تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850124842
انتظار4روزه ای که15سال طول کشید
واضح آرشیو وب فارسی:فاش نیوز: در حال گذر از قطعه 50 بهشت زهرا بودم که صدای پیرزنی ناخودآگاه مرا به سمتی کشاند. در حال صحبت با شهدای گمنام بود. کنارش نشستم و منتظر ماندم تا خواندن فاتحه اش تمام شود. سکوت را شکست و با مهربانی گفت "حال مادران این شهدا را به خوبی درک می کنم. من هم 15 سال چشم انتظار برگشت پسرم بودم." به سمت مزار پسرش حرکت کردیم. به سنگ قبر سیاهی رسیدیم که بر روی آن نوشته شده بود "شهید داود منصوری فرزند حسین". در ادامه ماحصل گفت و گوی خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس با اکرم شاه نظری مادر شهید "داود منصوری" را بخوانید. -فرزند چندم خانواده بود؟ مادر شهید: خداوند داود را پس از 3 سال نذر و نیاز به ما عطا کرد. پس از او یک پسر و 4 دختر به دنیا آمد. در بدو تولدش جثه بزرگی داشت. پرستاران می گفتند هاله ای از نور بر صورتش است. -فعالیت انقلابی داشت؟ مادر شهید: بله. در یکی از تظاهرات های دوران انقلاب پایش تیر خورد. آن زمان نمی توانستیم به بیمارستان مراجعه کنیم. درد زیادی می کشید و من تحمل دیدن این دردها را نداشتم. سرانجام یکی از اقوام را به خانه آوردم تا تیر را از پایش خارج کند. به لطف خداوند آن حادثه بخیر گذشت. -نخستین بار چه زمانی به مناطق عملیاتی رفت؟ مادر شهید: نخستین روزهای آغازین جنگ با تعدادی از دوستانش راهی خرمشهر شد. چند تن از دوستانش در آنجا به شهادت رسیدند. داود به تهران آمد تا در مراسم تشییع آن ها شرکت کند. پس از خاکسپاری دوستانش با عزمی جدی تر عازم جبهه شد. به تازگی در دانشگاه رشته مهندسی قبول شده بود اما برای شرکت در عملیات ها از رفتن به دانشگاه انصراف داد. -از آخرین دیدارتان بگویید. مادر شهید: نمی دانستم می خواهم از دستش بدهم وگرنه خیلی کارها برایش می کردم. قصد داشتم برایش زن بگیرم. دفعه سوم که به جبهه می رفت، گریه می کردم و می گفتم: "وظیفه ات را انجام دادی دیگر نرو." پاسخ داد: "مگر دل بخواه است که هر وقت بخواهم بروم و هر وقت دوست نداشتم نروم. تا به امروز مصرف کننده بودم، حالا باید برای دفاع از کشورم بروم. شما اجازه بدهید من بروم. من هم راضی می شوم تا برایم زن بگیرید." خیلی دوستش داشتم. آخرین بار که اعزام شد اشک چشمانم بند نمی آمد. می دانستم که این آخرین دیدار است، گفتم "داود جان من بدون تو نمی توانم زندگی کنم." برای این که بحث را عوض کند گفت: "چه کسی را برایم انتخاب کردی؟" گفتم "دخترخاله ات". با شوخی هایش کمی آرامم کرد و در آخر به رفتن راضیم کرد. برای بدرقه اجازه نداد تا سر کوچه بروم، گفت "مادر جان! دوستم مادر ندارند و اگر شما را ببیند ممکن است با دیدن شما دلتنگ مادرش شود." عکسی از خودش را بدستم داد و توضیحی نداد که نگران شوم. خواستم سوال کنم که این عکس برای چیست که پیش قدم شد و گفت "به نزد مادران شهدا برو و با آنها همدردی کن." و به سرعت خداحافظی کرد و رفت. در کنار درب خانه ایستادم و رفتنش را تماشا کردم. آخرین بار بود که قامت رعنایش را دیدم. یکی از زنان همسایه به سمتم آمد و گفت: "اکرم خانم چرا اینجا ایستاده ای؟!" گفتم "داودم به جبهه رفت. می دانم که دیگر برنمی گردد." برایش حلقه و قند خریدم تا خودش را برای نامزدی برساند اما حسرت دیدارش در لباس دامادی بر دلم ماند. -از کدام تیپ اعزام و در کدام عملیات شهید شد؟ مادر شهید: از تیپ محمدرسول الله (ص) در عملیات رمضان به عنوان بی سیم چی شرکت کرد. سال 61 در پاسگاه زید در حال خواندن نماز بر اثر اصابت ترکش بر گردنش، سر از بدنش جدا شد و به شهادت رسید. شهادتش همزمان با شهادت حضرت علی ابن ابی طالب (ع) بود. -شخصی شاهد شهادتش بود؟ مادر شهید: خیر. فرمانده اش در آن عملیات مجروح شد. به نزدش رفتم و سراغ داود را از او گرفتم. گفت: "اسیر شده است". در این مدت به خرمشهر، هلال احمر، صلیب سرخ و ... رفتم اما نامش در بین اسامی اسرا و مجروحین نبود. به معراج می رفتم و در میان شهدا به دنبال فرزندم می گشتم. زمانی که اسرا آزاد شدند عکسش را نشانشان می دادم اما هیچ یک او را در اردوگاه های بعثی ندیده بودند. با این حال ناامید نشدم. روزهای نخست که مفقود شد به من گفتند 4 روز دیگر فرزندت باز می گردد اما 15 سال طول کشید. انتظار برای یک مادر خیلی سخت است. زمانی که گمان می کردم اسیر شده آب خنک نمی خوردم، بر روی زمین می خوابیدم، غذایی که داود دوست داشت نمی پختم؛ می گفتم فرزندم در اسارت رنج می کشد چگونه می توانم در آسودگی زندگی کنم. با هر صدایی که از حیاط می شنیدم خودم را به درب خانه می رساندم ... -چه زمانی خبر بازگشتش را شنیدید؟ مادر شهید: سال 76 بود. منزل خواهرم بودم که همسرم تماس گرفت و خواست که به خانه بروم. حس کردم اقوام چیزی را از من پنهان می کنند. گفتم "چیزی شده؟!" گفتند "شهدای عملیات رمضان را آوردند." پاسخ دادم "انشالله همه شهدا به آغوش خانواده هایشان بازگردند. داود من هم آزاد شود." به خانه برگشتم که تلفنی از بنیاد شهید شد و اعلام کردند برای شناسایی پیکر داود به معراج شهدا برویم. گفتم "آن پیکر، پیکر پسر من نیست. داود به من قول داده که برگرده." پسر برادرم برای شناسایی رفت. قصد داشت از شکستگی سرش او را شناسایی کند اما داودم سر نداشت. از استخوان ها هم که نمی شد تشخیص داد. او را از پلاکش شناسایی کردند. نمی توانستم باور کنم که داود شهید شده است من 15 سال منتظر بودم که او برگردد و برایش عروسی بگیرم حالا می گفتند که او شهید شده است. زمانی که در مراسم تشییع شرکت کردم گفتم "این پیکر پسر من نیست. اگر داود من است مرا صدا کند." از داخل قبر صدای داود را شنیدم که گفت "مادر اذیت نکن". با شنیدن صدایش از حال رفتم و مدتی را در بیمارستان بستری شدم. -حالا باور دارید که این قبر متعلق به پسرتان است؟ مادر شهید: بله. شبی خواب دیدم که چهره داود که بر روی سنگ قبر هک شده، برداشته و سوراخ است. به مسئول بهشت زهرا مراجعه کردم و گفتم "چرا قبر پسرم سوراخ است؟" پاسخ داد: "پسرتان خواسته این قسمت از سنگ را برداریم تا هر بار که شما به دیدنش آمدید از آن سوراخ او را ببینید." سرم را به آن سوراخ نزدیک کردم و داود را دیدم. از آن روز به بعد هر بار که بر سر مزارش می آیم عکسش را می بوسم. می دانم که او هم مرا می بیند. -در وصیت نامه اش چه توصیه ای کرده بود؟ مادر شهید: از من خواسته بود خواهرانش را زینب وار پرورش دهم. 4 روز نماز و 5 روزه قضا داشت که خواسته بود آن را بجا آورم. نامه ای هم برای امام (ره) نوشته و در پاکت را بسته بود. مرا قسم داده بود که درب آن را باز نکنم و به امام (ره) برسانم. چند سالی نگهداشتم تا برگردد و خودش آن نامه را به امام راحل برساند. اما پس از چند سال آن نامه را با واسطه به امام (ره) رساندم. *** گریه های بی امان مادر شهید مرا از ادامه گفت و گو بازداشت. آب و گلابی آوردیم و مزار را شست و شو دادیم. با تمام عشق و محبت مادری اش سنگ قبر را نوازش می کرد و او را می بوسید.
شنبه ، ۵دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فاش نیوز]
[مشاهده در: www.fashnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها