محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829963948
خودمان را برای ساخت «جشن تولد» بیمه حضرت زینب کردیم/ فیلم سازی کنار داعش
واضح آرشیو وب فارسی:دزنا 24: کارگردان فیلم «جشن تولد» گفت:در شرایطی که برخی سکانس هایمان را در شب باید می گرفتیم و نور پروژکتورها می توانست موقعیت ما را لو دهد خودمان را بیمه حضرت زینب(س) کردیم و خدا را شکر هیچ اتفاق بدی رخ نداد.به گزارش دزنا۲۴”«جشن تولد» اولین ساخته سینمایی عباس لاجوردی داستان خانواده سوری را روایت می کند که شب جشن تولد فرزندشان به نام «رقیه» است، این شب و جشن آنها مصادف می شود با حمله تکفیری ها به دمشق و حرم حضرت زینب(س) که باعث می شود این خانواده شیعه به همراه همسایه اهل سنتشان از خانه به سمت محل امنی فرار کنند و مقصدشان حرم امن حضرت زینب(س) است، در این مسیر با دو ایرانی که برای زیارت به اتفاق خانواده آمده اند آشنا می شوند، زمانی در جنگ ایران و عراق در خرمشهر از شهرشان دفاع می کردند در مسیر رسیدن به حرم در بین راه به یک کلیسا پناه می برند و در مسیر اتفاقاتی برای این گروه رخ می دهد. این فیلم در شرایط بسیار دشواری به تولید رسیده و عوامل آن ظرف مدت یک ماه تصویربرداری اش را به پایان رسانده اند، در خصوص روند شکل گیری قصه و شرایط تولدی این اثر که به نوعی می توان آنرا استراتژیک ترین فیلم جشنواره امسال نامید با عباس لاجوردی گفت وگو کرده ایم. – به لحاظ تولید «جشن تولد» یکی از سخت ترین فیلم های جشنواره است، ایده ساخت فیلم از کجا شکل گرفت؟ من پیش از این مستندهایی را در سوریه ساخته بودم که بخش هایی از آن را هم مردم در برنامه «ماه عسل» دیده بودند. در تولید این مستندها من با زندگی واقعی افراد طرف بودم و مضووعاتی را از نزدیک می دیدم که خلاف آنچه بود که در رسانه ها می شنیدم.واقعا این صحنه ها تاثیرگذار و تکان دهنده بود به طوریکه بسیاری از شب ها نمی توانستم راحت بخوابم و اینقدر شرایط سخت و دردناک زندگی این افراد روی من تاثیر گذاشته که نمی توانستم راحت از کنار آنها بگذرم. افرادی که یا در زیر آوار کشته شده بودند، یا سر بریده شده بودند و یا اینکه توسط تک تیراندازها کشته شده بودند و من از نزدیک این تصاویر را دیده بودم و یا اگر خانواده ای سالم مانده بودند دیگر خانه ای برای زندگی نداشتند. حداقل سرمایه یک خانواده خانه آنها است و من افرادی را دیدم که دیگر سقفی برای زندگی نداشتند و دیدن این تصاویر بسیار دردناک بود. در طی دورانی که برای مستندسازی در سوریه بودم با شخصیت های بسیار جالبی برخورد می کردم، به عنوان مثال پدر و پسری را دیدم که از ارتشی های سوریه بود و زمان جنگ ایارن و عراق به ایران موشک می فرستاد. و یا کس دیگری بود آدم معمولی بود و مجبور شده بود لباس رزم بپوشد.همه این افراد و شخصیت ها را کنار هم گذاشتم و تبدیل به فیلمنامه «جشن تولد» شد. وقتی طرح اولیه فیلمنامه شکل گرفت، نویسنده ای را وارد کردم و خودم هم مشاور او بودم و در نهایت وقتی فیلمنامه کامل شد حدود ۷ ماه پیش تولید به طول انجامید و حتی خیلی قبل تر از آنکه نزدیکان من از این پروژه خبر دار بشوند پیش تولید را شروع کردم چرا که شرایط بسیار ویژه و سختی برای کار در سوریه وجود داشت و می توان گفت من اولین فیلمسازی بودم که خارج از ملیت سوری در مناطق دمشق و زینبیه فیلم می ساختم. – پس به لحاظ امنیتی باید شرایط خیلی سختی را تجربه کرده باشید؟ به هرحال قرار بود ما در منطقه ای فیلم را بسازیم که کاملا امنیتی است و تا قبل از آن هیچ گروه فیلمسازی نتوانسته بود در حرم حضرت زینب(س) وارد و فیلمبرداری کند و حتی به افراد عادی هم اجازه تصویربرداری با موبایل را هم نمی دهند و این در شرایطی بود که گروه های تکفیری و تروریستی در نزدیکی زینبیه مستقر بودند. – در واقع می توان گفت تصویر حرم مبارک حضرت (زینب) برای اولین بار در یک فیلم سینمایی ثبت شده است؟ بله و نکته جالب این است که ما حتی تصاویر هلی شات از حرم حضرت زینب(س) در فیلم داریم. – با توجه به اینکه در ریف شرقی دمشق گروه های تکفیری و تروریستی حاضر هستند،شرایط تولید فیلم چگونه بود؟ ما هیچ حمایتی به لحاظ امنیتی نداشتیم و واقعا در پناه خدا کار را تولید کردیم. اتفاقا در یکی از روزها که هلی شات را بلند کردیم در نزدیکی کروهگ های تکفیری بود که یکباره از کنترل ما خارج شد و بعد از دو روز در نزدیک ترین ساختمان کنار حرم حضرت زینب پیدایش کردیم که واقعا برای خودمان هم باورپذیر نبود. – پیش از این شنیده بودیم برخی از کارگردان هایی که در سوریه کار ساخته اند از سوی تکفیری ها تهدید شده اند، این اتفاق برای شما هم رخ داد؟ بله. تهدید من به این شکل بود که دوبار هاردم را از داخل اتاقم در هتل دزدیدند. اما اینکه چه کسی این کار را کرد را واقعا نمی دانم. – فیلمبرداری کار چه مدت طول کشید؟ حدود یکماه. – تنها بازیگران ایرانی فیلم علی رام نورایی و احمد کاوری هستند، هماهنگی آنها با بازیگران سوری چگونه شکل گرفت؟ بازیگران عرب همگی از بازیگران حرفه ای بودند و حتی برخی از آنها جزو ستارگان سینمای عرب هستند مثل خانم نادی خوری. – بازیگران از حضور در چنین محیطی وحشت نداشتند؟ چرا همه می ترسیدند. ما در جایی مشغول کار بودیم که خود بازیگران و عوامل سوری نمی آمدند کار کنند. بنابراین تمام کسانیکه در فیلم حاضر شدند واقعا مرام به خرج دادند. حتی در ایران هم به بسیاری از افرادیکه می گفتیم می خواهیم در سوریه فیلم بسازیم بعد از ۳۰ ثانیه مکالمه را به خداحافظی می رساندند. اما به هرحال این افراد آمدند، آن هم در شرایطی که ما برخی سکانس هایمان را در شب باید می گرفتیم و نور پروژکتورها می توانست موقعیت ما را لو بدهد اما ما خودمان را بیمه حضرت زینب کردیم و خدا را شکر در طول فیلمبرداری هیچ اتفاق بدی رخ نداد. – پروسه انتخاب بازیگران چطور بود؟ بیشترین چیزی که برای من اهمیت داشت این بود که بازیگران عربی بلد باشند تا بتوانند با بازیگران سوری صحبت کنند. احمد کاوری که بلد بود و یک بازیگر دیگری را هم می خواستیم بیاوریم که واقعا پولش با بودجه ما همخوانی نداشت چون ما این فیلم را با بودجه شخصی ساختیم و هیچکس نیامد به ما کمک کند. بعد از انتخاب احمد کاوری احساس کردم علی رام نورایی می تواند تیپ یک قهرمان ایرانی را داشته باشد که خوشبختانه خیلی موفق بود. – نقشی که علی رام نورایی و احمد کاوری بازی می کنند ارتباطی با مدافعان حرم دارد؟ نه. آنها نقش دو ایرانی را بازی می کنند که چند روز قبل از حمله نیروهای تکفیری همراه با خانواده خود برای زیارت به سوریه می روند و آنجا گیر می افتند. در فیلم شاهد هستیم که زینبیه کاملا ارام است اما شب به یکباره با آتش بار تکفیری ها مواجه می شویم و زندگی آرام و خوش همه از جمله خانواده ای که جشن تولد فرزندشان است در میان آتش بازی تکفیری ها نابود می شود. – چرا با توجه به قصه فیلم و اینکه در خصوص اتفاقات روز منطقه است،هیچ ارگان دولتی از ساخت آن حمایت نکرد؟ واقعا برای خود ما هم جای سوال بود که چرا نباید از هیچ فیلم استراتژیکی توسط نهادهای دولتی حمایت شود. حتی بخش خصوصی هم آمد پای کار به هیچ وجه دنبال نشان دادن برند یا آرم خود نبود و دو تا از بچه محل های من که مستند «شمرهای زمانه» را دیده بودند علاقه مند شدند تا در این فیلم سرمایه گذاری کنند. و حتی از روز اول هم گفتند ما هیچ امیدی به بازگشت سرمایه و پولمان نداریم و این کار را تنها به خاطر اعتقاداتمان انجام می دهیم. اما به لطف خدا دارد شرایطی فراهم می شود که حتما این دوستان به پولشان خواهند رسید. اما در این شرایط خیلی از مراکز فرهنگی اولین چیزی که به ما می گفتند این بود که پول این فیلم برنمی گردد و اصلا توجه نمی کردند که فلسفه وجودی آنها حمایت از چنین فیلم هایی است،حتی اگر بودجه اش بر نگردد. – یعنی مراکز دولتی به جای اینکه نگاه حمایتی داشتند به دنبال گیشه بودند؟ متاسفانه. و بعضی از جاها هم به دلیل اینکه فیلم اولی بودم اعتماد نمی کردند.البته ما کار خودمان را کردیم و خدا را شکر که موفق شدیم. البته انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس یک حمایت اولیه در همان ابتدای کار کرد و حتی آقای نیرومند شخصا دوست داشت از من حمایت کند ولی افراد بالادستی حمایت نکردند. در نهایت انجمن یک کمک اولیه کرد و قرار شد پس از ساخت فیلم دوباره در خصوص حمایت تصمیم گیری کنند که پس از بازبینی فیلم تصمیم به مشارکت ۵۰ درصدی گرفتند. و در واقع بعد از تولید انجمن به دلیل کیفیت کار تصمیم به مشارکت ۵۰ درصدی گرفت ولی در زمان تولید هیچ حمایتی از ما صورت نگرفت. در ضمن همین جا می خواهم از آقایان نصرت نوری و عباس فاتح که کمک کردند تا فیلم ساخته شود،تشکر می کنم. – با توجه به مشکلاتی که نمایش فیلم های ارزشی در اکران دارند، چه برنامه ای برای اکران فیلم دارید و اصلا چقدر به بازگشت سرمایه امیدوار هستید؟ من واقعا به بازگشت سرمایه امیدوار هستم هرچند که موقع ساخت واقعا نگاه گیشه ای نداشتیم. من برای دلم و اعتقاداتم این فیلم را ساختم اما در عین حال به گیشه هم امیدوار هستم و با توجه به اینکه کار خوبی شده است به بازگشت سرمایه امیدواریم هرچند که واقعا هدف ما ساخت فیلم خوبی در حوزه سینمای استراتژیک بود. – در زمان مدیریت آقای ایوبی شعار محوری سینمای امید مطرح شده است. فیلم شما چقدر در این راستای «سینمای امید» قرار دارد؟ من این فیلم را برای این شعار نساختم اما در حتما در «جشن تولد» امید را می بینیم. من می خواستم بخشی از واقعیت موجود در سوریه را نشان بدهم و مشکلاتی که مردم این کشور با آن روبرو هستند. علی رغم اینکه فیلم ما سفارشی نبود فکر می کنم کاملا در راستای اهداف نظام و محور مقاومت هست و پیش از همه سفیر ایران در سوریه ممنون هستم که اگر حمایت های معنوی ایشان نبود شاید فیلم هرگز ساخته نمی شد. – در طی ساخت فیلم توصیه ای از سوی سازمان سینمایی به شما نشد؟ نه هیچ توصیه ای نشد و ما کار خودمان را کردیم. – با توجه به شرایط سختی که در طی ساخت فیلم تجربه کردید، اگر قرار باشد برای معرفی بهتر کار یک شعار انتخاب کنید چه چیزی خواهد بود؟ اگر می خواهید ایران تبدیل به سوریه و عراق نشود، حتما «جشن تولد» را ببینید. انتهای پیام/۷۲۱ منبع:فارس اشتراک مطلب با :
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنا 24]
[مشاهده در: www.dezna24.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها