واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
بلای خانمان سوز اعتیاد
درد خماري در رگهای شهر/ممنوعیت بازی کودکان در یکی از پارکهای تهران در ميان بلاهاي مختلفي چون غارت و جنگ، بلاهاي اجتماعي جزء سختترین بلايايي است كه ابتلاي به آن در اندك زمان و رهايي از آن، گاه قرنها به طول میانجامد و دراینبین آتش خانمانسوز اعتياد از مشکلترین بلاياي اجتماعی است.
سرویس اجتماعی فرهنگ نیوز: استعمار است ديگر هرروز برنامهای دارد براي از بين بردن ظرفیتها و استعداد ملتها؛ زماني جنگ به راه میاندازد و روزگاري در كمين غارت اندیشهها مینشیند و گاه جانهای خسته از روزگار را به افيون مبتلا میسازد؛ خلاصه هرروز بلايي را به دامن اجتماع میاندازد تا مگر نكند قامتي در مقابل زیادهخواهیهای آنها علم گردد.
اما در ميان بلاهاي مختلفي چون غارت و جنگ، بلاهاي اجتماعي جزء سختترین بلايايي است كه ابتلاي به آن در اندك زمان و رهايي از آن گاه قرنها به طول میانجامد و دراینبین آتش خانمانسوز اعتياد از مشکلترین بلاياي اجتماعی است كه با ورود استعمار و امپرياليسم به ايران و بهخصوص در دوره قاجار اوج گرفت و كار را به آنجا رساند كه دستگاههای دولتي براي رعايا و كساني كه در امور كشوري و لشكري شاغل نبودند كارت سهميه ترياك صادر میکردند و همين امر باعث رواج مصرف مواد در ايران گرديد. در برههای از زمان جريان استعماري بريتانيا مواد مخدر را بهصورت رايگان و يا ارزان در بين افراد و رعايا پخش مینمود و بعد سوخته آن را براي توليد شيره از معتادان میخرید. آن بیتدبیریها و اين برنامه استعماري كار را به آنجا رساند كه امروز بعد از گذشت بيش از يك قرن در ايران سه میلیون معتاد رسمي داريم. البته اين آمار غير از کساني است كه مواد را بهصورت تفنني و حتي گاه چند بار در هفته مصرف میکنند.
اعتياد گاه از يك بلاي خانمانسوز فردي فراتر رفته و آتش شعلهورش به دامن اجتماع میافتد و آسايش و امنيت را از جامعه سلب میکند و پدیدههای غیرقابلکنترلی چون معتادان خياباني متهاجر به وجود میآید؛ چيزي كه اين روزها و شبها در پارك شوش و جاهاي ديگر تهران بهخصوص محلههای جنوب شهر میتوان مشاهده نمود.
اين پديده معمولاً در تباه شهرها به وجود میآید. تباه شهرها کلانشهرهایی هستند كه از جهات مختلف غیرقابلکنترل شدهاند و اگر تهران تا امروز در زمره تباه شهرها درنیامده باشد اگر به فكر نيفتيم در آیندهای نهچندان دور با تباه شهري 12 میلیون نفري مواجه هستيم.
سؤال كليدي در همه مشكلات اين است كه چه شد كه به اينجا رسيديم و چكار بكنيم كه تهران و خیابانهای پائینشهرش كه روزگاري دارالمؤمنین بوده و امروز با پديده معتادان خياباني دستبهگریبان است از اين بلا نجات پيدا كند بلايي كه تا آنجا پيش رفته است كه بعضي از امكانات شهري چون پارکها كه بايد محل نشاط و سرگرمي خانوادهها و جوانان باشد رسماً از حیّز انتفاع خارجشده و به محلي براي نگراني مردم و مسئولين درآمده.
از آموزش و اطلاع رساني كه بگذريم نكات مهمي براي مبارزه با پديده هاي شومي چون معتادان خياباني وجود دارد: 1. عدم تدوين و اجراي قانون مهاجرت درون كشوري:
شهرها كه بزرگ میشود كنترل آنها مشكل میشود. به همين منظور در دنيا براي شهرهاي مهم قانون مهاجرت وضع میشود؛ مثلاً در امريكا واشینگتن دی. سی. در ۲۰۱۱ جمعیت تخمینی برابر ۶۱۷٬۹۹۶ داشته و بيست و پنجمين شهر پرجمعیت آمریکا بوده است. در زمان کار افرادی که از مریلند و ویرجینیا میآیند جمعیت آن را تا یکمیلیون نفر بالا میبرند؛ و طبق قانون امريكا جمعيت اين شهر استراتژیک هیچگاه از 800000 نفر نبايد بالاتر برود. اين بدان علت است كه كنترل نقاط استراتژیک با جمعيت كمتر بسيار سهلتر و کمهزینهتر است. اما جمعيت در تهران روزبهروز در حال افزايش است و هر كس از هرجاي ايران به بهانههایی چون اشتغال و تحصيل و ... راهي اين کلانشهر میشود تا آرامش روستا را از دست بدهد و بالش نرم و دشك پشمينه را با کارتنهای كنار خيابان شوش عوض كند.
معتادان خياباني در ميان اين انبوه جمعيت اگر درصد كمي را هم تشكيل دهند باز تعداد زيادي میشوند كه هر جور كه فكر كنيم غیرقابلکنترل است. تقريبا 4 درصد از كل جمعيت كشور معتاد است و به نسبت 4 درصد جمعيت تهران را نيز معتادان تشكيل دهند و اگر جمعيت تهران را 12 میلیون نفر حساب كنيم چيزي حدود 480000 هزار نفر معتاد در تهران وجود دارد و اگر فقط یکچهارم اینها معتادان خياباني تابلو کارتنخواب باشند يعني چيزي در حدود 120000 هزار معتاد خياباني در تهران داريم كه اكثر آنها در حاشيه و محلههای جنوب شهر ساكن میباشند؛ حال با اين حساب سرانگشتی كدام دستگاه عريض و طويل میتواند جوابگوي اين جمعيت باشد و اگر هر معتاد خياباني روزانه فقط 20 هزار تومان براي كشور هزينه داشته باشد يعني براي تهران روزانه بايد دو ميليارد و چهارصد ميليون تومان هزينه كرد و اين هزينه از كدام رديف در كشور میتواند برداشت شود و اینها همه ثمره نداشتن قانون مهاجرت درون کشوری است.
2. نبود عدالت انتظامي
با همه مشكلاتي كه وجود دارد متأسفانه يا خوشبختانه تهرانیها هیچوقت صحنههایی را كه در جنوب شهر و ميدان شوش میبینند در بالاي شهر نمیبینند و اگر کوچکترین لکهای بر دامن بالاي شهر ديده شود سریع برخورد میشود. اما ظاهراً پائینشهریها در همهجا شهروند درجه 2 بهحساب میآیند و امنيت محلههایشان آنقدری كه امنيت تجريش و جردن مهم است اهميت ندارد.
3. نگاه اداري بهجای نگاه تكليفي
سومين دليلي كه باعث شده است تا با پدیدههای دردناك و زجرآوری چون معتادان خياباني متهاجر روبرو شويم نگاه اداري به بحث مبارزه با اين پديده است. بايد قبول كرد كه مواد مخدر و اعتياد بحث گسترده ايست كه از عهده یکنهاد و يا سازمان و يا وزارت خانه خارج است و مبارزه با آنیک همافزایی ملي را میطلبد در نگاه اداري بعضي از دستگاهها چون وزارت بهداشت در بحث بازپروري و نيروي انتظامي در بحث كشف و ضبط و برخوردهاي قهري مسئولیتهایی دارند اما اين توان براي اين بلاي ملي كفايت نمیکند و اگر در ميان مسئوليني كه قانون براي آنها وظیفهای مشخص نكرده حس تكليف به وجود بيايد و پایکار بیایند توان لازم براي حذف اين پديده اجتماعي به وجود میآید. متأسفانه نگاه اداري حاكم بر دستگاههای اجرائي باعث شده است تا مسئولين اين امر تنها مانده و گاه از ادامه مسير دلسرد شوند.
اين سه عامل عوامل اصلي براي حل بحرانهایی چون کارتنخوابها و معتادان خیابانی است و بدون اين زیرساختها عملاً مبارزه با اینگونه پدیدهها در حكم جنگي بیثمر است كه فقط هياهو دارد.
94/8/20 - 10:19 - 2015-11-11 10:19:37
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]