محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827767068
پای درد دل های کاپیتان سابق پرسپولیس
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
پای درد دل های کاپیتان سابق پرسپولیس
کاپیتاناسبق پرسپولیس گفت: درد دل های بسیاری دارم اما به خاطر حفظ شأن یک پیشکسوت حاضر نیستم سفره دلم را باز کنم.
کاپ: کاظم سید علیخانی مدافع وسط پرسپولیس دهه 60 که جام ها و افتخارات بسیاری را در کارنامه دارد و از نظر اخلاقی نیز همواره زبانزد خاص و عام بوده گفت و گویی ویژه با سایت کاپ مسائلی را در میان گذاشت که نشان می دهد فوتبال ما آنهایی که تاریخ ساز بوده اند را بدجور فراموش کرده است.
وی ابتدا درباره درگذشت رضا احدی گفت: رضا سن و سالش از ما کمتر بود اما همدوره ما محسوب می شد. چون در سنین پایین توانست خودش را در فوتبال ایران مطرح کند. او انصافا و بدون ذره ای اغراق یک فوتبالیست کامل بود و در سمت چپ خط میانی می توان او را یکی از بهترین های تاریخ فوتبال ایران دانست. بازیکنی که اگر الان بازی می کرد می توانست در تیم های اروپایی خوش بدرخشد و ستاره تیم ملی ایران باشد. البته احدی در همان سال ها در تیم ملی ایران و در حالی که هافبک هایی بسیار خلاق و قدرتمندی داشتیم فیکس بازی می کرد و عیارش را نشان می داد. رضا انصافا پسر خوش قلبی بود و همیشه و هرجا که مرا می دید به رغم اینکه او آبی بود و ما قرمز به ما احترام می گذاشت و حرمت سن و سال بیشتر ما را داشت و مهم این است که در اوج فوتبال خود هرگز حاشیه و جنجالی به وجود نیاورد و عاشق فوتبال بود و در خدمت تیم محبوبش.
از شنیدن خبر درگذشت او آزرده خاطر شدم و حالا که می بینم باشگاه استقلال، فدراسیون فوتبال، وزارت ورزش و بسیاری اهالی فوتبال به ویژه مسئولینی که پس از درگذشت او یادش می کنند بیشتر آزرده خاطر می شوم. چرا نمی خواهیم از خواب بیدار شویم. چرا نمی خواهیم قدر این عزیزان را تا وقتی زنده هستند بدانیم و یک مختصر حالش را بپرسیم، احوالش را جویا شویم تا بدانیم که کجا هستند و چه می کنند تا اینگونه در فراموشی و تنهایی دار فانی را وداع نگفته و حسرت به دل و گلایه مند از بی توجهی ها به سفر ابدی نروند. من حرفم این است احدی رفت، اما احدی ها را دریابید. احدی های زیادی در فوتبال ما هستند که مثل او از بی توجهی ها دل شکسته اند. مثل او مشکلاتی دارند اما عزت نفس و بزرگی شان اجازه نمی دهد سفره دل شان را باز کنند.
سیدعلیخانی درباره خودش گفت: من کاظم سیدعلیخانی بازیکن سابق پرسپولیس در گوشه ای از شهر تهران زندگی می کنم و تماشاگر قیل و قال فوتبال پرحاشیه و سرشار از زد و بند هستم. همه چیز را می بینم، می شنوم و کاری هم ندارم. من یک پیشکسوت هستم. توقعی از کسی ندارم. دلیلی هم ندارد توقعی داشته باشم. یک زمانی بازی می کردم و حالا دوران ما تمام شده و دوران افراد دیگری از راه رسیده است. ولی ما زمانی که بازیکن بودیم و در اوج بودیم تا یک پیشکسوت را می دیدیم شانه اش را می بوسیدیم اما حالا اوضاع فرق کرده است. فلان بازیکن پرسپولیس فلان پیشکسوت را می بیند، می شناسد اما حاضر نیست سلام و علیکی کند. پیشکسوت به استادیوم آزادی می رود اما راهش نمی دهند. او را می شناسند اما می گویند بلیت VIP ات کو. می گویند جا نداریم و آن وقت یکسری جوان و میانسال که معلوم نیست این بلیت های وی آی پی را چه کسی در اختیارشان گذاشته با عزت و احترام وارد جایگاه می شوند و پیشکسوت استادیوم را ترک می کند. خدا را شکر چنین بلاهایی بر سر من نیامده اما بسیاری از دوستانم این اتفاقات برایشان رخ داده و وقتی ما را می بینند از این مسائل و دل شکستگی هایشان می گویند.
واقعا چرا باید این طور باشد. من می گویم یک پیشکسوت هستم و دوران قهرمانی ام گذشته و دلیل نمی شود که بخواهم همه کار برایم کنند اما چرا ذره ای به این بزرگان و افتخارآفرینان احترام گذاشته نمی شود. پیشکسوت اگر توقعی دارد از باشگاهش و نهایتا از فدراسیون فوتبال و سازمان ورزش دارد. از کسی دیگر توقع نداشته و نباید داشته باشد. آیا رفتار باشگاه های اروپایی که مدعی هستیم عاطفه و انسانیت آنها به اندازه نصف ما ایرانی ها نیست نسبت به پیشکسوتان و بزرگان خود مثل باشگاه های ایرانی بی توجه هستند؟ به هر حال یکسری بازیکنانی مثل احدی ها، حجازی ها، ایرج سلیمانی ها، محراب شاهرخی و مجید سبزی ها آمدند و در پرسپولیس و استقلال بازی کردند. افتخار آفریدند، جام گرفتند، قهرمانی آفریدند تا پرسپولیس پرسپولیس شدند و استقلال استقلال. آنها الان در کنج خانه نشستند و دیگران آمده اند و شده اند عضو هیات مدیره، معاون باشگاه، مدیر باشگاه و فلان مقام و بهمان مسئول. حالا آنهایی که کاشتند و بدون پول و صرفا با عشق به پیراهن بازی کردند در سایه فراموشی ها و بی توجهی ها و نادیده گرفتن ها دل شکسته اند و دیگرانی که در فوتبال و این ورزش هیچ جایگاهی نداشته اند می شوند مدیر و مسئول و تصمیم گیرنده و همه کاره. منظورم به شخص خاصی نیست. حرفم را کلی می زنم. اینها یک واقعیت است. یک حقیقت تلخ است. می خواهید باور کنید می خواهید باور نکنید.
از کاظم سید علیخانی کاپیتان بااخلاق دهه 60 درباره خودش، زندگی اش و خانواده اش پرسیدیم. سیدعلیخانی اینگونه پاسخ ما را داد: همسرم سال ها پیش در جوانی و به خاطر بیماری سرطان روده دار فانی را وداع گفت. خدایش بیامرزد. در آن مقطع این بیماری هزینه های سنگینی داشت و چندان شناخته شده هم نبود و ما هزینه های بسیار کردیم بر حسب وظیفه اما تقدیر این بود که در جوانی دار فانی را وداع بگوید. یک دختر 29 ساله و متاهل اما هنوز نوه دار نشده ام و یک پسر 20 ساله دارم که نامزد کرده و انشاالله به زودی مراسم عروسی اش برگزار می شود.
خودم هم پس از پایان دنیای بازیگری و خداحافظی با فوتبال به کلاس های مربیگری رفته و مدرک مربیگری a گرفته ام و در دو مقطع زمان آقایان عابدینی و غمخوار مربی تیم های امید بودم و در تیم های پایه کار می کردم هرچند که حق و حقوق خودمان را نگرفتیم و پس از آن کسی سراغ ما نیامد. من هم آدمی نبودم که زدوبند کنم، لابی کنم، سر خم کنم و بخواهم مربیگری کنم. برای خودم به عنوان بازیکن چندساله تیم و فردی که بازوبند کاپیتانی را بر بازو بسته ارزش و احترام قائل بودم. بر این باور بوده و هستم که اگر کاپیتان پرسپولیس بخواهد پیش هر کسی برای تیم گرفتن سر خم کند و التماس این مدیر و آن مدیر را نماید شان یک پیشکسوت و یک کاپیتان را از بین برده. این دنیا همه چیزش پست و مقام و پول نیست. برای ما نسل قدیم مسائلی اهمیتش بسیار فراتر از مقام و مادیات است. به هر حال هم اکنون در عرصه مربیگری فعالیت نمی کنم و صرفا در مقاطعی کنار دیگر پیشکسوتان عزیز پرسپولیس به عنوان مربی تیم پیشکسوتان پرسپولیس فعالیت کرده و می کنم و چند سالی هزینه بیمه ام را شخصا پرداخت کرده و بازنشسته شده ام و ماه به ماه نیز حقوق و بیمه ام را دریافت می کنم و چند ماهی هم است که کسالت دارم و از ناحیه چشم با مشکلاتی مواجه شده ام که پزشکان درباره عمل جراحی نظرات متفاوتی دارند و هنوز مشخص نیست که نهایتا کار چشم من به عمل کشیده می شود یا نه.
از کاظم سیدعلیخانی درباره سال های حضورش در پرسپولیس پرسیدیم تا نسل جدید کمی بیشتر بداند که او چه کارهایی برای پرسپولیس کرده که گفت: افتخار داشته ام از اواخر دهه 50 تا سال 69 برای تیم پرسپولیس بازی کنم و در پست دفاع میانی بازیکن فیکس تیم باشم. در آن سال ها پرسپولیس تبدیل به پرسپولیس زلزله شد و قهرمانی های بسیاری را رقم زده و مسئولیت و جایگاه این تیم مردمی روز به روز بیشتر شود. ما تقریبا در اغلب سال ها قهرمان می شدیم و در عین رفاقت، رقابت سازنده و سالمی با بازیکنان مطرح استقلال داشتیم. خدا بیامرز رضا احدی بارها و بارها مقابل ما بازی کرد و با درخشش خود کاری کرده بود که تیم استقلال پس از رضا عادل خانی کاری کند که تیم پرطرفدارش در سمت چپ یک هافبک تمام عیار داشته باشد.
سیدعلیخانی درباره نقش رسانه ها در خروج افتخارآفرینان دهه 60 و 50 در حیطه فراموشی گفت: رسانه ها مرام و معرفتی دارند و سراغ امثال من می آیند. وگرنه از باشگاه و فدراسیون و تشکیلات فوتبال و ورزش کشور کسی سراغ افتخارآفرینان دهه 60 و 50 را نمی گیرند. نمیدانند که این عزیزان کجا هستند و چه می کنند. این وظیفه رسانه نیست که بخواهد همه مشکلات و معضلات گذشتگان فوتبال را حل و فصل کند و حق را به حق دار برسانند. با این وجود رسانه ها نقش خود را ایفا کرده اند. آنها سراغ امثال من می روند و جویای احوال شان می شوند و به نسل جدید معرفی می کنند. با این وجود امیدوارم رسانه ها در این زمینه کمی پررنگ تر عمل کرده و شرایطی فراهم کنند و مسئولین دست از بی توجهی ها و کم لطفی ها درباره افتخارآفرینان برداشته و تشکیلات منسجم تر و سازمان یافته تری در این باره وجود داشته باشد و تجربیات آنهایی که در عرصه فوتبال سال ها در فوتبال مملکت نقش آفرینی کرده اند بهره برداری شده و حداقل اینکه ارتباط بین تشکیلات فوتبال و ورزش با پیشکسوتان برقرار باشد و بدانند فلان پیشکسوت پرافتخار ایران سال ها هیچ ارتباطی با جامعه فوتبال ایران نداشته باشد و کسی نداند که وی کجاست و چه می کند.
وی درباره اینکه چه سال هایی بازوبند کاپیتانی تیم پرسپولیس را بر بازو می بست گفت: پس از بازنشسته شدن پروین و کمتر بازی کردن مایلی کهن و پیوستن برخی همبازیانم مثل پنجعلی به تیم های خارجی بازوبند را به بازو می بستم و در برخی سالها کاپیتان اول و برخی مواقع کاپیتان دوم پرسپولیس بودم این افتخار بزرگی بود که نصیبم شد و به آن می بالم و امیدوارم نسل جدید پرسپولیس نیز قدر بازی کردن در این تیم بزرگ را بداند و این را هم بداند که دوران قهرمانی زود می گذرد و امیدوارم آنها که حجوان هستند و در این تیم بازی می کنند نهایت تلاش خود را انجام دهند تا در دوران قهرمانی خود بهترین پتانسیل را داشته باشند. این جوان ها الان نمی دانند که با چشم به هم زدنی دوران فوتبال شان تمام می شود و بعد حسرت می خورند که چرا شب ها زود نخوابیدند. چرا تغذیه مناسبی نداشتند و چرا درگیری برخی حواشی شدند وو با فوتبال شان به جای پیشرفت با پسرفت همراه شود. می بینم که فوتبالیستی با چند گل زده در پرسپولیس و استقلال مغرور شده و تصور می کند همه افتخارات را کسب کرده و بعد از نیم فصل درخشش و چند بازی ملی می بینید که رفته رفته به تیم های ضعیف تر منتقل می شود و بعد هم به تیم های لیگ پایین تر. دلم واقعا می سوزد که برخی جوانان اینگونه فرصت ها را از دست می دهند و خود را تباه می کنند.
سیدعلیخانی در پایان درباره ارزیابی اش از تیم کنونی پرسپولیس گفت: امسال تیم خوبی داریم و آقای برانکو تیمی هجومی، یکدست و منسجم را به وجود آورده. تمام بازی ها را می بینم. پرسپولیس ابتدای فصل در فاز دفاع مشکلاتی داشت اما پس از آن فاز دفاعی تیم بهتر عمل کرد و خوشبختانه تیم در چندین بازی پایانی اش شکستی نداشت و در فاز حمله هم در آغاز فصل و میانه های آن شاهد از دست رفتن موقعیت های متعدد گلزنی و فرصت سوزی ها بودیم. اما با حمایت هواداران و تدابیر کادر فنی فشار از روی مهاجمان برداشته شد و در فاز حمله تیم شرایط بهتری پیدا کرد و این اتفاقات در سیستم دفاعی و هجومی منجر به این شد که پرسپولیس بردهای خوبی کسب کرده و خودش را به جمع مدعیان برساند و این میسر نبود مگر با حمایت هواداران. آنها احساس کردند این تیم جوان و خوب می تواند در هفته های آتی نتایج بهتری بگیرد و همین حمایت هایشان باعث شد تیم پرسپولیس به جای اینکه وارد بحران و حاشیه شود خودش را پیدا کرده و به بالای جدول برسد. من امیدوارم پرسپولیس گلرهای خوبی گرفته باشد و در نیم فصل دوم هم بتواند با ادامه همین روند فاصله خود را با صدر جدول کم کرده و انشاالله دل هواداران را شاد کند. امیدوارم جمعه شاهد صعود تیم امید به المپیک باشیم و زحمات مجموعه مدیریتی و کادر فنی تیم امید به ثمر بنشیند و طلسم 40 ساله راه نیافتن به المپیک شکسته شود. امیدوارم در روز جمعه همه همدل باشیم و به جای حب و بغض ها از تیم حمایت کنیم و بدانیم که این صعود به نام فوتبال ایران نوشته خواهد شد نه فرد یا افراد خاصی.
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۴ - ۱۶:۲۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
ورزش
پربازدیدترینها