تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806605463
مسئولیت شرعی پزشک در قبال بیمار
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مسئولیت شرعی پزشک در قبال بیمار تهران- ایرنا- روزنامه خراسان در صفحه فقه و حقوق به بررسی رابطه حقوقی پزشک و بیمار و قانون مجازات اسلامی و مسئولیت پزشکان پرداخته است.
در این گزارش که در شماره دوشنبه 23 آذر 1394 خورشیدی به قلم اسفندیاری طبسی انتشار یافته است، می خوانیم: حفظ جان مسلمان بر هر مسلمانی که توان حفظ آن را داشته باشد واجب است، بنابراین مداوای بیمار در هر شرایطی بر پزشک و بیمارستان ها و مراکز درمانی واجب است و آن ها نمی توانند از پذیرش بیمار و مداوای او خودداری کنند مگر این که مداوا از عهده آن ها خارج باشد یا این که امکان دسترسی به پزشک یا مراکز درمانی دیگر وجود داشته باشد؛ البته در صورتی که جان بیمار در خطر نباشد و یا تاخیر در مداوا باعث تشدید بیماری اش نشود. اهمیت مقولات سلامت و درمان، موجب شده است تا تعامل پزشکان و بیماران به یکی از پردامنه ترین عرصه های تعاملات اجتماعی تبدیل شود و مسائل و دعاوی حقوقی بسیاری دربر داشته باشد.**رابطه حقوقی پزشک و بیمارچنانچه بیمار با مراجعه به پزشک، بهبودی حاصل کند،جای بحث و بررسی نیست. چون مشکلی در میان نیست که بخواهیم با مراجعه به فقه و حقوق راه حل آن را بیابیم. مشکل زمانی به وجود می آید که بیمار با مراجعه به پزشک نه تنها بهبودی حاصل نمی کند بلکه بیماری اش تشدید می شود یا مداوا، موجب نقص عضو و مانند آن می شود، دراین شرایط، می توان رابطه حقوقی پزشک و بیمار را چند گونه تصورکرد:صورت اول: پزشک بدون اخذ برائت از بیمار، تمام جد و جهد خود را در مداوای او به کار می برد و هیچ گونه قصور و یا تقصیری در امر مداوا ندارد، در عین حال بیمار مداوا نمی شود و حتی بخشی از سلامتی خود را از دست می دهد.صورت دوم: پزشک پیش از مداوا، رضایت بیمار را کسب و بیمار فرم برائت ذمه پزشک را امضا کند. پزشک در چنین شرایطی تمام تلاش خود را برای معالجه به کار می بندد اما بیمار هبود نمی یابد و در تیجه، بخشی از سلامتی یا جان خود را از دست می دهد. صورت سوم: پزشک بدون اخذ برائت ذمه از بیمار، با سهل انگاری و بی دقتی، باعث تشدید بیماری یا نقص عضو یا مرگ وی می شود.صورت چهارم: پزشک با اخذ برائت از مسئولیت های احتمالی معالجه، اقدام به مداوای بیمار می کند و با کم دقتی موجب تشدید بیماری یا نقص عضو و یا مرگ بیمار می شود.**طبابت بدون اخذ برائتدر صورت اول، مسئولیتی متوجه پزشک نیست و دیه نقص عضو یا هزینه بیمار برعهده او نمی باشد. زیرا پزشک اولاً، توانایی و تخصص داشته و ثانیاً، تمام تلاش خود را در معالجه به کاربرده است و ثالثاً، از نظر فقه و حقوق، مسئولیت طبابت،منوط به نتیجه بخش بودن مداوا نیست و چنین نیست که بگوییم پزشک در صورت مداوا نشدن بیمار، مسئولیت هزینه ها و معالجات بیمار را بر عهده دارد. حضرت آیت ا...خامنه ای در پاسخ به استفتایی، دریافت حق طبابت از بیماری که بهبود نیافته است را مجاز دانسته و چنین فتوا داده اند:« سوال: اگر پزشک در طبابت خود کمال دقت و تلاش را برای بهبودی بیمار انجام دهد ولی بهبودی برای وی حاصل نشود، آیا پزشک نسبت به حق ویزیت مدیون است یا نه؟ جواب: در فرض سوال مدیون نیست.»در عین حال از فتوای آیت ا...مکارم شیرازی در پاسخ به استفتایی چنین استنباط می شود که اگر پزشک رضایت نامه از بیمار نگرفته باشد، ضامن است هرچند در طبابت قصور نداشته باشد. ایشان در پاسخ به این سوال که اگر به سبب تشخیص نادرست طبیب حاذق آسیبی به بیمار وارد شود، آیا باید دیه پرداخت شود، فتوا داده اند:« ضامن است، مگر این که قبلاً به طور خصوصی یا به طور عام نسبت به خسارت ها اعلام برائت کرده باشد.» البته این ضمانت در صورتی است که مداوای بیمار فوریت نداشته باشد؛ زیرا دراین صورت اذن عام وجود دارد. این مرجع تقلید درپاسخ به این سوال که با توجه به این که ممکن است جان بیمار به طور اورژانسی (فوری) در خطر باشد، و زمانی جهت تعیین حساسیت فرد به دارویی خاص وجود نداشته باشد، چنانچه با تجویز دارو، بیمار به آن حساسیت پیدا کرده و دچار عوارض شدید و یا مرگ شود، آیا پزشک معالج در قبال این عوارض مسئولیتی خواهد داشت، اظهار داشته اند: «باید از بیمار یا ولیّ او اجازه بگیرد و اگر دسترسی به آن ها نیست، ما به عنوان حاکم شرع در این گونه موارد ضروری به اطبا اجازه می دهیم و ضامن نیستند. (به شرط این که به مقدار کافی دقّت کنند) «ماده 497 قانون مجازات اسلامی هم مداوای بدون رضایت نامه را در صورت فوریت، موجب ضمان ندانسته است: «در موارد ضروری که تحصیل برائت ممکن نباشد و پزشک برای نجات مریض، طبق مقررات اقدام به معالجه نماید، کسی ضامن تلف یا صدمات وارده نیست.»**مداوا همراه با اخذ برائتدرصورت دوم که پزشک مأذون است، بدون شک مسئولیتی درقبال بهبود نیافتن و یا نقص عضو و حتی مرگ بیمار ندارد و هیچ گونه دیه و یا هزینه ای برعهده وی نیست؛ زیرا معالجه با رضایت بیمار و برائت ذمه پزشک انجام شده و پزشک هم در مداوا و طبابت، هیچ گونه بی دقتی و سهل انگاری نکرده است.**مداوا همراه با سهل انگاریدر صورت سوم، قطعا پزشک درقبال تشدید بیماری و یا نقص عضو و یا مرگ بیمار مسئولیت کامل دارد و باید دیه و یا هزینه های وی را بپردازد ؛زیرا نه از بیمار رضایت نامه گرفته و نه وظیفه پزشکی خود را به درستی انجام داده است.حضرت آیت ا...مکارم شیرازی در پاسخ به استفتایی در این باره چنین فتوا داده اند:«سوال:چنانچه پزشک معالج، عمداً یا سهواً در مداوای بیمار یا مجروحی که مسئولیت درمان وی را پذیرفته کوتاهی ورزد و شخص در اثر سرایت بیماری، یا جراحت سابق، صدمه دیده و یا تلف شود، آیا طبیب مسئولیت خواهد داشت؟جواب: در صورتی که بیمار در شرایط خطرناکی باشد و اولیای مریض او را به طبیب بسپارند که از او مراقبت کند و طرفین یا به خصوص طبیب بداند که اگر از بیمار غفلت کند، خطری بیمار را تهدید می کند، چنانچه طبیب این مسئولیت را پذیرفته باشد و از انجام وظیفه تخلّف نماید، در برابر نتیجه آن مسئول است و اگر عمداً و به قصد زیان رساندن به مریض این کار را کرده باشد، قتل عمد، یا جرح عمد محسوب می شود، در غیر این صورت، شبه عمد است.»**سهل انگاری در معالجه همراه با اخذ برائت در صورت چهارم ،پزشک مسئولیت دارد هر چند از بیمار رضایت نامه گرفته و ذمه خود را بری کرده باشد؛ زیرا رضایت نامه معطوف به موردی است که پزشک تلاش خود را درمداوا به کارگرفته باشد وچون در این فرض، پزشک سهل انگاری کرده، ضامن است. با این حال، تشخیص سهل انگاری کردن یا نکردن پزشک امری است که باید توسط سازمان نظام پزشکی و یا دادگاه مشخص شود.حضرت آیت ا...مکارم در پاسخ به استفتایی، به ضمانت پزشک به دلیل کوتاهی در انجام وظیفه، فتوا داده اند:«سؤال: لطفاً به دو سؤال زیر پاسخ دهید:1- اگر به سبب تشخیص نادرست طبیب حاذق آسیبی به بیمار وارد شود، آیا باید دیه پرداخت شود؟ دیه بر عهده کیست؟ 2- چنانچه در تشخیص سهل انگاری نموده باشد، حکم چگونه است؟جواب: در صورت اوّل ضامن است، مگر اینکه قبلاً به طور خصوصی یا به طور عام نسبت به خسارت ها اعلام برائت کرده باشد و در صورت دوم، طبیب به هر حال ضامن است، چون کوتاهی کرده است.»**قانون مجازات اسلامی و مسئولیت پزشکانمهم ترین ماده مربوط به مسئولیت پزشک در قانون مجازات اسلامی ،ماده 495 است که اصل را بر ضمانت پزشک گذاشته و به شرایط ضامن نبودن پزشک اشاره و چارچوب حقوقی رابطه بیمار و پزشک را این گونه مشخص کرده است:«ماده 495- هرگاه پزشک در معالجاتی که انجام می دهد موجب تلف یا صدمه بدنی گردد، ضامن دیه است مگر آن که عمل او مطابق مقررات پزشکی و موازین فنی باشد یا این که قبل از معالجه برائت گرفته باشد و مرتکب تقصیری هم نشود و چنانچه أخذ برائت از مریض به دلیل نابالغ یا مجنون بودن او، معتبر نباشد و یا تحصیل برائت از او به دلیل بیهوشی و مانند آن ممکن نگردد، برائت از ولی مریض تحصیل می شود.»**اجتناب پزشک از مداوایکی از مواردی که ممکن است در طبابت پیش آید آن است که اگر پزشکی به دلیل فقر بیمار از پذیرش و مداوای وی اجتناب کند، حکم اوچیست؟ پاسخ آیت ا...مکارم شیرازی آن است که چنین پزشکی گناه کرده است اما ضامن تشدید بیماری در اثر مداوا نکردن بیمار نیست. ایشان در پاسخ به استفتایی چنین فتوا داده اند:«سؤال: لطفاً به دو سؤال زیر پاسخ دهید:1- پزشکی به علت فقر مالی بیمار اورژانسی، که قادر به پرداخت هزینه های مربوطه نبوده، از معالجه و جراحی وی اجتناب نموده، و در نتیجه بیمار فوت کرده است. یا عمل جراحی را به روزهای دیگر موکول نموده، که به اندازه آن روز نمی تواند مفید باشد، آیا پزشک ضامن است؟2- اغلب بیمارستان ها اول پول می گیرند، سپس بیمار را به پزشک ارجاع می دهند. در صورتی که تأخیر در این امر منجر به مرگ یا عوارض دیگر شود، آیا این کار جایز است؟ جواب: در فرض سؤال پزشک ضامن خون نیست، ولی گناه بزرگی مرتکب شده و قابل تعقیب است.»البته در این گونه موارد، مسئولیت نه فقط برعهده پزشک بلکه برعهده مراکز درمانی نیز هست و نهادهای ناظر باید به تخلفات این گونه مراکز رسیدگی کنند.*منبع:روزنامه خراسان**گروه اطلاع رسانی**9128**2002**9131
23/09/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها