واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سفیران امداد و نجات در محلههای شهر از دهم تا هفدهم آبان در پارک لاله تهران؛ زمین بارها لرزید، سقف آوار شد و آتش زبانه کشید؛ صدای ناله مصدومان فصل مشترک این حادثهها بود؛ زیرآوار ماندههایی که نا نداشتند آجرها را کنار بزنند و خودشان را از هجوم آجر و آهن بیرون بکشند.
داوطلبان گروه های دوام همین جا از راه رسیدند و مصدومان را از زیر آوارها بیرون کشیدند؛ به جنگ شعله های سوزان رفتند و مهارت هایشان را در امدادرسانی به داوران جمیعت هلال احمر استان تهران نشان دادند. 15 داوری که لحظه به لحظه با آنها در حادثه های فرضی همراه بودند، خطاهایشان را می دیدند، به نقاط قوت شان توجه می کردند و در نهایت با توجه به امتیازهای به دست آمده، آماده ترین گروه های امدادگر «دوام»(داوطلبان واکنش اضطراری محلات تهران) را به عنوان گروه های برگزیده انتخاب می کردند؛ برگزیده هایی که حالا سفیران امداد و نجات در محله های شهرمان هستند. شهری که یکی از ضرورت های زندگی در آن آموختن همین مهارت هاست؛ مهارت هایی که به مدیریت بحران در شرایط اضطراری کمک می کند. شهری که با بزرگ شدنش مشکلاتش هم بزرگ تر شده، سبک زندگی ساکنانش هم تغییر کرده و با این حال چشم امیدش در مواقع بحرانی به خود شهروندانش خیره شده است؛ شهروندانی که لازم است مهارت هایشان را همزمان با تغییرات مختلفی که در ساختار زندگی شان به وجود آمده، تغییر بدهند و به یک توانایی کارآمد برسند؛ توانایی ای که در نهایت به دوام آنها و شهرشان کمک می کند. همراه با دوام همین بهانه کافی است تا در یک صبح پاییزی از نزدیک شاهد برگزاری مسابقات گروه های داوطلب واکنش اضطراری محلات تهران باشیم؛ حادثه های مختلفی میزان آمادگی شرکت کننده ها را به چالش می کشد. شرکت کننده هایی که امروز در پارک لاله جمع شده اند همگی شهروندان معمولی و ساکنان ساده محلات مختلف تهران هستند و مهارتشان را در قالب چهار موضوع پناه گیری، اطفای حریق حمل مصدوم در کانال تاریک و آواربرداری سطحی به رخ همدیگر می کشند. جواهریان : «دوام» یک فرصت است برای جذب افرادی که می خواهند در زمان حادثه به خود و دیگران کمک کنند و در حال حاضر بیش از 20 هزار نفر عضو دوام هستند
حمیرا زندیه یکی از آنهاست. شرکت کننده ای از محله منصوریه منطقه 20 تهران که با دختر دو ساله اش در مسابقه شرکت کرده است؛ خانم زندیه هم مثل بقیه کاور زرد رنگ امداد و نجات را پوشیده و با دقت به صحبت های سرداورها گوش می دهد و بعد با بقیه هم تیمی هایش کاری را که باید انجام بدهد، تمرین می کند. پای صحبت های این زن خانه دار که می نشینیم به سابقه حضور پنج ساله اش در کلاس های دوام می رسیم. خانم زندیه می گوید: من علاقه زیادی به یادگیری کمک های اولیه داشتم، بعد از آشنایی با اصول کمک های اولیه، از برگزاری کلاس های دوام (داوطلبان واکنش اضطراری محلات) باخبر شدم و در این کلاس ها شرکت کردم. حتی وقتی باردار بودم سرکلاس حاضر می شدم چون دوست دارم یاد بگیرم موقع بحران و حادثه چطور به خود و اطرافیانم کمک کنم. اما مهارت هایی که این عضو داوطلب گروه های دوام طی این مدت از حضور مداومش در کلاس های مدیریت بحران یاد گرفته آنقدر است که او حالا می تواند به راحتی به مصدومی که زیر آوار مانده کمک کند یا یک آتش سوزی در ابعاد کوچک را مهار کند. نکته جالب اینجاست که نیکا دخترک دو ساله خانم زندیه که امروز از نزدیک شاهد ماجراست، طی دوسال گذشته همراه مادرش در کلاس ها حضور داشته و حالا دیدن این صحنه که مادرش با کپسول آتش نشانی به جنگ آتش رفته برایش چندان ناآشنا نیست. زمان، حرف اول امدادرسانی همان قدر که موقع حادثه، زمان حرف اول را در امدادرسانی می زند، اینجا هم زمان اهمیت دارد و داوران زمانی را که هر گروه برای امدادرسانی و اطفای حریق صرف می کنند مدنظر قرار می دهند. به این ترتیب گروه هایی که در کمترین زمان و با کمترین خطا، آموخته هایشان را اجرا می کنند امتیاز بیشتری به دست می آورند. عفت قمی داوطلب دیگری است که همراه اعضای گروهش در انتظار شنیدن سوت آغاز مسابقه در بخش حمل مصدوم در تونل تاریک است؛ مصدوم اینجا اگرچه واقعی نیست، اما او و بقیه هم تیمی هایش طوری برخورد می کنند که انگار با یک انسان زنده و زیرآوار مانده روبه رو شده اند. پس اولین نکته توجه به علائم حیاتی اش است و نکته بعدی آتل بندی و ثابت کردن گردن و بقیه اندام ها. او هم مثل بقیه اعضای گروهشان معتقد است آشنایی با مهارت های امداد و نجات در درجه اول برای خود داوطلب مفید است، در درجه دوم برای خانواده اش و در درجه بعدی برای هم محله ای هایش؛ افرادی که با هم در یک منطقه جغرافیایی مشترک زندگی می کنند و موقع حادثه می توانند کمک رسان حال هم باشند . حضور فعال در گروه های دوام آنها یک قدم که نه، چند قدم جلوترند؛ از من و شمایی که با اصول اولیه امداد و نجات در شرایط بحرانی آشنا نیستیم؛ من و شمایی که نمی دانیم موقع زلزله دقیقا باید در چه موقعیتی پناه گیری کرد و از چه طریق به مصدومان زیر آوار مانده که هنوز زنده اند و نفس می کشند کمک رساند. از عمر اعضای داوطلب واکنش اضطراری محلات تهران حالا بیش از 10 سال می گذرد. دوامی ها در این سال ها کم کم زیرپوست محله ها ریشه دوانده ، رشد کرده اند و حالا تعدادشان 20 هزار نفر است؛ 20 هزار داوطلب آموزش دیده و آماده. سیدمحمود جواهریان کارشناس آموزش سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران در گفت وگو با جام جم درباره فلسفه تشکیل دوام می گوید: دوام یک فرصت است برای جذب افرادی که می خواهند در زمان حادثه به خودشان و دیگران کمک کنند. خوشبختانه این آموزش ها با استقبال خانواده های زیادی روبه رو شده و در حال حاضر بیش از 20 هزار نفر در سراسر تهران عضو دوام هستند. به گفته جواهریان برای نیروهای داوطلب عضو دوام، 60 ساعت آموزش تئوری و عملی در نظر گرفته شده است و به این ترتیب اعضای دوام طی آموزش هایشان با روان شناسی بحران در قبل و بعد از حادثه آشنا می شوند؛ موضوعی که به آنها کمک می کند واکنش مناسبی در موقعیت های استرس زا از خود نشان بدهند. عضویت در گروه های دوام البته یک شرط کوچک هم دارد: این که هر داوطلب باید ساکن همان محله باشد تا در زمان حادثه به خانه، همسایه ها و محله اش نزدیک باشد و به این ترتیب بتواند از مهارت هایش استفاده کند. جواهریان می گوید: نکته جالب اینجاست که در بسیاری از موارد محله بین اعضای گروه های دوام تقسیم شده، یعنی اعضای هر گروه بین خودشان تقسیم کرده اند که مثلا این محدوده از این خیابان تا آن خیابان زیر نظر ماست. به این ترتیب وظیفه هر گروه هم در هر کدام از موضوعات امدادرسانی مشخص است. مینا مولایی جامعه
 
سه شنبه 19 آبان 1394 ساعت 01:31
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]