واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: بازار مد و لباس اسير سليقه بازيها
چند سالي هست كه موضوع مد و لباس به يكي از مباحث مهم در عرصه فرهنگ كشور تبدیل شده است...
نویسنده : محمدرضا هادیلو
چند سالي هست كه موضوع مد و لباس به يكي از مباحث مهم در عرصه فرهنگ كشور تبدیل شده است و بر همين اساس طراحان لباس و مسئولان امر سعي ميكنند به هر نحو ممكن نشان دهند كه كارهاي خوبي در اين زمينه انجام شده است كه برگزاري جشنوارههاي مد و لباس يكي از آنهاست.
اما وقتي به خروجي اين فعاليتها توجه ميشود به خوبي ميتوان ديد كه نه تنها نتوانستهاند تأثيري در انتخاب مردم بگذارند بلكه ذائقه شهروندان نيز در جهت انتخاب مد ايراني - اسلامي تغيير نكرده است و گواه اين ادعا همين كه هرگز مدهاي ارائه شده در جشنوارهها به توليد انبوه نرسيدهاند.
خواستههاي مردم و به خصوص نسل جوان نشان ميدهد اكثر ايرانيان طرحها و آثار سرزمين خود را به ديگر ملل ترجيح ميدهند ولي چرا در زمان انتخاب لباس خود به سمت مدلهاي غربي و بيگانه ميروند؟ مدلهايي كه نه با عرف جامعه هماهنگند و نه با آنچه در شرع بر آنها تأكيد شده است.
براي يافتن جواب سؤالات فوق نياز نيست خيلي راه دوري برويم زيرا اكثر صاحبنظران در اين زمينه به موضوع مشتركي اشاره ميكنند و آن هم سرمايهگذاري است كه متأسفانه در ايران به آن توجه نميشود.
در تمام دنيا، صنعت مد، نيازمند سرمايهگذاري است و اكثر كشورهايي كه در عرصه بوتيك حرفي براي گفتن دارند سرمايهگذاران بزرگ از جريان مد حمايت ميكنند در حاليكه كه ايران، دولت بودجه چنداني را به مد اختصاص نميدهد و در بدنه سياستگذاران هم چنددستگي وجود دارد.
در كنار سرمايهگذاريها، فرهنگسازي و تبليغ روي طرحهاي ايراني گام ديگري است كه ميتواند كفه بازار مصرف را به سمت نمادها و توليدات داخلي سنگينتر كند. اوايل دهه 80 بود كه طراحان از نمادها و نشانهاي ايراني استفاده كردند و اين كار آنان مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت اما تعداد كساني كه از اين طرحها و لباسها استفاده ميكنند محدود است چراكه هركاري براي به نتيجه رسيدن، به فرهنگسازي احتياج دارد و در كشور آنگونه كه بايد و شايد به فرهنگسازي در اين زمينه پرداخته نشد.
از طرف ديگر اختلاف سليقه در بين دولتمردان و تصميمگيرندگان حوزه مد و لباس باعث شده تا مصرفكننده در يك برزخ و بلاتكليفي سرگردان باشد. به عنوان مثال بعد از برگزاري هر جشنواره، منتقدان زيادي سر بر ميآورند كه چرا براي چنين كارهاي بيهودهاي سرمايهگذاري ميشود. گروهي نيز طرفدار جشنوارههاي حجاب و عفافند و به تعداد مخاطبان محدود آنها فكر نميكنند. عدهاي نمايش زنده لباس براي بانوان را جايز ميدانند و تعدادي از بن با آن مخالفند. البته نبايد برخي مسئولان را كه از بيخ با خود مد مشكل دارند، از قلم انداخت. حال با اين شرايط نه تنها حاضران در اين صنف نميدانند چه بايد بكنند بلكه سرمايهداران بزرگ هم از وارد كردن سرمايههايشان به اين عرصه پرهيز ميكنند.
در چنين شرايطي ايرانياني كه روزگاري لباسهايشان گواه فرهنگ و تاريخ و اصالتشان بود، چيزي به تن ميكنند كه بعضاً هموطنانشان هم از ديدنشان شرم ميكنند.
وقتي كشوري كه جزو بزرگترين توليدكنندگان و صادركنندگان پارچه بود، امروز پارچه مورد نياز براي توليد پوشاك شهروندانش را كشورهايي چون چين، هند، تركيه و مالزي تأمين ميكنند، حتماً در كنار اين پارچهها ژورنالها و عكسهايي هم وارد ميشود كه نشان دهد هر پارچه به چه لباسهايي و با چه طرح و مدي قابل تبديل است.
به هر حال اگر امروز براي ساماندهي مد و لباس جامعه كاري صورت نگيرد تا لباسي هماهنگ با موازين اسلامي و هويت فرهنگي ايرانيان توليد و به دست مصرفكننده برسد، حتماً فردا آنقدر دير خواهد شد كه ديگر تقاضايي براي آنها نباشد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۸ دی ۱۳۹۴ - ۲۰:۲۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]