واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: در حاشيه يك نقد غيرمنصفانه به فيلم مجيدي
در يكي از سايتها مطلبي ديدم كه وقتي آن را خواندم ناراحت شدم به چند دليل اول اينكه تيتر كه به نظرم نوعي بيتقوايي محسوب ميشد اين بود؛ «سؤالات تند يك خبرگزاري اصولگرا از عوامل فيلم مجيد مجيدي» متن البته انتقاداتي داشت اما به اين شدت و تندي نبود؛ هرچند تيم مجيدي گاهي خود را بالاتر از رسانههاي ايران ميدانند
نویسنده : معصومه طاهري
در يكي از سايتها مطلبي ديدم كه وقتي آن را خواندم ناراحت شدم به چند دليل اول اينكه تيتر كه به نظرم نوعي بيتقوايي محسوب ميشد اين بود؛ «سؤالات تند يك خبرگزاري اصولگرا از عوامل فيلم مجيد مجيدي» متن البته انتقاداتي داشت اما به اين شدت و تندي نبود؛ هرچند تيم مجيدي گاهي خود را بالاتر از رسانههاي ايران ميدانند و كمتر نسبت به اطلاعرساني و پاسخگويي با رسانهها همكاري دارند و همين يكي از ايرادات آنها است، اما مقايسه فيلم مجيدي با آثار ديگر سينماي ايران و ضررده خواندن اين اثر شاخص بيانصافي بزرگ است. نگارنده مطلب فوق كه عليالظاهر جواني با عقايد اصولگرايي بوده درجايي فيلم مجيدي را با آثار مردمپسند دهنمكي مقايسه كرده است و در جايي ديگر با سريال حضرت يوسف و با توجه به عدم اكران جهاني اين فيلم به نقد آن پرداخته است. اما حقيقت اين است كه فيلم مجيدي جدا از همان نقدي كه ذكر شد؛ يعني عدم ارتباط درست مسئولان آن در امر اطلاعرساني، در موارد ديگر تا حدودي نه تنها مقصر نبوده، بلكه در نشان دادن فضاي واقعي سينماي جهان تأثير زيادي داشته است. درست است كه فيلم در اسكار تعمداً حذف شد تا ديده نشود و اكرانهاي خارج از كشور چندان پرفروغ نبود كه علت اصلي آن هم عدم ارتباط سينماي ايران با سينماهاي جهان و تجربه اول ما در چنين اكرانهايي است و البته جدا از دشمني بدون انكار دشمناني به اشكال مختلف فيلم تحريم كرده بودند اما فيلم «حضرت محمد» يك اثر جاودانه است كه به راحتي ميتواند هم مخاطب خود را پيدا كند و هم سرمايه اوليه خودش را بازگرداند. قبل از هرچيز بايد اين نكته را مورد توجه قرار داد كه فيلم مجيدي دستاوردهاي بزرگي براي سينما و هنر كشورمان به ارمغان آورده و بيشتر هزينههاي فيلم نيز متوجه همين دستاورد است. مثلاً براي اين فيلم سه شهرك بزرگ و مجهز سينمايي ساخته شد برخلاف هزينههاي قبلي مشابه اين شهركها توانايي استقامت بسيار بالايي داشته حتي مجهز به سيتم آب و فاضلاب هستند تا براي ساليان متوالي بتوان نه تنها آثار سينمايي ايران، بلكه فيلم و سريالهاي كشورهاي ديگر را هم در آن اجرا نمود كه اين خود نيز علاوه بر فوايد فرهنگي، در جبران هزينههاي اين اثر موفق خواهد بود.
مقايسه سريال حضرت يوسف با بودجه هفت ميلياردياش با فيلم بزرگ «حضرت محمد» مجيدي بيانصافي تمامعيار است چه آنكه برآورد هزينه اوليه سريال حضرت موسي نيز قريب به 159 ميليارد تومان بوده است (البته اين سريال قرار بود در هفتاد و چند قسمت ساخته شود به علاوه چهار فيلم سينمايي از دلش بيرون بيايد) اما همانطور كه گفتيم اين يك برآورد اوليه بوده است و ديگر اينكه طبق گفته داريوش ارجمند سريال «مختارنامه» هم با هزينهكرد 66ميلياردي خود كم هزينه نبوده است اما چيزي كه در اين ميان وجود دارد اثر فرهنگي ماندگار و تأثيرگذاري بالاي اينگونه آثار است.
بدون شك سينما و اثر فاخر خرج دارد. «مختارنامه» با وجودي كه مخالفتهاي زياد، در كشورهاي مختلف از جمله عراق تأثير فرهنگي بالايي به همراه داشت كه جايگاه فرهنگي ايران را هم ارتقا داد، اصولا فرهنگ را نميتوان با پول قيمتگذاري كرد به خصوص اينكه سازندگان آثار فرهنگي شاخص ما نيز افراد معدودي هستند كه بايد با گذشت زمان از بيكار ماندن آنها جلوگيري كرد. از همان سريال «مختارنامه» سالهاست كه ميگذرد اما چندين فيلم داستاني از دلش ساخته شده كه در ايام عاشورا جاي همه كمكاريهاي عرصه فرهنگ و هنر را پر كرده است. كليپهاي اثرگذار اين مجموعه نيز در موضوعات مختلف در فضاي فرهنگي پخش ميشود كه عبرتانگيز بودن تاريخ را به اشكال مختلف گوشزد ميكند. اما حرف ما بحث سريال «مختارنامه» و «حضرت يوسف» و اينها نيست، منتقدان ميگويند اي كاش «حضرت محمد» سريال شده بود كه به هزار و يك دليل فيلم بودن آن مهمتر از سريال بودنش است به خصوص اينكه بعد از «الرساله» مصطفي عقاد فيلم سينمايي ديگري درباره پيامبر با مخاطب يك ميليارد و نيمي آن ساخته نشده بود. اگر از اكران نشدن فيلم «حضرت محمد» در سينماهاي دنيا ناراحت هستند و ديده نشدن آن را نگرانكننده ميدانند بايد گفت دليلش اين است كه اين دوستان با رسانههاي جديد دنيا آشنايي چنداني ندارند. اين روزها فضاي مجازي حتي سينماها را رو به ورشكستگي قرار داده. اكران اينترنتي شايد در ايران با توجه به پهناي باند و امكانات موجود چيز عجيبي باشد اما در دنيا يك اتفاق روزمره است طوري كه بسياري از آثار سينماي دنيا با اكران اينترنتي درآمدزايي دارند و ديده ميشوند فقط يوتيوب در اين عرصه حرفهاي بزرگي براي زدن دارد تهيهكننده فيلم بابالمراد (فيلمي درباره امام جواد) ميگويد تلويزيونهاي عربي از پخش آن خودداري كردهاند ما نيز به ناچار تنها راهي كه براي اكران ديديم آن بود فيلم را به يوتيوب داديم، الان هم خيليها از يوتيوب آن را ديدهاند و هم ماهانه اين شبكه حق اشتراكاتي كه براي ديدن فيلم دريافت ميكند را به ما ميپردازد به همين شكل هزينه سريال تأمين شده است حال چگونه ممكن است فيلمي مانند «حضرت محمد» كه تبليغات مثبت و منفي زيادي درباره آن شده است در فضاي مجازي به اكران گذاشته شود و بيننده نداشته باشد؟! توصيه ما به سازندگان آن اين است كه بعد از امتحان تمام راهها به سراغ فضاي مجازي برويد، باشد تا پيامبر اعظم راهگشاي نيات خير شما گردد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۳۹۴ - ۲۱:۲۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]