واضح آرشیو وب فارسی:الف: در گفتگوی تمدن ها، تمدنی بیشترین تاثیر را بر دیگران گذاشته که بازتر و شرح صدر بیشتری داشته است
تاریخ انتشار : شنبه ۷ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۲۲
بنا بر گزارش نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، آقای دکتر احمد جلالی، سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد آن سازمان در اجلاس سالانه بوآئو (Boao) در استان هاینان چین با عنوان "آینده، پویایی و چشم انداز جدید آسیا" ذیل مبحث "گفتگوی تمدن ها" به ایراد سخنرانی پرداخت. موضوع سخنرانی درخواست شده از وی به عنوان تنها سفیر مدعو از یونسکو عبارت بود از اینکه «نقش تاریخ را در گفتگوی تمدن ها چگونه توضیح باید داد و چه درسی از آن باید گرفت؟»
دکتر جلالی در پاسخ به این پرسش گفت: تمدنها در طول تاریخ همواره با هم در گفتگو بوده اند. تاریخ منتظر تصمیم و اجازه ما نمی ماند و کار خود را می کند. همه تمدن ها و فرهنگ ها با هم در تبادل و گفتگو و تاثیر و تاثر متقابل در درجات مختلف بوده اند. ما نه تمدن خالص داریم، نه فرهنگ و زبان خالص. تاریخ معلم و ممتحن دقیق و سخت گیری است که فرهنگ ها و تمدن ها در محضر او با هم به گفتگو نشسته-اند و آن تمدنی که در این گفتگو موفق تر، بازتر و شرح صدر بیشتری داشته، بیشترین تاثیر را بر دیگران گذاشته است. از این دید، ما می توانیم گفتگوی تمدن ها را به دو بخش "توصیفی" و "تجویزی" تقسیم کنیم.بخش توصیفی همان است که تاریخ، خارج از برنامه ریزی ما همواره به آن پرداخته است. کار ما در این بخش اینست که این دیالوگ تاریخی را بازشناسی کنیم. این کار اولا ما را متواضع و نیز دوراندیش می-کند، و ثانیا نشان می دهد که چگونه جویبارهای فرهنگی و مدنی راه خود را به رودخانه تاریخ باز کرده اند.اما نوع دوم گفتگوی تمدن ها نوع تجویزی است، یعنی ما در صحنه بین المللی برای چنین گفتگویی برنامه ریزی کنیم تا از این راه از برخوردها و درگیری هایی که با تکیه به هویت های کاذب فرهنگی و مدنی صورت می گیرد، پیشگیری نماییم.دکتر جلالی در پاسخ به سوال بعدی «توصیه او برای امکان تحقق مفید و موثر چنین گفتگوهایی» توضیح داد که رسانه های جمعی در جهان معاصر مهم ترین نقش را در ایجاد تعادل میان "نیاز به شنیدن" و "نیاز به شنیده شدن" ایفا می کنند اما ایجاد و حفظ این تعادل به اراده ای سیاسی در سطح بین المللی و در سطح رهبران نیازمند است. نظام های آموزشی می باید هر دو جنبه "توصیفی" و "تجویزی" گفتگو در فرهنگ و تمدن را در خود بگنجانند اما بدون آگاهی های تاریخی نمی توان برنامه موفقی در بخش تجویزی آن تدوین کرد. وی به آموزه های تمدن کهن چینی در تاثیر و تاثر با تمدن ایرانی و اسلامی اشاره کرد و توصیه نمود که در این زمینه به کتاب Islam in the ۱۸th Century China که توسط سه محقق برجسته معاصر به نام های ویلیام چیتیک از آمریکا، ساچیکو موراتا از ژاپن، و تووی مینگ از چین تصحیح و ترجمه شده است، مراجعه شود.سفیر کشورمان نزد یونسکو در مصاحبه با خبرنگاران حاضر، غفلت از مولفه های فرهنگی و مدنی در مسیر توسعه در جهان معاصر را بحران زا دانست و افزود: به همین جهت است که در اجلاس های بزرگی مانند این اجلاس که به بحث های کلان در اقتصاد و تجارت پرداخته می شود، توجه می شود که بدون پرداختن به فرهنگ و تمدن و آموزش نمی توان زمینه های رشد و توسعه پایدار در آسیا را هموار کرد.لازم به ذکر است چین از سال ۲۰۰۱ تلاش داشته اجلاس سالانه بوآئو را مشابه اجلاس سالانه داووس سوئیس برگزار نماید. هدف عمده آن گفتگو درباره توسعه اقتصادی آسیا و راه های آنست ولی فقط به مسایل اقتصادی پرداخته نمی شود بلکه مباحث مختلفی برای بازشناسی تمدن های آسیایی و نقش آنها در جهان معاصر نیز ارائه و بحث می شود. امسال حدود دو هزار نفر در این اجلاس که از ۳ تا ۶ فروردین ۱۳۹۵ در حال برگزاری است، شرکت دارند.نخست وزیر چین اجلاس امسال را افتتاح نمود. وی به نکات مهمی در توسعه و رشد اقتصادی در چین و آسیا و تحولات و ابتکارات مورد نظر اشاره کرد. سایر سخنرانان در پنل "گفتگوی تمدن ها" عبارت بودند از: ندا النشیف، معاون مدیر کل یونسکو در علوم انسانی و اجتماعی؛ شوکت عزیز، نخست وزیر سابق پاکستان؛ چنگ یونگ- نی ین، رئیس موسسه شرق آسیا در دانشگاه ملی سنگاپور؛ جیانگ جیانگو، وزیر دفتر شورای اطلاعات چین؛ جاستین لین یی فو، رئیس آموزشگاه ملی توسعه در دانشگاه پکن و معاون فدراسیون صنعت و تجارت چین؛ مو یان، برنده جایزه نوبل در ادبیات؛ ژانگ وی وی، رئیس موسسه چین در دانشگاه فودان و عضو هیات امنای شورای ملی اتاق های فکر چین و مدیر موسسه مطالعات چین در آکادمی علوم اجتماعی شانگهای.نخست وزیران چندین کشور در این اجلاس سخنرانی دارند. نخست وزیر بلژیک هم قرار بود شرکت کند که به علت حادثه تروریستی اخیر در بروکسل، برنامه او تغییر کرد و نیامد.دهکده بوآئو دهکده ای است کوچک و جزیره ای در جنوبی ترین نقطه چین که مردم آن بیشتر ماهیگیر هستند. جالب است می گویند دهکده اما در مقیاس کشور چین ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]