پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850965081
چرا اهل عرفان گرفتار شطح شدند؟ - ادعیه؛ بزرگترین منبع عرفانی شیعه
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: پایگاه خبری تحلیلی قم پرس : حجت الاسلام خسروپناه گفت: از آن جا که معصوم هیچ گاه گرفتار تنگنای زبانی نمی شود در آثار و ادعیه ایشان شطح وجود ندارد. به گزارش خبرنگار مهر، گفتاری از حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در مورد ادعیه در پی می آید؛ از آن جا که معصوم هیچ گاه گرفتار تنگنای زبانی نمی شود در آثار و ادعیه ایشان شطح وجود ندارد و هر عارفی که سیر و سلوک و ترجمه و شهود را از معصوم بیاموزد، دچار شطح نمی شود. یکی از آسیب ها و مشکلات جدی در عرفان، آسیب زبانی عرفان است. یعنی عارف حقایق را می یابد ولی نمی تواند بیان کند و زبان را در بیان این حقایق ناتوان معرفی می کردند. به همین خاطر، اهل عرفان گرفتار شطح شدند. شطحیات همان الفاظی است که دیگران برداشتی دیگر از آن دارند اما عرفا معنایی دیگر و عمیق از این الفاظ اراده می کنند ولی شطحیات در قرآن و در کلام معصومین(ع) به هیچ وجهی وجود ندارد. چون وقتی انسان معصوم اوج می گیرد یعنی از کشف عالی معنوی برخوردار می شود؛ قطعا ً کشف صوری هم در اختیار وی قرار می گیرد. لذا الفاظی را خدای سبحان در اختیار او قرار می دهد که دیگر گرفتار شطح نمی شود. عرفا هم به کشف تام محمدی(ص) قائل هستند. آنها می گویند وحی، کشف تام محمدی است لذا معتقد هستند که یکی از مهم ترین معیارهای ما این است که کشف و شهود خودمان را با وحی بسنجیم. اگر دیدیم با وحی هماهنگ است، بپذیریم و اگر هماهنگ نباشد معلوم می شود این کشف شیطانی است. یعنی وحی نبوی و کلام نبوی را کشف تام می دانستند و معتقد هستند که با وحی باید سنجیده شود. حال اگر این عرفا انس بیشتری با ادعیه پیدا می کردند، گرفتار شطح نمی شدند و لذا اهل عرفان شیعه، شطح ندارند. شطح، مخصوص عرفان اهل سنت است زیرا از ادعیه محروم بودند. ممکن است فردی سیر و سلوک کرده باشد و زحمت هم کشیده باشد و چون از قرآن و سنت پیامبر(ص) بهره می برد به هم حقایقی برسد، اما بیش از این هم می توانست استفاده کند و کمتر گرفتار شطح شود. حال این سؤال وجود دارد که آیا ما بر اهل عرفان خرده بگیریم یا نه؟ توجیه بعضی این است که وقتی فردی شهود می کند ناخودآگاه زبان او حرف می زند و دست خودش نیست و بعضی دیگر معتقد هستند اگر ایشان انس بیشتری با ادعیه پیدا می کردند، گرفتار شطح نمی شدند. پس دو مقام را باید از هم جدا کنیم، یک مقام یافت و یک مقام زبان؛ اگر زبان قصوری دارد که عبارت است از شطح، نباید خیال کنیم معنا نادرست است، بلکه معنا را با قرآن و سنت می سنجیم و اگر هماهنگ بود می پذیریم. در هر صورت، ادعیه بزرگترین منابع عرفانی شیعه است. دعاهایی که وجود دارد در هیچ کدام شطح نیست، چون معصوم هیچ گاه گرفتار تنگنای زبانی نمی شود. عرفای شیعه هم سیر و سلوک را از معصوم می آموزند و هم ترجمه شهود را از معصوم فرا می گیرند، چون زبان کشف و شهود را ادعیه بیان کردند. بنابراین آنها گرفتار شطح نمی شوند.
یکشنبه ، ۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-