تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804403926
چرا لیستی رأی می دهم؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: چرا لیستی رأی می دهم؟
محمد پورغلامی، 1 اسفند 94
تاریخ انتشار : شنبه ۱ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۵۶
"سیاست" عرصه‌ی صفر و یکی نیست. در سیاست باید پله‌پله و سانتی‌متری و گاهی حتی میلی‌متری جلو رفت. البته منظور از سیاست، "سیاست عملی" است نه "نظری". در سیاست نظری اتفاقا باید صد در صد آرمان‌گرا بود و از "چشم‌اندازها" و "افق‌ها" گفت و نوشت، اما در سیاست عملی با نگاه به آرمان‌ها، باید "واقعیات" را هم دید. اگر در سیاست عملی صرفا آرمانخواهانه و بدون توجه به واقعیات عمل کنیم، معلوم نیست به "نتیجه"ی لازم برسیم یا نه.اشتباهی که جریان اصولگرا در انتخابات ۹۲ کرد نیز دقیقا از همین‌جا ناشی می‌شد. اصولگراها در سال ۹۲، واقعیات جامعه را نادیده گرفتند و گرفتار "توهم" شدند و به همین علت، به "وحدت" نرسیدند. دقیقا بر عکس اصلاح‌طلبان، که دیدند اولا برای حضور در قدرت چاره‌ای ندارند جز آنکه به "صندوق رأی" بازگردند و به نتیجه‌ی آن احترام بگذارند (چون از تجربه‌ی ۸۸ فهمیده بودند که نظام اهل باج دادن به آنها نیست)، ثانیا می‌دانستند که نامزدشان رأی چندانی ندارد، بنابراین به نفع نامزد اعتدالیون کناره‌گیری کردند. یعنی ترجیح نگاه حداقلی به جای نگاه حداکثری. یعنی عدول از ایده‌آل‌ها و دیدن واقعیات.اصلاح‌طلبان به "کم" قناعت کردند و همین شد که امروز خود را سهیم در پیروزی می دانند.اما انگار ما هنوز از نتیجه‌ی انتخابات ۹۲ درس نگرفته‌ایم. همچنان می‌خواهیم صد در صد آرمانخواهانه "انتخاب" کنیم. این در سیاست عملی، نه شدنی است، و نه منطقی.این روزها که لیست انتخاباتی اصولگرایان منتشر شده، باز هم عده‌ای به راه افتاده‌اند که ما به همه‌ی این لیست رأی نمی‌دهیم و مثلا گزینش می‌کنیم و به چند نفرشان رأی می‌دهیم. بله، من هم قبول دارم که می‌شد لیست را از این بهتر بست. شاید اگر هم به من بود چند نفری را حذف می‌کردم و چند نفری را اضافه. اما لازمه‌ی "وحدت"، عدول از برخی ایده‌آل‌ها است. دقیقا مانند وحدت جهان اسلام، که برای رسیدن به یک آرمان و هدف بزرگ‌تر (یعنی وحدت جهان اسلام علیه نظام سلطه) از برخی آرمان‌های کوچک‌تر چشم‌پوشی می‌کنیم.مضافا اینکه این را هم نباید فراموش کنیم که در صورت لیستی رأی ندادن و پخش شدن آراء جریان اصولگرا و انقلابی در میان سایر نامزدها، زمینه برای ورود عناصر نفوذی به مجلس ایجاد می‌شود. همان که رهبر انقلاب از آن تعبیر به "نفوذ موریانه‌وار" کرده‌اند. بنابراین باید لیستی رأی داد. مخصوصا آنکه در نقطه‌ی مقابل جریان اصوگراها، دائما دارند بر لیستی رأی دادن (آن هم همه‌ی ۳۰ نفر لیست) پافشاری می‌کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها