محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831633766
نگاهی به مدیریت گردش پول در بانک ها
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس «کیهان» در شماره امروز خود و در ستون«یادداشت روز»نوشت: همه ما در خبر ها و اظهارات مختلف مسئولان، با این عبارت مواجه شده ایم که منابع ما برای فلان کار محدود است و نمی توانیم آن گونه که شایسته و بایسته است به مردم خدمت کنیم. به جز این اظهارات، در […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس «کیهان» در شماره امروز خود و در ستون«یادداشت روز»نوشت: همه ما در خبر ها و اظهارات مختلف مسئولان، با این عبارت مواجه شده ایم که منابع ما برای فلان کار محدود است و نمی توانیم آن گونه که شایسته و بایسته است به مردم خدمت کنیم. به جز این اظهارات، در زندگی روزمره مان نیز عملا با این موضوع مواجه شده ایم و مثلا برای دریافت یک وام ساده و ناچیز مثل وام ازدواج، گاه کارمان به انتظارهای طولانی کشیده و در نهایت عطایش را به لقایش بخشیده ایم! در همه موارد مذکور، ترجیع بند «کمبود منابع» همچون نواری اتوماتیک دائما تکرار شده و ما هم ظاهرا چاره ای جز باور و پذیرش این موضوع نداریم! اما در مقابل کمبود منابع چه پیشنهادی می شود؟ تامین منابع با استفاده از «استقراض و جذب سرمایه خارجی» با ادبیات و عناوین مختلف و در قالب عقودی که گاه استقلال ملی را به خطر می اندازد! نظیر همین قراردادهای جدید نفتی یا برخی دیگر از خرید ها که ایران و ایرانی را تا خرخره زیر بدهی می برد و کشور را همچون سال های دولت سازندگی و تعدیل اقتصادی، با میلیاردها دلار بدهی خارجی مواجه می سازد. تردیدی نیست که کشور پهناور ایران با هزاران راه نرفته و طرح و برنامه و آرزوی بر زمین مانده، به هر میزان که فکرش را بکنیم، به منابع و سرمایه احتیاج دارد و نمی توان این منابع را محدود به توان داخلی دانست. این حقیقت، ضرورت استفاده از منابع معقول خارجی را موجه می سازد. اما در کنار این ضرورت منطقی، دو نکته را نباید از نظر دور داشت نخست آنکه جلب سرمایه خارجی، برای آبادی ایران است و منطقا نمی شود قیمت آن، خدشه به استقلال و عزت ایران باشد! پس از هر راهی و به هر وضعی، نباید در پی آن بود. اما نکته دوم که محور این یادداشت است، مدیریت منابع اعم از داخلی و خارجی است. بدین معنا که آیا آنچه در حال حاضر در شبکه مالی و بانکی کشور به عنوان سرمایه وجود دارد، درست و عادلانه و هوشمندانه مدیریت می شود یا نه !؟ اگر بله که باید برای جذب سرمایه خارجی هم کوشید و اگر نه، بی تردید جذب آن سرمایه هم کمکی به گره های اقتصادی نمی کند و عملا گره ای بر گره ها زده و زمینه ای برای رانت خواری و تباهی ها فراهم خواهد آورد. برای تبیین بهتر موضوع، بررسی تنها یکی از معضلات شبکه بانکی کافی است. بخوانید: ۱- بر اساس آمار بانک مرکزی در شهریورماه سال جاری، بانک های کشورمان پس از کسر ذخیره قانونی، توانسته اند «یکصد و دو هزار میلیارد تومان سپرده قرض الحسنه » از مردم دریافت کنند. همگان می دانیم که سپرده های قرض الحسنه سپرده هایی است که مردم در ازای سپرده گذاری آن در بانک، هیچ سودی دریافت نمی کنند. این عدد قابل توجه و مهم، می تواند بسیاری از گره ها را باز کند ولی آیا در عالم واقع، چنین اتفاقی افتاده است؟ پیش از پاسخ به این سوال، باید به این نکته توجه کنیم که این سپرده ها چند دسته اند و هریک چه سهمی از ۱۰۲ هزار میلیارد افسانه ای را دارند و بعد ببینیم بر سر هریک چه می آید! ۲- گروه اول این سپرده ها، همان است که به «سپرده های قرض الحسنه پس انداز» موسوم هستند و ۳۶ هزار میلیارد تومان از کل سپرده های قرض الحسنه را تشکیل داده اند. یادآوری این نکته ضروری است که سپرده های قرض الحسنه پس انداز همان سپرده هایی هستند که مردم معمولا با نیت خیر در بانک سپرده گذاری کرده و بانک ها هم جهت ترغیب مردم به سنت قرض الحسنه، به صاحبان این سپرده ها به قید قرعه جوایزی اهداء می کنند. بر اساس آمار موجود، بانک ها ۳۴ هزار میلیارد تومان از این ۳۶ هزار میلیارد تومان را به صورت قرض الحسنه وام داده اند. به این شکل که ۶ هزار میلیارد تومان برای وام ازدواج جوانان و ۸ هزار میلیارد تومان برای سایر وام های قرض الحسنه (از جمله وام های کمیته امداد، وام اشتغال، وام تحصیل، وام زندانیان و ….) صرف شده است. این یعنی تنها تکلیف ۱۴ هزار میلیارد تومان معلوم است و ۲۰ هزار میلیارد تومان باقیمانده مشخص نیست که صرف چه حوزه هایی شده است! اخبار و اطلاعات معتبر و غیرقابل انکار نشان می دهد بخش قابل توجهی از آن به صورت قرض الحسنه به مدیران و نورچشمی های بانکی وام داده شده است! به عنوان نمونه، معاون نظارتی بانک مرکزی در آبان ماه سال جاری خبر داد که حداقل ۳۰ درصد از تسهیلات قرض الحسنه به مدیران و کارکنان بانک ها وام داده شده است که مقدار آن بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان می شود! مرکز پژوهش های مجلس هم طی گزارش شماره ۱۴۴۵۵ در مهرماه سال جاری، ضمن تایید این مسئله، شرایط اعطای وام قرض الحسنه بانک ها به مدیران و کارکنانشان از منابع قرض الحسنه مردم را «بسیار ناعادلانه» توصیف می کند. تنها مقایسه اقساط وام ازدواج در ۳۶ ماه و اقساط وام مدیران بانکی در ۲۰۰ ماه، ناعادلانه بودن را به روشنی نشان می دهد. ۳- اما گروه دوم این سپرده ها، به «سپرده های قرض الحسنه جاری» موسوم هستند که ۶۶ هزار میلیارد تومان از سپرده های قرض الحسنه را تشکیل داده اند. سپرده های قرض الحسنه جاری، همان سپرده هایی است که مردم در ازای افتتاح آن در بانک دسته چک دریافت کرده و سودی دریافت نمی کنند. نکته بسیار حائز اهمیت این است که این سپرده های جاری به صورت تمام و کمال، در اختیار بانک ها قرار دارد و بانک ها از محل این منابع که با نرخ صفر از مردم دریافت کرده اند، سودهای بسیار بالایی کسب کرده و البته هیچ مقدار از آن را به صورت قرض الحسنه به مردم وام نداده اند! بانک ها این سپرده ها را سهم خود می دانند و بانک مرکزی نیز بر این مسئله صحه می گذارد اما جای این سوال به صورت جدی وجود دارد که وقتی بانک ها بنای اعطای وام قرض الحسنه از این منابع را ندارند، چرا باید مجوز جذب چنین سپرده هایی را داشته باشند؟ در واقع باید گفت حال که بانک ها مجوز دریافت چنین سپرده هایی با نرخ صفر را دارند، باید ملزم می شدند حداقل بخشی از آن را به صورت قرض الحسنه وام داده و خدماتی که روی این سپرده ها به مشتریان ارائه می کنند را گسترش دهند. ۴- اما افزون بر مشکلات پیش گفته، به صرفه بودن سپرده های قرض الحسنه جاری برای بانک ها و عدم نظارت بر آن به دلیل خلأ قانونی، سبب شده است تا اشتهای سیری ناپذیر برخی از بانک ها تحریک شده و در نتیجه، اقدام به گشایش سپرده جاری بدون دسته چک برای مشتریان خود بکنند! تا بدینوسیله بتوانند از مانده حساب جاری مشتریان در این حساب استفاده کرده و از آن هم سود بدست بیاورند. آنها مشتریان خود را در ازای اعطای بعضی وام ها، مجبور به افتتاح حساب جاری بدون دسته چک می کنند و از این طریق، از افتتاح حساب پس انداز قرض الحسنه که بایستی طبق قانون بخشی از آن به صورت قرض الحسنه وام داده شود نیز سر باز زده و از منابع این حساب در جهت کسب سود های بالا استفاده می کنند. این درحالی است که در بسیاری از کشورهای دیگر، بانک ها خدمات متنوعی از جمله وام خرید کالا، کارت های خرید اعتباری و … به واسطه این سپرده ها به مشتریان خود ارائه می کنند. با این وضع و در شرایطی که بانک ها برای اعطای وام قرض الحسنه ازدواج که مبلغ آن تنها ۳ میلیون تومان است جوانان را در صف ۴۳۰ هزار نفری دریافت این وام اندک ماه ها معطل نگه می دارند، ساماندهی سپرده های قرض الحسنه در نظام بانکی ضروری است. استفاده از بخشی از سپرده های قرض الحسنه جاری در اعطای وام قرض الحسنه و ساماندهی سپرده های قرض الحسنه پس انداز و جلوگیری از اعطای ناعادلانه آن به مدیران بانکی، سبب می شود که نه تنها دیگر هیچ جوانی در انتظار دریافت وام ازدواج نباشد، بلکه امکان افزایش مبلغ این وام تا سقف ۱۰ میلیون تومان نیز برای هریک از زوجین فراهم شود و وام های دیگر قرض الحسنه نیز رونق یابد. آنچه خواندید، واکاوی و مروری بسیار فشرده و فوری بود درباره تنها یکی از معضلات و مشکلاتی که در کشور وجود دارد و سوء مدیریت و بی تدبیری در آن حوزه، سبب خسران عظیم در بخش های گوناگون و از جمله ازدواج جوانان و اشتغال و ایجاد کسب های کوچک شده است. اکنون فرض کنید غرب بدون آنکه از ما بخواهد از آرمان هایمان دست برداریم، حاضر باشد منابع مالی در اختیار ما بگذارد – و می دانیم چنین فرضی در عالم واقع محقق نخواهد شد- در این صورت چه اتفاقی خواهد افتاد!؟ ۱۰۲ هزار میلیارد رها شده در چاه ویل نظام بانکی، چند برابر خواهد شد! بدون آنکه ساز و کار تخصیص آن ساماندهی شده باشد! و البته به همان میزان که منابع توسعه می یابد، تخلف های پیدا و پنهان و رانت های کلان برای نور چشمی ها و به قول حضرت آقا، قانوندانان قانون شکن هم بیشتر خواهد شد. آیا کسانی که حاضر نیستند و یا نمی توانند یک پروژه ۱۰۲ هزار میلیاردی را به نفع مردم سامان دهی کنند، توان جذب اعتبار و یا مدیریت آ ن را خواهند داشت!؟ به نظر می رسد مدیریت منابع و سامان دهی امور، ارتباط چندانی با آرزوی گشایش از جانب غرب نداشته باشد. این یک مصداق ساده بود! مصطفی احمدی
چهارشنبه ، ۱۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها