تهديد و تشويق خواهد توانست تغييري در رويكرد هسته اي ايران به وجود بياورد كه همان گونه كه سعيد جليلي روز گذشته بيان داشت اين تصوري خام بيش نيست و تهران در مورد حقوق ملت خود مذاكره نمي كند. در بين مذاكرات ژنو-1 تا كنون بحث در رابطه با تبادل اورانيوم كم غني شده ايران با سوخت 20 درصدي مورد نياز رآكتور تحقيقاتي تهران نيز به وجود آمد. در اين مورد دنيا مشاهده رفتار دو گانه گروه وين و به ويژه آمريكايي ها شد. در حالي كه باراك اوباما رييس جمهور آمريكا شخصا براي رجب طيب اردوغان و لولا داسيلوا رهبران برزيل و تركيه نامه نوشته بود تا تهران را متقاعد به خروج اورانيوم از كشور كنند و ايران نيز با چند شرط با خروج 1200 كيلوگرم اورانيومش از كشور و به امانت نگهداري شدن آن در تركيه در چارچوب بيانيه تهران موافقت كرد اما گروه 1+5 با قطعنامه 1929 به آن پاسخ داد. سعيد جليلي روز گذشته در جمع خبرنگاران در رابطه با محتواي مذاكرات كنوني به صراحت اظهار داشت: سؤالات و پيشنهادهاي روشني داريم كه به صراحت در نامه 15 تيرماه اعلام كرده ايم. هرگونه مسير آينده بر اساس رفتار طرف مقابل تنظيم خواهد شد. اميد داريم بخصوص با توجه به نابساماني هايي كه در زمينه هاي اقتصادي سياسي برخي از اين كشورها با آن روبرو هستند، مسيري را انتخاب نكنند كه به خاطر منافع كلوپي از قدرت، هزينه هاي بيشتري را به ملت هاي خود تحميل كنند و منافع ملت هاي خود را از فايده اي كه در تعامل با ملت ايران مي توانند داشته باشند، بيش از اين محروم نكنند. وي در نامه 15 تيرماه خود سه سوال مطرح كرده بود كه عبارت بودند از : 1- هدف از گفتگوها براي تعامل و همكاري است يا ادامه روند دشمني و تقابل با حقوق ملت ايران؟ 2- آيا به منطق گفتگو كه لازمه آن اجتناب از هرگونه تهديد به فشار است، التزام خواهيد داشت؟ 3- براي روشن شدن مباني مشترك گفتگو، نظر روشن و صريح شما درباره سلاح هسته اي رژيم صهيونيستي چيست ؟ اما دست آخر اينكه رييس جمهوري روز گذشته با اشاره به اين مذاكرات تاكيد كرد: غرب فرصت گفت و گو با ايران را از دست ندهد. اكنون بايد منتظر ماند و ديد كه اين بار در ژنو، كاترين اشتون كه تجربه چنداني در مذاكراتي به اين مهمي و در اين سطح ندارد، همان رويه گذشته را دنبال خواهد كرد كه به طور حتم به شكست مذاكرات خواهد انجاميد يا اينكه با تغيير راهبرد بدنبال همكاري و تعامل با ايران است؟ سيام** 9129**1908
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 483]