واضح آرشیو وب فارسی:چهره نیوز: مدت 184 سال از مرگ «گوته» می گذرد، شاعری که در واپسین لحظات زندگی واژه های "نور بیشتر..." را بر زبان راند.به گزارش چهره نیوز، به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به مناسبت سال روز درگذشت «یوهان ولفگانگ گوته» که شیفتگی اش در برابر حضرت حافظ زبانزد است، نگاهی داریم به جملاتی ماندگار و قابل تامل از این شاعر برجسته آلمانی: * تنها با لذت و اندوه است که افراد همه چیز را درباره خود و سرنوشتشان می فهمند ، آن ها می فهمند چه باید بکنند و از چه اجتناب کنند. * زندگی من به چه دردی می خورد، اگر برای دیگران مفید نباشم؟ * هرکاری که می توانید یا رویای انجام آن را دارید ، انجام دهید. جسارت در خود نبوغ، قدرت و جادو دارد. * دانستن کافی نیست ، باید آن را به کار ببیندیم. تمایل کافی نیست ، باید دست به کار شویم. * جادو یعنی خود را باور داشتن . اگر این کار را انجام دهی ، هر چیزی را ممکن می کنی. * به محض این که به خودت اعتماد کنی، می فهمی چطور باید زندگی کرد. * تصحیح، کارساز است، اما تشویق بیشتر از آن. * نوع نگاه تو به مردم، همان نحوه رفتار تو با آن هاست و آن ها همانی می شوند که با آن ها برخورد می کنی. * تنها دو میراث است که امیدواریم برای فرزندانمان برجا بگذایم: ریشه ها و بال ها. * آنچه در زندگی مهم است، زندگی است، نه نتیجه آن. * هیچ چیز بیشتر از چیزی که فرد به آن می خندد، شخصیت او را آشکار نمی کند. * دوست عزیز، همه نظریه ها خاکستری هستند، اما درخت طلایی زندگی همیشه سبز می روید. *** «یوهان ولفگانگ گوته» یکی از شخصیت های مطرح ادبیات آلمان و جنبش «ویمار کلاسیسیسم» در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم بود. او در کنار پدرش و معلم خصوصی اش بسیاری از معلومات، از جمله زبان های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری را فراگرفت. گوته بین سال های 1765 تا 1768 در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آن جا به شعرهای «کریستین فورشتگوت گلرت» علاقه پیدا کرد. پس از سال 1768، گوته به زادگاه اش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود. شاعر بلندآوازه آلمانی پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال 1775 به وایمار رفت و در آن جا بین سال های 1776 تا 1786 وزیر حکومت شد. سپس او تا سال 1788 به ایتالیا رفت و در آن جا به تحصیل هنر و مجسمه سازی باستانی پرداخت و خود را با کارهایی از جمله «میکل آنژ» و «رافائل» مشغول کرد. آثار گوته در حوزه های متعددی چون: ادبیات، شعر، نمایش نامه، علوم، نقاشی، نظریه پردازی و انسان شناسی برجسته هستند. شاهکار او که به عنوان یکی از بهترین های ادبیات جهان محسوب می شود، شعر دراماتیک «فاوست» است. از دیگر آثار برجسته او از رمان نامه وار «رنج های ورتر جوان» یا رمان نیمه شرح حال «خویشاوند اختیاری» می توان نام برد. تأثیر گوته در سرتاسر اروپا گسترش یافته بود و آثارش در قرن بعد از او، منبع اولیه اطلاعات در زمینه های موسیقی، شعر، نمایش نامه و فلسفه بوده اند. از او به عنوان مبتکر مفهوم ادبیات جهانی نام می برند، که در ادبیات های انگلیس، فرانسه، ایتالیا، یونان کلاسیک و ایران علاقه مندان زیادی داشت. تأثیری که گوته در فلسفه آلمان داشت، قابل سنجش نیست؛ بخصوص تأثیری که بر نسل کسانی چون «هگل» و «شلینگ» داشت. او در زمینه علمی نیز بسیار فعال بود و بر «داروین» هم اثرگذار بود. آثار شعری گوته هم به عنوان یک الگو برای جنبش شعر آلمان به نام «برون گرا» استفاده می شدند و سروده های وی الهام بخش موسیقی دانان بزرگی چون «موتزارت» و «بتهوون» شدند. پس از مرگ همسر گوته، کریستیان، در سال 1816، خود او نیز پس از 16 سال بر اثر عفونت ریوی در شهر وایمار درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. گفته می شود آخرین گفته شاعر پیش از مرگش، "نور بیشتر" بود. او الهام بخش افرادی چون «گونتر گراس»، «شوپنهاور»، «هگل»، «نیچه»، «کاسیرر»، «ویتگنشتاین» و «چارلز داروین» بود.
سه شنبه ، ۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: چهره نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]