تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804882168
انتخاب اسفند، نفوذ ما در منطقه یا نفوذ غرب در ایران؟
واضح آرشیو وب فارسی:پایداری ملی: انتخابات ایران از سوی مخالفان آن در سطوح بین المللی و منطقه ای، همواره به عنوان علامت بالندگی، تحرک و تداوم انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن تلقی شده است.انتخابات ایران همیشه روی مسایل منطقه ای اثرگذار بوده و این بار این تاثیر به شدت افزایش یافته است. دلیل این اثرگذاری ویژه، تحولات منطقه و نوع تاثیری که «ایران انقلابی» یا «ایران تسلیم طلب» می تواند بر آن داشته باشد، است. ایران انقلابی با تکیه بر ظرفیت های بومی منطقه، تلاش می کند تا تهدیدات نیروهای استعماری و گروههایی که به این جبهه استعماری وابسته هستند را برطرف نماید و «ایران تسلیم طلب» و به عبارتی «ایران ترسو» تلاش می کند تا خود را با قدرت های استعماری وفق دهد و تنها در آن هنگام وارد پرونده های منطقه ای می شود که قدرت های سلطه گر از آن خواسته باشند و در این میان نتیجه چنین مداخله ای افزایش قدرت نیروهای سلطه گر خارجی و کاهش توانمندی و اعتماد به نفس کشورها و ملت ها در این منطقه است. اما در خصوص این موضوع توجه به نکات زیر ضرورت دارد: 1- انتخابات ایران از سوی مخالفان آن در سطوح بین المللی و منطقه ای، همواره به عنوان علامت بالندگی، تحرک و تداوم انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن تلقی شده است. این در حالی است که در منطقه ما کشورهای دیگری هم وجود دارند که انتخابات در آنها، چنین معنا و مفهومی ندارد. در پاکستان، ترکیه، عراق و افغانستان نیز انتخابات برگزار می شود ولی تحلیل و تفسیر درباره آن از تحلیل و تفسیر درباره پیروزی یا شکست یک یا چند حزب فراتر نمی رود. رسانه ها نیز نوعا یکی دو روز پیش از آن و یکی دو روز پس از آن درباره انتخابات و نتایج آن سخن می گویند. خبر آن هم معمولا هیچگاه درصدر خبرها قرار نمی گیرد این در حالی است که بحث در رسانه ها درباره انتخابات ایران چند ماه قبل از روز انتخابات شروع می شود و تا چند هفته پس از آن نیز امتداد می یابد و خبر انتخابات ایران برای چندین روز در راس خبرهای جهان قرار می گیرد. این نشان می دهد که برخلاف انتخابات در کشورهای دیگر منطقه، انتخابات ایران دارای تاثیری فراملی است و بر روی بسیاری از روندها و پرونده های منطقه ای و بین المللی تاثیر می گذارد. 2- در مورد ایران دهها سال است که دشمنان خارجی آن در انتظار یک «تغییر استراتژیک» هستند. دشمن برای این تغییر استراتژیک هزینه زیادی پرداخت کرده و مدت های مدیدی انتظار کشیده است. در زمان انتقال حضرت امام خمینی به بیمارستان در سال 68 به یک باره سیاستمداران و رسانه های خارجی به همدیگر نوید دادند که زمان تغییر استراتژیک فرا رسید و انقلاب اسلامی روزهای پایانی خود را آغاز کرده است اما البته این تفسیر زمان زیادی نپائید و از روز 15 خرداد ماه 68 این بحث مطرح شد که با به قدرت رسیدن یک خمینی جوان، انقلاب اسلامی که آیت الله خمینی آن را رهبری می کرد مسیر خود را ادامه می دهد. وقتی دولت دوم هاشمی به گونه ای عمل کرد که امکان حضور و نفوذ غرب و عوامل شناخته شده آن از جمله بعضی از سلطنت طلبان در حوزه های اقتصادی و فرهنگی فراهم شد و این اواخر به چالش تبدیل شد بار دیگر در غرب این زمزمه در گرفت که جمهوری اسلامی ایران در حال فاصله گرفتن از مواضع و اصول خود است و سرعت حرکت این قطار آنقدر زیاد است که تا رسیدن به ایستگاه نهایی وقت زیادی باقی نمانده است. این احساس در غرب با روی کار آمدن سیدمحمد خاتمی در انتخابات خرداد 76 تشدید شد اما بعد از یک دوره زمانی، بار دیگر غرب باور کرد که جمهوری اسلامی هنوز روی اصول اصلی شکل دهنده به خود تاکید دارد و عوامل برهم زننده، آنقدر قوی نیستند که بتوانند روی حرکت انقلابی آن تاثیرگذار باشند با شکست این جریان در سال 84 و محور شدن مقوله «عدالت طلبی» حرف و حدیث های گذشته غرب تا حد زیادی کنار گذاشته شد و حتی به اینجا رسید که رئیس جمهور آمریکا دست کم دوبار طی نامه های محرمانه ای خطاب به رهبر معظم انقلاب اسلامی، برای اصلاح روابط آمریکا و ایران اعلام آمادگی کرد. در دوره جدید، آمریکایی ها از یک سو تجربه گذشته و توان نظام جمهوری اسلامی در مدیریت چالش های هویتی خود را پیش رو دارند و از سوی دیگر قضایای یکی - دو سال اخیر و زمزمه هایی که این بار از این طرف برای حل و فصل مسایل ایران و آمریکا شنیده شده، آمریکایی ها وهمگرایان آنان در انتظار «تغییر استراتژیک» در ایران نشسته است. در همین هفته های اخیر آقای دکتر سریع القلم که از او بعنوان «مشاور ویژه رئیس جمهور» یاد می شود فاش کرد که آمریکایی ها و اروپایی ها در حاشیه اجلاس امنیتی «داووس» به هیئت ایران گفته اند که در انتظار نتایج دو انتخابات آتی مجلس و ریاست جمهوری ایران هستند تا پس از آن با بررسی شرایط نسبت به اجرای تعهدات خود در برجام تصمیم بگیرند. به همین نسبت در سطح منطقه نیز رژیم های همگرا با آمریکا و اروپا در انتظار نتایج انتخابات 7 اسفند ایران به سر می برند از منظر آنان اگر گروهی که درست یا نادرست در ایران به عنوان «سازشکار» و «اهل دادن امتیاز» خوانده می شود، پیروز شود، ایران در موضع جدیدی قرار می گیرد و آنان نیز وضع تازه ای پیدا می کنند. بر این اساس روزنامه سعودی الحیات که در لندن چاپ می شود، طی چندین مقاله بر تاثیرگذاری نتایج انتخابات ایران به بحران سوریه و بقا یا فنای اسد تاکید داشته اند. درواقع از منظر آنان پیروزی سازش طلبان، ایران را به دادن امتیازاتی ترغیب می کند که تاکنون علیرغم فشارها از دادن آن اجتناب نموده است. 3- انتخابات 7 اسفند ایران از منظر کسانی که در سطوح مختلف خارجی به ارزیابی میزان و نتایج قدرت ایران مشغول می باشند، یک معیار مهم در میزان و عمق هواداری از تفکری است که مهمترین دغدغه آن خروج از انزوا و به تعبیر درست تر «پذیرفته شدن» در مناسبات رایج جهانی است. به عبارت دیگر غرب تاکنون نتوانسته است بین تمایلات یک طبقه که بسیاری از پست های حکومتی ایران را در اختیار دارند و تمایلات توده هایی که این طبقه با سوار شدن بر دوش آنها به این مناصب رسیده اند، رابطه معنادار و «قطعی» برقرار نماید. غرب و همتایان منطقه ای آن در تبلیغات رسانه ای خود وانمود می کنند که این همانی وجود دارد و روی کارآمدن یک طیف که آشکارا تمایلات غرب گرایانه دارد، محصول تغییر باور اجتماعی ایرانیان نسبت به غرب و ارزش های آن است ولی اگر ما به روند مواجهه غربی ها با همین نخبگان حاکم نگاه کنیم و از لابلای خطوط نگاه آنان تردید در امتیازدهی به این طبقه را مشاهده می نمائیم و درمی یابیم که برخلاف آنچه در رسانه هایشان به تکرار گفته می شود، غربی ها نسبت به استحاله اجتماعی ایرانیان از «عزت طلبی» به «تسلیم طلبی» تردید جدی دارند در این جا علاوه بر آنچه از قول دکتر سریع القلم بیان شد، یک مقام دولتی آمریکا و خانم هیلاری کلینتون که هم حزبی اوباما و وزیر خارجه سابق اوست، حدود یک ماه پیش و در بحبوحه بحث برجام اظهار داشتند ما تغییر محتوایی در ایران مشاهده نمی کنیم و فکر نمی کنیم مقامات جدید ایران همان کسانی اند که می توانند مشکلات فیمابین ایران و آمریکا را حل کنند. از منظر آنان روز هفت اسفند روزی است که غرب بر تردید خود غلبه کرده و به «موضع مشخص» می رسد. در عین حال نکته اینجاست که بعد از روز 7 اسفند، آمریکایی ها یا به 11 اردیبهشت 88- که نامه آشتی طلبانه اوباما به تهران رسید- و بهمن 91 - روزی که سلطان قابوس در دیدار با مقامات ایرانی از نظر آمریکایی ها مبنی بر تمایل به توافق با ایرانی ها در پرونده هسته ای خبر داد- می رسند و با ارزیابی قدرت واقعی ایران، فشار بر ایران را در حوزه داخلی و منطقه ای تعدیل می کنند و یا اینکه به روزی که ایران پیش از رویت نشانه هایی از تمایل غرب به اجرای تعهدات برجامی خود، بخش عمده ای از تاسیسات مهم خود را تعطیل کرد برمی گردند و تلاش می کنند با مدیریت اختلافات خود، در بسیاری از پرونده های حساس، ایران را به در پیش گرفتن روش مذاکره و اعطای «امتیازات بزرگ» وادار نمایند. 4- در این تردیدی نیست که این انتخابات علاوه بر آنکه مثل همیشه مهم و اثرگذار است، «نقطه عطف» هم به حساب می آید. اگر به نوع تبلیغاتی که از یکی دو سال پیش از این درباره شرایط پیش روی کشور به راه افتاد، نگاه بیندازیم، این «نقطه عطف» خود را نشان می دهد. بعنوان مثال تمرکز دشمن روی رهبری و فشاری که برای شکستن داربست ها و سازوکارهای نظام - نظیر شورای نگهبان، سپاه پاسداران، مجلس خبرگان- دنبال شد از تلاش برای دستیابی به «تغییر هویتی» جمهوری اسلامی خبر می داد که البته این موضوع با هوشیاری نظام به جایی نرسید. همزمان با این موضوع، تلاش گسترده ای معطوف به «تغییرسازمانی» نظام- که در چهره تسخیر مجلس جلوه گر شد- گردید. غرب اگرچه امروز اعتراف می کند که دوم خردادیزه شدن انتخابات هفتم اسفند یک راه حل قطعی و نتیجه بخش نیست اما معتقد است در شرایطی که یک طبقه جدید با در اختیار گرفتن بعضی از مناصب نظام، بطور آشکار و پنهان «تغییر سیاست های خارجی» نظام را دنبال می کنند، کمک مجلس به این طیف و بخصوص کمک به امتداد آنان در حکومت طی سالهای آینده، «استراتژیک» و دارای «ارزش بنیادین» ارزیابی می نمایند و از این رو معتقدند این دوره ای است که اگر مغتنم شمرده شود، احتمالا قابل تمدید نیست. منبع: فارس
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایداری ملی]
[مشاهده در: www.paydarymelli.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]
-
گوناگون
پربازدیدترینها