واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: یک معلم جهادي همهفن حريف
«سيمين كوهستاني» معلمي بسيجي است كه با حضور جهادي در روستاي چمركوه از توابع بخش كجور شهرستان نوشهر استان مازندران، تلاش كرد تا علاوه بر رفع بخشي از محروميت اهالي روستا، سبك زندگي اسلامي را ميان اهالي به ويژه دانشآموزان ترويج دهد.
نویسنده : مبينا شانلو
دغدغه اين معلم بسيجي بعد از چهار سال گمنامي در كوه و كمرهاي اين منطقه محروم به گوشمان رسيد. سربازي تمام براي ولايت كه دغدغه وليفقيه زمانش را در جاري ساختن سبك زندگي اسلامي شنيد و راهي مناطق محروم شد. آنچه در پي ميآيد حاصل همكلامي ما با اين معلم بسيجي است كه از چگونگي آموزش قرآن و سبك زندگي اسلامي در يك منطقه محروم گفته است. چطور شد حضور در مناطق محروم را براي ترويج سبك زندگي اسلامي انتخاب كرديد؟ من سالها در پايگاه بسيج فعاليت داشتم. به جرئت ميتوانم بگويم كه سبك زندگي ايراني- اسلامي را ميتوان در اردوهاي جهادي مشاهده كرد، حتي اگر اين اردوها يك روزه باشد. دغدغه من براي حضور در مناطق محروم از صحبتهاي پدرم آغاز شد. پدر به من گفت بسياري پول ميدهند و تجربه كسب ميكنند اما هدف تو از حضور در مناطق محروم علاوه بر كسب تجربه كه بعدها در خدمت همين مردم به كار ميآيد، اين باشد كه دنياي بچهها را تغيير دهي. هر زمان دنياي اين بچهها را تغيير دادي، ميتواني موفقيت را با تمام وجود حس كني. من آن روز با خود عهد بستم كه براي تغيير برخي سبكهاي فعلي زندگي ايراني به سمت سبك زندگي اسلامي تلاش كنم. در چند روستا تاكنون حضور يافتيد و محور فعاليتهاي شما چيست؟ من پيش از اين به ترتيب در روستاهاي «چي كوه»، «ناصرآباد» و «فيروزآباد» بودم و از سال 1385، يعني حدود 9 سالي ميشود كه در اين روستاي چمركوه هستم. علاوه بر آموزش و تعليم به بچهها به امور بهداشتي و آباداني روستا هم كمك ميكنم و در حال پيگيري و رفع نيازهاي اين روستا هستم. وقتي به عنوان يك معلم جهادي گام برميداري، بايد همهفن حريف باشي. مهمترين مشكل روستاي چمركوه چه بود؟ مهمترين مشكل اين روستا نبود آب آشاميدني سالم است كه متأسفانه هنوز هم بعد از پيگيريهاي زياد به نتيجه مطلوبي نرسيدهام. خانم كوهستاني!دغدغه شما از فعاليتهاي قرآني در اين روستاهاي محروم چيست؟ به دنبال اين بودم كه علاوه بر پيگيري براي رفع محروميتهاي روستا، اهالي را بيشتر با قرآن آشنا كنم و آموزههاي قرآني سبك زندگي اسلامي كه دغدغه رهبري هم است را به آنها تعليم دهم. به اميد اينكه سبك زندگي ديني كمبودها را جبران كند زيرا معتقدم آموزههاي دين مبين اسلام و همچنين فرهنگ غني ايراني ما الگوهاي تمام عياري براي سبك زندگي ارائه ميكند. همانطور كه ميدانيم آداب و تربيت قرآني از مدارس آغاز ميشود. بچهها داراي ضمير پاكي هستند و اين ما هستيم كه بايد الگوهاي ديني را در زمينه مد، لباس، حجاب و همه چيزهايي كه جوان و نوجوان احتياج دارد و به سمت و سوي آنها گرايش دارد ارائه دهيم. اگر ما بتوانيم روي بخشي از جامعه به ويژه جوانان اثر بگذاريم ديگر بخشها هم از اين موضوع اثر ميپذيرند. به طور نمونه معلم، طلبه، حقوقدان و به طور كلي هر كس در صنف خودش بتواند فرهنگ بسيجي را پياده كند، مسلماً ميتواند در آن محدوده موفق باشد. حضور در مناطق محروم، مشكلات و سختيهاي خاص خود را دارد به ويژه براي يك خانم معلم بسيجي 33 ساله، چطور با اين مشكلات كنار ميآييد؟ بسيجي كسي است كه براي زنده نگهداشتن آرمانهاي انقلاب بايد همواره در وسط ميدان باشد. محروميت روستا و شرايط سخت روستا باعث شده بود كه كسي حاضر نباشد كار فرهنگي اين مناطق را بر عهده بگيرد، اما من با اهدافي و برنامهاي كه در ذهن داشتم، ماندم. دلم براي بچههاي روستا ميسوزد. امروز كه نگاه ميكنم ميبينم تلاشهايم نتيجه داده است و همه مشكلاتي كه تحمل كردم، بيحساب نبوده است. هر هفت دانشآموز من امروز حافظ قرآن شدهاند و به طور طبيعي خانوادههايشان هم تحت تأثير آنها قرار گرفتهاند. آنها استعداد زيادي در حفظ شعر داشتند و توانستند در عرض سه ماه 2 هزار بيت شعر را حفظ كنند. دانشآموزان من امروز داراي دو مقام كشوري هستند و در «جشنواره دريا» تنديس برترين شعر را گرفتند اينها انگيزه من را افزايش ميدهد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۲ آذر ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]