محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827675276
مدافع حرمی که به خواستگاری نرسید!
واضح آرشیو وب فارسی:تا شهدا: خودش چند باری در همان نجف و عراق به خواستگاری رفته بود. منتها جور درنیامده بودند. یعنی محمدهادی دوست داشت همسرش متدین و کاملاً محجبه باشد. سختگیری اش هم به همین دلیل بود.تا شهدا؛ همین مستضعفین بودند که انقلاب را به پیروزی رساندند و طی هشت سال جنگ تحمیلی و حوادث دیگر، آن را با چنگ و دندان حفظ کردند. الان هم که بحث دفاع از حرم اهل بیت پیش آمده، غالباً همین قشر مستضعف هستند که سینه ستبر می کنند و عمده نیروهای مدافع حرم را تشکیل می دهند. بچه های جنوب شهری و البته متدین و بی ادعایی مثل محمد هادی ذوالفقاری، همان جوان 28 ساله ای که با فلافل فروشی و پیک موتوری گذران زندگی می کرد تا اینکه اعتقادات مذهبی اش او را به طلبگی در نجف کشاند و عاقبت نیز در دفاع از اهل بیت به شهادت رسید. برای آشنایی با سیره و منش این شهید با پدرش رجبعلی ذوالفقاری به گفت وگو پرداختیم. عاقله مرد 53 ساله ای که به گفته خودش مشاغلی چون واکسی، کارگری، کار با وانت و... را پشت سرگذاشته تا رزق حلال برای سفره خانواده اش بیاورد. رزق حلالی که شهیدی چون محمد هادی را پرورش داد. گفت وگوی ما با این پدر شهید را پیش رو دارید. آقای ذوالفقاری مسیر زندگی تان را چطور انتخاب کردید که میوه اش فرزندی چون محمدهادی شد؟ ما اصالتاً اهل قوچان هستیم. نوجوان بودم که به تهران آمدیم. من از همان زمان برای اینکه کمک خرج خانواده باشم کار کردم. از واکسی گرفته تا عملگی و بار زدن نخاله به کامیون ها و... الان هم که با یک وانت کار می کنم تا خرج زن و چهار فرزندم را دربیاورم. شاید سواد آن چنانی نداشته باشم اما یاد گرفتم که در زندگی قدم کج برندارم. به رزق حلال و تأثیرش روی خانواده اعتقاد دارم. خیلی وقت ها پیش می آید اگر باری را با وانتم جابه جا می کنم، به صاحب بار می گویم چقدر راضی است بدهد؟ او هم قیمتی می دهد و سعی می کنم کرایه ای که از او می گیرم با رضایت قلبی اش باشد. فهمیده ام که این پول و مالی که به خانه می آورم، در پرورش فرزند صالح مؤثر است. در کنارش همراه همسرم در تربیت بچه ها کم نگذاشته ایم. تربیت محمدهادی چه مسیری داشت که او را شهید دفاع از حرم اهل بیت کرد؟ من و همسرم هر دو خانواده های مذهبی داشتیم و در زندگی مشترک هم سعی کردیم بچه ها را مذهبی بار بیاوریم اما خدا هم خواست و مسیر زندگی مان با مسجد و محافل مذهبی گره خورد. به نظرم سال 62 بود که از نظر مالی به مضیقه افتاده بودم. مستأجر بودم و صاحبخانه اذیت می کرد. آن وقت ها در مسجد موسی بن جعفر(ع) حوالی میدان قیاسی نماز می خواندم. یک حاج آقای متبحری داشتیم که آدم خوبی بود. ایشان چهره گرفته ام را دید و علت را جویا شد. من هم واقعیت را گفتم. خدا خیرش بدهد ترتیبی داد تا به عنوان خادم مسجد فاطمیه دولاب مشغول شوم. تقریباً از سال 62، 63 در این مسجد ساکن شدیم. محمدهادی هم که سال 65 به دنیا آمد تا هشت سالگی در محیط مسجد بزرگ شد. این مسئله رویش خیلی اثر گذاشت. خودش هم تا دست راست و چپش را شناخت رفت عضو بسیج شد. کمی بعد یک خانه تهیه کردم. روبه روی خانه هیئتی بود که حاج حسین سازور از مداحان معروف در آنجا مجلس داشت. ایشان از من خواست پسر بزرگم محمدمهدی و شهید محمدهادی را کنارش بفرستم تا در امر هیئت کمک کنند و این طور می خواست آنها را جذب کند. محمدمهدی خیلی پابند نشد، ولی محمدهادی ماند و کم کم خودش هم مداحی می کرد. این طور شد که این بچه یک تربیت مذهبی پیدا کرد و عاشق اهل بیت شد. از کودکی های محمدهادی بگویید. شنیده ایم که ایشان فلافل فروشی می کرد. بله، او هم از بچگی زحمت می کشید و مدتی شاگرد فلافل فروشی بود. راستش خیلی پابند درس نبود ولی علاقه اش به مسائل دینی باعث شد که به راهنمایی و همرایی یکی از دوستان ساداتش به نجف بروند و مشغول تحصیل شوند. محمد هادی در بسیج هم خیلی فعال بود. کارهای فرهنگی می کرد و خاطرات و زندگی شهدای محله را جمع آوری می کرد. با شهید خاصی هم مأنوس بود؟ به شهید ابراهیم هادی خیلی علاقه داشت. با خانواده شهید ارتباط گرفته بود و برای جمع آوری خاطرات شهید هادی تلاش می کرد. در همین خصوص هم گویا کتابی از شهید هادی منتشر شد. پسرم کلاً به مسائل فرهنگی علاقه مند بود. یک سؤالی را غالباً از خانواده شهدا در مورد خصوصیات اخلاقی شهیدشان می پرسیم، اما دوست داریم شما از خوب و بد اخلاق شهید بگویید. بالاخره اخلاق هر شخصی کاستی هایی هم دارد. پسرم بچه ساده و خوبی بود. به من و مادرش هم خیلی احترام می گذاشت. مذهبی و عاشق اهل بیت هم بود. منتها اخلاقش گاهی تند می شد. عجول بود و اگر فکری به سرش می افتاد باید زود انجامش می داد. حالا اگر تأخیری در انجامش می شد، اخم می کرد و گاهی تند می شد. به نظر من هم این شهدا مثل همه مردم بودند، منتها یک چیزهایی را در خودشان تقویت می کردند. محمد هادی چه چیزی را در خودش تقویت کرده بود؟ به نظر من عشق به اهل بیت را. همان طور که گفتم او کنار دست حاج حسین سازور مقدمات مداحی و هیئت داری را یاد گرفت بعد خودش را تقویت کرد و مداحی می کرد. خود من هم ایام محرم و سایر مناسبت های مذهبی با وانتم وسایل هیئت جابه جا می کردم و هر کاری از دستم برمی آمد انجام می دادم. منتها محمد هادی عشق و عمل را مکمل هم کرده بود. این طور نبود که فقط دم بزند. همین تحمل غربت برای یادگرفتن دروس حوزوی به خاطر اعتقاد و التزامش به دین و مذهب بود. شهید از اواخر سال 89 به نجف رفت و تا شهادتش آنجا بود. از بعد رفتنش سالی چند بار او را می دیدید؟ آنجا چطور امرار معاش می کرد؟ او اغلب در عراق بود. تنها سالی دوبار به خانه می آمد. یک بار تابستان و دیگری عید نوروز. در مورد امرار معاش هم گویا به طلبه ها شهریه می دهند. اما دوستان محمد هادی می گفتند او شهریه اش را نمی گرفت. در عوض لوله کشی می کرد. حالا نمی دانم لوله کشی را کجا و چطور یاد گرفته بود. اما گویا شهید از همین راه هزینه هایش را تأمین می کرد. جالب است که دوستانش می گفتند محمدهادی برای خانواده های بی بضاعت و فقیر مجانی کارهای مرتبط با لوله کشی و این مسائل را انجام می داد. ظاهراً ایشان قصد ازدواج هم داشتند که با شهادتش میسر نشد؟ بله، خودش چند باری در همان نجف و عراق به خواستگاری رفته بود. منتها جور درنیامده بودند. یعنی محمدهادی دوست داشت همسرش متدین و کاملاً محجبه باشد. سختگیری اش هم به همین دلیل بود. عاقبت با خانواده دختری آشنا شده بود. بار آخر که به خانه آمد به من گفت شما هم نجف بیایید. گفتم برای چی؟ گفت می خواهم برایم خواستگاری بروید. خیلی خوشحال شدم و موافقت کردم. منتها ما که قرار بود عید 94 به عراق برویم، پسرم برج یازده (23 بهمن 93) به شهادت رسید. قسمت نشد برایش زن بگیریم. ماجرای مفقودی چند روزه پیکر شهید چه بود؟ خود شما در تشییع و خاکسپاری اش حضور داشتید؟ علت مفقودی اش به خاطر شدت انفجار خودروی عامل انتحاری بود که خودش را در میان مدافعان حرم منفجر کرده بود. در آن حادثه غیر از محمدهادی چند نفر دیگر از رزمندگان عراقی به شهادت رسیده بودند. بعضی سوخته و تکه تکه شده بودند. پیکر پسرم هم توسط یکی از فرماندهانش شناسایی شده بود. ایشان پیکر شهید را در سردخانه بیمارستانی می بیند و از انگشترش می فهمد که محمدهادی است. بعد که پیکر را خوب نگاه می کند، متوجه می شود محمدهادی است. بنابراین چند روز بعد ما متوجه پیدا شدن پیکرش شدیم. محمد هادی وصیت کرده بود که بدنش را در سامرا، کاظمین و کربلا و مشهد طواف دهند و عاقبت در نجف به خاک سپرده شود. غیر از مشهد باقی انجام شد و ما هم پسر بزرگ مان را فرستادیم که به آنجا برود. محمد مهدی رفته بود و در هنگام تشییع و دفن محمد هادی در نجف رسیده بود. بعدش چون می گفتند در عراق رسم نیست زودتر از چهلم سرخاک بروند، من و مادر شهید هم بعد از چهلم سرخاکش رفتیم. پس در همان نجف دفن شد؟ بله، وصیت خودش بود. در مورد محل دفنش هم اتفاق جالبی افتاده بود که ماجرایش را یکی از دوستان عراقی اش برای مان تعریف کرد. گویا خانواده این دوستش در قبرستان معروف وادی السلام مقبره خانوادگی داشتند که نزدیک حرم امام علی(ع) هم بوده. محمدهادی از دوستش می خواهد که اگر شهید شد او را هم در همین مقبره دفن کند. دوستش می گوید باید مادرش اجازه بدهد. از مادر اجازه می گیرد که موافقت نمی کند. می گذرد و در پیاده روی اربعین سال گذشته، محمدهادی با مادر دوستش روبه رو می شود و اجازه این کار را می گیرد. آن خانم عراقی کمی بعد فوت می کند و به چند هفته نمی رسد که محمدهادی هم به شهادت می رسد و ایشان را در همان مقبره دفن می کنند. شما از پیوستن محمدهادی به جمع مدافعان حرم اطلاع داشتید، از آخرین دیدارتان بگویید. نه ما اصلاً اطلاع نداشتیم. اما در آخرین دیدارمان احساس کردم که خبرهایی در راه است. احساس می کنم که خودش می دانست این رفتنش دیگر بازگشتی ندارد. بار آخر محمدهادی طور خاصی شده بود. هر موقع با من روبوسی می کرد، مرا بو می کشید. گفتم مگر بوی عرق می دهم! گفت نه باباجان اما دوست دارم بوی پدرم را در خاطرم حفظ کنم. این را گفت و رفت. رفت و دیدارمان به قیامت موکول شد. همان طور که گفتم ما حتی نتوانستیم در مراسم تشییع اش شرکت کنیم. صحبت هایی در مورد خانواده مدافعان حرم می شود که مثلاً مبالغ زیادی پول به آنها داده می شود. پاسخ شما چیست؟ راستش از بعد شهادت محمدهادی حتی یک بار هم هیچ کدام از مسئولان به ما سر نزده اند. چه برسد به اینکه بخواهند تسهیلاتی به ما بدهند. البته به صورت خودجوش از طرف بسیج یا دانشگاه ها و... از ما دعوت می شود اما مسئولان یک بار هم به ما سر نزده اند. همین پنجم آذرماه که از طرف بسیج دعوت شدیم کنار لوح تقدیر یک کارت هدیه 70 هزار تومانی به من دادند. این همه چیزی بود که ما گرفتیم. مبلغش را گفتم که شایعه افکن ها بدانند از این خبرها نیست. در ضمن محمد هادی برای اعتقادش رفته بود و تنها چیزی که ما را آرام می کند شهادتش در مسیر اهل بیت است. نظرتان در مورد شهادت دردانه تان چیست؟ بدون لفاظی باید بگویم که کمرم شکست. از دست دادن فرزند چیز کمی نیست. از بعد شهادتش من دیگر دوست ندارم از خانه بیرون بیایم. منتها خرجی خانواده ناچارم می کند که گاهی با وانت بزنم به خیابان و برای کسب روزی تلاش کنم. اما چیزی که به ما صبر می دهد، افتخار شهادت محمدهادی در مسیر اهل بیت و دفاع از حرمشان است. ما همه عاشق اهل بیت هستیم. بنابراین از اینکه او را در این مسیر از دست دادم احساس افتخار می کنم و این تنها دلخوشی من است.
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تا شهدا]
[مشاهده در: www.tashohada.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها