واضح آرشیو وب فارسی:عبور: اِسراء یعنی سیر شبانه و این سوره مکی است. به گزارش خبرگزاری عبور به نقل از تسنیم، در آغاز این سوره به سیر شبانه پیامبر اکرم(ص) از مکه تا مسجد الاقصی که مقدمه معراج آن حضرت بود اشاره شده است. در این سفر مقدس و آسمانی حضرت محمد(ص) تا نزدیکترین مرحله به پیشگاه قُرب الهی ــ که برای هیچ کس دیگر ممکن نیست ــ بالا رفتند. این عروج و پرواز به عالم بالا به نام «معراج» در تاریخ اسلام معروف شده است. در آیه نخست به این سیر شبانه اشاره می کند و می فرماید: (منزه است [آن خدایی] که بنده اش را شبانگاهی از مسجدالحرام به مسجد الاقصی ــ که پیرامون آن را برکت داده ایم ــ سیر داد تا از آیات خود نمونه هایی به او نشان دهیم. اوست که شنوا و بیناست). در روایتی از امام صادق(ع) جریان شب معراج به طور مفصل بیان شده است(1). بخش هایی از آن به صورت خلاصه چنین است: جبرییل و میکاییل و اسرافیل، «بُراق» را برای رسول خدا(ص) آوردند. حضرت سوار بر براق شدند. آن مرکب پیامبر خدا(ص) را تا طور سینا و سپس تا بیت المقدس با خود برد؛ در حالی که جبرئیل امین نیز در کنارشان بود. پس از آن، پیامبر اکرم(ص) و جبرییل تا آسمانهای بالا عروج کردند در حالی که ملائکه گروه گروه به ملاقات آن حضرت می آمدند. در آسمان اول حضرت آدم(ع) و ملک الموت را دیدند و صحنه های بسیاری را شاهد بودند. در آسمان های بعدی حضرت یحیی و حضرت عیسی(ع) را دیدند. سپس با حضرت یوسف(ع) و هارون و موسی(ع) دیدار کردند. بالاخره در آسمان هفتم حضرت ابراهیم(ع) را در کنار بیت المعمور(2) ملاقات نمودند. در آنجا حضرت با جبرییل وارد بیت المعمور شدند و دو رکعت نماز خواندند. پس از آن دو نهر دیدند یکی به نام «کوثر» دیگری به نام «رحمت». از نهر کوثر آب نوشیدند و در نهر رحمت خود را شستشو کردند تا آنکه وارد بهشت شدند. در آنجا خانه های خود و اهل بیت خویش را مشاهده فرمودند، و خاک بهشت را معطر یافتند. سپس درختی بزرگ دیدند که در بهشت هیچ خانه ای نبود مگر اینکه شاخه ای از آن درخت بدانجا سر کشیده بود. پیامبراکرم(ص) از جبرییل پرسیدند: این درخت چیست؟ جبرئیل گفت: این «درخت طوبی» است، که خداوند آن را به بندگان صالح خود وعده داده است و فرموده: «طوبی و سرانجام نیکو برای آنان است».(3) سپس به درخت «سدرة المنتهی» رسیدند، که هر برگ آن، امتی را در زیر سایه خود جای می داد. پس از آن فرشته ای الهی اذان گفت و رسول اکرم(ص) در همان آسمان هفتم بر ملائکه امامت فرمودند و نماز گزاردند، همان گونه که در بیت المقدس بر انبیا امامت فرموده بودند. هیچ میهمانی به درگاه خدا گرامی تر از رسول خدا(ص) در آن شب نبوده است؛ در آن حالتی که حضرت برای امت خویش دعا می فرمودند در آن شب حضرت به منتهای درجه، که برای احدی ممکن نیست، به مقام قُرب الهی نزدیک شدند. در آیه 9 این سوره در مورد قرآن می خوانیم: (قطعاً این قرآن به سوی آنچه «اَقوَم» [و متعادل تر] است هدایت می کند). «اَقوَم» به معنی راست تر، درست تر و نزدیک تر است. قرآن از نظر اداره بشر و تأمین مصلحت انسان، بهتر از هر آیین دیگر است. آری، قرآن به سوی آنچه متعال تر است هدایت می کند، به سوی آنچه مصالح انسان ها را بهتر از هر آیین دیگر تأمین می کند، هم مصالح دنیا و هم مصالح آخرت را. آیین ها و روش های دیگر، اگرچه ممکن است، در برخی امور جزیی به حال انسان مفید باشند، اما در امور بسیار دیگری ضررهای جبران ناپذیری به انسان وارد می کنند و خیرهای بسیاری را از انسان سلب می کنند. در میان همه سنت ها تنها اسلام است که می تواند تمامی مصلحت های زندگی فردی و اجتماعی در دنیا و نیز مصالح آخرت را به نیکوترین وجه تأمین کند. 1 ــ رجوع کنید به المیزان، ج 13، ص 7 تا 18. 2 ــ بیت المعمور: خانه ای است در آسمان هفتم برای عبادت ملائکه، که در آن خدا را عبادت می کنند، مانند خانه کعبه در زمین که برای عبادت انسان هاست. 3 ــ رجوع کنید به سوره رعد، آیه 29 کتاب گلستان سوره ها ــ ص 110 محمد حسین جعفری
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عبور]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]