تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821231299
جولان «گاو» روي پوستر يك جشنواره سوت و كور
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: جولان «گاو» روي پوستر يك جشنواره سوت و كور
بخش بين‌الملل جشنواره فيلم فجر يا به تعبيري جشنواره جهاني فجر بي‌سروصدا و در ميان استقبال سرد مخاطبان آغاز به كار كرد. استقبالي كه اگر به همين شكل ادامه پيدا كند گمان مي‌كنم مسئولانش را مجبور كند تا از مؤسسات تأمين جمعيت نفر بياورند و فضا را كمي شلوغ كنند.
نویسنده : كيوان امجديان
طبيعتاً همه افراد، بخش‌ها، نهادها و ادارات براي كارهايشان اولويت‌بندي دارند و بر اساس آن اولويت‌بندي به انجام امور مي‌پردازند. بر اساس دخل و خرج هم ممكن است بعضي اولويت‌هاي پايين‌تر حذف شود. جشنواره هم از اين قاعده مستثني نيست. در اينكه فرهنگ اولويت است شك نداريم (دست‌كم از سوي همه ما كه به‌نوعي دخلي به اين حوزه داريم) اما در همان فرهنگ هم اولويت‌هايي داريم و نمي‌شود كارهاي اصلي را رها كرد و به دنبال اولويت‌هاي پايين رفت. مثل سيدرضا ميركريمي- مديرعامل خانه سينما- كه درعوض حمايت از سينماگران و برقراري بيمه، يك ميليارد تومان هزينه صرف كارهاي عمراني خانه سينما و بزك دوزكش كرده است.
اصلاً اينكه جشنواره‌هايمان مستقل باشند و هزار و يك جشنواره داشته باشيم خيلي هم خوب است، اما در شرايطي كه همه‌چيز در شرايط ايده‌آل باشد. اگر در سالي كه با تأكيد از سوي مقام معظم رهبري به عنوان «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» نام گرفته است، بخش بين‌الملل هم به عنوان بخشي از جشنواره فيلم فجر برگزار مي‌شد، مجموع هزينه‌هاي جشنواره به نصف مي‌رسيد. اين نصف‌شدن هم يعني صرفه‌جويي چندين ميلياردي. صرفه‌جويي چندين ميلياردي يا به عبارتي واردشدن چندين ميليارد در شرايطي كنوني به چرخه سينما. اتفاقي كه مي‌توانست خون و حيات و شوق تازه‌اي را كه به سينما برگشته چندين برابر كرده و اقتصاد سينما را تا مدت‌ها تضمين كند. نه اينكه صرف برگزاري يك جشنواره سوت و كور و كم خاصيت شود. حالا اصلا به‌فرض هم كه ضرورت وجودي اين جداشدن را با هزارويك اما و اگر بپذيريم، آيا واقعاً اين جشنواره به اهدافش رسيده است يا فقط مديرانش درحال توجيه‌كردن بودجه چند ميلياردي هستند كه براي آن صرف كرده‌اند؟
نقد‌ناپذيري
در جشنواره پرهزينه و سوت كور جهاني، گويي خبري از نقدپذيري نيست. دبير جشنواره از همان آغاز كار يك كري مفصل مي‌خواند كه من دبيرم و مسئوليت همه امور مهم با من است و سينماي ما جهاني است و ما پايمان در ايران است و چشممان به جهان و از اين قسم حرف‌هاي دهان پركن، اما بعد صرفاً يك پوستر مزين به تصوير فيلم «گاو» كه ايده آن كپي‌برداري از جشنواره ملي است رونمايي كرده و چهارتا اسم زيبا براي بخش‌ها انتخاب مي‌كنند كه مثلاً استعداديابي شود دارالفنون و اين يكي بشود...
براي افتتاحيه هم خودشان را راحت مي‌كنند و با وجود بودجه خوبي كه گرفته‌اند بي‌خيال افتتاحيه مي‌شوند و يكضرب مي‌روند سراغ اينكه سروته جشنواره را با كمترين خرج هم بياورند و... هركه رود خانه خود. بعد هم انتظار دارند نقدي در كار نباشد. از آن طرف، منتقدها با وجودي كه حرف‌هاي نه‌چندان منطقي دبير و بقيه ماجراها به عيد و تعطيلي خورد بازهم سكوت نكردند و نقدهايي جدي به اين ماجرا مطرح شد.
چند نقد نه‌چندان تند و تيز
روزنامه «جوان» مي‌نويسد: بخش بين‌الملل فجر مهم‌ترين عنصر حيات يك جشنواره را كه رونمايي آثار مطرح است، ندارد، اما هزينه گزافي صرف راه‌اندازي يك‌سري ورك‌شاپ و كارگاه براي آن شده است. جالب است كسي را هم به مديريت اين بخش كارگاهي گمارده‌اند كه همواره يك فيلمساز متوسط بوده و ابداً تجربه شاياني در امر آموزش ندارد.
در همين بخش كارگاهي هم به جاي آنكه شرايط كنار هم قرار گرفتن جوانان ايراني در كنار جوانان چهار گوشه جهان فراهم شود، تعدادي علاقه‌مند از كشورهايي كه حرفي در صنعت سينماي جهان ندارند، انتخاب شده‌اند تا احتمالاً توجيهي باشد بر رديف بودجه جهاني(!) كه براي ايجاد اين بخش درنظر گرفته شده است.
عليرضا رئيسيان كارگردان «دوران عاشقي» هم در گفت‌وگو با «باشگاه خبرنگاران» مي‌گويد: جداشدن بخش جهاني جشنواره فيلم فجر از بخش داخلي مثل اين مي‌ماند كه دوقلوهاي به هم چسبيده را از هم جدا كنيم. 90 درصد اين اتفاق لطمه زننده است و در بهترين حالت فقط 10 درصد اميد به حيات باقي مي‌ماند. پس از آنجا كه بخش بين‌الملل محملي براي تربيت سينماي داخلي و خارجي بود، جداكردنش امر پسنديده‌اي نيست.
اينكه مي‌گويند با جداسازي اتفاق مهمي را رقم زديم، بايد منتظر خروجي آن در پايان جشنواره باشيم و قضاوت نكنيم اما فكر مي‌كنم از لحاظ مفهومي كار اشتباهي است. از طرفي به دليل مسائل متعدد از جمله محدوديت‌هاي نمايشي نمي‌توانيم شاهد جشنواره‌اي جهاني در بخش رقابتي و مسابقه ملي به معناي واقعي باشيم؛ چون آنهايي كه نام جشنواره جهاني را به معناي اصلي آن يدك مي‌كشند، اجازه پخش فيلم‌هايي را مي‌دهند كه در دنيا تراز اول و اكران اولشان باشد، در نتيجه فلسفه اين نامگذاري (جهاني شدن) مورد پرسش قرار مي‌گيرد و محدوديت‌هاي جشنواره جهاني فجر امكان ارسال فيلم‌هاي تراز اول دنيا را به وجود نمي‌آورد. فضاي عمومي اين جشنواره در سينماي ايران ديده و حس نمي‌شود يعني مانند جشنواره داخلي فجر و ديگر جشنواره‌هايي كه شاهد فضايي گرم در اجرا و قبل از اجرا هستيم، اشتياق و حرارت را بين اهالي سينما نمي‌بينيم. نكته آخر اينكه اگر قرار است جشنواره جهاني فيلم فجر از هر جهت به ارتقاي سينماي ملي كمك كند، نياز به دوگانگي، جداسازي و صرف هزينه‌هاي جداگانه نبود. از آن‌طرف هم كافه سينما مي‌نويسد: بعد از دعوت از يك فيلمساز روس حالا حضور يك فيلمساز از چين كه مانند روسيه در روزگار تحريم جزو متحدان سياسي ايران به شمار مي‌رفت و البته بازار محصولات داخلي را هم قبضه كرد، در بين‌الملل فجري كه جزو محصولات فرهنگي پسابرجام است، تأمل‌برانگيز به نظر مي‌رسد. سينما ژورنال هم مي‌نويسد: بخش بين‌الملل فجر در حالي از امروز نمايش فيلم‌ها را براي اهالي رسانه كليد زد كه در سئانس اول نمايش فيلم كه به اكران فيلمي محصول تركيه اختصاص داشت اين صندلي‌هاي خالي بود كه بيش از هر چيز ديگر رخ مي‌نمود. اكران اولين فيلم بنا بود از ساعت ۱۵ روز ۳۱ فروردين آغاز شود كه به دليل روي سن رفتن دبير بين‌الملل فجر و قدري سخنراني حدوداً يك ساعتي در آغاز نمايش فيلم تأخير به وجود آمد. اولين فيلم «جنون» بود كه فارغ از ريتم كند و خسته‌كننده با زيرنويسي نه چندان متعارف كه برآمده از ترجمه‌اي ناقص بود اكران شد. در جريان نمايش اين فيلم كمتر از ۲۰ مخاطب در سالن حضور داشتند. يا رسانه ديگري كه مي‌نويسد: عليرضا شجاع نوري وقتي به عنوان دبير نشست فيلم انتخاب مي‌شود به صراحت نبود فيلم‌هاي مطرح در جشنواره را توجيه مي‌كند و از اين مي‌گويد كه هدف بين‌الملل فجر برگزاري جشنواره‌اي سوت و كور است! كسي هم نيست به اين بنده محترم خدا بگويد اگر قرار بود جشنواره‌تان سوت و كور باشد ديگر چه نيازي داشت به اين همه دبير، مشاور و معاون و اصلاً چه نيازي داريد كه مرتب اخبار جشنواره‌تان را براي رسانه‌ها ارسال كنيد.
پاسخ‌هاي عجيب سيدرضا
و يارانش
از همان ابتدا كه ميركريمي مدعي بود همه چيز را خودش انجام خواهد داد معلوم بود كار به اينجا مي‌رسد. وقتي مي‌گفت ما جهاني هستيم معلوم بود روزي مجبور مي‌شود براي توجيه خلوتي دستپختش بگويد: سوت و كور بودن امتياز جشنواره است. اما دبيري ميركريمي هر عيبي كه داشت يك حسن بزرگ هم دارد و آن به قطعيت رساندن اين موضوع براي همه كه: بخش بين‌الملل جشنواره دوباره بايد ذيل جشنواره فيلم فجر قرار گيرد. عليرضا شجاع نوري كه حالا جشنواره‌ها برايش بازار گرمي درست كرده‌اند و به‌تازگي در فضاي رسانه‌اي هم از اجراي خوبش در يك برنامه تلويزيوني گفته مي‌شود و هم از گاف‌هاي عجيب و غريبش، در مورد سردي و نبودن استقبال از جشنواره توجيه منحصر به‌فرد و بامزه‌اي دارد. او معتقد است: اگر ما فيلم‌هايي را كه در جشنواره‌هاي ديگر درخشيده‌اند نمايش بدهيم، از سوت و كوري خارج مي‌شويم در حالي كه اين مأموريت جشنواره ما نيست. جشنواره جهاني فيلم فجر محل تبادل انديشه و دانش است پس بايد فيلم كشف كنيم و كشف‌مان را با ديگران سهيم شويم.
عاشق عكس گرفتن نيستيم
مازيار ميري هم كه اين‌بار آمده تا سهم عمده‌اي در اين اتفاق شيرين داشته باشد درعوض جواب دادن انتقادهاي معقول و منطقي منتقدان از اين مي‌گويد كه دغدغه ندارند عكسشان روي جلد برود. ميري مي‌گويد: امروز در جايي صحبتي شد، حساب و كتاب كرديم و گفتيم اين گروه ۴۰۰ سال سابقه برگزاري جشنواره دارند يا سينماگرند يا مدير سينمايي و فرهنگي بوده‌اند. اين جشنواره يك دبير تهيه‌كننده و كارگردان دارد و در كنار او سينماگران قرار دارند. پس او و گروهش، دغدغه اين را ندارند كه عكسشان روي جلد روزنامه‌ها باشد، يا روي سن بروند و تشويق شوند. اين دبير و اين تيم، اين فضاها را تجربه كرده‌اند. دبيري كه آمده تا آخرين دوره جشنواره جهاني را برگزار كند. وقتي خبرگزاري ايسنا از ميركريمي مي‌پرسد سايت‌هايي اين روز‌ها عليه شما مي‌نويسند كه به عنوان مدير خانه سينما، به حضورتان به عنوان دبير جشنواره معترض هستند! مي‌گويد:«فكر مي‌كنيد اين سايت‌ها چقدر مخاطب دارند؟! به هر حال مخالفِ زيادي خوب نيست ولي دو، سه مخالف، لازم است. اگر اينها نباشند تنور فضاي تبليغاتي جشنواره گرم نمي‌شود. بايد از اين دوستان تشكر كنم كه هزينه ما را پايين آوردند و به تبليغات ما كمك كردند بدون اينكه براي ما هزينه‌اي داشته باشد.»
كاش اينطور نمي‌شد
نكته عجيب اين بود كه بعضي از فيلمسازان وقتي نام فيلم‌هايشان را در ليست فيلم‌هاي جشنواره ديدند به سرعت و با بهانه‌هاي مختلف فيلمشان را از جشنواره خارج كردند. بعضي‌ها هم حتي به نبود فيلمشان در سينما افتخار مي‌كردند. اتفاقي كه ميركريمي در توجيهش مي‌گويد: «افتخاري نيست كه متقاضي جشنواره نبوده‌اند. افتخاري نيست كه آدم كشور خود را دست‌كم بگيرد بنابراين بايد در اين نگاه تجديد‌نظري صورت گيرد. من و همكارانم براي خودمان مسئوليتي قائل هستيم و قصد داريم كاري كنيم كه ديگر كسي جرئت نكند اينگونه درباره جشنواره و كشور خودش صحبت كند و برعكس فكر كند كه با نبودن در جشنواره، فرصتي را از دست داده است.»
فرافكني زير نور ماه
سيدرضا ميركريمي وقتي انتقادات زياد مي‌شود و مي‌بيند هنوز اتفاقي نيفتاده در مركز سيبل قرار گرفته است به سرعت با فرافكني تلاش مي‌كند تا مسير نقدها را عوض كند. او مي‌گويد: «دبيري جشنواره فيلم به مهمانداري‌اش نيست كه غذا به همه برسد، كاتالوگ به موقع منتشر شود يا بليت هواپيما به موقع رزرو شود. اين را مي‌گويند مهمانداري! هويت كاري در دبيري جشنواره اين است كه بايد يك شخصيت هنري و يك سليقه حاكم باشد كه بتواند جشنواره را به سمت اهداف بلندش ببرد. به نظرم بايد يك مسئوليت را كامل قبول كرد، نصفه و نيمه‌اش به درد نمي‌خورد.»
دست‌انداز جهاني سينماي ايران
جشنواره هميشه و در همه سال‌هاي قاعده قانوني را حاكم كرده است كه حالا گويا جشنواره جهاني دارد به‌كل آن قواعد را به هم مي‌ريزد. قواعدي كه يكي از موارد آن شور و حال دادن به سينماي ما و گرم كردن تنورش بوده است. حتي در بعضي سال‌ها وقتي سينما نيمه جان مي‌شد و به اغما مي‌رفت با شوك جشنواره جان دوباره مي‌گرفت و از كما در مي‌آمد. اتفاقي كه حالا (اگرچه هنوز براي قطعي گفتنش زود است) گويا دارد به‌عكس عمل مي‌كند و جشنواره براي سينما دست‌انداز مي‌شود.
اوضاع فروش فيلم‌هاي نوروزي امسال تا حالا به لحاظ گيشه خوب بوده و فروش فيلم‌ها اميدوار‌كننده بوده است. با اين حال و در شرايطي كه گيشه‌ها رونق دارد، حالا انگار جشنواره جهاني دارد شور و شوق مردم را براي سينما رفتن كمتر مي‌كند. اتفاقي كه علايمش در همين يكي دو روز هم قابل مشاهده بوده است. البته هنوز براي تأييد شدن اين ادعا زود است و ان‌شاءالله كه درست نباشد اما درصورت صحت بايد چاره‌اي جدي برايش جست.
بعضي چيزها خوبند اما...
دست آخر اينكه در اين جشنواره حتي براي ساده‌ترين مشكلاتي كه ممكن است در اجرا به‌وجود آيد راه‌حلي انديشيده نشده است. مشكلاتي كه يكي از آنها بحث اختلاف فرهنگي احتمالي فيلم‌ها با اعتقادات و فرهنگ ايراني اسلامي است. موردي كه شايد در شرايط عادي با مميزي و استانداردسازي بشود حلش كرد اما در جشنواره‌اي با اين تعريف و اين شمايل، بايد راه ديگري برايش جست. اگرچه راهي كه ميركريمي برايش برگزيده است بيشتر به شوخي شبيه است. سيدرضا ميركريمي مي‌گويد:«دخل‌وتصرف در تصوير فيلم را دخل و تصرف در كار فيلمساز مي‌دانم. اتفاقاً ترجيح مي‌‌دهم تصويري را كه نمي‌‌توانم نشان دهم، فلو كنم تا اينكه براي بازيگران لباس بپوشانم. حتي جشنواره‌هاي دوبي، پكن و قاهره هم چنين كاري مي‌كنند.» كاش سازمان سينمايي كه در اين چند سال (با وجود همه ضعف‌ها و انتقاداتي كه به آن وارد است) انصافاً كارنامه خوبي برايش دست و پا كرده است، در مورد اين جشنواره، يك‌بار براي هميشه وضعيت را اصلاح كند و با برگرداندن آن به زيرمجموعه جشنواره فجر، اجازه ندهد تا پو‌ل‌هاي ميلياردي به اين شكل صرف شود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۱۹:۲۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها