محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826512709
فوتبالیست های امروز دنبال «تراول چک» هستند/نگفتم به پرسپولیس ببازیم کچل می کنم!
واضح آرشیو وب فارسی:ایفنام: میثم رحمانی- به گزارش ایفنام،سهراب بختیاری زاده را می توان مارکوپولوی فوتبال ایران در دهه گذشته دانست. مدافع خوش استیلی که در فولاد، استقلال تهران، صبای قم، پاس همدان، استقلال خوزستان، و حتی لیگ ترکیه هم بازی کرد. سهراب که مثل یحیی گل محمدی از یک تیم پرطرفدار راهی فولاد شد به جای آنکه افت کند مثل هم پستی اش اوج گرفت و البته خسرت را به دل طرفداران استقلال گذاشت. او در اوج پختگی از یک تیم کم طرفدار در تیم ملی حضور پیدا کرد و گلزنی در جام جهانی را در مارنانه اش ثبت کرد. بازیکنی که شاید اگر دست خودش بود امروز هم فوتبال بازی می کرد و دل از ورزش نمی کند ساعاتی میهمان تحریریه ایفنام بود. متن گفت و گوی وی را در زیر می خوانید: فارس: روزهای خارج از فوتبال چطور می گذرد؟ واقعا سخت می گذرد. شاید باورتان نشود ولی به اندازه 10 سال دوری این خداحافظی یکی دو ساله برای من گذشته است. شما باید انسان با اراده و قوی باشید و خیلی ایمان داشته باشید که این روزها را بگذرانید و طوری برنامه ریزی کنید که وقت به بطالت نگذرد. جدا از اینکه مراسم خداحافظی باید برایت بگیرند باید برنامه ریزی هم داشته باشی. * مربی به بازیکن بگوید تو را نمی خواهم بلوا می شود فارس: در ایران شرایط فرق می کند قبول دارید؟ چند وقت پیش کتاب فرگوسن را مطالعه کردم که در بخشی از آن نوشته بود احساس کردم «نیکی بات» دیگر نمی تواند به ما کمک کند. با او صحبت کردم و گفتم به اتفاق همسرم شب به منزلت می آییم. وقتی رفتیم به اتفاق همسرم در حضور همسرش به او گفتم تو دیگر نمی توانی به منچستر کمک کنی و خودم برایت تیم پیدا می کنم که در آن بازی کنی. حالا شما تصور کنید شما در ایران به یک بازیکن بگویید دیگر به تو نیازی ندارم. بلوا می شود! فکر می کنم یک سال بین سرمربی و بازیکن چالش و مصاحبه و انواع رفتارهای عجیب و غریب به وجود می آید در حالی که آن بازیکن و مربی تا قبل از آن یک سال مثل پدر و پسر بودند. می توانم خیلی ها را اسم ببرم که این اتفاق برایشان رخ داده و در نهایت منجر به گل و شیرینی شده است. البته من طوری زندگی کردم که کمتر عذرخواهی کنم و همه هدفم این است که مجبور نشوم کلمه ببخشید را تکرار کنم. در فوتبال ما این مسائل خیلی کم است و همه به دنبال این هستند که یکدیگر را خراب کنند. *ستاره های سرشناس بعد از فوتبال خانه نشین هستند فارس: قبول دارید وقتی یک بازیکن از فوتبال خداحافظی می کند فدراسیون تازه باید هوای او را داشته باشد و اجازه ندهد غم فراموشی فوتبال به سراغ این بازیکن بیاید. دقیقا درست است. مثلا بازیکن فوتبالش را کنار می گذارد و در اولین اقدام می خواهد به کلاس مربیگری برود. فدراسیون فوتبال باید مسئول باشد و او را در چرخه دیگر استفاده کند نه اینکه ستاره سرشناس تیم ملی در خانه بنشیند. اگر فدراسیون هوای بازیکن تازه خداحافظی کرده را داشته باشد او روح می گیرد و نمی شود کسی مثل مثلا مجتبی محرمی. او یک فوتبالیست بزرگ بود و همه دوستش دارند اما آیا بعد از اینکه امثال من، مجتبی محرمی و ... فوتبال را کنار گذاشتیم توجهی صورت گرفت؟ محرمی و محرمی ها بعد از فوتبالشان باید به کجا پناه ببند؟ ما این شرایط را در فوتبال نداریم. جالب است یک آدم از آن سوی ایران با چند مدرک و سوتی که به عنوان معلم ورزش به گردنش است در کلاس های مربیگری شرکت می کند و یک بازیکن با بیش از 70، 80 بازی ملی هم باید همین روند را طی کند. کجای دنیا به این شکل است؟ ولی من چون عاشق کار هستم و آینده ام را دوست دارم این مسائل را با خودم حل کردم. آقای مایلی کهن یکبار آمد و گفت بازیکن خودش باید بخواهد ، حرف ایشان درست اما آیا بستر را برای بازیکنی که فوتبالش تمام شده فراهم کرده ایم که از او انتظار داریم؟ فارس: کمی از خودتان و از آغاز فوتبال تان بگویید. می دانید که فوتبال خوزستان از همان چاه های نفت و مسجدسلیمان آغاز شد. یک کاری که خیلی جالب بود اینکه تاج سابق یا استقلال در یک حرکت حرفه ای یک سری پایگاه در استان خوزستان برای استعدادیابی به وجود آورد. مثلا تیم هایی مثل استقلال مسجدسلیمان، استقلال آبادان و استقلال اهواز تشکیل داد. وقتی پایگاه درست شود خود به خود شاگرد هم به وجود می آید. این باعث شد که مردم به فوتبال علاقمند شوند و در خون آنها جاری شد. ما هم از زمین های خاکی شروع کردیم و در زمین باهنر در کنار پسرعموهایم کار را آغاز کردیم. پدر من یک کارگر بود و خیلی مخالف فوتبال ولی با همه این مسائل از گل کوچک آغاز کردم و قبل از سربازی به تیم جنوب اهواز آمدم. یادم می آید تیم جنوب اهواز در زمین تمرین می کرد که بزرگسالان یک طرف بودند و جوانان هم یک طرف دیگر. وقتی ما در حال تمرین بودم «آقا لفته» من را صدا کرد و گفت با بزرگ ها تمرین کن. یک فوتبال برای ما گذاشت و به همه بازیکنان گفت یک لحظه بازی را نگه دارید و نحوه استپ کردن این جوان را ببینید. او نمی دانست من پسرعموی سیاوش بختیاری زاده هستم. به همه گفت یک توپ بلند می زنم و تو استپ کن تا همه یاد بگیرند. آنجا بود که سیاوش گفت سهراب پسرعموی من است بعد از آن هم قرار شد با تیم بزرگسالان تمرین کنم. *مدافع تیم ملی را در تمرین نابود کردم فارس: از همان ابتدا مدافع وسط بودی؟ در تیم انتظام دفاع چپ هم بودم که بعد از آن به شاهین اهواز آمدم و یکی دو سال در لیگ دو بودیم. حتی در آن زمان آنقدر خوب بازی کردم که گل های از راه دور زیادی هم می زدم. یک بازی مقابل پلی اکریل داشتیم که سه بر دو با مربیگری آقاجان آنها را شکست دادیم که یک گل از راه دور زدم. بعد از بازی ها در منزل نشسته بودم و آن زمان موبایل هم نبود. یک نفر زنگ خانه ما را زد و گفت من از اصفهان آمده ام و آقای آقاجان گفته اگر فلانی «بختیاری زاده» را دیدی بگو من او را می خواهم. اول فکر کردم شوخی می کند چون دلال ها تازه آغاز به کار کرده بودند. یادم افتاد هوشنگ لوینیان از اهواز به اصفهان رفتند تا برای سپاهان تست بدهند. به سختی شماره خوابگاه آنها را پیدا کردم که لوینیان گفت: محمودخان «یاوری» تو را می خواهد. به سپاهان بیا و نمی خواهد به پلی اکریل بروی. من به آنجا رفتم و مسئولان پلی اکریل خیلی ناراحت شده بودند که سپاهان بازیکنان آنها را غر می زند! آن زمان به تمرین سپاهان رفتم ولی باور کنید وقتی حالا می گویند سپاهان قوی است تعجب نمی کنم چون آن زمان هم قوی بود. جنوب اهواز که تیم دوم کشور بود و حتی در آسیا هم حضور داشت یک کلمن شربت سن کوئیک درست می کرد و به بازیکنان می داد. این کل تغذیه ما بود. بعد از آن وقتی سپاهان را دیدم آنها یک خوابگاه بسیار شیک داشتند و غذای بسیار عالی. شرایط اصفهان با اهواز زمین تا آسمان فرق می کرد. آن زمان که بازی های جام قدس را دنبال می کردم یادم است که اصفهان دو بار قهرمان شده بود و آنجا فهمیدم که بی دلیل اصفهان قهرمان نشده بود. سپس ما به یک اردو در شهرکرد رفتیم که 15 روز آنجا بودیم. واقعا منطقه ای که در آنجا حضور داشتیم مثل بهشت بود. بعد از یک جلسه تمرین گفتند بازیکنان تستی و اصلی می خواهیم یک مسابقه دوستانه فردا بین هم برگزار کنیم. من هم آن زمان عادت داشتم انگشتان دستم را می شکستم. بازی شروع شد و من هم دفاع آخر بودم. در زمین ریلکس بازی می کردم که آنها یک دفاع راست داشتند که بازیکن تیم ملی بود. آن بازیکن همه را درو می کرد و به سمت من می آمد و چند بار به سمت من آمد و چنان توپ را از او می گرفتم که به قول فوتبالی ها نابود شد! هنگامی که توپ را از او می گرفتم انگشتان دستم را هم می شکستم (باخنده). محمود یاوری باورش نمی شد. آن بازیکن تیم ملی دیگر سمت من هم نمی آمد. البته نه اینکه بخواهم با غرور صحبت کنم ولی سبک فوتبالم به همین شکل بود. وقتی بازی تمام شد دیدم یاوری دوان دوان به سمت من می آید. او مچ دستم را گرفت. گفتم محمود خان چه شده گفت برویم باشگاه قرارداد ببندیم. گفتم من کفش فوتبال پایم است لباس تنم نیست ولی گفت نگران نباش می گویم برایت لباس بیاورند باشگاه. یک برگه هم جلوی من گذاشتند و گفتند امضا کن. برای من یک میلیون و 200 هزار تومان قرارداد نوشته بودند که 500 هزار تومانش را نقد به صورت سپه چک به من تحویل دادند. گفت بلافاصله به اهواز برو و رضایت نامه را بگیر و بیا. خوشبختانه شب عید بود و یک ماشین دربست گرفتیم و به اهواز رفتیم. من به همراه هوشنگ لوینیان به باشگاه رفتیم و آنها به هوشنگ رضایت نامه دادند ولی هر کاری کردم به من رضایت نامه ندادند. آن زمان باقری نیا مدیرعامل شاهین بوشهر بود و به مسئولان گفته بود اگر به بختیاری زاده رضایت نامه بدهید من هم نمی مانم. این مسئله را به یاوری گفتم او گفت کاری نداشته باش به تمرینات بیا ما خودمان رضایت تو را می گیریم. هر کاری کردند شاهین رضایت نداد حتی با پول رضایت نامه من هم راضی به توافق نشدند تا من به شاهین برگشتم. * به من انگ تبانی زدند فارس: بعد از آن چه شد؟ در لیگ 2 چهار بازی مرحله ای داشتیم که خیلی مهم بود. در آن چهار بازی تیم ما 5 گل زد که 3 گل از آنها را من زدم. دو ضربه کاشته زدم و یک ضربه سر. یک بازی داشتیم با تیم عملیات غیرصنعتی ماهشهر که یک تیم باید می برد و در لیگ دو می ماند. از شانس بد من بعد از سه بازی از 4 بازی مجید باقری نیا با مسئولان شاهین اختلاف پیدا کرد و از شاهین رفت و دقیقا به عملیات غیرصنعتی پیوست. وقتی باقری رفت تیم از هم پاشید و سالمی مربی ما شد. ما در ماهشهر یک بر صفر باختیم و در اهواز هم در ضد حمله یک بر صفر باختیم. بعد از این باخت ها مسئولان شاهین جلسه گذاشتند که بختیاری زاده یعنی من با پسرعمه اش تبانی کرده و نمی خواست تیم ما صعود کند. پسرعمه من در عملیات غیرصنعتی بازی می کرد. من خیلی ناراحت شدم. یادم می آید در آن بازی از نقطه کرنر شوتی زدم که توپ به سه کنج دروازه خورد و از پشت سر او رد شد. محتشم که دروازه بان حریف بود خودش می گوید فکر نمی کردم از آنجا آن ضربه را بزنی. بعد از این همه زحمت گفتند سهراب بختیار ی زاده پول گرفته و تبانی کرده است. سه ماه در خانه نشستم و فوتبال بازی نکردم. بعد از سه ماه نامه ای در خانه ما آمد و گفتند باید به کمیته انضباطی بروی. به سختی به تهران آمدم و آن زمان مصطفوی رئیس فدراسیون بود. داخل اتاق رفتم و گفتم که آمده ام در خصوص شکایتم صحبت کنم. آقای فتحی مسئول کمیته انضباطی بود. به یکباره وقتی من را دید گفت تو همانی نیستی که در بوشهر فلان کاشته را تبدیل به گل کردی؟ گفتم چرا. گفت بنشین. فتحی از قدیم با شاهینی ها مشکل داشت و می گفت اینها حق خور هستند. دست من را گرفت و پیش مصطفوی برد. به او گفت آقای مصطفوی سهراب بختیاری زاده که الان روبروی شماست از فلانی که الان در تیم ملی امید بازی می کند بهتر است. نمی خواهم الان اسمی از آن شخص ببرم چون جزو اسطوره های فوتبال ما است. مصطفوی گفت همین الان زنگ بزن به آقای حبیبی و بگو او را به تیم ملی دعوت کند. فتحی زنگ زد ولی حبیبی گفت تیمم را بسته ام و نشد در آن برهه به تیم ملی بروم. وقتی من برگشتم شاهینی ها نزدم آمدند و گفتند ما اشتباه کردیم نباید از تو شکایت می کردیم. من هم گفتم حالم از فوتبال به هم می خورد و دیگر نمی خواهم بازی کنم. کارم زیاد است و می خواهم به شرکت نفت بروم و آنجا کار کنم. مدام لجبازی کردم و زیر بار نرفتم. حتی یکی دو بار پدرم آنها را از خانه پرت کرد بیرون. بعد از 6 ماه فولاد با شاهین مکاتبه کرد و من را به خدمت گرفتند. از آنجا بود که دیگر بازیکن فولاد شدم. آنجا لیگ دو بودیم و به لیگ یک صعود کردیم و بعد از آن هم به استقلال تهران آمدم. البته سالی که در فولاد بودم از طریق همایون شاهرخی به مایلی کهن معرفی شدم و در اردوی تیم ملی بودم. آن زمان خیلی برایم جذاب بود چون بازیکنان اسمی را ندیده بودم. شاید هم خیلی ها آرزو داشتند در تیم ملی حضور داشته باشند ولی من از لیگ دو در اردوی تیم ملی حضور داشتم. یادم می آید یحیی گل محمدی آن زمان ذخیره تیم ملی بود ولی من با استایل ساده خودم به اردو دعوت شده بودم. *«سکو» می گفت سهراب به خاطر حجازی برای من بازی نمی کند فارس: بعد به استقلال آمدی و ماجراها شروع شد. بله دوره ناراحت کننده در استقلال کم نداشتم. وقتی بازی با جوبیلو ایواتا را که از دست دادیم تیم خیلی از لحاظ روحی و روانی افت کرده بود. درگیری ناصرخان با پرویز برومند خودش قصه ای بود. یادم می آید بعد از آن مسابقه به مشهد رفتیم و در دقیقه 10 بازی روی سرحالی و جوانی یک بدن به عبدالجلیل گل چشمه زدم که مچ پایم کاملا برگشت و داور هم پنالتی گرفت. خدا می داند مچ پایم در بازی ورم کرد ولی چون مسبب پنالتی بودم به بازی ادامه دادم و باور کنید فقط می توانستم مستقیم بدوم. پایم کج و راست نمی شد. دقیقه 80 که شد و 2 بر یک که جلو افتادیم آقای حجازی من را تعویض کرد. بعد از آن بازی سه ماه فیزیوتراپی می کردم. بعد از آن بازی هم جلوی سایپا سه بر یک جلو بودیم و 4 بر 3 باختیم. هرچند من در آن بازی نبودم. بعد از ناصرخان، سوکوموروخوف آمد و من هم در آن شرایط نمی توانستم پایم را چپ یا راست کنم. فقط می توانستم مستقیم بدوم. در تمرینات با همین شرایط بازی می کردم. شاید برایتان جالب باشد اشتباه بزرگی کردم. الان اگر جوانی از من سوال کند مصدوم هستم و تمرین کنم یا نه به او صددرصد می گویم تا خوب نشدی تمرین نکن. حتی اگر مصدومیت تو 6 ماه طول بکشد چون این گونه دید مربی نسبت به بازیکن خراب می شود و نمی توانی قابلیتت را نشان دهی. من تمرین می کردم، شوت می زدم و حتی سر هم می زدم ولی آنجا که باید خشن بازی می کردم نمی توانستم. وقتی این گونه تمرین می کردم سوکوموروخوف گفت من بختیاری زاده را نمی خواهم، مسئولان باشگاه به او گفتند این بهترین دفاع ما در سال گذشته بود و کاندیدای تیم ملی است اما او می گفت نمی خواهم. سوکوموروخوف می گفت یا بختیاری زاده به خاطر مربی قبلی نمی خواهد برای من بازی کند یا از نظر من بازیکن ضعیفی است. من سکوت کردم و چیزی نگفتم. آن زمان آنقدر حجب و حیا داشتم که رویم نمی شد بروم و حرفم را بزنم از طرفی می ترسیدم که به تمرینات نروم چون فکر می کردم محو می شود. مدام می خواستم در چشم ها باشم. وقتی بعد از دو ماه پایم خوب شد و به ترکیب تیم برگشتم همه چیز به شرایط عادی برگشت. شاید باور نکنید بعد از مصدومیت سرمربی دو سه بازی من را در 18 بازیکن نگذاشت و من افسردگی گرفتم. به مسئولان باشگاه گفتم می خواهم به اهواز برگردم ولی وقتی به تمرینات برگشتم جوری بازی کردم که بعد از چند بازی سوکوموروخوف به من می گفت تو رو خدا مواظب باش اخطار نگیری. طوری بازی کن که همه بازی ها باشی. در کل در استقلال شرایط خوبی داشتم ولی احساس می کنم اگر می ماندم می توانستم روزهای بهتری داشته باشم اما استقلال و پرسپولیس شرایط بسیار خاصی دارند. * استقلال و پرسپولیس بلد نیستند نماد بسازند فارس: چه شرایطی؟ این دو تیم نمی توانند بازیکنان بزرگ را در خود حفظ کنند و شرایط به گونه ای می شود که بازیکنان بزرگ سخت می توانند در این تیم ها فوتبال بازی کنند. من نمی گویم مدیران فوتبال چشم شان را روی اشتباهات بازیکنان بزرگ ببندند ولی آنها را درک کنند و فوتبال آنها را دقیق تر ببینند. مطمئن باشید بازیکن با تجربه به اندازه یک مربی می فهمد و باهوش است. اگر به آنها فشار وارد کنید و آنها را با جوانان قیاس کنید عزت نفس آنها را زیر سوال می برید. وقتی یک جوان اشتباه می کند می گویید جوان است ولی نگاه ما به بازیکن باتجربه این است که شما اشتباه کردی و وقت رفتنت است. هر بازیکنی حق دارد اشتباه کند اما در استقلال و پرسپولیس اولین اشتباه شما آخرین اشتباه شما است که منجر به فنا شدن تان می شود. من خیلی از بازی های خارجی را می بینم. مثلا 4 سال پیش فوروارد اسپانیا در کورس دفاع چپ آلمان فلیپ لام را دور زد و توپ را به درون دروازه زد. اگر در ایران بود می گفتند او در کورس جا مانده و بدنش دیگر نمی کشد و دیگر تمام است باید برود اما به خدا فوتبال این نیست. شاید در یک لحظه رونالدو دروازه خالی را هم به بیرون بزند اما این دلیل نمی شود که بگوییم فوتبال او تمام شد. ما باید آمار کلی فوتبالیست را ببینیم. من شرایط کلی فوتبال کشور را برای بازیکنان باتجربه مهیا نمی بینم و این خیلی بد است. یکی از بزرگ ترین ایرادهای پرسپولیس، استقلال و حتی فولاد خوزستان این است که بلد نیستیم نمادسازی کنیم. *چرا بازیکن 20 ساله باید کاپیتان استقلال و پرسپولیس شود؟ فارس: بیشتر توضیح بده. منظورم اسطوره سازی نیست، منظورم نماد است. یعنی کسی که دست راست مربی در زمین باشد و سرمربی به او ایمان داشته باشد مثل یک مربی داخل زمین. این گونه کار روتین تر و راحت تر می شود ول آیا باشگاه های استقلال، پرسپولیس و فولاد خوزستان نمادسازی کردند؟ چرا باید کاپیتان این تیم ها 20 سالش باشد؟ چرا بازوبند باید بین چند بازو بچرخد؟ این اصالت تیم را زیر سوال می برد. این یعنی بعد از کریم باقری نمادسازی نکردیم. فقط دنبال این بودیم که بگوییم باقری چاق شده و باید برود. دنبال این بودیم که بگوییم فکری، مجیدی و کریمی باید بروند اما نگفتیم چه کاری باید برای اینها انجام دهیم. آیا باشگاه فولاد بعد از سهراب بختیاری زاده که کاپیتان این تیم بود و یا ابراهیم میرزاپور کاپیتانی ساختی که بشود نماد فوتبال خوزستان؟ اینها همه ضعف است که ریشه آن مدیریتی است چون مدیران ما هم امنیت شغلی ندارند. مدیر آنقدر مشغله فکری دارد که فکرش به این مسائل نمی رسد. هر کاری می کنیم باز به فوتبال دولتی می رسیم. این ریشه حالا حالاها قطع نخواهد شد. کلی بازیکن خارجی به فوتبال ایران آمد و پول گرفت و رفت. اگر من مدیر باشگاه باشم و پول خودم را هزینه کنم وقتی بازیکن خارجی می خواهم از موی سر تا انگشت پا آن را تست می کنم. چقدر بازیکنان خارجی آمدند. حتی یک جلسه هم تمرین نکردند و پول را گرفتند و رفتند. اینها پول نفت است و مدیر هم می گوید پول نفت را می دهم آخرش هم می گوید اشتباه کردم، تازه اگر بگوید اشتباه کردم! شما پول را از عابربانک که می گیری 10 بار آن را می شماری ولی وقتی به بازیکن خارجی پول می دهی دلت نمی سوزد. اینها حرکات فوتبال لاک پشتی است. *نگفتم به پرسپولیس ببازیم کچل می کنم! فارس: به آن دربی معروف فینال جام حذفی برسیم. جایی که گفته بودی اگر پرسپولیس استقلال را ببرد موهایم را از ته می تراشم! چرا؟ باور کنید من اصلا چنین صحبتی نکردم. خدا را گواه می گیرم من اصلا چنین صحبتی نکردم و اصلا دلیلی نداشت چنین حرفی بزنم. از عباس اسدزاده «خبرنگار خبرورزشی» سوال کنید او چنین شایعه ای را مطرح کرد! (باخنده) البته بعدها با هم صحبت کردیم و کلی بابت این مسئله عذرخواهی کرد ولی اگر یادتان باشد در آن بازی گل هم زدم اما انصافا من آن حرف را نزده بودم. البته من گل به پرسپولیس کم نزده بودم و آخرین گل هم برگردانی که روی سر شیث رضایی به حقیقی زدم بود. رضایی فوتبال را بلد بود ولی فقط به این مسئله بسنده کرده بود. *خبرنگاران باعث رشد نکردن بازیکنان مازنی هستند! فارس: چرا مازندرانی ها و فوتبال موفق نمی شوند و قدر خود را نمی دانند؟ اگر بخواهید راستش را بگویم دلیلش این است که تعداد خبرنگاران مازندرانی خیلی زیاد است! احساسم این است که بازیکن مازندرانی با خیال راحت بازی می کند و هر کاری هم انجام دهد به عنوان بازیکن با ارزش از آنها اسم برده می شود چون آن بازیکن می داند هر سال تیم دارد و دغدغه ای ندارد. خبرنگاران مازندرانی خیلی به بازیکنان مازنی کمک می کنند و این مسئله آفت است. متاسفانه نگاه ما به فوتبال نگاه کاسب کارانه است ولی ما استعدادهای خوبی در مازندران داریم که یکی از آنها حق جو دفاع تیم صبا است. مهرداد طهماسبی دروازه بان تراکتور فوق العاده است، او خیلی باهوش و با انگیزه است. فارس: یعنی خبرنگاران این همه تاثیر دارند؟ متاسفانه در تیم پیدا کردن و تحلیل های بعد از بازی بازیکنان مازندرانی حاشیه امنیت دارند. زمان ما نه پول بود و نه دوست خوب. اگر حالا اینجا نشسته ام به حرمت استقلال تهران است. در این موضوع هیچ شکی ندارم و این برای من ثروت است. فوتبالیست های امروز فقط تراول چک را می شناسند و هیچ چیز را قبول ندارند اما آنها نمی دانند پول ممکن است در دو معامله از دست برود اما اعتبار باقی می ماند. فارس: چرا همیشه فولاد خوزستان بهترین مدافعان را داشته است؟ همیشه فولاد بهترین مدافعان را نداشت. خودم چند روز پیش فکر می کردم که چرا از اهواز به عنوان یکی از مدافعان فوتبال ایران شناخته شدم. از زمانی که فوتبال به فوتبال علمی تبدیل شد این اتفاق افتاد. اگر یک روز مربی شدم نمی گویم یک دروازه بان خوب می خواهم بلکه می گویم یک فوتبالیست خوب می خواهم که دروازه بان خوبی هم باشد. یک زمان به مدافعان می گفتند در هر شرایطی توپ را دفع کنید اما حالا بازی سازی از خط دفاع یک بخش مهم از فوتبال است و خیلی از تیم ها مجبور شدند این بخش فوتبال را اجرا کنند. خوزستانی ها تکنیکی هستند و همین مسئله به آنها کمک می کرد که آنها در فوتبال علمی زود رشد کنند. افراد ترسو از مدافعان بازی سازی نمی خواهند و تصور می کنند ممکن است مدافع شان اشتباه کند و توپ لو برود و گل بخورند. این را هم بگویم پژمان منتظری یکی از مدافعانی است که فوتبال زیبا بازی می کند و به مدافعان کناری اش کمک می کند. محمد دانشگر از نفت تهران هم مدافع بسیار خوبی است. *حرف حجازی بعد از بازی با جوبیلو ایواتا درست بود فارس: سهراب بختیاری زاده کسی بود که خیلی زود در استقلال جا افتاد. به نظرت دلیلش چه بود؟ من خیلی زود در تیم جوش خوردم و البته بقیه بچه ها هم خیلی به من کمک کردند. جواد زرینچه، محمد تقوی و رضا حسن زاده به بازیکنی که جدید به تیم می آمدند خیلی کمک می کردم تا حس غربت از یاد آنها برود. شاید یکی از دلایلی که یک بار نایب قهرمان و یک بار در آسیا سوم شدیم همین دوستی و صمیمیت بود. فرد ملکیان، فرهاد مجیدی، علی موسوی، سرژیک تیموریان، علی چینی، علی منصوریان، داریوش یزدانی و خیلی های دیگر با هم زندگی می کردیم و مسائل فنی هم برایمان مهم بود. یک مربی بزرگ به نام ناصر حجازی کنارمان بود و همه کارهایش به موقع بود. اگر ایراد داشتیم صادقانه می گفت و اگر هم تعریفی بود در جمع آن را مطرح می کرد. به اعتقاد من یک بازیکن کاملا تحت تاثیر تفکرات فنی و حتی غیرفنی مربی خود قرار می گیرد. همه ما سعی می کردیم مثل مرحوم حجازی باشیم و پشت این مجموعه شخصی به نام علی فتح الله زاده حضور داشت که شک ندارم با دست خالی برای تیم زحمت می کشید. او اولین مدیری بود که رسما اعلام کرد بازیکن باید پول خوب بگیرد و خوب زندگی کند و فکر می کنم توانست تاحدودی این کار را انجام دهد. هرچند کمبودهایی هم داشتیم اما روبروی تیم هایی می ایستادیم که پول یک بازیکن آنها به اندازه بودجه کل باشگاه ما بود. مثلا عبدی پله و کانچلسکیس که مدافع راست الهلال بود. ما دوم و سوم آسیا شدیم ولی می توانستیم قهرمان هم باشیم اما یادم می آید مرحوم حجازی بعد از اینکه در تهران نایب قهرمان شدیم حرف خوبی زد. او گفت تا سال های سال از ایران باشگاهی نمی تواند در آسیا قهرمان شود این را مطمئن باشید که این اتفاق هم افتاد، مشخص شد که اگر می خواهیم فوتبالمان قوی باشد نباید درجا بزنیم و سنتی باشیم. * هر وقت به باشگاه استقلال می رفتم پول نبود فارس: شما در ورزشگاه مرغوبکار هم تمرین می کردید. تمرین کردن در آن زمین چمن باعث نمی شد مصدوم شوید؟ انسان کلا عادت پذیر است و ما با شرایط آن زمان کنار آمده بودیم. چمن خوبی نداشتیم، رختکن نبود و دوش هم نبود! ولی با همه این احوال با جان و دل بازی می کردیم. این مسائل یک طرف و مسائل مالی هم یک طرف. من خیلی رفتارها دیدم که تعجب می کردم، استقلال را دوست داشتم و انسان روراستی هستم و هیچ وقت نمی پذیرم یک انسان برای به دست آ وردن یک چیز شخصی را فریب بدهد. من فریب خوردن را بیشتر از فریب دادن دوست دارم چون فریب دادن انسان را بی اعتبار می کند. هر وقت به باشگاه می رفتم و می گفتند پولی نداریم می پذیرفتم. یک بار به من ماشین دادند و گفتند به جای پولت این ماشین را بگیر. هنگامی که رفتم ماشین را تحویل بگیرم دیدم می گویند باید سود پولی که ماشین در این چند وقت اینجا بوده باید خودت بدهی. هیچ وقت هم اعتراض نکردم، می دانم فتح الله زاده با چه مشکلاتی تیم را اداره می کرد. فوتبال ایران خیلی مشکلات دارد ولی یکی از دلایل بارز است. فارس: چه دلیلی؟ ما در پایان فصل خیلی راحت اجازه می دهیم اسکلت تیم از بین برود. ورودی و خروجی تیم ها خیلی زیاد است. شما برای هماهنگی نیازمند زمان هستید و حتی اگر کاپلو را هم بیاورید نیازمند زمان است. اگر به من بگویند سه تیم خوب در دوران فوتبالت معرفی کن یکی از آنها را صبای زمان آقای کربکندی نام می برم. ما در رده یازدهم جدول بودیم و عبدالله ویسی هم دستیار آقای کربکندی بود. قبل از اینکه آقای کربکندی به همراه ویسی به تیم بیاید مسئولان باشگاه با من جلسه گذاشتند و مشکل تیم را پرسیدند. مربی تیم به آنها گفته بود ما بازیکن نداریم. من به مدیران تیم گفتم ما بازیکن زیاد هم داریم! ما همه نوع بازیکن داریم ولی خوب تمرین نمی کنیم. اگر فوتبال خوبی انجام نمی دهیم به دلیل این است که تمرین خوبی نداریم. مدیرعامل باشگاه به یکباره تعجب کرد و پرسید واقعا راه حل این است؟ اگر من تمرین دهنده بیاورم مشکل تیم حل می شود؟ که به او گفتم در این مسئله شک نکن. این دو نفر به تیم ما اضافه شدند، خدا شاهد است تیم ها را مچاله می کردیم! یکی دو هفته اول خوب نبودیم ولی پس از آن بردهای ما شروع شد، به شکلی که جایگاهمان به پنجم جدول رسید. فصل که تمام شد پیش خودم گفتم سال آینده با این نفرات و با این هماهنگی قهرمان می شویم ولی زهی خیال باطل. * بازیکنان صبا در زمان آقای یاوری چاق شده بودند! فارس: چرا؟ مسئولان باشگاه پس از پایان فصل آنقدر معطل کردند که کربکندی رفت. هر روز یک حرف می زدند و مثلا می گفتند امروز تیم نمی خواهیم و فردا می گفتند تیم داری می کنیم. 10 روز مانده به مسابقات به یکباره هوس کردند تیم داری کنند! سپس گفتند سهراب نظرت در مورد محمود یاوری چیست؟ که پاسخ دادم محمود خان بزرگ من است و تاج سرم اما اگر می خواهید از کسی اعتراف بگیرید آقای یاوری عالی است! سپس مدیریت باشگاه گفت منظورت این است که از لحاظ فنی پیشرفت نمی کنیم که پاسخ دادم نه و مدیرعامل باشگاه گفت ما او را به خدمت گرفتیم من هم گفتم نوش جان! که بماند در هفته سوم دعوای مدیران با آقای یاوری عزیز شروع شد. باور کنید آن سال تیم ما نابود شد، همه بازیکنان چاق شده بودند و هیچ کس دل به تمرین نمی داد. مثلا یکی از تاکتیک های ما این بود که سمت چپ همه کار می کردند و در سمت راست همه ایستاده بودند و تماشا می کردند. البته انصافا آقای یاوری در مسائل مدیریتی یکی از اشخاص خوب فوتبال ما است و خدایی نکرده قصد توهین به او را ندارم. با همان تیمی که گفتم همه چاق بودند چند هفته هم شانسی برنده می شدیم ولی سه هفته مانده به پایان نیم فصل آقای آذرنیا من را صدا زد و در حضور آقای یاوری از من پرسید چرا ناراحت هستی من هم گفتم وضع تیم خیلی بد است، آنها تعجب کردند، گفتند چرا؟ گفتم بازیکنان چاق شده اند، دل به تمرینات نمی دهند و ... در این لحظه آقای یاوری عصبانی شد و گفت آقا سهراب من 40 سال است مربی هستم و تمرینات ما به روز است. آقای آذرنیا را قسم بدهید که حرف های من را تایید کند. به آقای یاوری گفتم شما استاد من هستید من هم می توانم هرچه شما بگویی تایید کنم و خودم را پیش شما عزیز کنم اما این کار خیانت به شما و تیم است. شما می توانید فردا من را اخراج کنید و من هم اطاعت می کنم و مثل یک سرباز از روی سکو برای تیم تان دعا می کنم ولی قول می دهم اگر این رویه ادامه داشته باشد تیم نابود است. فکر می کنم در همان دو سه هفته تیم فاجعه بود و کار به جایی رسید که آقای یاوری در نیم فصل عوض شد. آنها فکر می کردند من در مورد آقای یاوری آن گونه صحبت کردم که خودم سرمربی صبا شوم که حقیقتا در ذهنم همیشه این وجود داشت که تا 40 سالگی بازی کنم، هروقت به من می گفتند فوتبال را کنار بگذار افسرده می شدم. سردار شهریاری 10 بار با من جلسه گذاشت و گفت سرمربی شو اما قبول نکردم. بعد از من سوال کردند که چه کسی را بیاوریم که گفتم عبدالله ویسی هم اینجا بوده و هم انگیزه زیادی دارد. خدا را شکر عبدالله ویسی آمد و کار کرد و بعد از آن آقای زاهدی مدیرعامل باشگاه شد. سال بعد هم ویسی یک تیم خوب بست و تیم چهارم شد و به آسیا رفت. * لک، نوری و بیات را من از صبا اخراج کردم فارس: ظاهرا با صبا در یک مقطعی به مشکل مالی هم خورده بودی؟ من 100 میلیون از این تیم طلبکار بودم و به من گفتند که پول را از صندوق سازمان بگیر ولی آن زمان خیلی عصبانی و ناراحت بودم، در خانه نشسته بودم که گفتم من این گونه فوتبال را کنار نمی گذارم. باور کنید سه چهار ماه در اهواز به تنهایی تمرین می کردم، برای اینکه چاق نشوم غذا سبزیجات می شوم. صبا هم به کار خودش ادامه داد تا هفته نهم که باز مدیریت عوض شد و آقای کشوری مدیرعاملی را قبول کرد. مرفاوی هم جانشین یحیی گل محمدی شده بود و شرایط تیم خیلی خراب بود، مثلا بازیکنان با دمپایی می آمدند و خیلی شرایط بد بود، در نیم فصل آقای کشوری با من تماس گرفت و گفت که نزد او بروم من هم بحث 100 میلیون را مطرح کردم. او یک نامه به من داد که باشگاه صبا مبلغ مالیات سهراب بختیاری زاده را تقبل می کند. نامه را هم داخل پرونده من گذاشتند. در اولین بازی با تیم به مشهد رفتم و از بالا بازی را تماشا کردم تیم در آنجا باخت، رفتار بازیکنان را که بعد از باخت دیدند در رختکن به آنها گفتم مسائل فنی توی سرتان بخورد ولی شما باید اخلاقی درست شوید. شما باد در دماغتان رفته و باید در رفتارتان تجدیدنظر کنید، وقتی به فرودگاه رسیدیم مرفاوی مرا صدا کرد و در خصوص مشکلات تیم پرسید. به او گفتم نگران مسائل فنی نباش ولی چیزی که این تیم را نابود می کند مسائل انضباطی و اخلاقی است. گفتم حامد لک، میلاد نوری و محسن بیات را اخراج کن و بگو می خواهم تیم را به لیگ یک بفرستم اما از این نفرات استفاده نمی کنم. فارس: مرفاوی چه گفت؟ او تعجب کرده بود و می گفت نمی شود این سه بازیکن را در این شرایط اخراج کرد. من هم گفتم مثل کوه پشت شما هستم نگران هیچ چیز نباش. به تمرین فردا که رفتیم این موضوع را اعلام کردیم. میلاد نوری نزد من آمد و گفت چرا من باید اخراج شوم که من هم دلایلش را به او توضیح دادم حتی به نوری گفتم من به آقای مرفاوی گفتم تو را کنار بگذارد ولی آقا صمد به شما ارفاق کرده است که در اختیار باشگاه قرارتان داد. حامد لک هم هر روز سر تمرین می آمد و عذرخواهی می کرد اما گفتم شما زمانی به ریکاوری نیاز دارید. خدا هم کمک کرد در بازی اول 4 بر یک برنده شدیم و بعد از تغییراتی که دادیم شرایط تیم خیلی بهتر شد در همان زمان من فقط در یک پارک به مدت 6 ماه روپایی می زدم حتی یکبار هم فوتبال بازی نکرده بودم اما مقابل پیکان با صبا به زمین رفتیم که 4 گل زدیم و در دقیقه 70 دوقلوی پایم آسیب دید اما با همان شرایط به کار ادامه دادم. بعداز آن با استقلال بازی داشتیم که مرفاوی گفت حامد لک را بیاورم و گفتم او بیاید ولی روی نیمکت بنشیند نه اینکه بنشیند همین باعث شد دروازه بان ذخیره ما وقتی لک را روی نیمکت دید استثنایی کار کرد و کم کم میلاد نوری هم برگشت و تیم سر و شکل گرفت. فصل تمام شد به اداره مالیات رفتم و آنها هم به واسطه اینکه نامه باشگاه صبا را داشتم به من تسویه دادند. بازی ها هم که تمام شد من به استقلال خوزستان رفتم. مدیریت باشگاه صبا باز هم تغییر کرد و مدیریت قبلی آمد و در اولین اقدام به پرونده من مراجعه کردند و نامه معرفی به اداره مالیات من را از پوشه درآوردند. بعد از یک سال و نیم اداره مالیات با من تماس گرفت و گفت مالیات شما 100 میلیون بوده و حالا با جرایم شده است 200 میلیون. من از تعجب شاخ درآوردم و گفتم باشگاه نامه دارد و شما هم به من تسویه دادید اما آنها به همین راحتی قبول نکردند. وقتی پیگیری کردم متوجه شدم شخصی به نام مهدی پاک نامه را برده است. 8 سال در صبا بازی کردم و کاپیتان این تیم بودم، این هم از رفتار آقایان. بی توجهی های بعد از فوتبال هم به کنار. هرچند خودم سختی ها را دوست دارم. * حجازی و برومند هیچ وقت به هم اطمینان نداشتند فارس: از حال و هوای بعد از باخت استقلال به جوبیلو ایواتا برایمان بیشتر بگو. اصلا چرا مرحوم حجازی از محمدعلی یحیوی در آن بازی استفاده کرد و برومند را کنار گذاشت؟ بگذارید یک حقیقت را بگویم. شاید ناصرخان و پرویز برومند رو در رو با هم خوب بودند ولی مطمئنم آنها هیچ اطمینانی به هم نداشتند این یک حقیقت است. پرویز همیشه یک ساز برای خودش می زد و مرحوم حجازی هم انتظار داشت برومند بیشتر به او نزدیک باشد چون خودش یک دروازه بان بود و از شاگردش انتظار داشت. این یک شکاف بین آنها بود که همیشه مشاهده می شد. گل های بدی که پرویز در بازی با دالیان خورد به کنار ولی اختلافات در روز بازی با جوبیلو ایواتا بیشتر شد. یعنی از یک سال قبل که در امارات به مرحله بعدی صعود کرده بودی این شکاف بین حجازی و برومند دیده می شد و می شد این مسئله را حس کرد. وقتی سرمربی تیم یک دروازه بان بوده باشد قطعا رابطه اش با گلر تیمش باید خوب باشد ولی چنین حالتی بین این دو نفر و جود نداشت و به نوعی شاید برومند خودش را به حجازی نزدیک نمی کرد. در خط عقب ما دلسردی به وجود آمد و حتی در بازی با جوبیلو از این ناحیه ضربه خوردیم. متاسفانه در آن بازی من دوکارته بودم و نتوانستم در ترکیب تیم باشم. امروزه در فوتبال یاد گرفته ایم که گلر ذخیره نباید کمتر از گلر اصلی باشد ولی یحیوی انسان بسیار خوبی بود و برای او خیلی سخت بود که بعد از این همه بازی نکردن به یکباره در فینال لیگ قهرمانان آسیا به میدان برود. ما با این باخت یاد گرفتیم حرفه ای تر رفتار کنیم. شاید جالب باشد که ما در آزادی میزبان بودیم ولی ژاپنی ها از یک ماه قبل می دانستند قرار است در تهران بارانی شدید بیاید. آنها زمین ورزشگاه ایران خودرو را که زمین تمرینشان بود به آب بسته بودند و با لباس های آستین بلند به تهران آمدند اما ما با آستین کوتاه بودیم. این یعنی آگاهی و آنالیز. از آنجا بحث آنالیز در ایران مطرح شد. * چرا از استقلال رفتم؟ فارس: بعد از این اتفاقات امیر قلعه نویی آمد و تو از استقلال رفتی. زمانی که قلعه نویی آمد بازیکن آزاد بودم و واقعا دوست داشتم در این تیم بمانم حتی 20 روز فرصت استراحت داشتیم که من می خواستم به اهواز بروم اما در تهران ماندم. متاسفانه شخصی به نام بهرام امیری آمد و گروکشی کرد و گفت یا امضا کن یا ما پولت را نمی دهیم. من خیلی عصبانی شدم و می خواستم از باشگاه بیرون بروم که امیر قلعه نویی من را دید و از من پرسید کجا می روی که جریان را به او توضیح دادم. قلعه نویی گفت این نامردی است و دستور داد پول من پرداخت شود ولی از من قول گرفت که با او جلسه بگذارم. روی حساب حرفی که زده بودم 4 بار جلسه گذاشتیم. من روی یک حرفم ایستادم و گفتم اهل بازارگرمی نیستم اما من 6 سال پول خوب نگرفتم و شما به من خارج از یک رتبه بندی مقداری بیشتر پول بدهید قول می دهم سال آینده هرچی شما گفتید بپذیرم. در 4 جلسه ای که گذاشتیم همین اتفاق افتاد. من به اتفاق آقای قلعه نویی و اصغر حاجیلو با هم صحبت کردیم. زمان استراحت تمام شد و تیم ها تمریناتشان را شروع کردند، در آن زمان فولاد به شیراز رفت و با من تماس گرفتند و گفتند لوکابوناچیچ تو را می خواهد. وقتی استقلالی ها این موضوع را فهمیدند با من تماس گرفتند و گفتند آقای قریب گفته به سهراب بگو به شیراز نرود. شاید تا هفته آینده پول آمد و ما پرداخت کردیم. من هم گفتم من قول دادم و باید به شیراز بروم. وقتی به آنجا رسیدم صبح دوباره دیدم با من تماس گرفتند که آقای بختیاری زاده با فولادی ها به جلسه نرو، گفتم چرا گفتند آن پولی که تو گفتی پرداخت خواهیم کرد. آنجا بود که عصبانی شدم. از این حرف آنها خیلی ناراحت شدم. به او گفتم مرد حسابی من که به شما گفته بودم به دنبال بازارگرمی نیستم و 20 روز در تهران می مانم تا شما تصمیم تان را بگیرید چرا تا وقتی که در تهران بودم این حرف را نزدید؟ این کار شما چه معنی می دهد؟ به آنها گفتم اتفاقا به جلسه می روم و اگر با آنها به توافق نرسیدم به شما زنگ می زنم. واقعا از رفتار مسئولان استقلال تعجب کرده بودم. به جلسه با فولادی ها رفتم و آقای رضاییان پرسید شرایطت چگونه است و همه چیز را به او گفتم. تا حرف از پول زدم نیمی از مبلغ را مقابلم گذاشتند و قرارداد را امضا کردم، وقتی از جلسه با آنها بیرون آمدم استقلالی ها زنگ زدند و گفتند قرارداد داخلی اعتبار ندارد به تمرین آنها نرو ولی گفتم من حرف زدم و اگر دو بار این کار را تکرار کنم دیگر هیچ کس رویم حساب نمی کند. من کسی نیستم که به خاطر 5 میلیون اضافه فوتبال بازی کنم حتی آقای قلعه نویی خیلی از دست من ناراحت شد و تا همین امروز هر جا من را می بیند می گوید. او به من گفت من همه را بیرون کردم به خاطر تو که کاپیتان تیم من باشی ولی نماندی. وقتی به فولاد رفتم و رفتار لوکا را دیدم نگاهم به فوتبال عوض شد. آنجا فهمیدم که 70 درصد یک تیم مربی است. تا قبل از آن این گونه فکر نمی کردم. بعد از یک سال هم صبا با من تماس گرفت و هم دوباره استقلالی ها به من زنگ زدند ولی باز هم استقلالی ها می گفتند ما باشگاه بزرگی هستیم و شرایط مان این است ولی گفتم شما بزرگ هستید و شکی در بزرگی تیم استقلال نیست ولی رفتار شما هم باید در حد رفتار تیم بزرگ باشد. من فقط در 6، 7 سالی که در استقلال بودم اسم بزرگی را دیدم. اگر باشگاه میلان باشگاه بزرگی است بازیکنش را هم تامین می کند. البته شرایط حرفه ای فولاد هم زیر پوستم رفته بود و برایم سخت بود آن شرایط حرفه ای را ترک کنم یا مثلا بخواهم به مرغوبکاری برگردم که حتی دوش هم نداشت. همیشه به فوتبالیست ها می گویم که اینقدر تکرار نکنید که باشگاه برای ما چکار کرد اما شما برای باشگاه چه کار کرده اید؟ این ذهنیت بازیکن را مجاب می کند که بیشتر تلاش کند نه اینکه خود را برتر از باشگاه بدانید بلکه شما مهره ای می شوید که روی باشگاه تاثیر می گذارید. *گفتند از ترکیه با ماشین فرار کردم فارس: حضورت در ترکیه در کدام سال اتفاق افتاد؟ در سال 2000 و سال آخری که در استقلال بودم. در آن سال کل تیم های ترکیه ای با مشکلات مالی عجیبی روبرو شده بودند. مثلا همه تیم ها بیش از 6 ماه حقوق نگرفتند. تیم ما هم تا زمانی که پول ها به موقع پرداخت می شد با آنکه ضعیف بود خوب نتیجه گرفت. مثلا بورسا اسپورت که تیم قوی هم هست را 5 بر صفر بردیم. بعد از اینکه پول نبود بازیکنان هم مصدوم شدند و به سراشیبی رفتیم. من فقط دو هفته نبودم و همیشه با پرواز به آنجا سفر می کردم بعضی مواقع هم با ماشین از طریق مرز بازرگان به ترکیه می رفتیم. یکبار پولم را ندادند که به آنها گفتم اگر پولم را ندهید می روم. وقتی این کار را نکردند سوار ماشین شدم و آن را در جایی قبل از مرز پارک کردم و از مرز به ایران آمدم. آنها شایعه کردند که بختیاری زاده با ماشین از ترکیه رفته در حالی که اصلا چنین چیزی وجود نداشت. چندین بار با من تماس گرفتند و خواهش کردند به تمرینات بازگردم
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایفنام]
[مشاهده در: www.ifnam.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها