محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812099617
فیلمی که در آن دنبال «منطق» نمی گردیم!/ نقد «سوره سینما» بر «پدر آن دیگری» -۱
واضح آرشیو وب فارسی:سوره سینما: مشکل «منطق» که در تمام فضاسازی «پدر آن دیگری» موج می زند در داستان فیلم هم همینجا نمود پیدا می کند. سوره سینما – علی محمد رهنما : «پدر آن دیگری» یداله صمدی یک کودک جذاب و بانمک دارد که در جشنواره ی گذشته ی فجر باعث شد خیلی ها از فیلم خوششان بیاید. و البته داستانی که اگر کسی فیلم صمدی را در دل دهها فیلم ضدداستانِ بی مخاطبِ هنر و تجربه ببیند آن را کمی برایش جذاب خواهد کرد. اما با این همه، فیلم اخر صمدی مانند هر فیلم بد دیگری فاقد منطق داستانی، منطق شخصیت پردازی و حتی منطق فضاسازی و طراحی صحنه و … است و همین باعث می شود با وجود یک کودک جذاب و لحظاتی بامزه-که طبعا نمی تواند معیار خوب بودن یک فیلم باشد- فیلم بدی باشد. استاندارد ساخت فیلم جدید صمدی استاندارد فیلم های دهه شصت است، فیلم هایی مثل «آپارتمان شماره۱۳»، با همان فرم داستانگویی و فضاسازی و حتی تکنیک، اما با سردرگمی شدید در جهانِ اثر. از قضا در فیلمی که وقایعش ظاهرا در زمان حال می گذرد نشانه هایی از همان سال ها هم هست. مثلا در جایی از فیلم پسری به دوست دخترش فیلمی می دهد و در کمال تعجب فیلم وی اچ اس است، یا باجه های تلفن عمومی خیابان از باجه های زردرنگی است که نهایتا مربوط به اوایل دهه هفتادند، با این وجود اما پلاک ماشین ها مربوط به دهه هشتاد است و باقی چیزها نشاندهنده ی دهه نود! این از بعد تکنیکی فیلم، اما جز این «پدر آن دیگری» ظاهرا یک فیلم کودک است و با فضای شوخ و شنگ کودکانه هم آغاز می شود ولی به یکباره از فضای مفرحِ کودکانه به یک فیلم تلخ و جدی تغییر لحن می دهد و در آن نشانه هایی ظاهر می شود که حتی در فیلم های بزرگسال هم به این صراحت کمتر می توان سراغ گرفت. مثلا در فیلمِ ظاهرا رئالِ کودکانه ی صمدی به صریح ترین حالت ممکن شاهد رابطه جنسی پیش از ازدواج بین یک دختر و پسر جوان- در مضحک ترین فرم و اجرا- هستیم و جالب آنکه نهایت واکنش مادر دختر این است که به دختر بگوید «دیگه از این کارا نکن!» و کارگردان محترم هم اساسا سعی نمی کند به این سوال پاسخ دهد که اگر «پدر آن دیگری» یک فیلم کودک است، پس چنین خرده داستانی چه جایی در یک فیلم کودک دارد؟ گفتیم که «پدر آن دیگری» ظاهرا یک فیلم کودک است. داستان پسر شش ساله ای که به اختیار و انتخاب خود در تمام این شش سال حرف نزده و متوجه می شویم که او در اعتراض به برخوردهای پدرش تصمیم گرفته حرف نزند، اما آن مشکل «منطق» که اشاره کردیم در تمام فضاسازی فیلم موج می زند در داستان فیلم هم همینجا نمود پیدا می کند. مشکل اصلی فیلم این است که اساسا مشخص نیست شخصیت های فیلم صمدی، به ویژه «پدر»، چرا انقدر بی دلیل عوضی هستند و بی منطق. ایا این رفتار پدر بعد از لال بازی پسر آغاز شده یا لال بازی پسر بعد از رفتار او! در فیلم لال بازی پسر در پاسخ به محبت پدر به برادر کوچکتر است، خب پس در فاصله ی به دنیا آمدن شخصیت اصلی فیلم و برادر کوچکترش چرا رابطه او و پدر مخدوش بوده و او را وادار به حرف نزدن کرده است؟ چرا شخصیت های فیلم که همگی خانواده ی کودک فیلم هستند، با او که گمان لال بودنش می رود انقدر بد و تحقیرآمیز برخورد می کنند؟ و چنین برخورد تحقیرآمیزی در کجای جامعه ایرانی دیده می شود جز فیلم یداله صمدی؟ فیلم صمدی محصولی است که در آن دنبال هیچ منطقی نمی گردیم و این یعنی فیلم بد، حتی با وجود یک شخصیت جذاب و لحظاتی مفرح. البته در روزهای اخیر برخی از چهره های مشهور «پدر آن دیگر دیگری» را به دلیل خانواده محور بودن ستایش کرده اند و حتی برای آن بلیت نذر کرده اند، چنین مواضعی شاید در نگاه اول واکنشی باشد به سینمایی که دیدن اکثر فیلم هایش را نمی شود به «خانواده ها» توصیه کرد، اما با این همه «پدر آن دیگری» نیز نه تنها تصویر مثبتی از خانواده و به خصوص «پدر» ارائه نمی دهد بلکه حتی به دلیل خرده روایت های بزرگسالانه قابل توصیه به کودکان نیست، آنهم در روزهایی که انیمیشن خوب «شاهزاده روم» روی پرده است.
شنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سوره سینما]
[مشاهده در: www.sourehcinema.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها