تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1862369658
کیمیا؛ دختری که تو دل برو نیست!
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
کیمیا؛ دختری که تو دل برو نیست!
سراغ تک تک شخصیت های تاثیر گذار «کیمیا» می رویم، چرا به دل نمی شینند؟ چرا واقعی نیستند؟ و شمایل کاریکاتور وار دارند و به شدت کلیشه اند.
برترین ها - ایمان عبدلی: «کیمیا» با عنوان پر طمطراق طولانی ترین سریال تلویزیون ایران، سرشار از ضعف است. گویی این کیمیا جان ندارد و مریض است، مریضی اش هم به طور عمده مربوط به شخصیت پردازی است. کیمیا پر از کاراکترهای پا در هواست که هیچکدام به بلوغ شخصیتی نرسیده اند، بیننده هنگامی با شخصیت های یک داستان ارتباط برقرار می کند که انگیزه های شخصیت های را درک کند و یک ما به ازای واقعی برای آن ها در ذهنش پیدا کند، حال با این پیش فرض سراغ تک تک شخصیت های تاثیر گذار «کیمیا» می رویم، چرا به دل نمی شینند؟ چرا واقعی نیستند؟ و شمایل کاریکاتور وار دارند و به شدت کلیشه اند.
کیمیا: دخترک نوجوان و دبیرستانی پر شور و انقلابی که ظاهرا با غرور و البته با اعتماد به نفس است. او در ابتدا دلبسته پسر همسایه است و بعد به آرش دل می بندد، به عقد او در می آید. هر وقت می خواهد هر کار که دوست دارد می کند، طغیان می کند،اعلامیه می نویسد، عاشق پیمان می شود، روز دیگر عاشق آرش! جلوی تمام بزرگ تر ها سرکشی می کند؛ سرکشی ها یش مقابل پدر و مدیر مدرسه، بیشتر نشانگر یک کاراکتر نا متعادل است تا یک دختر انقلابی با تدبیر و فهیم .
پیمان: او که کلا کار و زندگی اش را رها کرده و در میانه ی فعالیت های انقلابی عاشق هم می شود، جوانک سر به راه اصلا مشخص نیست چه کاری دارد؟! از کجا امرار معاش می کند؟ فقط بر ترک موتور می نشیند و راهی شهرهای دور و نزدیک می شود، نه قابل درک است و نه سمپات، به شدت کلیشه ای؛ یک طرفه، تمام خوبی ها در او جمع شده، 25 ساله ای که از لحاظ صفات نیک و تجربه اخلاقی به پدر بزرگ ها شبیه است!
آرش: نمونه ی کامل یک بازی بد، پور سرخ هر کاری که میشد برای بد بودن نقشش انجام داده، او کل زندگی اش را به دنبال انتقام از پدر گذارنده، مششخص نیست چگونه پسری که دلبسته «کیمیا» بوده اینگونه دچار چرخش می شود و کتک کاری می کند، این آرش با آن آرشی که تمام کارهای کیمیا را رفع و رجوع می کند چه نسبتی دارد؟ آرش سیاه است، کلیشه ای و تکراری چون فرزند مشفق است، باید سیاه باشد. باید زندگی اش بی دوام باشد، او نمی تواند عاشق باشد، باید پر از نیرنگ باشد چون فرزند یک سرمایه دار به اسم مشفق است، تا چند سال و تا کی ؟ آنقدر قابل پیش بینی است که می شود قسمت 110 کیمیا و فرجام شخصیت آرش را از همین الان مشاهده کرد.
خانواده مهدوی: خانواده ای به شدت کنجکاو، بدون فعالیت خاصی در اجتماع؛ به جز سرک کشیدن در منزل همسایه، کار دیگری ندارند آنها خیلی خوبند! آنقدر که در همسایه را بدون اجازه باز می کنند و از کیمیای شکست خورده دلجویی می کنند، مهدوی ها خیلی خوبند! اما نمی شود دوستشان داشت، چون در تک تک اکت هایشان نسبت به کبمیا و خانواده اش رد یک منفعت مشاهده می شود، به نظر در پرداخت شخصیت های خانواده مهدوی یک اشتباه استراتژیک رخ داده است، آن ها منتقد رفتار های آرش و مشفقند، اما خود دستگاه شنود می گذارند و مدرک جمع می کنند.
منوچهر: بازی بد، شخصیت بد، حضور بی تاثیر، مستاصل در اداره کارخانه، مستاصل و کلافه در خانه، اصلا چرا کلافه است؟ آیا ما نباید عقبه ای از او داشته باشیم؟ تا بتوانیم کلافه گی اش را درک کنیم، او همین جور بی دلیل کلافه است! ما هم بی دلیل باید قبولش کنیم، او بی دلیل آرش را نمی پذیرد، بعدش بی دلیل آرش را می پذیرد، او کلا یک کاراکتر بی دلیل است!
مشفق: مافیا، مرتکب قتل می شود چون پسرش را مال خودش می خواهد ، تمامیت خواهی پدر و مادر قابل درک است، اما برای تمامیت خواهی مرتکب قتل شدن کمی اغراق آمیز نیست؟ چرا باید او را باور کنیم ؟ سراسر سیاهی و دیگر هیچ! هیچ انگیزه قابل دریافت پشت اقداماتش نیست، رابطه ی او و آرش یکی از غیر قابل باورترین پدران و پسران تصویر شده است، آرش که ار ابتدا با پدر بوده چگونه این همه دور است؟ مگه میبشه ؟ مگه داریم؟
پی نوشت: کاری به ایرادات صحنه و کمبودهای آکسسوار نداریم، کما اینکه ایران دهه پنجاه و شصت را بازسازی کردن، دشوار است. زیرا شهرکی مانند غزالی از آن دهه ها نداریم که بشود راحت فیلم گرفت و نباید خیلی در این زمینه مته به خشخاش سازندگان کیمیا گذاشت، در ضمن شخصیت های دیگری هم بودند، نظیر : شهرام، اما همین ها مشتی بودند نمونه خروار تا کاستی های شخصیت پردازی سریال تا اندازه ای درک شود و اما نکته ی آخر اینکه «کیمیا» با همه ی ضعف هایش یک سر و گردن از سریال های جفنگ و خزعبل ماهواره ای سرتر است بدون شک.
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۳۹۴ - ۰۹:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها