تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833974385
رمزگشایی از ابعاد پنهان قراردادهای جدید نفتی و واگذاری کار به اجانب
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: متأسفانه کاری که وزارت نفت همیشه انجام می دهد، این است که هر مسئله ای را مطرح می کند سند آن را نشان نمی دهد؛ یعنی نمی دانی که حرف رسمی چه چیزی است.چیزهایی را شفاهی می گویند، بعد نقد می کنی می گویند که مسئله این نبود، اینها چیز دیگری را نقل کردند.به گزارش قدس انلاین و به نقل از تسنیم، مسعود درخشان استاد نخبه و برجسته اقتصاد انرژی و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی چندی قبل در نشست علمی در دانشگاه جامع امام حسین(ع) ابعاد پنهان قراردادهای جدید نفتی را رمزگشایی کرد. متن زیر صحبتهای دکتر درخشان در این نشست است که با توجه به اهمیت فوق العاده خواندن آن به مسئولان و دست اندر کاران مسائل راهبردی و امنیت ملی توصیه می شود: اقتصاد مقاومتی اساساً جایگاهی برای عقد قرارداد با شرکت های نفتی خارجی نیست ببینید دوستان داستان نفت در کشور ما همیشه با سیاست پیوند خورده و مشکلات ما هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ سیاسی عمدتاً به خاطر وجود نفت بوده است. یک اقتصاد وابسته به نفت داریم و یک نظام سیاسی و مدیریتی کشور که در خلال چندین سال به نحو زیادی متأثر از این درآمدهای نفتی بوده و لذا کارایی ها پایین است. قراردادهای نفتی محور این داستان نفت ما می شود. من دو مقاله در مورد قراردادهای نفتی نوشته ام در مقاله اول تصویری از کل این قراردادهای نفتی را ترسیم کرده ام. مقاله ی دوم این است که قراردادهای نفتی با شرکت های نفتی خارجی با اصول اقتصاد مقاومتی سازگاری ندارد و من به زعم خود توانسته ام در آنجا این را ثابت کنم که در اقتصاد مقاومتی اساساً جایگاهی برای عقد قرارداد با شرکت های نفتی خارجی نیست. پس این موضع گیری من است که اصلاً من مخالف عقد قرارداد با شرکت های نفتی خارجی هستم و این را با توجه به موازین اقتصاد مقاومتی نشان داده ام. این مقاله ی دوم در دانشگاه امام صادق (ص) به چاپ رسیده که من دوستان علاقه مند را به آن مقاله ارجاع می دهم. پس اگر من بحثی می کنم در ادامه راجع به قراردادهای نفتی با این پیش فرض است که اصلاً من معتقد به قرارداد با شرکت های نفتی خارجی نیستم و این را خلاف موازین اقتصاد مقاومتی می دانم. شرکت بی پی انگلیس محصول قراردادهای امتیازی رویترز و دارسی اما در رابطه با قراردادهای جدید ابتدا دورنمایی از قراردادهای نفتی ترسیم کنیم؛ نخستین قرارداد (نفتی) زمان ناصرالدین شاه قاجار بسته شد با رویترز (جولیوس بارون دو رویتر) که بعداً خبرگزاری رویترز را این ها ساختند ولی در آن موقع خبرگزاری نبود. با اینکه اسمش فرانسوی است اما در اصل انگلیسی بوده است. این قرارداد هیچ وقت به اجرا نرسید. منعقد شد اما به اجرا نرسید. بعد هم به خاطر مسائلی که در جریانش هستید این امتیازنامه (قرارداد که نبود) لغو شد و به جای آن برای جبران خسارت امتیاز بانک شاهنشاهی را به رویترز دادند. جالب اینکه امتیاز این بانک شاهنشاهی که داده شد با اینکه امتیاز بود یک بندی در آن قرار گرفت که کلیه ی مخازن نفتی کشور را می تواند بهره برداری بکند. یعنی مخازن نفتی کشور دوباره تحت عنوان تأسیس بانک شاهنشاهی به ایشان داده شد. این بند اجرا نشد بلکه به دارسی داده شد و دارسی نه خودش بلکه نماینده اش آمد و قرارداد نفتی دارسی نوشته شد. دارسی شروع به فعالیت کرد خب شرکت نفتی در کار نبود. یک شخص بود (ماریوت فرستاده دارسی به ایران) و تعدادی مهندس مخزن و حفاری و بعد از چند سال جستجو نفت پیدا شد و ثابت شد که نفت تجاری است. این تقریباً یکی دو سال قبل از انقلاب مشروطه است. نکته ی جالب در آن قرارداد این بود که مدت قرارداد 60 سال بود و بعد از انقضای قرارداد کلیه ما یملک آن شرکت از ساختمان ها و ادوات و تجهیزات و این ها 50% متعلق به ایران می شد. شرکتی تأسیس شد به نام anglo Persian oil company یا شرکت نفت ایران و انگلیس که بعدها شد همین شرکت BP فعلی. چون BP آن زمان وجود نداشت شرکت BP از همین نفت ایران به وجود آمد یک شرکت درست کردند به نام شرکت APOC. بعدا رضاشاه گفت این قرارداد استعماری است و پرونده ی نفت را انداخت در شومینه گفت من این قرارداد را باطل می کنم. 10 تا 15 روز بعد یک قرارداد دیگر امضا کردند تقریباً همان قرارداد ولی یک قسمتش فرق می کرد. رضاشاه جشن گرفت که من آن قرارداد استعماری را سوزاندم و حالا یک قرارداد جدید درست کردم. زمان مرحوم مصدق نفت ملی شد و تازه کشور به استقلال رسید. شرکت ملی نفت ایران تأسیس شد اساسنامه اش نوشته شد. البته دوام نداشت. کودتا شد و مصدق سرنگون شد. در دوره پهلوی ابتدا کنسرسیوم نفتی درست شد. بعد محمدرضا شاه گفت این هم استعماری است. تغییرش می دهم. آسکو درست شد و امثال آن که واردش نمی شوم. تا انقلاب اسلامی شد. انقلاب که شد فرم های قراردادها هم تغییر کرد. انقلاب اسلامی که شد شرکتهای نفتی خارجی اخراج شدند. آنها در لاهه شکایت کردند و ایران غرامت های سنگین پرداخت کرد. البته در دادگاه مسائل ایران مطرح نشد و در همان بیرون دادگاه کارها حل وفصل شد. گذشت و دیگر صنعت نفت کشور دست ایرانی ها بود تا رسید به بعد از جنگ تحمیلی که گفتند ما منابع مالی نداریم و باید از شرکت های خارجی دعوت کنیم بیایند ایران ولی در چهارچوب قرارداد جدیدی به نام بیع متقابل. بنابر این سیر تحول قراردادهای نفتی در ایران به این صورت است که اول امتیازی بود بعد مشارکت در تولید شد و اواخر حکومت شاهنشاهی به قراردادهای خدمات (service contract) تبدیل شد که در واقع به صورت همین بیع متقابل است. در واقع یک کلکسیونی از همه قراردادها تاکنون تجربه شده است. شروع بیع متقابل و تحریم کونوکو آمریکا کونوکو اولین شرکتی بود که قرار بود بعد از انقلاب با ایران قرارداد بنویسد. ایران اعلام کرد با کونوکو در چهارچوب بیع متقابل قرارداد می نویسد. آمریکا کونوکو را تحریم کرد و گفت تو نمی توانی با ایران قرارداد بنویسی. پس استقبال از جهت جمهوری اسلامی بود که قرارداد خارجی بنویسد و رئیس جمهور آمریکا تحریم کرد. توتال آمد و قرارداد نوشت و میدان سیری A وE را انجام داد. یک سری قرارداد بیع متقابل نوشته شد تا تحریم های آمریکا شدت گرفت که چند سال پیش این ها (شرکتهای خارجی) رفتند و دوباره کل صنعت نفت کشور در اختیار مهندسان ایرانی قرار گرفت. آخرین برگ این تاریخ جریان اخیر قراردادهایIPC است. یک داستان 143 ساله را برایتان گفتم این داستان قراردادهای نفتی ایران است. این ها را بیرون می کنیم چراغانی می کنیم و جشن می گیریم، دومرتبه می آوریمشان باز هم جشن می گیریم. بعد از یک مدتی می بینیم اوضاع ناجور شد دوباره بیرونشان می کنیم جشن می گیریم .بعد دوباره یک سری لابی می کنند یا زمینه سازی می کنند دوباره این ها را می آورند و دوباره جشن می گیریم. این داستان نفت کشور ما است. قراردادهای جدید نفتی ساختار صنعت نفت ایران را از لحاظ مدیریتی تغییر می دهد اما این قراردادهایIPC نقطه ی عطف قراردادهای نفتی کشور است. این آخری یک کمی متفاوت با قبلی ها است. قبلی ها این بود که آن هامی آمدند سود بسیار هنگفتی داشت و در مقابل درآمد نفتی ایران هم بالا می رفت. قبلا مسئله ی سهم بری مطرح بود. یعنی اگر نمایندگان مردم، توده های مردم اعتراض می کردند به خاطر این بود که می گفتند نفت ما را دارند می برند و آن ها دارند سود بیشتری می کنند. اما این دفعه داستان سهم بری نیست. سهم بری یک بخشی از این است. ساختار صنعت نفت به لحاظ مدیریتی تغییر خواهد کرد. باید ببینیم بعد از بیست سال چه اتفاقی می افتد. اقتصاد مقاومتی بر مبنای رویکرد استراتژیک است. اقتصاد مقاومتی تبلور اقتصاد اسلامی در مقطع خاص جمهوری اسلامی است. با دید استراتژیک باید پیش بینی آینده را کرد. آنالیز من این است. این نقطه ی عطفی است در تاریخ صنعت نفت کشور ما به خاطر اینکه ساختار مدیریتی و ساختار مهندسی نفت ما را تغییر می دهد. پس از لحاظ امنیت و قوام نظام بسیار مهم است! باید اقتصاد را با توجه به آثارش روی نظام سیاسی نگاه کنید. اقتصاد را با توجه به آثارش روی نظام اجتماعی، نظام فرهنگی و نظام سیاسی نگاه کنید و منتج همه ی این ها را در نظام ولایت ببینید. مقوم نظام ولایت است یا تضعیف کننده! انقلاب اسلامی ایران وجه مشخصه اش با همه ی انقلاب های دیگر و با همه ی تحولات اسلامی دیگر فقط در مفهوم ولایت ظاهرمی شود. یک کلمه است. بقیه اش که همیشه بوده فقط همین کلمه ی ولایت است. بنابر این چیزی که در دانشگاه بین متفکران و صاحب نظران ما دارد کم رنگ می شود همین است؛ باید ببینیم این قراردادهای نفتی وقتی که اجرا می شود و آثار خود را ظاهر می کند در فضای اقتصاد و نظام مدیریتی چه تأثیری روی نظام ولایت می گذارد و تأثیرش روی نظام سیاسی از دیدگاه ولایت چه خواهد بود. این را باید بسنجیم. معیار و شاخص درست کنیم و اندازه گیری کنیم. اقتصاد اسلامی از دیدگاه من یعنی همین! شرکتهای خصوصی قدرتمند وابسته به غرب در ایران شکل خواهد گرفت با اجرای قراردادهای جدید در ده سال آینده شرکت های بسیار قدر از لحاظ مالی در ایران شکل خواهد گرفت. یعنی این جریان که جلو برود شرکت های خصوصی که به لحاظ مالی بسیار توانمند خواهند بود شکل خواهند گرفت. شما می گویید مگه مشکلی دارد؟ ما همیشه می خواهیم که یک تعداد شرکت های فقیر که فقط کارشان تولید پفک نمکی ،پنیر ،دوغ و نوشاب هاست داشته باشیم؟! بخش خصوصی نباید وارد صنعت نفت بشود؟ من می گویم که همه این ها محل بحث هستند. ساختار شرکت ها چه چیزی است؟ شرکتی که قرار است 27 سال در دامن یک شرکت نفتی بین المللی رشد کند (بچه ای که در دامن همچنین مادری رشد کند)؛ دلسوز چه کسی خواهد بود؟ خدمت گذار جمهوری اسلامی خواهد شد؟ یا خدمت گذار نظام استکبار جهانی خواهد شد؟ شما بگویید ما نمی دانیم ، تو می دانی؟ می گویم من هم نمی دانم اما روی قرائن و شواهد اگر بچه ای را بگذاریم در دامن دایه ای به نام BP,Shell,… بگذاریم وقتی این نوزاد یک فرد 30 ساله شد چه چیزی می خواهی درآمده باشد؟ این اتفاقی است که در کشور ما دارد می افتد. چه شرکت قدری از لحاظ مالی نیز بشود! شما تصور کنید نفوذی که این شرکت ها در آینده کشور خواهند داشت در مجلس، نمایندگان، مطبوعات و روی رسانه ها و فرهنگ عمومی با این قدرت مالی و با فرهنگی که از کودکی در دامن شرکت های نفتی رشد کرده. می گویید واقعاً از کودکی؟ بله از کودکی. من به شما نشان می دهم. عرض من این است، به آن توجه کنید! حالا این فرمول را اگر گوشه اش را آن طوری بکنیم منافع ما کمی بیشتر می شود، اگر آن فرمول را این طوری بکنیم منافع ایران از درآمد نفتش بیشتر می شود. حالا یا بیشتر می شود یا نمی شود. اینها خیلی اهمیت ندارد. قیمت نفت 20 دلار برود بالا شما خیلی بیشتر از تغییر در مفاد قرارداد سود میکنید. اگر اینجا زحمت بکشید و جای پای خودتان در سهم بری ها را محکم کنید با سقوط قیمت نفت به اندازه 20 دلار همه اش از بین رفته است. نمی گویم که ما نسبت به قیمت نفت مان بی تفاوت هستیم حتی به یک دلارش هم حساسیم! اما خطر اولی بیشتر از دومی است. خطری که آنجا گفتم به مراتب بیش از این است که حالا ما بیاییم بگوییم که این ماده اش را این طوری تغییر بدهیم این جوری می شود. کل را مواظبت کنیم! حالا کل چیست؟ قراردادهای جدید نفتی اجرا خواهد شد ببینید عزیزان من، این قرارداد همان طور که قبلاً گفته شد یک نقطه ی عطف در قراردادهای نفتی کشور است. اگر از حالا به فکر نباشیم در آینده می گویید مرحوم درخشان یک چیزی گفت مثلاً. این نقطه ی عطف است. پیش بینی من این است. این قرارداد اجرا خواهد شد. من این طورمی بینم. این طور که می بینم مقدمات این قرارداد تقریباً به این دولت و آن دولت و این رئیس جمهور و آن رئیس جمهور مربوط نیست. یک فرضیه است البته! بالاخره من هم حق دارم یک فرضیه ای بگویم دیگر! به عنوان یک شهروند ایرانی و یک معلم دانشگاه فرضیه می گویم. مقدمات این قرارداد تقریباً از 10 سال پیش طراحی شده است. اصلاً کاری به این وزیر و آن وزیر و این دولت و آن دولت ندارد. یک جریانی است در کشور از 10 سال پیش حداقل تا جایی که من می دانم. زمینه هایش ریخته شده گام به گام آمده جلو تا به اینجا رسید و گام به گام به جلو خواهد رفت و اجرا می شود. این آنالیز من است. حالا بیاییم ببینیم این که من می گویم نقطه عطف است یعنی چه؟! ببینید دوستان این قرارداد ویژگی ای دارد که قراردادهای قبلی ندارند؛ یعنی هیچ قراردادی در طول تاریخ 143 ساله ی قراردادهای نفتی ما ندارد. ما 143 سال تجربه داریم از زمان قرارداد رویتر. البته عملیات نفتی سابقه کمتری دارد چون قرارداد رویتر اجرایی نشد. یک وجه افتراقی دارد این که شرکت های نفتی خارجی باید با یک شرکت ایرانی همکاری داشته باشد. در هیچ قراردادی ما چنین چیزی نداشتیم. یک شرکت ایرانی با یک شرکت خارجی همکاری داشته باشد. بلافاصله شما می فرمایید چه همکاری؟ از چه صنفی است این همکاری؟ لوازم حقوقی این همکاری چی است؟ همه ی این ها مبهم است. روشن نیست! وجه افتراق این قرارداد با کلیه ی قراردادهای جمهوری اسلامی در تاریخ نفت کشور در وجود این شرکت ایرانی است. این همکاری چه همکاری است، تعریف شده نیست. اما در مصوبه هیئت وزرا آمده که این شرکت خارجی باید همکاری کند با شرکت ایرانی تا شرکت ایرانی با حضور در جریان عملیات نفتی دانش فنی و مدیریت را بهدست بیاورد. دانش فنی و مدیریت به این شرکت ایرانی منتقل شود. این جمله ای است که در مصوبه هیئت وزیران ما دیده ایم! پنهان کاری در وزارت نفت برای تصویب بی سر و صدا متأسفانه کاری که وزارت نفت همیشه انجام می دهد این است که هر مسئله ای را مطرح می کند سند آن را نشان نمی دهد؛ یعنی نمی دانی که حرف رسمی چه چیزی است.چیزهایی را شفاهی میگویند بعد نقد می کنی می گویند که مسئله این نبود. این ها چیز دیگری را نقل کردند. وقتی هم که کتبی منتشر می شود بعد از مدتی می گویند این هم نیست و چیزی دیگر است. در مصاحبه ها هم که معمولاً هر چیزی می شود گفت چون سندیت ندارد. در عمل می بینیم یک چیز دیگر اجرا می شود. این روشی بوده که ما همیشه دیده ایم و در این مورد هم همین طور است. نحوه همکاری شرکت داخلی و خارجی کاملا مبهم است این اولین سؤال برای ما همین بود که حضور به چه معناست؟ حضور شرکت ایرانی در کنار شرکت خارجی یعنی چه؟ مشارکت به چه معناست؟ مشارکت در سرمایه است یا مدیریت ؟چه شرکت ایرانی می خواهد در ردیف شرکت های مثل BP,Shell,Total قرار بگیرد و بتواند دانش فنی و مدیریتی را جذب کند؟ این برای ما سؤال بود. تا یک متن دیگری دیدیم که در آن متن نوشته قرارداد مابین یک شرکت نفتی خارجی و یک شرکت عملیات مشترک به انجام می رسد. آن شرکت عملیات مشترک JVC یا JOC فرقی نمی کند، این شرکت یا مشارکت در سرمایه گذاری مشترک است یا مشارکت در عملیات مشترک؛ که متشکل است از سه شرکت؛ شرکت نفتی بین المللی، یک شرکت ایرانی که در ایران به ثبت رسیده است و یک شرکت دیگر که می تواند ایرانی باشد یا در خارج به ثبت رسیده باشد و یا شرکت دیگری باشد. من اسناد مختلفی را که دیده ام می توانم بگویم که یک شرکت نفتی ایرانی حتماً باید باشد در کنار آن شرکت نفتی خارجی! با چه هدفی؟ بتواند فناوری و مدیریت را یاد بگیرد. استدلالش چی است؟ من از طرف شرکت نفت استدلال می کنم؛ در این صد و خرده ای سال حضور خارجی ها در ایران دانش فنی منتقل شد؟ می گوییم نه! مدیریت درست و حسابی منتقل شد؟ می گوییم نه! می گویند پس راهکار این است که این ها بروند در کنار هم بنشینند کار کنند و با هم چیزی یاد بگیرند. می گوییم آیا این کارآموزی است؟ مثل استاد و شاگرد هستند؟ معلوم نیست و مبهم است. اگر کارآموزی است ساز و کار این کارآموزی چیست؟ نهادهایی باید باشد برای کارآموزی. می گوییم یک چیزی می خواهیم یاد بگیریم! الآن شما در این دانشگاه دور هم جمع شدید تا چیزی یاد بگیرید و یاد بدهید. خوب چرا نرفتید مثلاً در یک کافی شاپ بنشینید و یک چیزی یاد بدهید و یاد بگیرید؟می گویید نهاد مناسب می خواهد. دانشگاهی باید باشد. حساب و کتابی باید باشد. پس نهاد مناسب برای انتقال این فناوری کجاست؟ سازوکار انتقال چیست؟ می گویند در پیوست اِن (n) در حال تدوین است! این خودش یک اشکالی است بر این جریان! هنوز نمی دانیم این راه درست است یا نه ولی اصلش را پذیرفته ایم. چون این قرارداد را هیئت وزیران تصویب کرده ولی ساز و کارش را نمی دانیم. در پیوستی هست که هنوز نوشته نشده است. ساز و کار این که این شرکت ایرانی و شرکت خارجی در چه رابطه ای قرار می گیرند یا از لحاظ حقوقی در چه رابطه ای هستند؟ این شرکت ایرانی چه مسئولیتی در مقابل شرکت ملی نفت دارد؟ مشخص نیست. مشترکا چه مسئولیتی دارند مشخص نشده! آیا حضور این شرکت ایرانی باعث می شود مسئولیت شرکت بین المللی در مقابل شرکت ملی نفت کمتر بشود؟ مشخص نیست. می گویند در پیوستی در حال تدوین است. پس ابهامات خیلی زیاد است. شرکتهای داخلی توسط شرکت خارجی انتخاب می شوند اما یک چیزی مشخص است که شرکت ملی نفت نمی تواند به شرکت نفتی خارجی توصیه کند مثلاً با شرکت درخشان و شرکا همکاری کند. نمی تواند این کار را بکند. شرکت ملی نفت می گوید خودتان بروید همدیگر را پیدا کنید. تا اینجا به نظر می رسد این طور باشد. منی که تمام جزئیات را دنبال می کنم و با این مسائل آشنا هستم الآن نشسته ام می گویم «به نظر می رسد این طور است!» این یک فرهنگ خاص است در این کشور که جواب می دهد و جواب هم داده است. شفاف عمل نکنید موفقید. کار را جلو می برید. بعد کم کم می بینید کار تمام شد و کسی هم حرفی نزد. بالاخره کار به نتیجه می رسد. ما در خیلی موارد دیده ایم شفاف عمل نمی کنند و خیلی کارها خوب پیش می رود. دلیلش هم این است که این قراردادها شفاف نیست. خود مدیران ارشد وزارت نفت هم می گویند ما هم حرف های مختلف می شنویم. این تصادفی نیست. یک سیاست آگاهانه است. حرف های مختلف مطرح می کنند تا بخواهی متوجه بشوی چی به چیه قضیه تمام شده است. پس قدر متیقن این است که شرکت نفتی ایرانی به وجودمی آید و خودش می رود با یک شرکت نفتی خارجی دست دوستی می دهد و همدیگر را تأییدمی کنند. ایران هم می آید این شرکت نفتی ایرانی را تأییدمی کند و دو شرکت باهم شروع می کنند به کار کردن. پولش از کجا می آید؟چه کسی پول آن ها را می دهد؟ حقوق این شرکت نفتی ایرانی و سودش از کجاست؟ مشخص نیست! اما یک چیزهایی از درونش مشخص می شود و آن این است که این شرکت نفتی ایرانی می تواند حتی پول بیاورد و سرمایه تأمین کند و کارش مسائل مدیریتی می شود. درست مثل شرکت های نفتی بین المللی. به لحاظ مهندسی فنی و مخازن باید آگاه باشد تخصص کافی را داشته باشد. همین جا چند سؤال به وجودمی آید! نیروهای تخصصی از کجا گرفته می شوند؟ از بدنه ی شرکت ملی نفت! از کجا می خواهند این نیروهای آگاه و متخصص را بیاورند که راجع به مخازن نفتی کشور آشنایی داشته باشند؟ شما تصور کنید که این جریان چه فرهنگی را در کشور به وجودمی آورد. یک استاندارد دوگانه به وجود می آید. یک عده ای که توانسته اند بروند عضو این شرکت ایرانی بشوند، احساس برتری می کنند نسبت به مهندسانی که نتوانسته اند عضو شوند. چون تصور کنید مثلاً دانشگاه لندن یا آکسفورد بیاید در تهران یک شعبه بزند ؛ شهریه را به دلار بگیرد و از استادان ایرانی هم استفاده کند به مدت 30 سال و به دلار هم حقوق بدهد و به عنوان استاد با دانشگاه مرتبط هستی. هر استادی که قوی تر باشد طبعاً به سمت آن دانشگاه و آن هایی را که نرفته اند را می گویندحتماً شما چیزی بارتان نبوده که شما را نبرده اند. حال فرض کنید هم دانشگاه آکسفورد هم لندن و میشیگان و پنسیلوانیا و هاروارد هم برای شعبه زدن بیایند.بعد هم همه ی استادان خوب می روند به این سمت چون برای 30 سال با این ها هستند. از بدنه ی دانشگاه های کشور چه چیزی باقی می ماند؟ چیزی باقی نمی ماند. قراردادهای جدید چه زیبا و کارا قلب شرکت ملی نفت را هدف قرار داده است این اتفاق دارد در بدنه ی صنعت نفت می افتد. شرکت های خارجی آمده و هرکدام می گویند یک شرکت ایرانی بیاید در کنار من و لایخفی که اون شرکت نفتی خارجی واقعاً روی ایرانی ها سرمایه گذاری می کنند. اما چه چیزی گیر شرکت ملی نفت می آید؟شرکت ایرانی در دامن شرکت خارجی رشد می کند و بعد از مدتی اگر ما خواستیم بهش بگیم شرکت نفتی فلان حاضری فلان کار هم برای ما انجام بدهی؛ می گوید منم دیگر بین المللی هستم قرارداد من هم در همان حد قراردادهای خارجی است. هیچ فرقی نمی کند. چه فایده ای برای شرکت ملی نفت داشت؟چه چیزی رشد کرد؟ یک تعداد شرکت های نفتی ایرانی که در دامن شرکت های نفتی خارجی رشد می کنند و درنهایت برای آن ها کار خواهند کرد چون مهندسان ایرانی نسبت به محیط های بین المللی ارزان تر می گیرند. به طور مثال به شرکت نفتی ایرانی بعد از 15 سال می گوید برو و در شمال آفریقا از جانب من فلان میدان را مثلاً مدیریت کن و شرکت ایرانی هم می گوید چشم! چه چیزی عاید شرکت ملی نفت می شود از این ارتباطات؟ آیا بدنه¬ی شرکت ملی نفت قوی ترمی شود؟ نه، برعکس مرتباً نیروهایش را از دست می دهد. این همان خطری است که من متوجه آن هستم. نه تنها نیروهایش را از دست می دهد، یک نوع بی تفاوتی در نیروهایی که مانده اند هم بهوجودمی آید. می گویند ببینید فلان کس زد و بند کرد یک شرکت درست کرد و رفت. ما موندیم! و الآن دارد این اتفاق می افتد. برخی از مهندسان نفت می گویند در شرکت های نفتی ولوله ای افتاده که خارجی ها دارند می آیند، برویم صلاحیت خودمان را مصوبه اش را بگیریم و برویم با آن ها!ولوله ای در نفت افتاده که برای چه اینجا بمانیم؟ برویم با خارجی¬ها کار بکنیم. اینجاست که من آن جمله را گفتم که خیلی ها ناراحت شدند. گفتم این قراردادهای نفتی چه زیبا و کارا قلب شرکت نفت را هدف قرار داده است. پیش فرضها و تبعات تخریب نفت در شورایعالی امنیت ملی باید بحث شود در جلسه ای من همین مسئله را مطرح کردم یکی از مقامات ارشد نفت گفت : شرکت ملی نفت 150هزار کارمند دارد، یک موجودگنده ی بی تحرک شده که هیچ امیدی به آن نیست .اگر می توانست کاری بکند تا الآن انجام داده بود. به عبارت الاخری یعنی چه؟ همان حرف من است. باید قلبش را هدف قرار بدهیم و جمعش کنیم برود .معنی اش این است. حرف من را تأیید نکرد ولی این گونه جواب داد. پاسخ من چه بود؟ مسئله ای به این اهمیت از لحاظ ایدئولوژیک و سیاسی در کجا بحث شده است؟ چند جلسه مباحثه در مورد آن داشتیم؟ آیا در شورای امنیت ملی بحث شده که شرکت نفت را کم کم جمع کنیم؟ نه! مسئله ای با این درجه اهمیت پذیرفته تلقی شده است؟ ما گفتیم این را قبول کرده ایم؟ متناسب با این فرض قرارداد نوشته ایم؟ اول بیایید این بحث را در جایی انجام بدهید. با توجه به سیاست های کلی نظام ؛ مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای امنیت ملی ، نهادهای اطلاعاتی و امنیتی کشور و دانشگاه ها بنشینند روی این کار کنند. تا به این نتیجه برسند که یکی از راه های نجات کشور این است که شرکت نفت را جمعش کنیم. اگر به این نتیجه رسیدیم، بله راهش هم همین است. اتفاقاً دقیقاً این راه راه خوبی است. من هم تأییدش می کنم. اما ابتدا به این نتیجه گیری برسیم. ببینید پیش فرض های این قراردادها هیچ جا بحث نشده اما با این هدف دارد اجرایی می شود. فرضیه ای که من مطرح کردم، تست شد! یکی از مقامات ارشد نفت که دست کم چند سالی در پست های ارشد نفت تجربه دارد گفت که دیگر هیچ امیدی نیست! عیب ندارد ولی درجایی تصویب بشود بعد این قرارداد را اجرا کنید. این قرارداد مانند عدد 12 است بشماری به 20 خواهی رسید. هیچ راهی نداری؛ منطق حاکم برشمارش اعداد حکم می کند که از یک شروع کردی و تا 12 شمردی ناچار به 20 هم خواهی رسید. پس این مهم ترین مسئله است. برخی از بالا به وزارت نفت فشار می آورند که سریعتر قرارداد IPC اجرایی شود مسئله ی دیگری که در کنار این باز به لحاظ دقت های نظری که شما دارید در حول وحوش این قرارداد مطرح است، این است که امضای این قراردادها موجب می شود که ما در مقابل تحریم های آینده و یا بازگشت تحریم هامقاوم تر خواهیم بود.این معنای اقتصاد مقاومتی است. می گویید چرا؟ تصور کنید که ما با 20 شرکت نفتی خارجی قرارداد ببندیم دو مرتبه بعد از مدتی این آقای رئیس جمهور آمریکا دوباره رقاص بازی اش گُل کرد و خاست یک بازی جدید دربیاورد و ایران را تحریم کند. این شرکت های نفتی حامی ما هستند. می روند لابی می کنند و دارای نفوذ هستند. پس بهتر است که ما خیلی گیر ندهیم. برای حفظ کشور از بازگشت تحریم ها در آینده از این ها بهره ببریم. پاسخ این چیست؟ اینجا هم باز یک سفسطه دارد اتفاق می افتد. اشکالش کجا است؟ بازهم من یک شاهد مثال برایتان بیاورم بازهم یکی از مقامات نفت گفت که ما از مقامات بالاتر از نفت تحت فشاریم که زودتر قراردادها منعقد بشود. این فقط مسئله ی خود نفت نیست همه چیز را پای ما حساب نکنید ما از مقامات بالاتر تحت فشار هستیم که زودتر این قراردادها منعقد بشود. توجیه آن چیست؟ من که نمی دانم بازهم فرض این است که فکر می کنند با عقد این قراردادها شرکت های خارجی، در مقابل تهدیدات آینده ی دولت های خارجی مدافع منافع جمهوری اسلامی ایران می شوند. چون منافعشان در ایران در معرض خطر قرار می گیرد. این گونه نیست! شرکت خارجی هیچ ریسکی از تحریم مجدد ما متحمل نشده است عزیزان اگر به دقت چهارچوب کلی این قراردادها را مطالعه کنید، این طور نوشته است که اگر به هر دلیلی تولید نفت ایران کم شود. (به هر دلیلی ؛ ممکن است تصمیم ایران یا OPEC باشد یا هر دلیل دیگری که من در اینجا تحریم ها تعبیر می کنم.) اگر بخواهند ایران را تحریم کنند که نمی گویند شما حق ندارید در اینجا حفاری کنید یا تولید نکنید. تحریم روی فروش دست می گذارد. همان گونه که قبلاً این کار را کرده است. مگر غیر از این است؟ روی فروش هم اگر دست بگذارد تأثیرش بر تولید ما هست. چون اگر نتوانیم نفت را بفروشیم تولیدمان پایین می آید. به همین دلیل در این قرارداد آمده به هر دلیل اگر تولید نفت ایران کاهش یافت، تولید از میادین موضوع قرارداد نباید کاهش پیدا بکند. از میادین دیگر کم کنید. این قراردادها که می بندیم مثلاً برای 150 هزار بشکه در روز در فلان میدان این باید به تولید خودش ادامه بدهد؛ یعنی تحریم به ما ارتباطی ندارد. آمریکا تحریم کند فوقش صادرات نفت را تحریم می کند و در بدترین حالت به صفر برساند. در داخل کشور ما نفت مصرف نمی کنیم؟ پس تولید این میدان ها حتی برای مصرف داخلی هم تحت تأثیر قرار نمی گیرد. باید میزان تولید سایر میادین را کاهش دهید. ببینید پس این شرکت ها در آینده مدافع ما نخواهند بود زیرا میزان تولید این میادین از امنیت برخوردار است. در ضمن تبصره ای دارد که تماشایی هست. اگر به هر دلیلی شرکت ملی نفت تولید از این میادین را کاهش داد مانعی ندارد ولی مبلغ به ازای هر بشکه تولید که باید به شرکت های خارجی پرداخت شود بر اساس همان قرارداد اولیه است؛ یعنی اگر طبق قرارداد 150 هزار بشکه تولید می کردیم و به ازای هر بشکه مثلاً 5 دلار به آن ها پرداخت می کردیم باید همان میزان را پرداخت کنیم. حتی اگر تولید را تا 50 هزار بشکه پایین بیاوریم هم باید به ازای 100 هزار بشکه کاهش یافته نیز مبلغ کامل را پرداخت کنیم. پول سرمایه گذاری اولیه را هم که گرفته است.پس دیگر ضرری نمی کند. اندکی در هزینه های بهره برداری ضرر می کند که رقم خاصی نیست. پس اگر تولید را کاهش دادیم هرچند دیگر تولید نمی کند اما پولش را دریافت می کند؛ یعنی آن انعامی که بابت هر بشکه باید می پرداختی را کامل دریافت می کند. و اگر از محل فروش و نصف نفت خام تولیدی، هزینه های سرمایه گذاری و غیره من تأمین نشد الباقی آن را باید از منابع دیگر به آن ها پرداخت کنیم. اطمینان کامل دارند که پولشان را به طور کامل دریافت می کنند. تحریم ها هم هیچ تأثیری در حوضه های نفتی آن ها نخواهد داشت. بنابر این اگر مسئولان سیاسی کشور بر این باورند که با امضای این قراردادها این شرکت ها بعداً طرف ما را گرفته و علیه آمریکا لابی می کنند، اشتباه می کنند. چون منافع آن ها در خطر نمی افتد. قراردادها را به درستی نخوانده اند. به گونه ای طراحی شده که انتقال فناوری واقع نشود. در مورد مسئله ی انتقال فناوری هم به شما بگویم چند روز پیش من مطلع شدم فردا در وزارت نفت این مسئله را بررسی می کنند. مسئله ی ابلاغیه ی وزیر در مورد تأیید صلاحیت شرکت های ایرانی است. هم اکنون 3 نوع شرکت نفتی در دنیا داریم .یکی از این ها شرکت هایی هستند به نام خدمات نفتی OSC معروف ترین شرکت های در این گروه شلوم برجر و هالی برتون هستند. چه کاری انجام می دهند؟ لرزه نگاری برای کشف میدان، حفاری برای اطمینان از وجود نفت، تأیید تجاری بودن نفت، تعمیق چاه های نفت، سیمان کاری داخل چاه ها، ازدیاد برداشت از مخازن نفتی، لوله گذاری کف دریا و غیره. تمامی این ها خدمات فنی این شرکت ها هستند. اتفاقاًهمین ها هستند که ما باید در آن ها دانش فنی بهدست بیاوریم. پس دانش فنی که ما می خواهیم درOSC ها نهفته است. ما به دنبال این فناوری هاهستیم و ازدیاد برداشت نفت از مخزن ها، مطالعه ی سازند مخزن که این مخزن چه ویژگی هایی دارد روش های ازدیاد برداشت از این مخزن چه است؟ گاز (کربنیک، طبیعی، ازت) تزریق کنیم یا از روش های حرارتی استفاده کنیم؟ ویژگی های سیالی که در این مخزن است چیست؟ نفت فوق سنگین را چگونه استخراج کنیم؟ مته حفاری نیاز داریم برای فلان حوضه از چه نوعی باشد؟دستگاه ها و ابزارهای دقیق می خواهیم برای اینکه از مخازنمان بهره برداری کنیم ما به این ها نیاز داریم که همه در نزد شرکت های خدمات نفتی است. شرکت های دیگری هستند به نامEPC شرکت هایی که مهندسی تفصیلی انجام می دهند (همانند پروژه ساخت یک ساختمان) تمامی مواد اولیه را تأمین می کند حتی اگر لازم باشد می دهد از طریق دانش هایپیشرفته ی مهندسی برایش بسازند و در انتها کامل شده ی پروژه را تحویل شما می دهد. بخشی از کارشانdetail engineering است که اتفاقاً ما در بخش مخازن به آن احتیاج داریم. یا مثلاً ما اجزا را خوب می سازیم و تولید می کنیم اما در سرهم بندی کردن و مجموعه سازی ضعیف هستیم که نزد این شرکت ها است. چون فرآیند ساخت با این شرکت ها است.پس سه نوع شرکت داریم شرکت های خدمات که اکثر دانش فنی که نیازمند آن هستیم نزد آن هاست و EPC ها که در مباحث فنی به دانش این ها نیز نیازمندیم. نوع سوم شرکت هایی هستند به نام E&P (اکتشاف و تولید) که از ابتدای اکتشاف تا توسعه و تولید از وظیفه این شرکت هاست.شرکت های نفتی بین المللیازجملهBP و توتال از این دسته شرکت ها هستند. حالا کار این ها چیست؟ سرمایه تأمین می کنند و از بانک های بزرگ بین المللی وام می گیرند برای مدیریت کل پروژه که بر عهده ی این هاست. مثلاًپروژه ای مانند میدان آزادگان را بر عهده می گیرند و با جذب سرمایه با شرکت های خدمات نفتی وEPC هاsub contract می بندند برای انجام کارها. فقط شرکتهای E&P ایرانی می توانند شریک خارجیها شوند حالا این بزرگواران می خواهند تشریف بیاورند ایران و یک شرکت ایرانی هم باید برود کنار این ها. حالا این شرکت ایرانی از کدام نوع شرکت های بالاست؟کدام باید باشد؟ گفته اند باید E&P باشد! جذب دانش فنی زلزله نگاری که به E&P منتقل نمی شود. دانش فنی از یک شرکت خدمات نفتی به یک شرکت دیگر منتقل می شود. دانش حفاری هوشمند که از E&P به E&P منتقل نمی شود. دانش حفاری هوشمند(حتی در آن سطح) از BP به Shellمنتقل نمی شود. هالی برتون دومین شرکت خدمات نفتی دنیا که دفترش در هیوستون، تگزاس آمریکا است می خواهد یک دفتر در قطر بزند. برای اینکه این شیخ نشین های جنوب خلیج فارس عقلشان رسیده که اگر بخواهند رشد کنند باید بروند با این شرکت ها همکاری کنند. عربستانی سعودی با آن حجم نادانی عقلشان رسیده که الآن خیلی از شرکت های خدمات نفتی مستقیم از خود عربستان سعودی فعالیت می کنند. عقلشان به این رسیده است. آن وقت ما به دنبال این هستیم که برویم کنار BP و Total پبنشینیم.پدوستان من این ها قدیمی شده است. این شرکت ها نمی توانند دانش فنی منتقل کنند. قدیم ها این بود. زمان مرحوم مصدق و قبل آن بود که یک شرکت تمام کارها از جمله توسعه، ساخت و مهندسی تفصیلی با خودش بود. الآن تمامی این کارها توسط شرکت های دیگر انجام می شود. ما هنوز فکر می کنیم راز بهدست آوردن دانش فنی و مدیریت پیشرفته کار کردن با E&P ها است. این موضوع درابلاغیه ای که وزیر نفت ابلاغ کرده وجود دارد که فقط شرکت های نفتی ایرانی E&Pمی توانند با شرکت های خارجی همکاری کنند و بعد تبصره ای آورده در دستورالعمل وزیر که اگر شرکتی خدماتOSC یا EPC دارد باید آن خدمات را واگذار کند و یک E&P خالص بشود بعد بیاید با شرکت خارجی همکاری کند. پس این قراردادها دارد ساختار مهندسی نفت ما را هم تغییر می دهد؛ یعنی الآن اگر شرکتی باشد که هم خدمات فنی در ایران ارائه بدهد و فرآیند ساخت و مدیریت را دارد مانند شرکت هایی که فازهای پارس جنوبی را توسعه دادند نمیتوانند با طرفهای خارجی شریک شوند! در شرایط تحریم همین ایرانی ها کل فازهای پارس جنوبی را بدون کمک شرکت های خارجی توسعه دادند. اکنون که می گویند گاز و نفت پارس جنوبی به حداکثر میزان خودش می رسد به خاطر توسعه فازها در دولت قبلی بوده است. همه ی این توسعه ها در شرایط تحریم و توسط شرکت های ایرانی صورت گرفته است. حالا این شرکت های ایرانی باید بروند قسمت های خدمات نفتی و ساخت و مهندسی تفصیلی و procurement را کنار بگذارند تا بتوانند شریک شوند. باید این شرکت ها کارهایشان را واگذار کنند و یک شرکت نفتی E&P بشوند. پس ساختار نفتی ما را هم هدف قرار داده است. این قراردادها هم ساختار آینده ی شرکت نفت را تحت تأثیر قرار می دهد هم آینده ی صنعت مهندسی در صنعت نفت. اگر این شرکت ایرانی که می خواهد برود طرف همکاری با شرکت های خارجی اگر E&P نباشند که با وظیفه ی شرکت خارجی در تعارض است دیگر از یک جنس نیستند و نمی توانندباهم کار بکنند. یک شرکت خدمات نفتی که نمی تواند با یکE&P کار بکند. یک شرکت EPC که نمی تواند با Total کار بکند. توتال می گوید که من خود به چندین شرکت EPC کارهایم را ارجاع می دهد. پس یک شرکت EPC ایرانی نمی تواند با یک شرکت خارجی از جنس E&P همکار بشود. حالا اگر خواستید این شرکت ها را از جنس E&P کنید ، شرکت هایی که شکل گرفته اند را متلاشی می شوند. یعنی این قراردادهایIPC می آیند برای انتقال دانش فنی و مدیریت ولی شرکت های که بعد از چندین سال در ایران شکل گرفته اند را متلاشی می کنند چون دستور مستقیم وزیر است که شرکت های ایرانی باید وظایف OSC وEPC خود را واگذار کنند. این عین دستورالعمل وزیر است. دو نکته است که می گویم و بعد از خدمت دوستان مرخص می شوم. اول اینکه در مورد قرارداد ها همیشه استدلال نفت این است که مخازن مشترک را دارند می برند. هر گاه می خواهند به موضوعی برسند مخازن مشترک را مثال می زنند. اما در عمل می بینیم به این بهانه، کار دیگری اتفاق می افتد. هر وقت شرکت ملی نفت به بن بست می رسد از مخازن مشترک صحبت می کند. ما هم معتقدیم اگر مشکل این است همین الآن شورای هماهنگی و مدیریت مخازن مشترک تشکیل بشود و در مورد این ها تصمیم بگیرد. در مورد هر مخزن باید جداگانه تصمیم گرفت در بعضی ها با کشور مقابل طرف هستیم و باید با آن ها صحبت کنیم که آن ها نیز مذاکره می کنند.اما نه اینکه به بهانه ی مخازن مشترک کل ساختار صنعت نفت کشور تغییر بدهیم. شرکتهای خارجی دنبال تخریب مخازن ما هستند ببینید من قبلاً هم گفتم به دلایلی که در مقاله قبلاً شرح داده ام با عقد قرارداد با شرکت های خارجی مخالفم ؛ یکی از دلایلش این که مهندسان ما که روی مخازن کار می کنند مخالف اند و می گویند خودمان می توانیم اما آن هایی که در تهران هستند و هیچ وقت این مخازن را ندیده اندمی گویندنمی توانیم.این مسئله جدی است. مهندسان ایرانی می گویندمی توانیم و نیازی نداریم. آفتاب آمد دلیل آفتاب! بعد از انقلاب اسلامی و در دوران جنگ تحمیلی چه کسانی هم تخریب های عراق را تعمیر می کردند و هم تولید می کردند؟ الآن که فقط مسئله ی تولید است. خودمان در آن زمان تولید می کردیم. کل بیع متقابل که شرکت های نفتی خارجی آمدند 400 هزار بشکه تولید می کردند. که آن هم تحریم شد رفتند. ما تا 3700000 هزار بشکه در روز را خودمان تولید می کردیم تا قبل از تحریم. پس کشوری نیستیم که هیچ چیزی ندانیم و جامعه مهندسان ما قوی هستند. ببینید اگر دانش و فناوری نزد شرکت های خارجی باشد و بیایند ایران در جهت تخریب مخازن ما استفاده خواهند کرد. این را بدانید. فاجعه در پیش رو پارس جنوبی محصول نابودی مخازن توسط شرکتهای غربی الآن فاجعه ی بزرگی در پارس جنوبی در شرف شکل گیری است. مطالعاتی که ما در حال انجام آن هستیم نشان می دهد در 1414 یعنی حدوداً 20 سال دیگر کشور دچار بحران عظیم گاز می شود. پارس جنوبی بر اساس یک پیش بینی تولیداتش از 800000 مترمکعب در روز که در سال 1399 قرار است به آن برسد به حدود 65000 مترمکعب می رسد؛ یعنی 5سال دیگر پارس جنوبی به اوج تولیدش می رسد و پس ازآن در طی 15 سال کاهش میابد و به 65000 می رسد یعنی هیچ دیگر. چگونه می شود این کشور را اداره کرد؟ مگر اینکه کمپرسورهای قوی بر سر هر چاه بگذاریم که گاز را بمکد که غالباً ساخت زیمنس آلمان هستند. اگر به ما بدهند و ما پول داشته باشیم بخریم حداکثر تولید به 400000 متر مکعب می رسد.فقط ابعاد این از جهت امنیتی را ببینید در کشور چه اتفاقی می افتد. نه در مجلس بحث می شود نه در شورای امنیت ملی بحث می شود و نه نهادهای اطلاعاتی کشور نسبت به این مسئله پیگیری می کنند. یک فاجعه در شرف تکمیل است. دلیل چیست؟ قطر نحوه ی بهره برداریش با راهنمایی شرکت های خارجی چنان بوده که از لوله های 9 اینچ در مقابل 7 اینچ که ما استفاده می کنیم بهره برده و حفر افقی و تخلیه شدید نفت ما از حوزه های مرزی باعث بالا آمدن سفره های آبی شده است. پارس جنوبی 4 طبقه دارد که در بعضی از فازها آب تا طبقه سوم بالا آمده است. یکی از فازها تا 3 سال دیگر از مدار خارج می شود. به خاطر کارهایی که شرکت های نفتی در قطر کرده اند .این جنایت بزرگ را نه تنها به ما بلکه به بشریت کرده اند. این ها این گاز مورد نیاز بشر را در لایه های آبی مدفون کردند. این هاحقایق اند که من خدمتتان می گویم. 20 سال بعد بحران انرژی در ایران خواهیم داشت در یکی از گزارش ها گفتند معاون وزیر یا یکی از مسئولان گفته تا 200 سال گاز داریم. ولی اطلاعات دیگر می گویند تا 20 سال دیگر کشور در بحران گاز فرو می رود. تصور کنید شما فازی را به یک شهر متصل کرده ای و از مدار خارج می شود. شهر با مشکل کمبود گاز مواجه می شود ؛ یعنی نصف تهران مثلاً گاز ندارد.بحران امنیتی آن موقع است. این عدد 15 که در برجام آمده من گاهی وقت ها به بحران انرژی که 15 سال بعد دامان کشور را می گیرد، ربطش می دهم. بنابر این مسئله هسته ای و بحران انرژی را باید در ارتباط با هم قرارداد. 15 سال بعد اتفاقات مهمی در کشور اتفاق می افتد. بنابر این شرکت های خارجی به بشریت خیانت کردند و گاز پارس جنوبی زیر آب مدفون شد.این در حالی است که ما هنوز از یکی از فازها که قطر دارد از آن نفت استخراج می کند، بهره برداری نکرده ایم. آمده ایم فازهای پشتی آن را برداشت می کنیم. این ها اشتباه نیست، این ها برنامه ریزی شده است. این شرکت های خارجی که دشمن قسم خورده ی ما هستند دوباره دعوتشان می کنیم. مسئله ی ما اینجاست. عملکردشان در پارس جنوبی و سروش مشخص است. من با مرحوم دکتر سعیدی از طرف دفتر ریاست جمهوری رفتیم برای حقیقت یابی میدان سروش. دکتر سعیدی به شرکت شل گفت : شما پدر سروش را درآوردید. چرا این کار را کردید؟ ضربه ای که شل به سروش زد از لحاظ مهندسی اثبات شده است. نشسته بودند و لبخند می زدند. می گفتند اگر می خواستید بهتر کارکنیم باید بیشتر پول می دادید. دکتر سعیدی گفت: در قانون نفت و عرف نفت جهانی شرکت نفتی باید منافع نفتی طرف مقابل را رعایت کنید. و گرنه نباید امضا می کردید. شما به حرفه تان خیانت کردید. یکی از منابع نفتی دنیا را شما مسئله دار کردید. ایران شل را جریمه کرد که گفتند می دهیم ولی بعد که سر و صداها خوابید گفتند ما طبق قرارداد عمل کردیم و جریمه ندادند. این شرکت ها و این هم سابقه ی آن ها و ما دوباره داریم دعوتشان می کنیم ایران.
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها