واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: سعید اسدی معتقد است جشنواره تئاتر فجر باید بازتاب دهنده سال گذشته باشد نه شکل دهنده سال آینده زیرا هرچقدر جشنواره بیشتر به سمت ارزیابی خودش برود، قدرت بیشتری برای سال آینده خود به دست می آورد.گروه تئاتر و موسیقی: سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به روزهای پایانی خود نزدیک می شود، جشنواره ای که مهمترین رویداد تئاتری کشور محسوب می شود و هر سال با حضور هنرمندان داخلی و بین المللی برگزار می شود. این دوره از جشنواره به دبیری سعید اسدی به مانند سال های گذشته با اهداف مختلفی که از سوی مسئولین و برگزارکنندگان آن ایجاد شده بود، به دور از حاشیه های معمول جشنواره برپا شد. بر این اساس گفت وگویی با دکتر سعید اسدی در رابطه با اهدافی که در این دوره دنبال شده است، داشتیم که در ادامه می خوانید. 9 روز از برگزاری جشنواره تئاتر فجر می گذرد، اگر ارزیابی از فعالیت های صورت گرفته داشته باشید خود را تا چه اندازه در دستیابی به اهداف تان در برپایی این رویداد هنری موفق می دانید؟ به گزارش بولتن نیوز، هدف گذاری و برنامه های جشنواره کوتاه مدت و بلند مدت اند. در رابطه با اهداف بلند مدت ساخت مند کردن، انتظام دادن و توجه به ساختار تاریخی جشنواره را مدنظر داشتیم که تا حدودی آن را حفظ کردیم. اتفاق هایی که باید در بلند مدت بیفتاد آنست که شمار آثاری که به فجر راه می یابند مورد توجه قرار گیرد. هرچه ملاک های کیفی بیشتر مورد توجه قرار گیرد، در دست یابی به ساختار و درونمایه آثار پیشرفت می کنیم. این مسئله ای است که باید در آینده هم مورد توجه قرار بگیرد. نکته دیگر افزوده شدن بخش به علاوه فجر بود که محقق شد. این بخش هم انگیزه ای برای تماشاخانه های غیر دولتی و هم گروه های نمایشی ایجاد کرد تا فرصتی مناسب برای معرفی آثارشان برای مخاطبانی که از شهرهای دیگر و خارج از کشور مهمان جشنواره هستند ایجاد شود و گروه ها کیفیت و رویه کاری شان را معرفی کنند تا شرایطی برای حضور در اجراهای عمومی و فستیوال های دیگر برای شان فراهم شود. این بخش از جمله مواردی است که ایجاد شد و در آینده باید پیگیری شود. از سوی دیگر همیشه بخشی از رویدادهای جشنواره از جمله کارگاه ها و سمینارهای پژوهشی هم زمان با روزهای برگزاری اتفاق می افتاد و در اکثر مواقع به خاطر فشار کاری و خستگی مخاطبان و هنرمندان نتیجه لازم را دربر نداشت. بر این اساس از زمان اصلی خارج و قبل از جشنواره برگزار شد، هرچند که کار ستادی سختی را می طلبید، اما خوشبختانه از پس آن برآمدیم. در واقع از آبان ماه تا امروز فرآیند جشنواره ادامه داشته است. آثار برگزیده نمایشنامه نویسی توسط هنرمندان نمایشنامه خوانی شدند. کارگاه هایی هدفمند و تخصصی برگزار شد تا برای مخاطبان خاص خود برگزار شود تا هنرمندان و مسئولین فنی در تهران و استان های کشور امکان شرکت در این کارگاه ها را با حضور اساتید بین المللی داشته باشند. سمینار آموزشی در دی ماه برگزار شد و مقالات ارائه شده در یک کتاب منتشر و در اختیار مخاطبان قرار گفت. نمایشنامه های برگزیده هم در قالب کتاب منتشر شده است. از دیگر اهداف درنظر گرفته شده آن بود که نظم زمانی داشته باشیم و تا حد ممکن به آن وفادار ماندیم، تمام فعالیت ها طبق زمان بندی اعلام شده صورت گرفت تا زمان کافی توسط گروه ها و دبیرخانه برای انجام کارها ایجاد شود. جدول قبل از جشنواره منتشر و پیش فروش بلیت ها به موقع صورت گرفت. کاتالوگ جشنواره در روزهای برگزاری منتشر شد. البته باید به این نکته توجه داشت که همیشه به دلیل اجرای زنده تئاتر چالش هایی وجود دارد. یکی دیگر از نکات آن بود که به ماهیت گروه ها توجه بسیار شد حتی سمینار پژوهشی با عنوان سازمان های درونی گروه ها برپا شد، مسئله ای که در انتخاب آثار هم به آن توجه داشتیم. در حوزه بین الملل هم توجه ما به گروه های نمایشی بوده است حتی دو گروه نمایشی از مجارستان و اسپانیا هر کدام با دو و سه نمایش به جشنواره آمدند تا ما جلوه هایی از سبک و ایده های آنها داشته باشیم. بخش به علاوه فجر که شما در صحبت هایتان به آن اشاره کردید، از جمله اتفاقات تازه این دوره است. بخشی که گویی کاملا جدا از جشنواره به شمار می رود و هیچ تاثیر چندانی در بالا بردن سطح کیفی جشنواره ندارد؟ اگر قرار بود قسمتی به بخش اصلی اضافه شود دیگر نیازی به عنوان به علاوه فجر نبود. زایش بخش جدیدی است که باید فرآیند رشد و بلوغ خود را طی کند. تماشاخانه ها با سبک و سیاق و علاقه خودشان در این بخش حاضر شدند، از همان ابتدا قرار بود ما یک همکاری را آغاز کنیم، جشنواره ناظر است و امکاناتی را در اختیار آنها می گذارد از جمله معرفی، تبلیغ آثار و پوشش اخبار که اتفاق افتاده است. این بخش یک پیشنهاد و تعامل بوده است نه ساختاری که تنها از سمت ما ایجاد شده باشد. این بخش می تواند آغاز تعامل میان بخش بین دولتی و غیردولتی باشد. اتفاقی که این گام اول به شمار می رود. باید ماهیت مستقل داشته باشند و تحت قانون کلی حاکم بر تئاتر عمل کنند، جشنواره هم به آن هویت و اعتبار می دهد. این بخش نباید در دبیرخانه متمرکز بشود چون فلسفه خودش را از دست می دهد. اما باید این نکته را مدنظر قرار داد که تمام آثار راه یافته به بخش به علاوه فجر توسط تماشاخانه ها انتخاب شده اند، آثاری که در بررسی کلی روی آنها می توان فهمید که بهترین آثار آن تماشاخانه ها نیستند. آیا برای بهبود این شرایط و دور بودن از تفکرات سلیقه ای در این بخش برنامه های لازم درنظر گرفته شده است؟ در این دوره، توجه ما به رپرتوار و کارهای اجرا شده در تئاتر ایران بود. پیشنهاد ما به تماشاخانه ها هم، انتخاب بهترین کارهای سال گذشته بود، البته شرایط، لوارم و زمان لازم برای انجام این کار به دلیل جدید بودن این بخش وجود نداشت. در گام اول گروه های آماده تر انتخاب شدند. همچنین در انتخاب آثار هر تماشاخانه ای سلیقه خاص خودش را دارد و این نکته ای است که باید در نظر گرفته شود. فراموش نکنیم این گام اول است و حتما در سال های آینده امکان جستجوی بیشتری وجود خواهد داشت و با ارائه پیشنهادهای جدید می توانند رقبت و علاقه بیشتری را به وجود آورند. شما در دوره سی ام فجر به عنوان مدیر اجرایی حضور داشتید، به نظر می رسد اقدامات صورت گرفته از سوی شما در این دوره، ادامه فعالیت های گذشته شما باشد؟ هر کسی نگاه کاوشگرانه تاریخی در مورد تئاتر فجر داشته باشد، متوجه می شود ساختاری که ایجاد شده با تغییر بنیادی روبه رو نبوده است. جریان هایی از چهار سال پیش ایجاد شده است که ما بر ادامه آن تاکید داشتیم و آن این بود که جشنواره تئاتر فجر باید بازتاب دهنده سال گذشته باشد نه شکل دهنده سال آینده. این رویه طی این سال ها پیگیری شده و به نظرم درست است. هرچه جلوتر می رویم با آن سامان دهی تر برخورد می کنیم و آن اینست که تولیدات تازه تئاتر در حداقل ممکن بوده اند اما بخش اعظم آن مرور و ارزیابی یک سال است. هر چه جشنواره بیشتر به سمت ارزیابی خودش برود، قدرت بیشتری برای سال آینده خود به دست می آورد. جشنواره باید از حالت کمپانی تولید خارج شود و بازتاب دهنده بیرون جشنواره باشد. این تمایل وجود داشته اما کند پیش رفته است. تلاش ما بر آن بوده است این فلسفه را تغییر دهیم. این مسئله نیاز به سیاست کلی دارد که در اداره کل هنرهای نمایشی در حال شکل گیری است. سیاست ها و ایده هایی که باید تقویت شود تا به این سامان برسد. همان طور که گفتم تئاتر فجر باید پیش از تولیدکننده، نشان دهنده اتفاقات تئاتر ایران باشد. منبع: هنرآنلاین
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]