واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ماندگاري تيم 98، فراموشي تيم 2015
چرا همچنان خاطره هشتم آذر 76 براي ما ايرانيها تازه است و با گذشت 18 سال از آن همچنان هشتمين روز آذر كه ميرسد همه نگاهها به سمت مسابقه تاريخي ايران و استراليا برميگردد؟
نویسنده : سعيد احمديان
![ماندگاري تيم 98، فراموشي تيم 2015 ماندگاري تيم 98، فراموشي تيم 2015](http://javanonline.ir/files/fa/news/1394/9/7/193044_183.jpg)
چرا همچنان خاطره هشتم آذر 76 براي ما ايرانيها تازه است و با گذشت 18 سال از آن همچنان هشتمين روز آذر كه ميرسد همه نگاهها به سمت مسابقه تاريخي ايران و استراليا برميگردد؟ خداداد عزيزي چند سال پيش در مصاحبهاي به اين سؤال پاسخ جالبي داده بود، او گفته بود«اينكه هنوز سالها بعد از آن روز، 8 آذر آخرين روز خاطرهانگيز فوتبال ايران باشد، در جا زدن فوتبال ايران را نشان ميدهد و به جاي پيشرفت در حال عقبگرد بودهايم.» هرچند شايد چندان عجيب نباشد كه روزهايي مانند هشتم آذر 76 به خاطر آن خاطره به يادماندني همواره در ذهن فوتبالدوستان ايراني بماند. به هر حال در طول تاريخ فوتبال يك كشور، همواره روزهايي هستند كه از جنس روز هشتم آذر 76 هستند و از ذهن ايرانيها پاكشدني نيست. با اين حال اينكه همچنان بازي ايران و استراليا در ملبورن آخرين روز به يادماندني فوتبال ايران است، ميتواند نشاندهنده يك واقعيت تلخ براي فوتبال كشورمان باشد، فوتبالي كه بهرغم آنكه در چند سال گذشته در رده اول آسياست، اما هيچگاه نتوانسته تيمي در حد و اندازههاي تيم جام جهاني 98 و بازيكناني كه حماسه ملبورن را رقم زدند، در 18 سالي كه از آن روزها ميگذرد، تكرار كند.
اين بدون ترديد از پسرفت فوتبال در ايران حكايت دارد، فوتبالي كه توان تكرار تيم رؤيايي 98 را ندارد. هرچند ايران پس از جام جهاني 98، دو بار ديگر نيز حضور در جام جهاني را تجربه كرده است، اما اين تيمها و بازيكنانش آن ماندگاري تيم سال 76 را ندارند و نتوانستهاند خاطرهاي مانند هشتم آذر 76 را در ذهن هواداران فوتبال كشورمان ثبت كنند، اما راز تيم 98 چه بود كه ماندگار شد و تيمهاي ملي بعد از آن تا امروز نتوانستهاند به آن سطح از محبوبيت برسند و حتي با وجود چند ده برابر شدن امكانات، تيم ملي امروز نميتواند حتي سايهاي از آن تيم خاطرهانگيز 98 باشد. بدون شك ميشود گفت راز اين محبوبيت را ميتوان در دوگانه پول و تعصب جستوجو كرد، در اين جستوجو كرد كه تعصب و آن عرق ملي كه آن روز وجود داشت، امروز وجود ندارد و ميل به پيشرفت و رسيدن به جايگاههاي بزرگ در فوتبال اروپا در بين بازيكنان ديده نميشود. كمتر بازيكني در 18 سال گذشته در فوتبال ايران پديده شده كه بلندپروازيهاي ستارهاي مانند علي دايي را داشته باشد. در حالي تيم ملي فوتبال ايران در هشتم آذر 98 توانست يكي از بزرگترين روزهاي فوتبال ملي ايران را خلق كند كه آن زمان، پول مانند اين روزها، در فوتبال حرف اول را نميزد و خبري از قراردادهاي چند ميلياردي بازيكنان نبود.
اما امروز يك فوتباليست درجه دو كمتر از يك ميليارد براي يك سال نميگيرد، در شرايطي كه 18 سال پيش بهترين بازيكن قراردادش كمتر از 50 ميليون بود. همين بود كه برخلاف بازيكنان امروزي كه برايشان پول حرف اول را ميزند، براي بازيكنان تيم تاريخي 98، تنها تعصب و پيشرفت حرف اول را ميزد. آن روزها مليپوشان با كمترين و پيشپا افتادهترين امكانات توانستند آن حماسه بزرگ را خلق كنند. در حالي كه امروز با وجود امكانات تمريني و اردويي كه در بهترين شرايط براي تيم ملي مهياست، اين تيم هيچگاه هيجانانگيز نبوده و همواره مربيان آن از كمبود امكانات گلايه كردهاند. مانند امروز كه علي كفاشيان و سرمربي تيم ملي در يك ائتلاف نانوشته سعي در زير فشار گذاشتن وزارت ورزش براي گرفتن پولهاي بيشتر دارند. اين در حالي است كه در چند سال اخير، تيم ملي فوتبال ايران بهرغم تمام مشكلات اقتصادي توانسته اردوهاي مختلفي را برگزار و كمپهاي تمريني در اروپا و آفريقا برپا كند. با اين حال آنها همچنان بدهكار هستند و رئيس فدراسيون فوتبال و سرمربي تيم ملي با انجام مصاحبههاي نمايشي و تهديد بر جدايي كرش در صورت فراهم نشدن امكانات بيشتر، سعي در زير فشار گذاشتن وزارت ورزش براي عملي كردن خواستههايشان دارند و همين تفاوت نگاههاست كه يك تيم مانند 98 ماندگار را ماندگار ميكند، اما مليپوشان امروز در حالي كه همچنان بازي هم ميكنند، اما فراموش شده هستند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۷ آذر ۱۳۹۴ - ۲۲:۲۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]