تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820864735
مبارزه با تروریسم اشتباه بود
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - دیوید میلیبند وزیر خارجه انگلیس هفت هفته پیش جهان یکباره با حمله تروریستی بمبئی دچار شوکی عمیق شد. الان هم همه دیده ها به خاورمیانه دوخته شده است، جایی که اسراییل راکت های حماس را با اقدام نظامی وحشی گرانه ای پاسخ می دهد و هر روز شمار فراوانی از مردم غزه را به خاک و خون می کشد. هفت سال پیش با وقوع حادثه یازده سپتامبر روشن شد که همه ما به بازنگری بنیادی در اقداماتمان برای مبازره با تروریسم و منشا تمامی حرکت های تروریستی در جهان نیاز داریم. از همان زمان بود که خیال " مبارزه با تروریسم " را در سر پروراندیم. عبارت پرمسمایی بود که البته برای خود ملزومات خاصی می طلبید. تقابل با هر تهدیدی جدی که خود نیازمند اتحاد و انسجام بود و باید با سرعت به آن پاسخ داده می شد. در این میان حتی استفاده از نیروی نظامی نیز می توانست ابزاری باشد برای تقابل با آنچه که تروریست می خواندیم . اما در نهایت این شعار به انحراف کشیده شد و به خطا رفت. مساله این نیست که ما هر گاه نیاز پیدا کنیم به بار و بنه نظامی به سراغ تروریست ها برویم و از هر وسیله ممکن برای ریشه کنی آنها استفاده کنیم. البته که ما می توانیم و باید این کار را بکنیم. سوال اصلی این است که چه طور باید این کار را انجام دهیم؟ شعار جنگ با تروریسم در ابتدا تصویری از یک دشمن متحد و نامتعارف در شکل و شمائل اسامه بن لادن و القاعده را برای ما ترسیم می کند. اما واقعیت این است که انگیزه تحرکات و هویت هر یک از گروه های تروریستی با هم متفاوت است. لشکر طیبه تا به حال در پاکستان ریشه داشته و عامل تحرکات بسیاری در مناقشه کشمیر بوده است. هزاران گروه خرد و کلان در عراق نیز هر یک به بهانه ای خاصی این روزها در تحرک هستند. این گروه ها هر یک انگیزه ها و آموزه های خاصی را دنبال می کنند چنان که در دهه هفتاد میلادی نیز جنبش های مختلف در اروپا با اهداف بی شماری در جریان بودند. در آن زمان هم هر یک از جنبش های اروپایی از اقدامات تروریستی برای مقاصد خود بهره می گرفتند ولی در عین حال که پشتیبان هم بودند، در ریشه و باطن اهداف خود همسو نبودند. این صرفا سودجویی از فرصت های پیش رو بود که آنها را بعضا در کنار هم قرار می داد. امروز هم به این گونه است. هر قدر که ما آنها را با عنوان تروریسم شاخ و برگ بدهیم و این نبرد را به رویارویی دو جبهه مقابل و متعارض افراط گرا و میانه رو یا خیر و شر بدل کنیم، به همان میزان نیز آنها را در مسیر اشتراک و همسویی با هم قرار داده ایم؛ حتی اگر آنها در باطن دارای کمترین وجوه مشترک باشند. گروه های تروریستی باید که از ریشه برچیده شوند، تمامی ابزارهای تقویت مالی و نظامی آنها سلب شوند، بی اعتباری ادعاهایشان برای مردم روشن شود و در نهایت این که با سیاست های دموکراتیک به نحوی کارساز به درون حامیان آنها نفوذ شود. شعار نبرد با تروریسم به صورت تلویحی بر اقدام نظامی برای تقابل با تروریست ها صحه می گذاشت. اما همان طور که ژنرال دیوید پترائوس نیز خود در عراق به من و سایر مقامات گفت نیروهای ائتلاف خود را قربانی شورش های داخلی ملت ها و درگیری های داخلی آنها نخواهد کرد. دقیقا به همین دلیل است که موافقان و مخالفان اقدام نظامی در غزه را در مقابل هم قرار گرفته اند. اما من امروز در سفرم به آسیای جنوبی در حال گمانه زنی در این رابطه هستم که مناسب ترین پادزهر برای تقابل با نیروهای تروریست افزایش همکاری های دو جانبه است نه این که به صورتی یک جانبه پاکستان را صرفا مسوول این امر دانست. ما باید پاسخ تروریسم را با اجرای کامل قوانین بدهیم - نه زیردست قرار دادن آن- چرا که تنها از این طریق است که می توان سنگ بنای جامعه دموکرات را بنیان گذاشت. ما باید نطامیان خود را ملزم به دفاع از حقوق و جان غیرنظامیان در مرزها و درون سرزمین ها کنیم. همه این ها درس هایی است که گوانتانامو به ما آموخته است. به همین دلیل است که همه ما از روی کار آمدن باراک اوباما استقبال کردیم. فرا خواندن جهانیان به نبرد با تروریسم فراخوان به جنگیدن بود، تلاشی برای برقراری اتحاد و انسجامی بین المللی برای رویارویی با دشمنی یکپارچه. اما ایجاد انسجام میان مردم و ملت ها نباید بر این پایه باشد که با چه کسی می جنگیم. بلکه باید بر این ایده استوار باشد که ما خودمان که هستیم و برای چه ارزش هایی باید تلاش و توافق کنیم. تروریست ها زمانی پیروز شدند که توانستند وحشت و کینه را بر فضای کشورها حاکم کنند، آنها زمانی پیروز شدند که تفرقه و دشمنی را گشترش دادند، همه پیروزی آنها به این سبب بود که توانستند کشورها را مجبور کنند روشی خصمانه و سرکوبی را برای تقابل در پیش بگیرند. اما تنها راه ممکن برای مقابله با تروریست رویارویی با سیاست های تضعیف روحیه آنهاست. نبرد با تروریست یعنی نترسیدن! ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 396]
-
گوناگون
پربازدیدترینها