تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805457267
تلویزیون چگونه به شعر می‌پردازد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۵ دی ۱۳۹۴ - ۱۰:۰۴
با توجه به کیفیت مجموعه شعرهای منتشرشده، ضرورت پرداختن به نقد و بررسی شعر بیش از پیش احساس می‌شود. در همین راستا برنامه «نقد شعر» شبکه چهار سیما این موضوع را مورد توجه قرار داده است. خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به منظور بررسی برنامه «نقد شعر» با سعید بیابانکی - مجری این برنامه - و شاعرانی شامل بهروز یاسمی، اسماعیل امینی و محمدرضا تقی‌دخت که میهمانان این برنامه بوده‌اند گفت‌وگو کرده است. جای خالی «نقد شعر» در تلویزیون سعید بیابانکی مجری برنامه «نقد شعر» اظهار کرد: شعر همیشه سهم کمی در تلویزیون ما داشته است و تلویزیون خیلی کمتر از رادیو به مقوله شعر می‌پردازد. همان‌طور که می‌دانید تلویزیون تاکنون در مورد موضوع شعر حضور تفننی به صورت شعربازی، شعرسازی و جنبه‌هایی از این دست داشته و هیچ برنامه‌ای به خود شعر به عنوان یک ثروت ملی و هویت فرهنگی نپرداخته است. او که معتقد است برنامه «نقد شعر» اولین حضور تخصصی تلویزیون در حوزه شعر است، ادامه داد: خوشبختانه این برنامه در چند قسمت اول مورد استقبال مخاطبان واقع شد و به تدریج پیش رفت و خوشبختانه الان مخاطبان زیادی دارد. اسماعیل امینی هم درباره جای خالی برنامه تخصصی شعر در تلویزیون گفت: به شعر در قالب برنامه‌های بی‌محتوا مانند مشاعره پرداخته می‌شود، که کمکی هم به شعر نمی‌کند. کار شعر خیلی جدی‌تر از آن است که به آن تنها نگاه تفننی شود. خوشبختانه گردانندگان تلویزیون به این نتیجه رسیده‌اند که باید یک برنامه درباره مباحث جدی‌تر شعر داشته باشند. محمدرضا تقی‌دخت نیز بیان کرد: همیشه جای چنین برنامه‌ای در تلویزیون خالی بود. این ضرورت همیشه وجود داشت. تاکنون هر کسی به نقد پرداخته، نگاه بخشی داشته است. مثلا جریان شعر متعهد یا جریان شعر روشنفکری تنها به مسائل خودشان پرداخته‌اند زیرا مخاطبان خاص و هم‌فکر خودشان را دارند. عاقبت «نقد شعر» چه می‌شود؟ بیابانکی درباره ادامه این برنامه اظهار کرد: تصمیم گرفتیم برای ادامه به شکل‌های زیباتر و متفاوت‌تری از این بیاندیشیم. من خودم ایده‌هایی دارم ولی باید منتظر ماند و دید که شبکه چه حمایتی می‌کند. تقی‌دخت نیز خاطرنشان کرد: سازندگان برنامه باید حواسشان باشد برنامه‌ای را که سال‌ها اهل ادب و هنر منتظرش بودند سرسری نگیرند. در واقع با نقد درست به جریان‌های شعری، شعر و شاعران، یک سابقه خوب از این برنامه در اذهان بگذارند. کسی که آغازکننده یک راه است قاعدتا سکه به نام او زده می‌شود و اگر ضعیف عمل کند، یک تصویر ضعیف در حافظه عمومی باقی می‌ماند. همچنین امینی گفت: باید این برنامه‌ها به صورت‌های مختلف انجام شود. به عنوان مثال درباره متون نثر هم چنین برنامه‌ای ساخته شود. باید انواع برنامه‌ها را نه تنها درباره شعر معاصر بلکه درباره شعر گذشتگان همچون سعدی تهیه کنند زیرا این افراد هستند که فرهنگ، شعر و زبان را ساخته‌اند اما متأسفانه تلویزیون آن‌ها را فراموش کرده است. بهروز یاسمی نیز گفت: من به عنوان مخاطب حرفه‌ای مایلم هرازگاهی مباحثی در بالاترین سطح که در دنیا فراگیر است مطرح شود. بهتر است از بالاتر به موضوعات نگاه کنیم و شعر و ترجمه خودمان را با دنیا بسنجیم و میزان مبادلات زبانی با دیگر کشورها را بررسی کنیم. باید در هر برنامه یک مبحث تخصصی بررسی شود. مثلا میزان نشر کتاب یا نوع پرداخت مردم به شعر. این بحث‌هایی است که باید آسیب‌شناسی شود تا راحت‌تر برای مباحث تخصصی‌تر برنامه‌ریزی کنیم. هراس ضمنی از طرح برخی مباحث تقی‌دخت درباره ضرورت پرداختن به جریان‌های مختلف شعری در برنامه «نقد شعر» گفت: به نظرم برنامه خوبی است، اما هنوز برای طرح برخی مباحث یک هراس ضمنی دارند. این هراس باید اندک اندک از بین برود. اگر از برنامه موفقی همچون «90» انتقاد و تعریف می‌شود، صرفا به خاطر این است که با کسی تعارف ندارد. ما هم نباید با کسی تعارف داشته باشیم. اگر وارد حوزه نقد شعر شده‌ایم باید نقد را جدی بگیریم و آن را بدون تعارف برگزار کنیم. نباید از مسائلی همچون برخوردن به کسی بهراسیم. او همچنین افزود: البته در این برنامه بسیاری از مسائل را که پیشتر مطرح نمی‌شد، مطرح کردند. اما به نظرم جا دارد خیلی جدی‌تر از این به مسائل بپردازند. زمانی که برنامه نقد ساخته می‌شود و تم برنامه تم نقد است دوستان باید دقت کنند که با مسائل سرسری برخورد نکنند و تحت تاثیر منشأ و جریان‌های عمومی قرار نگیرند و مسائل را آن‌چنان که هست بیان کنند اما اگر بخواهند از فشارها تأثیر بگیرند من با ادامه آن مخالف هستم. همچنین اگر روند آن را کنند و برنامه را به برنامه فرمایشی تبدیل کنند نیز بهتر است تعطیل شود. یاسمی با بیان اینکه از شرایط لازم برنامه این است که میهمان‌ها سطح سواد لازم و وجاهت داشته باشند، ادامه داد: همچنین باید در نظر داشت که گفت‌وگوها متمرکز شود. مثلا خود من در برنامه‌ای که حضور داشتم در یک ساعت مدام میان‌برنامه پخش می‌شد. گمان می‌کنم باید مثل برنامه «هفت» این برنامه نیز حاشیه نداشته باشد و یک ساعت تمام به بحث درباره شعر بپردازد. برنامه باید مشاور ادبی داشته باشد تا بحث‌هایی را انتخاب کند که به درد مخاطب بخورد و مباحث نباید پراکنده باشد. کارشناسان باید ضعف‌ها و دغدغه‌های مخاطب را بشناسند و پیشاپیش به صورت مدون آن‌ها را بنویسند. برنامه‌ای که می‌خواهد 90 ادبی باشد بیابانکی نیز در این‌باره اظهار کرد: به طور کلی هدف ما از برنامه «نقد شعر» از ابتدا یک نوع «90» ادبی بود. همان‌طور که در برنامه «90» به فوتبال و حواشی آن می‌پردازند، ما نیز قرار بود در این برنامه به شعر و حواشی آن بپردازیم. البته تاکنون کمتر توانسته‌ایم به سمت حواشی برویم که علت این موضوع را تا اندازه‌ای می‌توان به زمان و بودجه محدود برنامه نسبت داد. ضرورتِ داشتن نگاه همه‌گیر همچنین بهروز یاسمی بیان کرد: خوب است که برنامه تخصصی نقد شعر در صداوسیما پخش می‌شود، اما این اتفاق شرایطی دارد. باید مباحثی مطرح شود که مخاطب متوسط به بالا داشته باشد. همان‌طور که اسم برنامه نقد تخصصی است، حرف‌ها هم باید تخصصی‌تر باشد تا مخاطبان بتوانند جواب سوالاتشان را پیدا کنند. یکی دیگر از شروط، پرداختن عادلانه به سبک‌ها، قالب‌ها و جریان‌هاست. جریان‌ها، قالب‌ها و پسندها باید مشخص باشد تا با پرداخت درست، در آینده از این برنامه به خوبی یاد شود. تقی‌دخت نیز گفت: اکنون که این برنامه در صداوسیما پخش می‌شود باید یک گرایش همه‌گیر داشته باشد و بخشی نگاه نشود. به همین سبب باید پرداخت کلی به مباحث و نقد همه‌گیر بدون جانبداری صورت بگیرد. بیابانکی هم درباره نقد‌هایی که به برنامه «نقد شعر» مبنی بر حضور نداشتن طیف‌های مختلف در این برنامه وارد شده است، توضیح داد: شاید در چند قسمت اول این نقد‌ها را بپذیرم، اما در قسمت‌های بعدی دیدگاه‌های متفاوت‌تری در برنامه مطرح شد. یکی از مشکلات مهم ما در این زمینه این است که از برخی شاعران برای حضور در برنامه دعوت می‌شود ولی به دلایل گوناگونی حضور نمی‌یابند. به هر حال ما تلاشمان را می‌کنیم تا از همه طیف‌ها، آن‌هایی را که با حضور در تلویزیون مشکل ندارند و به عرف سازمان نزدیک‌تر هستند دعوت کنیم. او همچنین افزود: همان‌طور که می‌دانید شعر گستره وسیعی دارد. ما تلاش کردیم برای باز کردن فضای برنامه «نقد شعر» نسبت به برنامه‌های مشابه، به طیف‌ها و جریان‌های مختلفی در حوزه شعر و ادبیات بپردازیم. مشکلات صداوسیما از سویی، بهروز یاسمی با بیان اینکه صداوسیما از ظرفیت‌هایش به خوبی استفاده نمی‌کند، گفت: من در سال 78 در جلسه دیدار آقای لاریجانی - رئیس وقت صداوسیما - با نویسندگان رادیو فرهنگ، گفتم که مخاطب رادیو، مخاطب خاص است ولی تلویزیون مخاطب عام دارد. شبکه چهار، شبکه علمی و فرهنگی سیماست و می‌توان از طریق شبکه چهار مردم را با شعر آشتی داد. بسیاری از مخاطبان شعر بینابین هستند؛ یعنی نسبت به شعر نه بی‌تفاوت‌اند، نه علاقه‌مند. می‌توان از طریق تلویزیون این افراد را پای مباحث شعر نشاند و درک و سطح پسند جامعه را بالا برد. تاکنون این اتفاق پیش نیامده بود اما خوشبختانه با برنامه «نقد شعر» این اتفاق رخ داد. اسماعیل امینی نیز بیان کرد: صداوسیما دو مشکل اساسی دارد؛ اول آنکه گمان می‌کند جاذبه ندارد در حالی که دارد و دیگر آنکه فکر می‌کند تمام برنامه‌هایش باید درآمد داشته باشد. حتی من شنیده‌ام برای برنامه معرفی کتاب از ناشر و نویسنده پول می‌گیرند. معرفی کتاب که نباید درآمد داشته باشد. کار صداوسیما این نیست که از هر برنامه‌ای کسب درآمد کند. نقد شعر آگهی بازرگانی نیست. اگر چنین باشد برنامه‌هایمان از فرهنگ خالی می‌شود. همچنین سعید بیابانکی درباره برخورد مدیران نسبت به این برنامه تخصصی شعر در تلویزیون توضیح داد: برخورد مدیران تاکنون بسیار خوب بوده است. مدیر گروه، مدیر شبکه چهار و تهیه‌کننده تا این لحظه ما را حمایت کرده‌اند. موضوعاتی به تدریج از برنامه ما روی آنتن می‌رود که برای اولین بار است در جمهوری اسلامی ایران اتفاق می‌افتد. نگاه سیاسی و خط قرمزها اما اسماعیل امینی درباره نگاه سیاسی در تعیین خط قرمزها گفت: اگر مدیران در حوزه سیاست اصولی دارند که کسی که زندانی یا آزاد می‌شود خط قرمز است، در فرهنگ این کار را نکنند. نباید بگویند که در برنامه اسم فلان کتاب یا فلان شاعر را نیاورید. در حوزه فرهنگ خط‌کشی غلط است. در سیاست ممکن است امروز کسی قهرمان و فردا ممنوع شود، اما در فرهنگ چنین کاری ممکن نیست. شاعری را که کتابش در دست مردم است نمی‌توان حذف کرد. لطفا ناظران - که غالبا دید سیاسی دارند - حوزه را به دست کسانی بدهند که در فرهنگ، شعر و ادبیات تخصص دارند. او همچنین افزود: این‌طور نیست که کسی که قدرت داشته باشد بتواند مشخص کند کدام شعر یا کتاب برای مردم مفید یا مضر است. اگر بخشی از شعر را حذف کنیم بخشی از فرهنگ را حذف کرده‌ایم. با تمام این‌ها باز مردم فراموش نمی‌کنند، آن وقت دیگران از این جاذبه استفاده می‌کنند و از ما جلو می‌زنند. من این عیب را می‌بینم و اصلا برای ما خوب نیست. حتی گاهی درباره شاعران انقلاب هم چنین کاری می‌کنند. ضرورت وجود کادر متخصص بیابانکی که اجرای برنامه تخصصی شعر را عهده‌دار است، درباره نقش مجری در برنامه‌های تخصصی محور تلویزیون خاطرنشان کرد: همواره سعی کرده‌ام با مطالعه در برنامه‌ها حضور پیدا کنم. برخی از مجریان صرفا مجری هستند و دانشی از کاری که انجام می‌دهند ندارند. خوشبختانه شبکه چهار در این حوزه دست به انتخاب زده و قرعه برنامه «نقد شعر» نیز به نام من افتاده است. تلاش من به عنوان یک مجری برنامه تخصصی شعر این است که بتوانم اشراف نسبی به موضوعات مورد بحث در هر قسمت داشته باشم. همچنین تقی‌دخت با اشاره به حضور بیابانکی در برنامه «نقد شعر» بیان کرد: در واقع کار آقای بیابانکی سخت است، باید دقیق باشد و بی‌تعارف با جریان‌های شعری برخورد کند، که تا کنون خوب عمل کرده است. امینی نیز اظهار کرد: اینکه افراد صاحب‌نظری مانند آقای بیابانکی کار را به عهده بگیرند بسیار کمک‌کننده است زیرا کسانی چون او می‌دانند که چه کسی را دعوت و درباره چه مبحثی با او گفت‌وگو کنند. برخی از افرادی که برنامه‌های حوزه شعر را در دست دارند، متخصص نیستند. این افراد مباحثی را مطرح می‌کنند که اهمیت ندارد و اشخاصی را دعوت می‌کنند که شناخته‌شده نیستند. او همچنین متذکر شد: اکنون در حوزه ادبیات کار را به کسی سپرده‌اند که متخصص است. البته روزگاری چنین بود یعنی حدود 15-16 سال پیش افرادی همچون سهیل محمودی، عبدالجبار کاکایی و حسن حسینی برنامه‌های مربوط به شعر داشتند که آدم از دیدنشان لذت می‌برد. خوب است که تلویزیون از ظرفیت‌های موجود استفاده کند تا بتواند جامعه شاعر و طرفداران شعر را پای تلویزیون بنشاند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها