سرمايه‌گذاري در خراسان جنوبي بايد متناسب با واقعيت‌هاي استان باشد

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: سرمايه‌گذاري در خراسان جنوبي بايد متناسب با واقعيت‌هاي استان باشد
استان خراسان جنوبي 7/5 درصد كل مساحت كشور را در اختيار دارد يعني چيزي حدود 9 هزار و 300 كيلومتر مربع. ظاهراً اين وسعت نكته مثبتي است كه مي‌تواند بستر لازم براي توسعه‌اي پايدار را فراهم آورد.

اما واقعيت جغرافيايي و ساختار طبيعي منطقه، اين پيش‌فرض را حذف مي‌كند، چرا كه طبيعت خشك و نبود رطوبت لازم در هوا و خاك و خشكسالي‌هاي فرساينده طولاني، عملاً اين وسعت را به معضلي تبديل كرده و مي‌كند.

از سوي ديگر افزايش جمعيت شهرنشيني و گسترش دايره حاشيه‌نشيني، هشداري است جدي به دست‌اندركاران و برنامه‌ريزان استان كه نگاهي علمي و تخصصي را در شاخصه‌هاي توسعه لحاظ كنند.

اينكه جمعيت شهرنشين از 38درصد به 3/51 درصد ارتقا يافته، نشان از معضلات فراواني دارد كه در روستاها و نحوه تقسيم امكانات در آنها به چشم مي‌آيد.

دليل اين مهم را در يكهزار و 119 روستاي خالي از سكنه و متروكه مي‌توان يافت! اينكه چرا همچنان موج آرام، اما بي‌وقفه مهاجرت به شهرها ادامه دارد را بايد در ناهنجاري موجود در ساختار روستاها يافت. جايي جايي كه حتي با ارائه خدمات آب، برق، تلفن و... اين روند همچنان ادامه دارد.

اين استان با اين همه وسعت، جمعيت اندكي را در خود جاي داده است، چيزي حدود 600هزار نفر. يعني در اين استان در هر كيلومتر مربع حدود 7/6 نفر جمعيت وجود دارد

در مقابل 7/43 نفر وضعيت عادي كشوري. اين عامل يكي از بزرگترين دلايل توسعه نيافتگي و هرز رفتن سرمايه‌گذاري‌ها و يكي از اثرگذارترين معضلات استان است كه نياز به‌ نگاهي ويژه و طرح‌هايي بسيار هوشمندانه و متفكرانه‌ دارد.

سرمايه‌گذاري و ريخت و پاش‌هاي سخاوتمندانه در پهنه‌اي به اين وسعت، آن هم بدون برنامه‌ريزي، ممكن است بازخوردي منفي به دنبال داشته باشد.

آمار مربوط به خدمات عرضه شده در روستاها و روند نزول بيكاري و اعتياد نمي‌تواند واقعيات را قلب كند.

وقتي از توسعه همه جانبه و پايدار صحبت مي‌كنيم يعني‌‌پايبندي به اصول علمي، فرهنگي و اقتصادي‌‌‌كه‌‌‌‌‌اصل‌‌عدالت‌‌‌محوري خارج از شعار در آن لحاظ شده باشد.

وقتي آمار تكان دهنده و تأسف‌بار سهم استان از توليد ناخالص ملي يعني رقم 4/0 درصد (خوب دقت كنيد چهاردهم درصد!!) را باور كنيم به عمق عقب‌ماندگي استان بيشتر پي‌مي‌بريم.

آيا 5 برابر بودن ورودي دانشگاه‌ها نسبت به خروجي آنها در استان، آن هم بدون آماده بودن شرايط و زيرساخت‌هاي لازم را بايد نكته‌اي مثبت تلقي كرد؟ هرچند كه اين خود به حسب ظاهر مي‌تواند عامل مثبتي باشد، اما تبعات ناشي از آن در صورت همخواني نداشتن با شرايط موجود، مي‌تواند در درازمدت مشكلات و آسيب‌هاي فراوان و جدي اجتماعي و فرهنگي را به بار آورد.

اين درست است كه در بخش ورزش در سه سال گذشته 50درصد رشد داشته‌ايم، اما اين رشد نيز بايد توازن لازم را در تمام زمينه‌ها داشته باشد و زماني كه در المپياد ورزشي ايرانيان كه حدود يك سال قبل برگزار شد آخرين رتبه را با كسب فقط يك نشان طلا، در بين تمامي استان‌هاي كشور به دست آورديم.

اثبات شد كه هنوز كار فراوان و مديريت متمركزتري را در اين زمينه بايد فراهم كرد. در بخش صنعت و معدن نيز حرف و حديث فراواني وجود دارد، آمارهاي مربوط به صدور پروانه احداث بسيار بالا است.

اما بهره‌برداري چطور؟ چنين به نظر مي‌رسد كه صدور مجوز از سوي سازمان صنايع و معادن نياز به يك بازنگري اصولي منطبق با شرايط اقتصادي و فرهنگي استان دارد.‌

اين استان با وجود اينكه يكي از محروم‌ترين استانهاي كشور است و بايد درصدر توجهات مسئولان باشد ولي بيشترين فشار اقتصادي و بالاترين نرخ تورم در كشور متوجه آن است و خروج از اين شرايط سخت، همت والا و تلاش مضاعف همه به ويژه مسئولين امر را مي‌طلبد.

گزارش از: محمود بستاني‌

يکشنبه 19 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 335]