واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: داستان بكر رمز موفقيت شاهزاده
تا به امروز نقدها و معرفيهاي زيادي براي انيميشن «شاهزاده روم» نوشته شده است كه قصدي براي بيان مكررشان نيست و به نظر حقير، لازم است موضوع اين انيميشن يك بار از نگاهي ديگر و نه در مقايسه ميان آثار ايراني يا آينده انيميشنسازي و فروش در گيشه كه قطعاً در جاي خود بسيار پر اهميت هستند، تفسير شود.
نویسنده : محمدحسين تيرآور
تا به امروز نقدها و معرفيهاي زيادي براي انيميشن «شاهزاده روم» نوشته شده است كه قصدي براي بيان مكررشان نيست و به نظر حقير، لازم است موضوع اين انيميشن يك بار از نگاهي ديگر و نه در مقايسه ميان آثار ايراني يا آينده انيميشنسازي و فروش در گيشه كه قطعاً در جاي خود بسيار پر اهميت هستند، تفسير شود. بايد پيروزي ابتدايي يا اهميت و تأملپذيري انيميشن «شاهزاده روم» را در قدم اولش، يعني انتخاب موضوع دانست.
موضوع و داستاني بكر، واقعي و كمتر شنيده شده حتي براي شيعيان كه به خودي خود رازآلود است و به جهت ويژگيهايي كه بعدتر بدان اشاره خواهد شد از اهميتي بالا برخوردار است. تمام آنچه انيميشن«شاهزاده روم» ميگويد اين است كه: مادر منجي وعده داده شده در تمامي اديان به عنوان شيوعدهنده نهايي عدل در جهان، متولد و بزرگ شده در كشوري غير از زادگاه منجي (عراق)، بلكه يك امپراطوري غربي، يعني روم باستان است. مادر حضرت مهدي (مليكا) يك شاهزاده مسيحي رومي است (نوه قيصر كبير روم) كه با داستاني عجيب (به هم خوردن چند باره مراسم عروسياش با يكي از سران سپاه به خاطر زلزله يا...)، از روم به عراق، بغداد و بالاخره خانه پدر حضرت مهدي يعني امام حسن عسگري ميرسد، آن هم نه به صورت اتفاقي كه به صورتي نشان شده. بهتر است بدين صورت نگاه كنيم كه گويي خداوند تقدير را به گونهاي رقم زده است كه نجاتبخش اين عالم و موعود نهايي، نه تنها در انديشه جهاني، بلكه در نژاد از شرق و غرب عالم باشد و انيميشني ايراني شيعي، آمده است اين نكته را يادآور شود و موعود مقدس خود را به مخاطب جهانياش، يك شاهزاده از روم معرفي ميكند. (شاهزاده روم نامي است با جناسي زيبا، از يك سو اشاره به شاهزاده بودن حضرت مليكا دارد و از سويي دادن نسبت شاهزادگي به جهت القاي ارادت و بزرگي فرد به حضرت مهدي (عج))
انگار كه شاهزاده روم در فضايي كه رسانهها و نظام سلطه علناً سعي در توليد نگاهي متحجر و سركوبگر از انديشه اسلامي دارد، دستهاي كودكان رومانيايي، ايراني، فلسطيني و فرانسوي و... را به هم گره ميزند تا در مغرب زميني كه به خاطر كينهتوزيهاي سردمداران خود، شايد هيچ مشتركي بين خود و اسلام پيدا نميكنند، مشترك وحدتبخشي مثل منجي را شاهد باشند و اين مشترك نه صرفاً به جهت بيان زادگاه مادر منجي، بلكه به خاطر نگاه به رجعت پيامبر بيشترين گرايش ديني در غرب، يعني مسيحيت نيز هست، نكتهاي كه در انيميشن از زبان اسقف مسيحي بيان ميشود. اين استراتژياي است از هنر انقلاب اسلامي كه ريشهاش كتابيست كه ميگويد:« قُلْ يا أَهْلَ الْكتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كلِمَةٍ سَوَاءٍ بَينَنَا وَ بَينَكمْ... (آل عمران/64)
با تفاسير بيان شده «شاهزاده روم» به جهت موضوع، يك انيميشن با نگاه جهانيست و ميتواند به راحتي دستمايه ساخت يك فيلم سينمايي نيز شود؛ كه خوشبختانه در ساختار انيميشنسازي نيز توانسته است متفاوت از تمام انيميشنهاي ايراني، در كيفيتي بالا ظاهر شود.
نكتهاي ديگر در تفسير اين انيميشن، همزمانياش با دو اتفاق با رويكردي جهاني است. يكي همزماني با فيلم عظيم «محمد» ساخته مجيد مجيدي و ديگري دو نامه رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپايي و امريكايي. دغدغه ساخت فيلم محمد از همان ابتدا به گفته كارگردان در واكنش به يك اتفاق جهاني يعني تفسيري غير واقعي و خشن از پيامبر و اسلام بوده كه البته اگر اين دغدغه در كلام هم بيان نميشد، قابل تشخيص بوده است. فيلمي عظيم و حرفهاي كه هم ترازياش در ميان آثار بزرگ سينماي جهان، نگاه جهانياش را يادآور ميشود. اثري كه براي تذكر رحمانيت اسلام و پيامبر و وحدت بين مذاهب در بحبوحه شيوع نگاه وحشي و سركوبگر سلفي تكفيري داعش و به تعبير رسانههاي غربي، دولت اسلامي عراق و شام اكران شد و چون اثرش غيرقابل انكار بود، به طرز مضحكي از رقابت جهاني اسكار حذف شد.
همزماني ديگر، ارسال دو نامه در خطاب مستقيم به جوانان اروپايي و امريكايي از طرف رهبر معظم انقلاب اسلامي در دو سال اخير است كه هر دو در واكنش به نگاه مخدوش شده اسلام در مغربزمين نوشته شد، كه خود مؤيد يك نگاه فرامرزي و به تعبيري تذكري نيز هست براي داشتن رويكردي جهاني. متأسفانه بايد اغراق كرد كه اين تقارن اتفاقي اما مبارك، نه به دست هوشمند مسئولان مربوطه در حوزه فرهنگ در جمهوري اسلامي، كه به دست تقدير خداوند رقم خورده است و مجدد بايد اغراق كرد كه مسئولان فرهنگ دستي نمايشي بر سكان فرهنگ اين مرز بوم دارند و نه خود و نه بسياري از هنرمندان مورد تقديرشان، به گواه آثار، اصلاً مسئلهاي جهاني برخلاف ديگر كشورها و اهداف انقلاب، براي خود قائل نيستند و بدون هيچ ترديدي ميتوان مصداقي از اين بيمسئلگي را در جشنواره پيشرو، پيشبيني كرد و مديران را نه جهتدهنده كه كه صرفاً كفزنندههاي اين فستيوالها به حساب آورد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۹ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۱:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]