پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851435326
بحث های داغ سیاسی از راه پله های دانشگاه تا راهروهای بهارستان
واضح آرشیو وب فارسی:اورمیا: چه بد روزگاری؛ بی رحمی ما به خودمان هم سرایت کرد اهل دل داشتیم و امیدوار ولی کلیدها با قفل درهایمان خوانا نبود گمانم مدرن بود و رمزی!به گزارش اروم نیوز ، سیاست یا بهتر بگویم وارد بازی سیاسی شدن و سیاستمدارانه بحث و تبادل نظر کردن راجع به منافع ملی، عمومی، توجه به مردم و اخلاق همه مردمی است ولی بعضی ها آنرا با منافع شخصی کمی اشتباه میگیرند؛ بر نخورد به حضرات صرفا جهت یادآوری سیاست در دولت یعنی اداره امورد عمومی به نفع مردم و کشور یا حتی کمی فراتر همین است که باعث می شود اداره امور معنی اش با مدیر عوش می شود و همه مدیر می شوند و هیچ کس مسئولیت اداره امور یا همان دستورات و بخشنامه ها را بر عهده نمی گیرد! اما دریغ از اجرا.. سیاست خودش را مغموم و محزون می پندارد، دریابیدش! حالا می گویید چرا؟ درد و دل های سیسات از نااهلان! می شنویم امان از دل غافل... سیاسی بازی شده نان برای این ها و آنها ... یکی نان دهد ما را ... نان سفرمان تخته و آجر شد نه جانم ام دی اف اعلاء شد... ما را چه به حرف های درگوشی... یالدش بخیر بازی هایمان هم صادقانه بود ولی الان... دانشگاه! انتظار از اهل قلم نبود ما را رخت بی خیالی بندند و کنند حیاط خلوت و خود در میدان کباده بیندازند و ما ... چه بد روزگاری؛ بی رحمی ما به خودمان هم سرایت کرد ؛ اهل دل داشتیم و امیدوار ولی کلیدها با قفل درهایمان خوانا نبود گمانم مدرن بود و رمزی(دیگر فکر اینجایش را نکرده بودیم؟!) چه میدانم که این بار میهمان کدام اهل دل یا نااهلی خواهم بود ولی امید دارم که ارزشی خواهم داشت... مردم چشم امید دارند، واهی نشوند...امیدشان ناامید نشود...سفره هاشان خالی نشود...خانه هاشان بی نور نشود ... دیوار زندیگ شان سد راه نشود ... کارخانه ای تعطیل نشود ... گوش های شنوا سوء شنوایی نگیرند ... چشم های بینا نابینا نشود ... و ...امان؟ وقتی از اصل و نصب داستان های روایی سیاسی می شنیدیم ذوق می کردیم ولی الان داستان های فکاهی سیاسی می شنویم هوش از سرمان می پرد! سیاست نه پنهان بود نه کلاهی دوخته بود و گشاد تا نوک انگشتان پایمان نه واتس آپ دیوار موشی بود نه تلگرام گروهی یک کلاغ چهل کلاغ بود نه میمهامانی غیر رسمی شبانه برای تبلغ( به صرف شام، شیرینی، چای، نسکافه، تماشای طنز بی هدف و ...)؛ بلکه درستی، صداقت و شفاف سازی برنامه ها بود. الان آرزوست ... جویا
یکشنبه ، ۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-