تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815385944
یادداشت محسن امیریوسفی برای سردار شهید سعید سیاح/ برای حاج سعید؛ خورشید گوشه نشین
واضح آرشیو وب فارسی:سلام سینما: «آشنائی من با حاج سعید به سال 84 برمیگردد. زمانیکه با هنرمندان آبادانی به این شهر زخمی ازجنگ رفته بودیم . من از همه کوچکتر بودم و دیگران مدام خاطرات آبادان دهه پنجاه را تعریف می کردند؛ سال هایی که من هنوز راه رفتن هم بلد نبودم. روز اول بعد از خوردن نهار گروهی ، دوباره بساط خاطره گوئی باز شد و من در حال خمیازه کشیدن چشمم به مرد سپیدموئی افتاد که مشغول کمک برای جمع کردن سفره غذا بود. من هم که منتظر فرصت برای فرار بودم وقتی دیدم که دست تنهاست به کمکش رفتم و داشتیم سفره ها را بیرون می بردیم که دیدم یک نفر به سرعت جلو آمد وگفت: آقا شما چرا؟! منم سینه ای صاف کردم که بگویم ما اصولاً فیلمساز متواضعی هستیم! که دیدم روی صحبت طرف با اون آقای سپید مو بوده و من سنگ روی یخ شدم! خلاصه کار تمام شد ومن هم با آقای سپید مو شروع به صحبت کردم و سئوالاتی مثل شغلتون چیه؟ وضع آبادان چرا اینطوریه؟ و... پرسیدم و گرم صحبت بودیم که حبیب احمدزاده آمد و من بهش گفتم حبیب این دوستمون دست تنها تمام کارها را کرد و چرا یک نفر را نیاوردید برای کمکشون؟! که حبیب هم نه برداشت و نه گذاشت و گفت: ایشون سردار حاج سعید هستند! منم خونسرد برگشتم و مثل مجسم هبلاهت گفتم: جداً شما سردارید؟! ولی حاج سعید لبخندی زد و متواضعانه هیچ نگفت و رفاقت ما ازهمان لحظه شروع شد. مردی که در آن تاریخ بعد از هشت سال جنگ و شانزده سال جانبازی و کار مستمر فرهنگی نمونه ای از مردان مخلص دوران جنگ بود که هیچ طلبی از هیچکس نداشت! انگار آفریده شده بود برای خدمت بی توقع به خلق خدا. چیزی که در دوران فعلی ما کمیاب است. خاطراتش از هشت سال جنگ مو به تن راست می کرد. خاطراتی که باید کلی اصرار و التماسش میکردم تا لب به سخن بگشاید و حرفی از آن دوران بزند. حرفهائی عجیب و خاطراتی غریب که شاید به دیگرانی هم گفته باشد ولی من بی خبرم و البته برای همین آن را برای خودم نگه می دارم! آخرین باری که حاج سعید را دیدم در کشتی دوستی ایران و عراق بود که مثل پروانه به دور بچه های دو کشور می چرخید و از آنها پذیرائی می کرد. عوض نشده بود. همان شیدای جان خسته بود که حالش فقط با خدمت بی طلب و توقع آرام می شد. حاج سعید سرداری بود که 27 سال بعد از پایان جنگ به آرزویش رسید. هربار او را می دیدی انگارمسافری بود کم حرف و محجوب و تنها چیزی که او را به وجد می آورد صدای اسب سپیدی بود که میخواست او را به جائی دور ببرد، به جائی دور از روزگار غریب ما. صدای شیهه اسب باشکوه حاج سعید، هفته پیش به گوشش رسید و مطمئنم با شنیدنش از آن لبخندهای معروف از ته دلش را زد و سوارش شد و رفت. و مثل همیشه ما ماندیم، در انتظار اسبی که هیچوقت نمی آید. فردا سه شنبه تشییع پیکر حاج سعید عزیز در آبادان است که ما جاماندگان هم آنجائیم. شما نمی آئید؟ شهید سعید سیاح طاهری پس از انجام مسابقه مردمی کتاب های «من زنده ام » و «نوشتم تا بماند» در بین سه هزار معلمان شهرستان های آبادان و اروندکنار و اهدا جوایز مربوطه ، باوجود جانبازی و نقص عضو ، به صورت داوطلبانه و هیچگونه سمت رسمی به سوریه رفته و در حلب به دست گروه داعش به شهادت رسید.
دوشنبه ، ۲۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلام سینما]
[مشاهده در: www.salamcinama.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها