واضح آرشیو وب فارسی:پول پرس: براساس یک فرضیه جالب، میزان فساد با ثروت رابطه مستقیمی دارد. به عبارت دیگر هرگاه فساد درجامعه ای بیشتر می شود، منحنی رشد اقتصادی آن نیز نزولی می شود. براساس یک فرضیه جالب، میزان فساد با ثروت رابطه مستقیمی دارد. به عبارت دیگر هرگاه فساد درجامعه ای بیشتر می شود، منحنی رشد اقتصادی آن نیز نزولی می شود. اما هنگامی که اقشارجامعه به ثروت دست می یابند، این روند تغییر می کند و پرداختن به فساد اهمیت بیشتری می یابد. براین اساس کشورهایی که کمترین میزان فساد را در شاخص «ادراک فساد» کسب کرده اند، جزو ملت های ثروتمند به حساب می آیند. درکشورهای حوزه اسکاندیناوی (با امتیاز ٨۶ و بالاتر میان ٠ تا ١٠٠ امتیاز) و بقیه بخش های اروپای غربی پس از کشورهایی مانند سنگاپور (٨٩ امتیاز) و نیوزلند (٩١ امتیاز) کمترین میزان فساد در دنیا وجود دارد. در آمریکای لاتین که کشورهایی فقیر و ثروتمند درکنار هم قرار گرفته اند، شیلی (ثروتمندترین کشور این منطقه) بهترین شاخص ادراک فساد (٧٣ امتیاز) را دارد. ازسوی دیگر در پاراگوئه، هندوراس و نیکاراگوئه، این شاخص وضع بسیار بدی دارد (امتیاز این کشورها حدود ٢۴ است). کشورهای حوزه بریکس نیز دراین زمینه عملکرد گوناگونی دارند. امتیاز برزیل درشاخص ادراک فساد ۴٣ است که وضع بهتری نسبت به چین دارد. چین در سال ٢٠١٣ میلادی ۴٠ و در سال ٢٠١۴ میلادی ٣۶ امتیاز کسب کرده بود. این کشور تا سال گذشته توانسته بود از همسایه فقیرش یعنی هند امتیاز بیشتری کسب کند. روسیه که از لحاظ سرانه درآمد به برزیل نزدیک تر است، فقط ٢٧ امتیاز در این شاخص به دست آورده است. دلیل این امر احتمالا سیستم الیگارشی این کشور است. ازسوی دیگر آفریقای جنوبی که درآن دریافت رشوه ازسوی مقامات سیاسی مشهور است، حتی با وجود کاهش عملکرد اقتصادی شاهد کاهش میزان فساد نسبت به یک دهه قبل بوده است، به طوری که امتیاز این کشور طی ١٠ سال گذشته از ۴۴ به ۵١ رسیده است. همچنین سومالی، افغانستان و سودان همگی امتیازی کمتر از ١۵ دارند. اندونزی زمانی ١٩ امتیاز داشت، اما اکنون بهبود یافته و در این شاخص ٣۴ امتیاز کسب کرده است. بنگلادش نیز یک نمونه موفق در زمینه کاهش فساد است که حتی از هند پیشی گرفته است. امتیاز این کشور از ١٢ در سال ٢٠٠٣ میلادی به ٢۵ در سال ٢٠١۴ میلادی رسیده است. همچنین تنها کشور فقیر با امتیاز بیشتر از ۶٠، بوتان است که در زمینه کاهش فساد به موفقیت های زیادی دست یافته است. ازسوی دیگر هیچ کشور ثروتمندی در رتبه بندی شاخص ادراک فساد با امتیاز کمتر از ۴٠ وجود ندارد. به گونه ای که ایتالیا و یونان ۴٣ امتیاز کسب کرده اند. بهترین شاخص ادراک فساد از آن ثروتمندان در نمونه هند میزان فساد طی سالیان بهبود یافته است. شاخص ادراک فساد این کشور از ٢٧ در ٢٠٠٢ میلادی به ٣۵ در ٢٠٠٧ میلادی رسید. هرچند این امتیاز به دلیل رسوایی های متعدد در سال ٢٠١١ به ٣١ واحد رسید، اما از ٢٠١۴ میلادی دوباره به ٣٨ افزایش یافته است. چنین امتیازی سبب می شود هند در مقابل کشورهایی مانند پرو و تایلند وضع بهتری داشته باشد. «ویوک دیهیجا» از دانشگاه کارلتون در این زمینه فرضیه ای ارایه می کند. براساس این فرضیه فساد منحنی ای را دنبال می کند که تا حدودی شبیه روندی است که سیمون کوزنتس (Simon Kuznets) اقتصاددان درباره نابرابری ارایه کرده است. براساس این منحنی فساد در اقتصاد تا سطح خاصی بالا می رود، سپس ثابت می شود و درنهایت با عبور درآمد از آستانه ای خاص، پایین می آید. فرضیه کوزنتس درباره نابرابری درآمد طی سال های اخیر مورد پرسش های زیادی واقع شده است، زیرا برخی از پیشرفته ترین کشورها شاهد افزایش نابرابری درآمد و رشد قابل توجه ثروت بوده اند، اما درخصوص فساد، نمی توان انکار کرد که بهترین امتیازات درشاخص ادراک فساد به ثروتمندترین کشورها تعلق دارد و بدترین امتیازها به فقیرترین کشورها اختصاص دارد. وعده وای فای رایگان برای برنده شدن در انتخابات برای درک بهتر این روند کارشناسان نشریه «کوارتز»، روند منحنی فساد و ارتباط آن با ثروت را درهند بررسی کرده اند. در این زمینه باید تحولات جامعه را درنظر گرفت تا متوجه شویم درحوزه درآمد و ثروت افراد چه اتفاقی می افتد. یکی از این رویدادها که در این زمینه باید به آن پرداخت، شهرنشینی است که پیش بینی می شود طی ٣دهه آتی در هند گسترش یابد. احتمال کمی وجود دارد شرکت کنندگان در انتخابات سیاسی که ساکن شهرها هستند، به نمایندگانی رأی دهند که حومه نشینان به آنها رأی می دهند. به عنوان مثال در دهلی نو، انتخابات دولتی به طورکلی به موضوعاتی مانند امنیت زنان و فساد، هوای پاک و ذخیره برق قابل اطمینان، حمل ونقل عمومی قابل اعتماد و خدمات درمانی بهتر اختصاص دارد. حال آن که بیشتر رأی دهندگان در مناطق فقیرنشین حومه مانند بیهار براساس خطوط و مرزهای مذهبی جامعه خود رأی می دهند. حزبی که در اوایل ٢٠١۵ برنده انتخاب دهلی شد، نه تنها قول داد وای فای رایگان برای مردم فراهم کند، بلکه وعده آب پاک و یارانه برای برق را نیز به مردم داد. این روند نشان می دهد برنامه های رفاهی رایگان دولت ها همچنان پرطرفدار است. دوره رشد هند شروع نشده است موضوع دومی که باید به آن پرداخته شود، رشد طبقه متوسط است. «هابرماس» اقتصاددان نیز به این نکته اشاره کرده است. درهند هم مانند بقیه کشورهای جهان طبقه متوسط و نئوکلاس به ویژه در مناطق شهری درحال افزایش است. این امر به طورحتم دریایی از تغییرات در ماهیت و میزان پاسخگویی مسئولان را رقم خواهد زد. علاوه برآن حدود ۴٠ درصد احزاب انتخاباتی پارلمانی پایگاهی قدرتمند در میان رأی دهندگان شهرنشین دارند. این امر نشان می دهد گسترش طبقه متوسط در شهرهای کوچک و بزرگ به ایجاد فضای سیاسی بازتری منجر شده است. آنها فعالیت های اجتماعی و شهری بیشتری دارند و علاوه برآن، برای ابراز خواسته های خود از ابزارهای رسانه ای قدرتمندتر و پرسروصداتری استفاده می کنند. البته رده های بالای طبقه سیاسی پدیدارشدن این روندها را نادیده می گیرند. همان طور که «بی جی پاندا اودیشا بیجو جانتادال»، نماینده آینده نگر هند درباره دوران طلایی رشد می گوید، دوره رشد هند هنوز شروع نشده است. در این جا این سوال به وجود می آید که با توجه به طولانی بودن زمان انتظار برای عملکرد نیروهای اجتماعی و اقتصادی آیا راه حلی برای پرداختن به موضوع فساد وجود دارد که در کوتاه مدت جواب دهد؟ پاسخ به این سوال مثبت است و فناوری بخشی از آن را تشکیل می دهد. به ویژه هنگامی که مشکل فسادهای مالی کوچک باشد که به مثابه سنگریزه هایی در مسیر تقابل دولت و مردم است. فناوری، امید هند برای کاهش فساد اکنون بسیاری از اقتصاددانان تأکید دارند بخش اعظم پولی که دراین طرح ها هزینه می شود، به طور اشتباه صرف می شود یا در بخش انتقال گم می شود. یا آن که مشمول چنان مخارج سنگینی می شود که دریافت کننده و ذی نفع آن فقط بخش کوچکی از آنچه دولت می پردازد را دریافت می کند. «راجیو گاندی» دراین باره می گوید: مردم فقط ١۵ درصد یارانه ها را دریافت می کنند. درهمین رابطه «جیوتوپریو مولیک» وزیر موادغذایی غرب بنگال در اواخر ٢٠١۴ ادعا کرد، ١٩ میلیون کارت دریافت سوخت و موادغذایی یارانه ای را که تقلبی بوده، باطل کرده است. این درحالی است که طبق آمار سرشماری ٢٠١١ در این ایالت ٢٠ میلیون خانوار ساکن بوده اند. با این کار حدود ٣ هزار کرور در هزینه ها صرفه جویی شده است. کارت های تقلبی به طور تصادفی ساخته نمی شوند و این تخلفات معمولا طوری طراحی می شود که در پایین ترین رده توسط خودروهای دولتی خوانده شود. دزدی فرآورده های نفتی و تقلب در این نوع محصولات را نمی توان یک دزدی یا جرم ساده دانست. این روند به حمایت سیاسی نیاز دارد. بنابراین احتمالا مزایای افراد مختلفی در این میان درگیر است. اکنون فناوری در برنامه Aadhaar به ابر سفید امید تبدیل شده است. در نظریه این امر فقط منحصرا سبب می شود انتقال وجه نقد جایگزین برنامه فعلی شود که نیازمند فرآیند پرهزینه تکثیر سیستم های توزیع، اجتناب از تحریف محصول و عامل بازارها و کاهش هزینه های کلی است که در نتیجه به صرفه جویی کلان در سیستم های دولتی منجر می شود. در این میان راه حل های مبتنی بر فناوری (به طور مثال برای ارایه کارت های یارانه، گواهینامه و پاسپورت، پرداخت مالیات و دسترسی آسان به سوابق املاک) سبب می شود فرآیندها ساده تر، سریع تر و شفاف تر باشد. در نتیجه تمایزی آشکار در تقابل شهروندان و دولت به وجود خواهد آمد. منبع: شهروند
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پول پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]