واضح آرشیو وب فارسی:ایران: در بیست وپنجمین جشنواره بین المللی ادبیات پراگ صورت گرفت خودداری خالق «کلیدر» از همنشینی با نویسنده اسرائیلی بیست وپنجمین جشنواره بین المللی ادبیات پراگ با حضور محمود دولت آبادی از ایران برگزار شد. این جشنواره با حضور نویسندگانی از امریکا، آسیا و اروپا همراه بود و از هفتم تا دهم نوامبر در سالن سنای چک برپا شد. نخستین شب جشنواره در سالن تشریفات وزارت امور خارجه، با سخنرانی وزیر خارجه چک آغاز شد، که به گفته دولت آبادی، انسانی آشنا با ادبیات و سفرکرده به ایران است که در گفت وگوی کوتاهی با این نویسنده از سفرش به اصفهان گفت و او از یان ریپکا و نویسندگان دیگر چک که می شناسد. به گفته دولت آبادی، در شب پایانی جشنواره هم نویسنده ای از یونان به مناسبت دریافت جایزه جشنواره نطق مؤثری درباره وضعیت پناهندگان ایراد کرد و اینکه یونان با وجود شرایط بد اقتصادی آغوش باز برای پذیرفتن داشته و دارد، ولی این مشکل به صورت جمعی و جهانی باید حل شود و سر و سامان بگیرد. این نویسنده همچنین در توضیحی گفت: «داستان از این قرار بود که حدود یک سال پیش دعوت شده بودم به جشنواره بین المللی ادبیات پراگ. در دو هفته آخر از طریق سایت جشنواره متوجه شدم چه اشخاصی خواهند بود، از جمله متوجه شدم که برای من سه برنامه در نظر گرفته شده است؛ یک جلسه کتاب خوانی (سه پاره متفرقه از «کلنل») و دو جلسه گفت وگو با دو موضوع جنگ و صلح با نویسنده ای از اسرائیل به نام سارید، که ناشر کتابش همان ناشر کتاب من بود. در تهران که بودم اعلام کردم که با وی نمی نشینم به مجادله درباره جنگ، بعد درست در آستانه سفر خبری مصوّر دیدم که «نیویورک تایمز» منتشر کرده بود درباره اینکه در سال 2012، اسرائیل یک هواپیمای نظامی - کماندویی آزمایشی فرستاده روی آسمان ایران. دیدن و شنیدن چنین خبری مرا مصمم کرد در خودداری برای گفت وگو درباره صلح و هر چیز دیگر!» او افزود: «پس عذر خود را به اطلاع دبیر جشنواره، آقای میشل مارک رسانیدم و او هم در شروع جشنواره عنوان کرد که دولت آبادی از نشست با نویسنده اسرائیلی معذور است. پس نشست سارید همزمان شد با دو فقره مصاحبه من در حیاط محل برگزاری جشنواره که محل سنای کشور چک بود. در نبود من در سالن، آقای سارید گفته بود «من سوسیالیست هستم، ناشر مشترک با دولت آبادی دارم، در اسرائیل با من خوشرفتاری نمی شود، این جا هم که آمده ام، دولت آبادی از همنشینی با من پرهیز می کند!» فردا شب که وقت کتابخوانی من بود، با اشاره به سخنان او گفتم «در زبان فارسی گله، بیانی دوستانه است و گله کردن از یکدیگر خیلی بهتر است - بخصوص - از فرستاده شدن طیاره جنگی روی بام کشور ما ایران، البته از طرف حکومت ایشان» و تأکید بر ضرورت صلح و صلح اندیشی.»
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]