واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴ - ۰۳:۱۲
امیراسماعیل آذر میگوید: شهادت امامان (ع) باعث شده ایرانیان عاطفهمندانه به آنها نگاه کنند، اما این به این معنا نیست که شعر درباره پیامبر (ص) کم باشد؛ باید در یک تحقیق میدانی به آمار دقیق برسیم. این استاد دانشگاه و پژوهشگر ادبی در گفتوگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره پرداختن به بزرگانی که در پایان ماه صفر از دنیا رفته و به شهادت رسیدهاند، گفت: تقریبا تمام دیوانهای شاعران پس از آنکه با حمد خدای تعالی آغاز میشود، به نعت پیامبر اعظم (ص) میپردازد. این موضوع که همواره در طول تاریخ مشهود است، خود نشانی از ارادت ایرانیان به پیامبر هماست. آذر درباره پررنگ بودن شعرهای مربوط به امامان (ع) در شعر ایران بیان کرد: اینکه توجه شاعران زیاد به حضرت سیدالشهدا (شعر عاشورایی)، حضرت امام علی (ع) (شعر علوی) و حضرت امام رضا (ع) (شعر رضوی) معطوف شده دلیلش این است که این سه امام عزیز زیر خنجر ناجوانمردان و دژخیمان روزگار به شهادت عظما نائل آمدهاند. این مجری برنامههای ادبی صداوسیما ادامه داد: این توجه به این سبک شعر مأخوذ از عاطفه ایرانیان است، بنابراین توجه شاعران به این سه امام (ع)، آنها را به سوی شعر گفتن برای این سه بزرگ کشانده است. آذر شعرهای مربوط به پیامبر (ص) را کم ندانست و اظهار کرد: اگر شعرهایی را که درباره پیامبر (ص) در دیوانهای شاعران وجود دارد در یک جا فراهم آوریم، متوجه میشویم که وزنی عظیم دارد. این کار به یک مطالعه میدانی نیاز دارد که قرار است در آینده نزدیک کارش انجام شود. یکی از دلایل توجه زیاد به این سه امام (ع) این است که به شکل غمناکی شهید شدند. او در ادامه بیان کرد: این شهادت باعث شده که ایرانیان عاطفهمندانه به این موضوع نگاه کنند. این به این معنا نیست که شعر درباره پیامبر (ص) کم باشد؛ تنها باید در یک تحقیق میدانی به یک گمانهزنی آماری دقیق برسیم که تقسیم شعرهای مربوط به ایشان از نظر کثرت بیشتر به چه سمتی مایل میشود. این نویسنده همچنین افزود: ولی قدر مسلم این است که شعر عاشورایی نگرش تعداد زیادی از شاعران را به خود معطوف کرده است. این نظر دوری نیست که کسی اگر دو عزیز داشته باشد و یکی را به مرگ طبیعی و دیگری را به مرگ وحشتناک از دست بدهد نظرش بیشتر به سمت آن عزیزی که به شکل ناگواری از دست داده جلب میشود. این امر در مورد امامان (ع) فراتر از این است زیرا این افراد مظلومانه به شهادت رسیدند و طبعا دلها به سمت آنها گرایش دارد. آذر درباره نگاه شاعران به وجهها مختلف این بزرگان گفت: شاعر مورخ نیست که به بُعد تاریخی یک واقعه نگاه کند. در مورد پیامبر (ص) محور سخن بیشتر شاعران عبارت رحمت للعالمین است. این جمله بیشتر قلم آنها را به حوزه رحمت، عظمت و رسالت کشانده است. همچنین درباره امام علی (ع) بیشتر شعرها درباره شخصیت و سیره ایشان مثل یتیمداری و خلافت درست و واقعی است. او درباره نحوه پرداختن به امام حسین (ع)، امام حسن (ع) و امام رضا (ع) در شعر بیان کرد: زمانی که از امام حسین (ع) صحبت میشود شاعر در عین حماسی بودن به مظلومیت سیدالشهدا (ع) هم توجه میکند. درباره امام حسن (ع) بیشتر به توطئههایی که پیرامون ایشان رخ داده نگاه میشود، اما درباره امام رضا (ع) بیشتر شعرها وجه تمنایی دارد، یعنی شاعر در شعرش انتظاراتی دارد که آنها را از امام رضا (ع) مطالبه میکند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]