تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851411897
رقابت سنگین در بازار پوشاک شب عید
واضح آرشیو وب فارسی:صبحانه آنلاین: «چند سالی می شود که دیگر شب عیدها در شهرهای بزرگ ایران مثل شب عیدهای گذشته نیست. ماجرا هم ماجرای امروز و دیروز نیست. سال1390 دهه ای بود که با رکود شروع شد و شکستن شاخ هیولای رکود و بیرون کردن کاملش، شاید یک دهه طول بکشد.» این تحلیل یک فروشنده لباس مردانه از وضعیت بازار شب عید است.به گزارش صبحانه ، او که خود تولیدکننده نیز بوده معتقد است، لباس و پوشاک و کفش شاید مهم ترین بازار برای مردم در شب عید باشد. حاج محمد فیضی که خود سال ها عضو اتحادیه صنفی پیراهن دوزان بوده است می گوید: «مردم کلانشهرها هرچند مثل گذشته سنت دید و بازدید را پاس نمی دارند اما سفرهای نوروزی و خریدن رخت و لباس نو سنتی هست که نمیشه کنارش گذاشت.» بااین حال هنوز بازار آن شوروشوق گذشته را ندارد. هرچند کسبه کوچک و بازاریان همواره در مقابل افراد مختلف دورنمای مثبتی از بازار ارائه نمی دهند و به قول معروف «از نظر یک بازاری حرفه ای، اوضاع همیشه در شرایط کسادی است.» بااین حال دیده می شود که فروشندگانی نیز در بخش پوشاک از شرایط بازار ناراضی نیستند و رفتار مردم و نخریدن ها را طبیعی می دانند. ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه صنف پوشاک معتقد است که بازار در رکود نیست. او در گفت وگویی مدعی شد «وضعیت بازار پوشاک و لباس تغییری نداشته است. اگر در سال گذشته نیز بحث از واردات و تضعیف تولید بود، امسال نیز باید همان حرف ها را تکرار کرد ولی در بازار ما با افزایش واردات کالای خارجی مواجه نیستیم و وضعیت مانند گذشته است.» فروشندگان و کسبه فعال در بخش لباس و کفش اما نظرات متفاوتی از این داشتند. «کفش» حرکت می کند؟ محمدرضا معیری پایین تر از میدان بهارستان یک کفش فروشی دارد. او خود سال ها تولیدکننده بوده و بااین حال از وضعیت بازار ناراضی است: «من 75 سال سن دارم و می بینی که دستام می لرزه اما هنوز کار می کنم. چرا من که 15 سال پیش باید بازنشست می شدم باید اینجا بیام؟ زمانی این راسته از خود میدان بهارستان تا نزدیک محل انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی که آقای بهشتی خدا بیامرز اونجا شهید شد، قدم به قدم کفاشی و کفش فروشی و تولیدی بود اما الان خبری نیست.» او که به گفته خودش مدتی رئیس صنف فروشندگان کفش بوده معتقد است باوجود بهبود شرایط عمومی اقتصاد کشور در دو سال اخیر، بازار تفاوتی نداشته است. آقا مرتضی چند مغازه آن طرف تر فروشنده کفش های ورنی است. وی می گفت رقم دخل ما به زیر 300 هزارتومان در روز رسیده است. «من خودم تولیدی کفش چرم داشتم و از آذربایجان برامون چرم میومد ولی سال قبل 11 میلیون ضرر دادیم و کار رو ول کردیم. امسال هم کاسبی بدتر از سال قبل بود. الان هم سه تا واحد تولیدی که باهاشون کار می کردم همه جمع کردند». البته اوضاع در بازار بزرگ تهران متفاوت بود. به ایستگاه متروی 15 خرداد در بازار بزرگ تهران رسیدیم. به سراغ فروشگاه کفش اکو در ضلع جنوبی ورودی ایستگاه رفتیم. این فروشگاه البته برندهای دیگری نیز داشت که همگی تولید داخل بودند. از فروشنده که سرش کمی شلوغ تر از باقی کفش فروشان میدان بهارستان و حوالی خیابان سعدی بود درباره کسادی وضعیت بازار پرسیدیم. او که خود را «بهروز» معرفی کرد، نظری متفاوت با سایر افراد سن و سال دار داشت: «بازار ما بد باشه می گیم خدا رو شکر، خوب هم باشه می گیم خدا رو شکر.» از او پرسیدیم که ورای این تعارفات که شاید امیدبخش باشد، وضعیت بازار را چگونه ارزیابی می کند و آیا او هم معتقد است فروش واحدها به ویژه در بخش فروش کفش نصف شده است؟ او با لبخندی که خود گویای بی اطلاعی ما بود نشست و گفت: «والا خودتون چی فکر می کنید؟ یعنی چه دلیلی داشته که بازار انقدر بد بشه؟ توی این تهران درندشت ماهی چند ده تا مغازه و بوتیک افتتاح میشه. همون طور که شما خبرنگارا باید بدونید که روزی 10 تا کافه باز و بسته میشه (خنده). عمر بعضی هاشون سه ماه هم نیست. برادر من رقابته. رقابت! تموم شد دوران اینکه آب و جارو کنی جلو مغازه و روزی برسه. الان بیشتر واحدهای فروشنده بزرگ که حاشیه سود رو آوردن پایین و جنس رو ارزون تر تهیه می کنند. اونا طرف قرارداد واحدهای تولیدی بزرگ که جنس خوب و ارزون تولید می کنن هستند. اونا هستند که می تونن زنده بمونند.» یک فروشنده کفش اسپورت در حوالی میدان نبوت تهران (هفت حوض) هم چنین نظری داشت. شایان صاحب فروشگاه که با ما از قبل آشنا بود گفت: «راستشو بخوای منم وضع فروش خوبی ندارم ولی تصمیم گرفتم تخفیف 30درصدی بدم که مثل بقیه فروشم نصف نشه. یه زمانی یه سری از فروشنده های لباس و کفش به ویژه سمت شمال شهر و مرکز شهر تا 40 درصد رو جنس سود می کشیدند و تازه وقتی تخفیف می دادن با سود 35 درصد جنس می فروشند. الان نمیشه اون طوری کاسبی کرد.» بحران مقطعی در صنف لباس فروشان وضعیت صنف لباس فروشان حساسیت بیشتری دارد. هم قاچاق در این حوزه بیشتر است و هم رقبای واحدهای تجاری بیشتر به نظر می آیند. به سراغ پاساژ معروف پلاسکو واقع در خیابان جمهوری رفتیم. پاساژی قدیمی و چند طبقه که تنوع اجناس آن از بازار بزرگ تهران واقع در خیابان 15 خرداد نیز بیشتر است. طبقات بالای پاساژ مرکز عمده فروش و تولیدکننده لباس مردانه محسوب می شود. آقای ارسنجانی با لهجه شیرین شیرازی نسبت به وضعیت بازار و آینده اقتصاد این حوزه ابزار نگرانی می کرد. «ما نمی دونیم این کلید آقای روحانی کی رونق ایجاد می کنه، امسال 30 درصد کاهش فروش داشتیم، فروشنده ای رو سراغ ندارم وضعش بهتر شده باشه.» واحد کناری که جوان تر بود و او هم از قدیمی های صنف بود حرف ها را شنید. نزدیک آمد و گفت: «چی میگی حاجی؟ یادت نیست چهار سال پیش ان قدر بین سال کار کساد بود که نصف آدمای طبقه اول و دوم عوض شدند؟» محل را ترک کردیم که وارد بحث های سیاسی نشویم. طبقات پایین تر که خرده فروش هستند، البته کمی با ملاطفت بیشتری صحبت می کنند. یک فروشنده شلوار جین از وضع بازار به ما می گوید: «هنوز شب عید نشده که بخواهیم به شما گزارشی بدیم. وضعیت بازار هم مثل سابق هست و فروشمون تغییری نکرده. نه رونقی می بینیم و نه افت فروشی.» کمی به سمت شرق حرکت می کنیم. پاساژ پروانه بیشتر بورس لباس زنانه و لوازم آرایش است. یک عمده فروش لباس زنانه می گوید: «مردم بیشتر در شرایط فعلی ترجیح می دن جیب خودشون رو صرفا به مواد غذایی اختصاص بدن. بعضی ها فکر می کنن هر شرایط اقتصادی ای هم حاکم باشه باز زن ها و دخترها خرید می کنند. الان دیگه دست خانم ها هم در خرج افتاده و خودشون سر کار می روند و می دونند اوضاع چقدر بده و مثل قبل ولخرجی نمی کنن. به خاطر همین هم فروش ما پایین اومده و البته کاهش فروشمون نتیجه یه اتفاق بزرگ تو خود جامعه ست. ربطی هم به این دولت و اون دولت نداره. خانم ها دیگه شوهراشون رو تو خرج و خرید اذیت نمی کنن.» میدان هفت تیر بورس فروش مانتو در تهران است اما اگر از این میدان به سمت غرب حرکت کنیم، چند فروشگاه کت و شلوار مردانه را خواهیم دید. یک فروشگاه قدیمی که خود تولیدکننده به حساب می آمد می گوید: «ما با تولیدکننده های داخلی بزرگ مثل... و... که تولیدشون از حالت کارگاهی هم فراتر رفته نمی تونیم رقابت کنیم. چه برسه به کارهای ترکیه ای. سال قبل 20 میلیون ضرر کردم و حالا فقط امانت فروشی می کنم. الان هم وضع خوب نیست. چون دیگه کت و شلوار هم دارن کنار خیابون می فروشن!» تعویق عیدی ها؛ تأخیر در شروع شب عید مردم میدان فردوسی شرایط بغرنج تری نسبت به نقاط دیگر داشت. بورس کیف و لباس چرم گویا در آستانه عید نوروز حال و روز خوشی نداشت. دو مغازه با نصف برگه ای اعلام کرده بودند «سرقفلی این واحد به فروش می رسد.» اما یکی از کسبه این منطقه در گپ و گفتی با ما تأکید داشت: «واقعیتش اینه که باید منتظر بود. نمیشه عجولانه قضاوت کرد. عیدی بعضی از کارمندها رو ندادن هنوز از همه مهم تر عیدی کارگرا هست. حدود دو و نیم میلیون عیدی کارگراست که امروز فردا باید پرداخت بشه. در اون صورت فکر می کنم بازار شب عید از این حال و هوا بیاد بیرون.» رقیب جدیدی به نام دست فروشان هرچه به شب نزدیک می شویم، حال و هوای خیابان ها تغییر می کند. چهارراه ولیعصر کاملا تغییر شکل می یابد. بساط ها پهن می شود و دستفروشانی ظاهر می شوند که تقریبا تمام خیابان را پر می کنند. خیابان دیگر جای راه رفتن نیست. گویا اساسا تازه از عصر زمان خرید و فروش مردم شروع می شود. ماشین ها پشت سر هم بوق می زنند و خیابان ها در میان شلوغی و ازدحام مردم، موتورسیکلت ها، چرخ های حامل لبو و باقالای پخته، خودروها قفل می شود. دیگر نیروی انتظامی و مأمورین شهرداری کاری به کسی ندارند. همه قلم کالایی در این بساط ها پیدا می شد. حتی لباس های زنانه با اینکه زنان نمی توانستند در آن شرایط آن را پرو کنند، فروخته می شد. تی شرت هایی که ظهر در مراکز فروش عمده 20 هزارتومان بود و در جریان خرده فروشی حداقل 34 هزارتومان فروخته می شد، در اینجا گاهی 15 هزارتومان نیز خرید و فروش می شد. برای ما عجیب بود که دراین میان آیا مغازه دارها اعتراضی نمی کنند. یکی از دستفروش ها که خود را «ناصر» معرفی می کند و بچه بوشهر بود، می گفت: «من خودم جنس را از جنوب با خودم آوردم. محل خودمون گرون تر می فروشم لباس زیرها رو. منتهی اونجا مشتری کمتره ولی اینجا به خاطر مشتری زیاد می تونم تخفیف بدم.» از او دررابطه با نظر فروشندگان و مغازه دارها پرسیدیم. به لباس فروشی که کنارش ایستاده بود اشاره کرد. جوان سفید رویی که کنار ایستاده بود و هیکل تنومندی داشت جلو آمد و پرسید: «امرتون؟». ناصر برای او ماجرا را تعریف کرد. جوان گفت: «والا من خودم سمت سعدی مغازه دارم ولی این شب ها جنس های رو دست موندم رو میارم همین جا می فروشم. خیلی هام اینکا رو می کنند. سمت جمهوری که بری نصف دستفروش ها خودشون همون حوالی مغازه دارند. از تو پاساژ ها یا مغازه هاشون میان بیرون جنس هاشون رو با تخفیف بیشتر میدن دست مردم.» سر و صدا اجازه نداد صحبت ها ادامه پیدا کند. چندی پیش پلیس اعلام کرده بود که با دستفروشان حوالی میدان 15 خرداد برخورد می کند اما به نظر می رسد مغازه داران نیز تسلیم شرایط شدند. گویا همه باید به منطق «رقابت» تن بدهند. زمزمه تحولی بزرگ در اقتصاد شهری این واقعیت که اقتصاد ایران هنوز به طور کامل از رکود خارج نشده یک امر بدیهی است. حقیقتی که یادگار سه سال رکود کمرشکن در دولت قبل بوده است اما در اقتصاد سیاسی شهری تهران نیز اتفاق جالبی افتاده است. «حسام سلامت»، پژوهشگر و متخصص «جامعه شناسی اقتصادی»، معتقد است: «اقتصاد شهری در تهران با کشورهای توسعه یافته متفاوت است. در کشورهای توسعه یافته ما با این همه مغازه و واحد تجاری و کارگاه کوچک مواجه نیستیم. چه واحدهای تجاری و فروشگاهی و چه واحدهای تولیدی در سایر کشورها مقیاس بیشتری دارد. در ایران نیز با تسریع در روند انباشت سرمایه و رشد رقابت در میان بخش خصوصی، باید شاهد نابودی بسیاری از کارگاه ها و واحدهای تجاری کوچک و شکل گیری واحدهای بزرگ تر و تخصصی تر باشیم. چیزی که چهره شهرهای بزرگ ایران را به زودی دگرگون می کند. دراین میان بخشی باید شاهد تغییرات و تحولاتی در طبقه بندی اقتصادی جامعه شهری نیز باشیم.» به هرحال نارضایتی بخشی از خرده فروشان و تولیدکنندگان خرد در شرایطی که بازارهای کشور بیش ازپیش به روی بازارهای جهانی باز می شود، امری طبیعی است. این مسئله در بازار خودرو نیز مشاهده می شود. بازار پوشاک و کفش ایران که سال های سال زیر فشار ورود قاچاق یا رسمی کالاهای چینی بوده اند دراین میان جای خود را دارند اما چیزی که در این میان اهمیت دارد، ضرورت حمایت از تولیدکنندگان مستعد و واحدهای خرد برای تبدیل به واحدهای تجاری و تولیدی بزرگ و مدرن است تا این تحول اقتصادی با کم ترین هزینه صورت گیرد. منبع: روزنامه وقایع اتفاقیه
پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبحانه آنلاین]
[مشاهده در: www.sobhanehonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها